Για να μοιράζεται το πλεόνασμα μήπως ήταν μία θυσία του λαού που δεν χρειαζόταν;

Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Όποιος θέλει να παραμείνει δέσμιος των αυταπατών του, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Δεν είναι υποχρεωτικό κανείς να θέλει να σταματήσει να είναι απατεώνας – εν προκειμένω πολιτικός – θεωρώντας ότι παριστάνοντας τους «Ρομπέν των Δασών», βάζοντας το χέρι στην τσέπη των πάντων για να μαζέψει χρήμα και να το παραδώσει σε πληθυσμιακές ομάδες όταν θα χρειαστούν να τον ψηφίσουν για να παριστάνει τον φιλάνθρωπο. Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε τα στοιχειώδη.
  • Για να μιλάνε για πλεόνασμα το οποίο παίρνουν στα χέρια και απαιτούν να το μοιράσουν και ασφαλώς το κάνουν με πολιτικά βολικό τρόπο, πάει να πει ότι υπέβαλλαν τον Έλληνα φορολογούμενο σε μια θυσία που δεν χρειαζόταν. Ασφαλώς γι’ αυτό τεράστια ευθύνη έχουν και οι Ευρωπαίοι, καθώς αδιαφόρησαν να προστατεύσουν τον σκληρά εργαζόμενο Έλληνα, ενώ γνώριζαν τα αποτελέσματα. 
Πώς να τους ψέξεις όμως, όταν εσύ τους εξέλεξες και όχι αυτοί; Αν αυτό δεν σταματήσει, σωτηρία η χώρα δεν θα βρει. Σαφώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ούτε με αγράμματους πρωθυπουργούς και μια παρέα που κατέλαβε την εξουσία με δημοκρατικές μεθόδους, καθώς αντί να μορφώνεται στα νιάτα της τελειοποίησε τις μεθόδους εξαπάτησης, αρχικά του ίδιου της του εαυτού – απότοκο της αγραμματοσύνης – και εν συνεχεία του ελληνικού λαού. Ενός λαού, που μια ζωή έχει μάθει να αναζητά «πατερούληδες» και μεγάλωσε τα παιδιά της, τις τελευταίες γενιές, διδάσκοντάς τους τον παρασιτισμό και την αποσύνδεση με την έννοια της παραγωγικότητας, με το περίφημο «μπες στο δημόσιο παιδάκι μου, βρέξει χιονίσει θα πέφτει ο μισθός», λες και η «πίτα» που όλοι μοιραζόμαστε θα αύξανε από μόνη της.
Για να φτάσουμε τώρα να διαπιστώσουμε ότι από μια «πίτα» που διαρκώς συρρικνώνεται, μπορεί να πλήττεται τελευταίος, όμως ο δημόσιος υπάλληλος είναι καταδικασμένος. Διότι τόσες δεκαετίες ολοένα και λιγότεροι να δούλευαν ολοένα και περισσότερο για να ταΐσουν έναν απίστευτο αριθμό ανθρώπων που δεν πρόσθεταν σε αυτή την «πίτα». Αυτοί μόνο διεκδικούσαν συνεχώς και μεγαλύτερο τμήμα της «πίτας» και οι απατεώνες του πολιτικού συστήματος δανείζονταν για να τους κρατούν ευχαριστημένους. Διότι αν και δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους με την αρετή να παραδεχτούν πως όταν δουλεύεις για το δημόσιο, αυτό σε πληρώνει από τα λεφτά του φορολογούμενου που κάνει κάτι άλλο… Όχι με την ανακύκλωση σε διάφορες τσέπες του δημοσίου του χρήματος που εισπράττει από αυτόν που συνεισφέρει δημιουργώντας πλούτο στην ελληνική οικονομία. Διότι τέτοιες λογικές οδήγησαν κάθε λογής ανεξέλεγκτους πολιτικούς απατεώνες και τσαρλατάνους στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόβλημα δεν είναι με αυτούς. Το πρόβλημα είναι με αυτούς που τους εκλέγουν. Κανείς δεν λέει ότι αυτοί που θα έρθουν μετά τους τωρινούς πολιτικούς απατεώνες είναι εξασφαλισμένο ότι θα τα κάνουν καλά. Το «DP» έχει εκφράσει εκ αρχής την άποψή του και πίσω δεν κάνει. Αν δεν βάλουμε χέρι στο αδηφάγο και αντιπαραγωγικό, το παντελώς άχρηστο τμήμα του δημοσίου τομέα (π.χ. εκατοντάδες άχρηστοι οργανισμοί που φιλοξενούν τους μεγαλύτερους κηφήνες των κομμάτων με σκανδαλώδεις μισθούς, ακόμα και σήμερα) ελαφρύνοντας το βάρος στον φορολογούμενο, προκοπή δεν θα δούμε. Έχουμε επίσης πει πολλές φορές ότι οι πολιτικοί απατεώνες της μεταπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ασφαλώς που κυβέρνησαν και γιγάντωσαν το δημόσιο για να δημιουργήσουν «εκλογική πελατεία», αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ… ναι και αυτοί απατεώνες αποδείχθηκαν. Όποτε κάποιος έβλεπε το αδιέξοδο και έλεγε να πάρει μέτρα είχε αυτούς να τάζουν «λαγούς με πετραχήλια», υβρίζοντας όλους τους υπόλοιπους με κάθε λογής χαρακτηρισμούς, ενώ τελικά ήταν οι χειρότεροι όλων. Στη συνέχεια νόμισαν ότι θα ξεπλυθούν στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» παραδεχόμενοι ότι είχαν… αυταπάτες. Όχι τόσο εύκολα κύριοι και κυρίες. Διότι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Τους γνήσιους ηλίθιους, πολιτικά πάντα, του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου και τους γνήσιους απατεώνες, πολιτικά πάντα, που ανακάλυψαν ότι για να συνεχιστεί η ντόλτσε βίτα της εξουσίας θα πρέπει να αλλάξουν «τροπάριο».
Οι πρώτοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να πιστεύουν κάθε λογής μπούρδα, νομίζοντας ότι είναι μόνοι τους σε αυτό τον κόσμο και πως με την ελληνική μαγκιά (όχι στους Ρώσους όπως έδειξαν οι τεμενάδες κάποιων) ή/και το σαλτάρισμα στο μάτι, θα τρομάξουν όλοι και θα μας κάνουν τα χατίρια.
Τόσο ανεγκέφαλοι.
Οι δεύτεροι εξελίχθηκαν στα κορυφαία εκτελεστικά όργανα των δανειστών, καθώς περνούσαν μέτρα χωρίς να ανοίξει μύτη.
Αν έχει υπάρξει ένα μάθημα για τους ανθρώπους με εγκέφαλο στην Ελλάδα έχοντας δοκιμάσει όλους τους πολιτικούς απατεώνες, κάθε απόχρωσης, είναι το όταν ακούει κανείς κάποιον που να παριστάνει τον παντογνώστη και τον σωτήρα, πρέπει να φεύγουμε από δίπλα του με την ταχύτητα του φωτός. Σημαίνει ότι είναι άνθρωπος που δεν έχει την παραμικρή γνώση για τη σχετικότητα των οικονομικών και άλλων «συνταγών ευημερίας» που υπόσχονται οι πολιτικοί απατεώνες με στόχο να υφαρπάξουν την ψήφο και να άρουν την κουτάλα στα χέρια και να ευημερήσουν αυτοί σε βάρος μας. Μην ασχολείστε καν με αγαθές προθέσεις.
Πολλοί είχαν σε όλα τα κόμματα.
Μην ασχολείστε με «καλά παιδιά».
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Αδιαφορούμε αν θα μας κυβερνήσει ένας «πολιτικός τσογλαναράς», αρκεί να καταλαβαίνει και να έχει στο μυαλό του ξεκάθαρο στόχο και κάποια βήματα στο μυαλό του για να τον πετύχει.
Διότι από ωραία λόγια μπουχτίσαμε, όλοι αποδείχθηκαν φελλοί, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Όμως το να σου ξερνάει κατάμουτρα ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός «εμείς πετυχαίνουμε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν βγάζοντας τη χώρα από τα μνημόνια» και μάλιστα σε δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης, πρώην υποψήφιο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από όσα έχουν συμβεί, σημαίνει ότι σε θεωρεί πολύ μαλάκα. Αυτό είναι που δεν του συγχωρούμε με τίποτα και του επιστρέφουμε τον χαρακτηρισμό.

Πηγή:
-------------------------------

Αν η Ελλάδα ήταν ένα φυσιολογικό κράτος

Του Στέλιου Ορφανάκη*
Σε λίγες μέρες έρχεται το 2018 που θα φέρει το τέλος του τρίτου μνημονίου. Στα επτά χρόνια των μνημονίων κουραστήκαμε αλλά και κουράσαμε. Μετά από επτά χρόνια εξακολουθούμε να μεταθέτουμε ευθύνες, να δίνουμε διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις που δεν τηρούμε, να ερμηνεύουμε μονόπλευρα τους στόχους περί "πλεονασμάτων" σε φορολογικούς στόχους και να διατηρούμε ένα επίπεδο δαπανών που δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε. Όμως όλα δείχνουν ότι  το τρίτο μνημόνιο, θα είναι και το τελευταίο. Και από ότι φαίνεται δεν θα υπάρξει άλλο, ακόμα κι αν παραστήσουμε τον χτυπημένο απ’ τη μοίρα. Η λήξη των μνημονίων δεν θα φέρει τη λήξη της κρίσης, όπως φυσικά και η έναρξή τους δεν έφερε την κρίση. Αυτό όμως που τουλάχιστον θα περίμενε κάποιος θα ήταν στα επτά  χρόνια της κρίσης μας να έχουμε δημιουργήσει ένα φυσιολογικό κράτος. Είναι η Ελλάδα μας φυσιολογικό κράτος;  
Αν η Ελλάδα ήταν ένα φυσιολογικό κράτος, με φυσιολογικούς πολιτικούς και με φυσιολογικούς πολίτες, θα έπρεπε να καταστρώνει την στρατηγική της επόμενης δεκαετίας και όχι μόνο του πρώτου τριμήνου του 2018. Αν σχεδιάζαμε σε βάθος δεκαετίας, θα δικαιούμασταν να το ονομάσουμε στρατηγική. Το να σχεδιάζουμε, όμως επί πολλές δεκαετίες, σε βάθος το πολύ μέχρι ενός εξαμήνου, κι αυτό αν δεν το ανατρέψουν οι δημοσκοπήσεις,  δεν μας επιτρέπει να κάνουμε σωστή διαχείριση οποιασδήποτε έκτακτης κρίσης. Πόσο μάλλον, μιας κρίσης σαν αυτή που  αποκαλύφθηκε στον Ελληνικό λαό το 2010 και μάλιστα χωρίς να περιγραφεί ποτέ  η αλήθεια για το ποιος φταίει, ούτε για το τι χρειάζεται να κάνουμε ως χώρα, πολιτικοί και πολίτες για να βγούμε από αυτή. Δεν έχουμε κάνει ακόμα τίποτα, από αυτά που θα έκανε ένα φυσιολογικό κράτος Δυτικού κόσμου, αν βρισκόταν στη θέση μας.
Αν ζούσαμε σε ένα φυσιολογικό κράτος δεν θα δεχόμασταν να πληρώνουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με 323.078 ευρώ το χρόνο όταν ο Πρόεδρος των Η.Π.Α για κάθε χρόνο της θητείας του εισπράττει 400.000 δολάρια ΗΠΑ (περίπου 360.000 ευρώ). Ούτε θα δίναμε το 5% σχεδόν του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (Α.Ε.Π) σε πρόωρες συντάξεις. Επίσης, δεν θα είχαμε περισσότερους συνταξιούχους του Δημοσίου από Δημόσιους Υπάλληλους ούτε θα βγάζαμε, μετά από τρία μνημόνια, σχεδόν το μισό Δημόσιο στη σύνταξη σε ηλικία κάτω των 55, ενώ χρειαζόμαστε σχεδόν εννέα εκατομμύρια εργαζόμενους για να γίνει βιώσιμο το ασφαλιστικό της χώρας μας. Ένα ασφαλιστικό σύστημα, όπου όλες οι κυβερνήσεις με τη σύμφωνη γνώμη και των περισσότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης, το έστησαν στη λογική της λεηλασίας των επόμενων γενεών. 
Αν ήμασταν ένα φυσιολογικό κράτος, δεν θα είχαμε δαπανήσει μέσω δανεισμού, από το 2000 μέχρι σήμερα, 220 δισεκατομμύρια ευρώ για συντάξεις, ενώ  παράλληλα δεν θα επιτρεπόταν να είναι η ανώτατη σύνταξη που δίνει ένα χρεοκοπημένο κράτος στο 300% του μέσου μισθού όσων δουλεύουν ακόμα, όταν σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ισπανία και η Γερμανία είναι περίπου στο 150% του μέσου μισθού της χώρας…!!
Αν ήμασταν ένα φυσιολογικό κράτος, θα ξέραμε καλά ότι γραφειοκρατία, υψηλή φορολογία και επενδύσεις δεν ταιριάζουν. Και δεν θα πιστεύαμε σε ποσοστό πάνω από 60% πως πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε για την κατάντια μας. Και σίγουρα δεν θα είχαν βγει, σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών από το 1975 μέχρι και το 2015, 115.000 υπουργικές αποφάσεις – μία κάθε 3 ώρες– , 4.000 νέοι Νόμοι – ένας κάθε 4 μέρες– και 250 φορολογικά νομοθετήματα.
Αν ήμασταν ένα φυσιολογικό κράτος, δεν θα επιτρεπόταν, σε όποιους γουστάρουν, είτε είναι λαβαροφόροι ή ντουντουκοφόροι «αγωνιστές», είτε «αλληλέγγυοι», είτε εγχώριοι και εισαγόμενοι «μπαχαλάκηδες» είτε ακόμα και μετανάστες (παράνομοι ή μη),  να κλείνουν δρόμους, λιμάνια, σταθμούς και να παραλύουν τη χώρα, να καταστρέφουν την ξένη περιουσία χωρίς συνέπειες όποτε γουστάρουν. 
Σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες πολίτες μετανάστευσαν διότι τους έδιωξε η χώρα τους. Από το 2010 έως σήμερα εκδιώχθηκε από τη χώρα το 5% του συνολικού πληθυσμού της ή το 10% του συνολικού εργατικού δυναμικού της, στην πλειοψηφία νέοι, ικανότατοι και μορφωμένοι. Τα στοιχεία της ΤτΕ αναφέρουν ότι η αναλογία των νέων της πλέον παραγωγικής ηλικίας των 25-39 ετών  που έφυγε εκτός Ελλάδος φθάνει το 51,5% στο σύνολο των Ελλήνων οικονομικών μεταναστών.  Φυσικά, αν ήμασταν ένα φυσιολογικό κράτος, οι κυβερνήσεις θα γνώριζαν ότι η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος και θα έκαναν ότι μπορούσαν για να προωθήσουν παραγωγικές επενδύσεις, που θα δώσουν δουλειά, ενώ, ταυτόχρονα, δεν θα φορολογούσαν μέχρι εξοντώσεως τον ιδιωτικό τομέα.
To Κατά Κεφαλήν Εισόδημα στη χώρα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσιεύτηκαν βρίσκεται πλέον πίσω από αρκετές πρώην κομμουνιστικές χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία ετοιμάζονται να αφήσουν πίσω την Ελλάδα ενώ ακολουθεί και η Βουλγαρία. Φυσικά, αν ήμασταν ένα φυσιολογικό κράτος με φυσιολογικούς πολίτες θα είχαμε αποβάλλει, ήδη, από τον πολιτικό χάρτη όσους κυβέρνησαν και έφεραν αυτά τα αποτελέσματα ή δεν τα απέτρεψαν στο βωμό του βραχυπρόθεσμου πολιτικού κόστους και δεν θα ανεχόμασταν να κατεβαίνουμε κάθε δύο-τρία χρόνια σε εκλογές με εκβιαστικά διλήμματα και μοναδικό κριτήριο, ποιο θα είναι το μικρότερο κακό.
  • Η Ελλάδα παραπαίει. Η Ελλάδα καταρρέει. Η Ελλάδα δυστυχώς καταρρέει εκ των έσω. Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες αφήνει στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής τους ικανότερους και προάγει τους δεξιούς και αριστερούς Καρανίκες και τους αφισοκολλητές. Η Ελλάδα πλέον εξάγει ασταμάτητα ανθρώπινο δυναμικό. 
Η Ελλάδα, πιστεύω ότι θα γίνει ένα φυσιολογικό κράτος, όταν θα βρεθεί στην εξουσία πολιτικό ήθος, που θα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, θα αφήνει στην άκρη τις προσωπικές, ή κομματικές επιδιώξεις και θα αφιερώνεται με όλες του τις δυνάμεις στην υπέρβαση των αδιεξόδων της χώρας και των πολιτών της. 
  • Η Ελλάδα χρειάζεται νέα πρόσωπα, χωρίς δεσμεύσεις, μορφωμένα και κυρίως με αντίληψη του κόσμου που αλλάζει, να μη φοβούνται τις αλλαγές στη ζωή τους και τα οποία να έχουν τον τσαμπουκά να προχωρήσουν τη χώρα μας μπροστά, ακόμα κι αν τους κοστίσει βραχυπρόθεσμα πολιτικά. Όλες οι διάτρητες φιγούρες του θεάτρου σκιών, το οποίο θέλει, κατ’ ευφημισμό, να αποκαλείται πολιτικό σύστημα και το οποίο έχει μάθει να εξαντλεί την υποτιθέμενη εφευρετικότητα, ικανότητα και αποφασιστικότητα του στην επιβολή φόρων ή στο βόλεμα των ημετέρων  ή στο πως θα αυξάνει την προσωπική του περιουσία ή και την προσωπική του προβολή, πρέπει να εκδιωχθεί από τους πολίτες με τη νόμιμη οδό των εκλογών, εκτός και επιλέξουν από τύχη να φύγουν από μόνοι τους.
Η πατρίδα μας, πιστεύω ότι θα γίνει ένα φυσιολογικό κράτος,  όταν κάθε απόφαση αυτής της νέας ηγεσίας, που θα αφορά στην μετανάστευση, τους φόρους, το εμπόριο την αγορά εργασίας, την παιδεία, την ασφάλεια, την κοινωνική μέριμνα, την εσωτερική, αλλά και εξωτερική πολιτική, λαμβάνεται με κριτήριο το πώς θα επωφελούνται οι Έλληνες πολίτες πρώτα!!
======================
  • Έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας

    ==============

    Κλεμμένα τα λεφτά που μοιράζονται για επιδόματα

    Επειδή η κυβέρνηση το’ χει ρίξει στη χορήγηση επιδομάτων, σε ένα κράτος που βρίσκεται υπό επιτροπεία ακριβώς επειδή δεν μπορεί να ταΐσει τον εαυτό του (!), η είδηση δεν είναι ότι η κ. Αχτσιόγλου μοιράζει ξαφνικά εφ άπαξ επιδόματα σε νέους άνεργους και πλημμυρισμένους. Η είδηση είναι «πού τα βρίσκει τα εκατομμύρια» που μοιράζει.
    Η απάντηση είναι απλή. Από τους γονείς και τους παππούδες των δικαιούχων! Από τις ίδιες τους τις οικογένειες! Και από τις περίπου 100.000 συντάξεις που αρνείται να δώσει το υπουργείο της εδώ και μήνες στους ξωμάχους που τις περιμένουν για να ζήσουν. Και από τα κονδύλια που έχουν μείνει αδιάθετα, ενώ έπρεπε να πάνε σε δραστηριότητες αλληλεγγύης της κυβέρνησης, οι οποίες δεν έχουν προωθηθεί! Κονδύλια από τις τσέπες των πολιτών.
    Και οι τρεις αυτές πηγές εσόδων προέρχονται από τις ίδιες τσέπες: Του 90% των φορολογούμενων μισθωτών, συνταξιούχων και μικροεπαγγελματιών που δεν μπορούν να κρύψουν εισοδήματα και είναι τα διαχρονικά θύματα της κρατικής κλοπής. Με την οποία όλες οι κυβερνήσεις, όπως και αυτή, κάνει απλοχεριές, λες και τις πληρώνει από την τσέπη της. Ή λες και την πληρώνουν οι κεφαλαιούχοι από τη φορολογία τους!
    Τα δύο νέα επιδόματα που ανακοίνωσε η κ. Αχτσιόγλου είναι 400 ευρώ εφ άπαξ ψηφοθηρικός μπουναμάς για κάθε άνεργο από 18- 24 ετών που δεν επιδοτείται, που είναι γραμμένος στα μητρώα του ΟΑΕΔ και που είναι άνεργος ως τις 31 Οκτωβρίου του 2017.
    Το δεύτερο είναι 650 ευρώ για κάθε εργαζόμενο που δεν μπορεί να δουλέψει γιατί η επιχείρηση που εργαζόταν σταμάτησε από τις πλημμύρες σε Μάνδρα και Μέγαρα.
    • Η κ. Αχτσιόγλου αποσιωπά βέβαια, ότι οι εργαζόμενοι στη Μάνδρα έμειναν άνεργοι επειδή η κυβερνητική Περιφέρεια Αττικής δεν προώθησε εδώ και τρία χρόνια τα αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή. Επομένως, τα 650 ευρώ επίδομα που διαφημίζει τα χρωστάει στο πολλαπλάσιο σ όσους έμειναν άνεργοι και θα’ πρεπε να ντρέπεται και που τα λέει αυτά που ανακοινώνει!
    Αν μάλιστα ζούσαμε σε χώρα με αξιοπρεπείς συνειδητοποιημένους πολίτες, αυτοί που μείναν άνεργοι θα’ πρεπε να πάρουν το 650άρι (όταν όσοι και αν το πάρουν) και να το καταθέσουν μαζί με αγωγή στο Ταμείο Παρακαταθηκών ως προκαταβολή για ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ που χάνουν εξ αιτίας της κυβερνητικής εγκληματικής απραξίας. Και να τα απαιτούν ΌΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ αντί να γίνονται όργανα της κυβερνητικής προπαγάνδας, που τάχα μοιράζει χρήμα!
    Και οι άνεργοι νέοι του ΟΑΕΔ μέχρι 24 ετών, που πάει να τους χρυσώσει το χάπι της ανεργίας με ένα 400άρι, εξαγοράζοντας την ανημπόρια τους, θα’ πρεπε να ξέρουν ότι είναι άνεργοι ΚΑΙ γιατί τα δισεκατομμύρια τα μαζεύει η κυβέρνηση, γδέρνοντας σε φόρους τους γονείς τους και τους παππούδες τους. Τα στερεί από τις ίδιες τους τις οικογένειες! Τα κλέβει από τους ίδιους. Και τα σκορπάει σε επιδόματα αντί να τα σπρώχνει σε νέες επιχειρήσεις ώστε να δημιουργεί θέσεις εργασίας για ένα 400άρι κάθε μήνα. Όχι για ένα 400άρι μια φορά το χρόνο ψηφοθηρική ελεημοσύνη!
    Αυτά τα επιδόματα που μοιράζει η κυβέρνηση με το παγωμένο χαμόγελο της κυρίας Αχτσιόγλου είναι κλεμμένα λεφτά. Κλεμμένα απ’ αυτούς που τα δίνει. Κλεμμένα από τις ίδιες τους τις οικογένειες. Κι αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους όσοι είναι κι ευχαριστημένοι για την ελεημοσύνη! Η δημοκρατία έχει ανάγκη από πολιτικές δυνάμεις που δημιουργούν πολίτες. Δεν έχει ανάγκη από ραγιάδες.
    Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης

Σχόλια