O ...Katrougalos εν Μακρονήσω.

Πριν περάσει εβδομάδα από το προσκύνημα Τσίπρα στον «συνεχιστή των αξιών της ελευθερίας και δημοκρατίας» Τραμπ, ο ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσε εκδρομή «προσκυνηματικού χαρακτήρα» στη Μακρόνησο…
Ανάμεσα στους άλλους «προσκυνητές», που πόζαραν και...
φωτογραφήθηκαν στη Μακρόνησο για να ανανεώσουν το «αριστερό» τους λεύκωμα, κι ο Ρήγας, ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ο Κατρούγκαλος (φωτό).
Και άλλοι.
Φυσικά δεν έχει νόημα, πια, να μιλήσεις για τσίπα.
Ούτε να χαραμίσεις πολλές κουβέντες για να υπερασπιστείς τη Μακρόνησο και τον ύψιστο συμβολισμό της από την ξετσιπωσιά των ξετσίπωτων. Ο λόγος είναι απλός:
Το χώμα της Μακρονήσου είναι στέρεο. Αντέχει πολλά. Είναι το «υλικό» του. Αίμα, το λένε. Και από το αίμα, «υλικό» πιο αδιάβροχο στην πολιτική αλητεία, πιο αδιαπέραστο από τον πολιτικό τσογλανισμό, δεν υπάρχει.
Το αίμα που πότισε τη Μακρόνησο και την έκανε συνώνυμη της συνέπειας, της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς και της αλήθειας δεν λερώνεται από κάπηλους.
Το χώμα της Μακρονήσου ήταν, είναι και θα είναι ανέγγιχτο.
Ο λόγος στον Ελύτη:
«Ήρθαν ντυμένοι  «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
        Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους».

ΠΗΓΗ

Ο νόμος με το μαντηλάκι..

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε στην Μακρόνησο ως κόμμα διαμαρτυρίας!

-------------------

Η πολιτική αλητεία και ο πολιτικός τσογλανισμός δεν μπορούν να αγγίξουν τον ύψιστο συμβολισμό της Μακρονήσου 

Χρειάζεται ικανότητα να μπορείς χρησιμοποιώντας αποκλειστικά πολιτική ορολογία και χωρίς να καταφεύγεις σε «πεζοδρομιακές» εκφράσεις, να στιγματίσεις μια πράξη πολιτικού καιροσκοπισμού,  το «Βακτήριο χολέρας που εντοπίστηκε στην Μακρόνησο», όπως έγραφε ένας χρήστης του διαδικτύου.

Και ο Νίκος Μπογιόπουλος διαθέτει αυτή την ικανότητα. Το διαπιστώσαμε, ακόμα μια φορά, ακούγοντας την σημερινή ραδιοφωνική εκπομπή του κομμουνιστή δημοσιογράφου και την προσέγγιση που έκανε στην ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ να οργανώσει «προσκύνημα» στην Μακρόνησο.

Ακούστε το παρακάτω ηχητικό που ανάμεσα στα άλλα ο Ν. Μπογιόπουλος υπογραμμίζει:

«Δεν υπάρχει λόγος να υπερασπιστής την Μακρόνησο και τον ύψιστο συμβολισμό της από την ξετσιπωσιά. Ο λόγος είναι απλός.  Το χώμα της Μακρονήσου είναι στέρεο.  Το χώμα της Μακρονήσου αντέχει πάρα πολλά. Και αυτό οφείλεται στο υλικό του. Το υλικό που είναι αδιάβροχο και στην πολιτική αλητεία. το υλικό που είναι αδιαπέραστο και από τον πολιτικο τσογλανισμό. Αυτό το υλικό που κάνει άτρωτο το χώμα της Μακρονήσου λέγεται αίμα. Είναι ακριβώς το αίμα που πότισε την Μακρόνησο και την έκανε συνώνυμη και της συνέπειας και της αξιοπρέπειας και της λεβεντιάς και της αλήθειας».   

=========

 

Kατρούγκαλος, εν Μακρονήσω: «μέχρι την τελική νίκη»

Η καλύτερη εκδοχή για την «επική» αυτή δήλωση του Γ.Κατρούγκαλου, είναι πως πρόκειται για μια από τις συνήθεις ανοησίες του. Ένας δεκάρικος της πλάκας.

Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή -ιδιαίτερα ανησυχητική για τον ίδιο- να πιστεύει αυτά που λέει. Να πιστεύει δηλαδή πως επίκειται η τελική μάχη -μια Βιβλικού χαρακτήρα αναμέτρηση- στην οποία οι δυνάμεις του «καλού» θα θριαμβεύσουν.

Βέβαια το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί, αλλά αυτά τα θέματα τα έλυσε η Ιστορία το 1949 και το 1989. Τελεία και παύλα.

Αυτός ο επαναστατικός οίστρος του κομμουνιστή -κατά δήλωση του- με την pochette, δικαιολογείται από τον χώρο στον οποίον έγινε. Στους Αγίους Τόπους της Αριστεράς: στην Μακρόνησο.

Μάλιστα, η φωτογραφία είναι χαρακτηριστική και θυμίζει τις φωτογραφίες των τουριστών σε διάφορα μνημεία της χώρας. Σε αυτήν απεικονίζεται ο Γ.Κατρούγκαλος, κάτω από ένα αέτωμα που έφτιαξαν το 1947 οι νεοσύλλεκτοι στην Μακρόνησο. 

Ο υπουργός, άγνωστο για ποιο λόγο δεν έχει ανησηκώσει τις μύτες των ποδιών του, όπως συνηθίζει να κάνει. Το τοπίο απαιτεί σοβαρότητα.

Όλα αυτά συνέβησαν κατά την επίσκεψη κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ στην Μακρόνησο την Κυριακή, προφανώς για να απολογηθούν στους ιδεολογικούς προγόνους τους -κάποιοι εκ των οποίων, όντως, μαρτύρησαν σε αυτό το νησί- για την γονυκλισία του Αλέξη μπροστά στον «μακελάρη των λαών». Γιατί έτσι αποκαλούσαν οι Αριστεροί, μέχρι πρότινος, τον εκάστοτε Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Για να εξαγνισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τις θεαματικές κωλοτούμπες του αρχηγού του, ο γραμματέας του κόμματος σ.Π.Ρήγας εικονίζεται με υψωμένη την γροθιά του να αποτίει φόρος τιμής στα θύματα της Μακρονήσου. Δίπλα του, συντρόφισσες  απολαμβάνουν το θέαμα, με ένα πλατύ χαμόγελο. Υψωμένη γροθιά και γελάκια δεν συμβαδίζουν.

•  Οι άνθρωποι αυτοί είτε είναι τόσο ξεδιάντροποι είτε τόσο ανόητοι.
• Πίστεψαν πως με τις  δηλώσεις  Κατρούγκαλου και την υψωμένη γροθιά του Ρήγα επαναποκτήθηκε η αριστερή τους συνείδηση. Πίστεψαν, πως με μια εκδρομούλα διαγράφηκαν όλα αυτά που έπραξαν τα δυόμισι χρόνια που κυβερνούν.

Βέβαια, είναι αναφαίρετο τους δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι θέλουν, να επισκέπτονται τους δικούς τους Αγίους Τόπους, και να δηλώνουν πως τώρα αυτοί θα νικήσουν οριστικά. Το 1949 ήταν μια παρένθεση, ένας τακτικός ελιγμός προς την τελική νίκη.

• Είναι μάταιο τους γελοίους να τους αντιμετωπίζουμε με σοβαρό λόγο. Τους γελοίους τους αντιμετωπίζουμε μόνον με την «πλάκα» και το καλαμπούρι. Τους τουρίστες της Μακρονήσου, που πιστεύουν στην ιδεολογικοπολιτική εξιλέωση τους, τους αντιμετωπίζουμε είτε σαν «βλήματα» είτε ως πολιτικούς απατεώνες.

Από όλην αυτή την φαιδρή ιστορία, μπορεί να προκύψει και κάτι καλό. Να καθιερωθεί ο «αγωνιστικός» τουρισμός. 

Πώς έχουμε ιατρικό τουρισμό, πώς έχουμε θρησκευτικό τουρισμό, γιατί να μην έχουμε και «αγωνιστικό» τουρισμό. Δίνω ιδέες στους συντρόφους.

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, μέχρι «την τελική νίκη», και ο Κατρούγκαλος τουριστικός πράκτορας. 
===============

 

-----------------

Πρώτα προσκυνάνε τα αναδρομικά τους και μετά τη Μακρόνησο!

Χτες, περίπου 20 από αυτούς που ψήφισαν τη διάταξη Κατρούγκαλου για να δοθούν εκατομμύρια αναδρομικά στους συνταξιούχους βουλευτές, πήγαν στη Μακρόνησο να προσκυνήσουν. Προφανώς τον αγγλοαμερικάνικο Παρθενώνα της νεώτερης Ελλάδας. Πήραν και αστυνομικούς μαζί τους. Μην τους πάρουν στο κυνήγι όσοι βασανίστηκαν εκεί επειδή δεν υπέγραφαν δήλωση. Μια και ετούτοι οι ξεφτιλισμένοι υπογράφουν τα πάντα χωρίς να απειλείται τίποτε άλλο εκτός από τις καρεκλίτσες τους!

Είχα την τύχη και την τιμή να είμαι επί 14 χρόνια ο αρχισυντάκτης διαχειριστής του πολιτικού ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας μαζί με τον εξόριστο και μυστικό γραμματέα του ΚΚΕ στη Μακρόνησο. Οι δυο μας. Τα γραφεία μας σχεδόν εφάπτονταν. Μοιραζόμασταν τις προσωπικές μας ζωές με εκατέρωθεν εκμυστηρεύσεις, όπως κάνουν οι άνθρωποι που σχεδόν συζούν. Μέχρι που μας χώρισε ο πρόωρος θάνατός του.

Ο άνθρωπος αυτός, ένας πραγματικός ιδεολόγος, είχε ένα χαρακτηριστικό πάνω απ όλα: Ήταν ακραία έντιμος. Ακραία ειλικρινής. Και με τους άλλους και με τον εαυτό του. Γι αυτό και δεν δείλιασε να αναθεωρεί κάθε φορά όσα απ αυτά που πίστευε τα θεωρούσε λάθος ή ξεπερασμένα. Χωρίς γελοίες δικιολογίες. Ήταν ακριβώς το αντίθετο από ό,τι είναι σήμερα σχεδόν όλοι αυτοί με τους οποίους συμπορεύτηκε στην Αριστερά και στον Συνασπισμό. Η τύχη ή η ατυχία του έταξε να μη ζήσει την κατάντια που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Και τις γελοίες ανώδυνες και προσβλητικές εκδρομούλες στη Μακρόνησο.

Ο γενναίος αυτός Αγωνιστής, ένας από τους 114 που δεν υπέγραψαν δήλωση στο κολαστήριο της Μακρονήσου μαζί με τον εκδότη της Ελευθεροτυπίας, έζησε εκεί την απανθρωπιά των βασανιστηρίων γι αυτή του τη στάση, όπως και όλοι οι σύντροφοί του. Ούτε αυτός, ούτε κανείς άλλος διανοήθηκε να υποκύψει επειδή… πιέστηκε! Όπως οι χτεσινοί εκδρομείς στη Μακρόνησο!

Ο Άνθρωπος αυτός με συνείδηση και ευθύνη κουβαλούσε πάντα μέσα του ένα βάρος. Την απόφαση για μαζικό ξεσηκωμό στο νησί, που είχε σαν αποτέλεσμα τον βομβαρδισμό των εκεί στρατοπέδων από τα πολεμικά πλοία και το θάνατο δεκάδων κρατούμενων. Δεν βρήκε ποτέ μια καλή και βολική δικιολογία για τον εαυτό του. Μου έλεγα πάντα με προσωπικό πόνο: «Ήταν μια λάθος απόφαση». Καμιά σχέση με όλο αυτό τον ανεύθυνο θίασο που κάνει εκδρομούλες στον κατ εξοχήν τόπο του «όχι», έχοντας καθημερινά λερώσει τα παντελόνια και τις φούστες του με δεκάδες «ναι». Και με δεκάδες φτηνές δικιολογίες. Μισθοδοτούμενος, όχι βασανιζόμενος!

Ο Αριστερός αυτός Άνθρωπος, γι' ναυτή του την ειλικρινή και γενναία στάση ήταν σεβαστός όχι μόνο από τους ομοϊδεάτες του, αλλά, κυρίως από τους πολιτικούς του «αντίπαλους», που συχνά τον καλούσαν σε ιδιωτικές συζητήσεις για να ακούσουν τις απόψεις του. Μεταξύ τους, ο Κων. Καραμανλής και ο Κ. Μητσοτάκης. Ποτέ δεν τους περιφρόνησε. Επειδή οι απόψεις του ήταν απόσταγμα μιας πολιτικής σύνθεσης στην υπηρεσία μιας χώρας, μιας κοινωνίας. Δεν ήταν τα άναρθρα, γεμάτα κόμπλεξ διχαστικά ανεμοσκορπίσματα των χτεσινών χαζοχαρούμενων δήθεν προσκυνητών της Μακρονήσου. Στην υπηρεσία μιας φαντασιακής μισαλλοδοξίας.

Ο Άνθρωπος αυτός, συνάδερφος και φίλος ταυτόχρονα και δάσκαλος στο ήθος και την ευθύτητα, ήταν συνάμα διευθυντής της μεταπολεμικής «Αυγής» και βουλευτής της προχουντικής ΕΔΑ. Σε καμιά από τις δύο ιδιότητες δεν ξεπούλησε αυτά που πίστευε από φόβο για τις διώξεις και τις εξορίες που τελικά υπέστη. Και ήταν πολλές. Όπως και οι καθημερινές απειλές. Σε αντίθεση με τους χτεσινούς χαμογελαστούς εκδρομείς της Μακρονήσου, που φωτογραφήθηκαν με θράσος και σηκωμένες τις γροθιές στο μνημείο των εξορίστων!

Άδειες γροθιές, με δάχτυλα λερωμένα από τις υπογραφές μετάνοιας που γεμίζουν τα νομοσχέδιά κατ' εντολή των αφεντικών τους. Και με νύχια περιποιημένα από τις λίμες με τις οποίες πριονίζουν το βιός, τα δικαιώματα και την ορθοστασιά ενός ολόκληρου λαού.

Αυτοί, οι ασπόνδυλοι, με συνεπιβάτη τους εκεί στη Μακρόνησο τον δήμιο των συντάξεων υπουργό Κατρούγκαλο, είχαν το θράσος να χασκογελάνε, ενώ οι υπογραφές τους είναι φαρδιές πλατιές κάτω από το ντροπιαστικό νομοσχέδιό του (4387/2016), που:

1. «κανονίζει» επιστροφή αναδρομικών από δικαστικές αποφάσεις μόνο για τους βουλευτές και για κανέναν άλλο συνταξιούχο (!!), την ίδια ώρα που το ίδιο νομοσχέδιο:
   

2. φέρνει μειώσεις κατά 50% στο ΕΚΑΣ το 2017, το 2018 και το 2019 μέχρι εξαφάνισής του την 1^η Ιανουαρίου του 2020.
   

3. φέρνει μειώσει ως και 48% στις νέες συντάξεις
   

4. φέρνει μειώσεις ως και 50% σε επικουρικές συντάξεις, και το κυριότερο:
   

5. δεν προβλέπει πουθενά επανυπολογισμό συντάξεων των βουλευτών και ένταξή τους στον ΕΦΚΑ, όπως προβλέπει για όλους τους άλλους Έλληνες συνταξιούχους!
   

Αυτό το τελευταίο είναι ίσως και η πιο χειροπιαστή απόδειξη για την προνομιούχο θέση που διατηρούν για τον εαυτό τους όλοι αυτοί οι βουλευτές που σκληρίζουν ότι υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού!

Σε μια χώρα με στοιχειώδη τσίπα θα έπρεπε να απαγορεύεται ακόμα και η προσέγγιση δειλών και υποκριτών σε μνημεία γενναίων Ανθρώπων. Εκεί που φυτρώνουν τα καθαρά και ματωμένα «όχι». Σαν του Πότη Παρασκευόπουλου.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης