Ο ίδιος υπήρξε και είναι συνομιλητής και έχει στενή επαφή με μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής αρένας. Στα ελληνικά, κυκλοφορεί το βιβλίο του «Η Παγκοσμιοποίηση του Πολέμου». Έχει επισκεφθεί άλλωστε αρκετές φορές την Ελλάδα για να μιλήσει σε διεθνή συνέδρια.
Ο καθηγητής Σοσουντόφσκι υπήρξε μάλιστα καθηγητής στο Καθολικό Παν/μιο της Χιλής το 1970-73, την εποχή της διακυβέρνησης του, ανατραπέντος από τη χούντα του Πινοσέτ, Προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε.
Συναντήσαμε τον Καναδό καθηγητή στο Πεκίνο στο περιθώριο διεθνούς συνεδρίου.
Ο Μισέλ Σοσουντόφσκι μίλησε στο Αθηναϊκο/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τα σημερινά παγκόσμια προβλήματα, τις γεωστρατηγικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, ιδίως όσον αφορά την πρόκληση ενός νέου πυρηνικού πολέμου και εκφράζει την ανησυχία του για τον κίνδυνο μίας πυρηνικής εκτροπής, λόγω κυρίως της αφροσύνης που χαρακτηρίζει εκείνους που λαμβάνουν τις κρίσιμες για τον κόσμο μας αποφάσεις.
«Ο κόσμος αγνοεί το τι μπορεί να προκαλέσει ένας πυρηνικός πόλεμος. Και το 2001-2 οι ΗΠΑ επανακαθόρισαν το πυρηνικό τους δόγμα, προβλέποντας προληπτικές πυρηνικές επιθέσεις κι άλλα πλήγματα για να υπερασπισθούν τα εδάφη τους» λέει στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Σοσουντόφσκι και προσθέτει:
«Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν την έννοια του προληπτικού πυρηνικού πολέμου. Με τα όπλα τους προέβλεπαν επιθέσεις σε μία σειρά μεσανατολικών κρατών, αλλά θα πρέπει να σημειώσω ότι το 2002 η Γερουσία ενέκρινε τη χρήση πυρηνικών σε συμβατικά πεδία μαχών, διότι αναβαθμίσθηκε το δόγμα, παρά την αντίδραση του μακαρίτη γερουσιαστή Έντουαρντ Κένεντι, ή του γερουσιαστή Φάινσταϊν. Ο Κένεντι τόνισε δε, πως αυτή η διαδικασία θολώνει τη διάκριση μεταξύ συμβατικών και πυρηνικών στρατηγικών οπλικών συστημάτων. Όμως, άναψε το πράσινο φως για να χρησιμοποιούνται τακτικά πυρηνικά όπλα χωρίς την έγκριση του Προέδρου. Πλέον, ακόμη κι ένας στρατηγός στο θέατρο του πολέμου μπορεί να τα χρησιμοποιήσει... Έχουμε περάσει πλέον από το δόγμα της αμοιβαίας πυρηνικής επίθεσης, που κυριαρχούσε στον Ψυχρό Πόλεμο, σε αυτό του προληπτικού πλήγματος. Η έννοια της αποτροπής έχει καταργηθεί πλήρως, γι' αυτό δεν μας εντυπωσιάζει αυτό που προσπαθεί να κάνει η Βόρεια Κορέα. Και μολονότι διατείνονται πως τα τακτικά όπλα δεν είναι πυρηνικά, διότι αυτά μπορεί βέβαια να χρησιμοποιούν άλλη τεχνολογία, είναι όμως 12 φορές πιο ισχυρά από αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στη Χιροσίμα, ή το Ναγκασάκι».
Ο Καναδός καθηγητής λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει σε μία επένδυση τρισεκατομμυρίων, στην ανάπτυξη "ειρηνικών" τακτικών όπλων, διότι όπως υποστηρίζει το Πεντάγωνο, αναφορικά με το ενδεχόμενο επίθεσης στη Βόρειο Κορέα, αυτά είναι αβλαβή για τον άμαχο πληθυσμό γιατί εκρήγνυνται υπογείως. Βλέπουμε πως υπάρχει μία αλλαγή στην προπαγάνδα, είναι πλέον μία προπαγάνδα που προορίζεται για χρήση από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, οι οποίοι πλέον διατείνονται πως αφού τα πυρηνικά όπλα μπορούν να σώσουν και να εξοικονομήσουν ανθρώπινες ζωές γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε; Και πλέον αυτό το δόγμα περιλαμβάνεται σε όλα τα στρατιωτικά εγχειρίδια».
Ο καθηγητής Σοσουντόφσκι υποστηρίζει μιλώντας στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ο κόσμος σήμερα «είναι σε ένα πολύ, πάρα πολύ, επικίνδυνο σταυροδρόμι. Οι ΗΠΑ έχουν ένα σχέδιο ηγεμονίας και οι τέσσερις εχθροί της ηγεμονίας των ΗΠΑ είναι οι Ρωσία, Κίνα, Βόρειος Κορέα, Ιράν. Αυτές οι τέσσερις χώρες, γιατί; Διότι δεν συμμορφώνονται, δεν ανήκουν στη ζώνη επιρροής τω ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και αποτελούν αντιπάλους. Το λέω αυτό γιατί 10 χρόνια πριν η Ουάσινγκτον Ποστ αποκάλυψε τα έγγραφα που περιέγραφαν τα παιχνίδια πολέμου, τα σενάρια πολέμου, που συντάσσονταν σε τακτική βάση στο πλαίσιο του σχεδίου VIGILANT SHIELD και είχαν ένα υποθετικό σενάριο επίθεσης ενάντια σε τέσσερις χώρες, που ονομάζονταν Ρούμπεκ, Τσούρια, Ερμιχάν και Νέμεζι, που αντιστοιχούσαν στη Ρωσία, Κίνα, Βόρειο Κορέα και Ιράν και είναι μία προσομοίωση του τι μπορεί να συμβεί. Γιατί άλλες περιοχές δεν αποτελούν τόσο μεγάλο κίνδυνο, αλλά κι αυτές δεν είναι τόσο πολύ μεγάλη απειλή, απλά αποτελούν μία καταπάτηση του ηγεμονικού ρόλου των ΗΠΑ».
Ο Καναδός καθηγητής είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξος όμως και για την αντίδραση των κινημάτων σε όλον τον κόσμο.
Το ΑΠΕ- ΜΠΕ τον ρώτησε για την απουσία αντίδρασης στην ξέφρενη κούρσα των πυρηνικών.
«Το αντιπυρηνικό κίνημα είναι πλέον νεκρό. Κι ο λόγος γι' αυτό πιστεύω πως είναι ότι οι υποδομές της πολιτικο-οοικονομικής εξουσίας, ιδίως η Γουόλ Στριτ, χρηματοδοτεί τα πολιτικά κινήματα. Είναι αυτό που λέω "κατασκευή διαφωνίας/ανυπακοής" και με αυτό τον τρόπο ελέγχουν τα κινήματα διαμαρτυρίας. Πληρώνουν τους πρωταγωνιστές αυτών των κινημάτων».
- Γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Τι συμφέρον έχουν;
- Από τη μία στηρίζουν την πολεμική βιομηχανία, αν και η βιομηχανία αυτή μπορεί να στηρίξει τον εαυτό της καθόσον υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι για υψηλά αξιώματα που βοηθά να εκλεγούν. Δεν υπήρξε ούτε ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ που να εξελέγη χωρίς τη στήριξή της. Αλλά την ίδια στιγμή που το σύστημα αυτό στηρίζει τους πυλώνες της εξουσίας, δίνει συνάμα στήριξη και στην αντιπολίτευση. Και ναι μεν στηρίζεις εκείνους που αντιτίθενται στις ηγεσίες, αλλά το κάνεις με τρόπο που να μετατοπίζεις τη διαμαρτυρία σε κάποιο άσχετο θέμα. Όπως για παράδειγμα, οι διαμαρτυρίες με αφορμή τη ΓΣ του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο εστιάζονται στο περιβάλλον, στα δικαιώματα των ζώων, στα διεμφυλικά δικαιώματα σε ο,τιδήποτε άλλο μπορούμε να σκεφθούμε, που βεβαίως δεν αρνείται κανείς πως είναι εξόχως σημαντικά, όμως το θέμα των πολέμων δεν θίγεται. Όλοι μιλάνε αφηρημένα για ειρήνη, αλλά κανείς δεν αναφέρεται στο ποιοι είναι οι αρχιτέκτονες του πολέμου και τελικά εξαντλούν ως κύριο πρόβλημα της ανθρωπότητας το περιβάλλον. Δεν αρνούμαι ότι η κλιματική αλλαγή είναι όντως σημαντική, αλλά κι αυτή είναι το αποτέλεσμα των χειρισμών της αμερικανικής βιομηχανίας. Το γνωρίζουμε αυτό και ουδείς το αρνείται. Γνωρίζουμε φερ' ειπείν για τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα που μπορούνε ν' αλλάξουν το κλίμα και χρησιμοποιούνται για πολεμικούς σκοπούς. Είναι γνωστό, έγγραφα της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας το επιβεβαιώνουν. Τώρα, το περιβαλλοντικό κίνημα διατείνεται πως η κλιματική αλλαγή είναι το πρωτεύον ζήτημα. Κατ' εμέ, η καταστροφή του περιβάλλοντος μπορεί να αποτελέσει απειλή, αλλά όχι βραχυπρόθεσμα. Είναι κάτι αναστρέψιμο. Το θέμα είναι ότι ο πόλεμος, κι ιδιαίτερα ο πυρηνικός πόλεμος, που είναι ένα θέμα, κάτι που δεν πρέπει να το παραμερίσουμε. Το αντιπολεμικό κίνημα θεωρεί πως ο πόλεμος στη Συρία είναι κυρίως εμφύλιος πόλεμος και δεν πρέπει να επεμβαίνουμε σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Δεν παίρνουμε θέση. Είμασταν αντίθετοι στην εισβολή στο Ιράκ το 2003, υπήρξαν μαζικές κινητοποιήσεις σε όλον τον κόσμο, όμως δεν απέτρεψαν τον πόλεμο. Πάντως είχε γίνει κάτι, ενώ σήμερα δεν υπάρχει τίποτα».
ΠΗΓΗ
Σχόλια