του Σταύρου Λυγερού –
Ο Τσίπρας είναι ειλικρινής ότι δεν θέλει εκλογές. Αναζητά και για την 3η αξιολόγηση αυτό που ο Τσακαλώτος, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, είχε αποκαλέσει «έναν έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές. Ελπίζει σε συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στη μόνιμη επάνοδο στις αγορές. ΅Ελπίζει ότι η Ελλάδα θα καταφέρει το καλοκαίρι του 2018 να απαλλαγεί από τα Μνημόνια (στα λόγια, αφού και οι δεσμεύσεις και ένα είδος εποπτείας θα συνεχισθούν για πολλά χρόνια). ΠΗΓΗ
Στην Αθήνα είχαν ελπίσει πως το ΔΝΤ θα ήταν συνεπές με τις δημόσιες ανακοινώσεις του και πως θα πίεζε πραγματικά και για μεγαλύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και για μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά. Το Ταμείο, όμως, έπαιξε ρόλο Ποντίου Πιλάτου. Παρασκηνιακά, τα βρήκε με τους Μέρκελ-Σόιμπλε στην πλάτη της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης έλεγε ότι αφού οι Ευρωπαίοι δεν ακούνε τις συμβουλές του, θα πρέπει να νομοθετηθούν τα πρόσθετα μέτρα για να βγουν οι αριθμοί. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε.
Όλα δείχνουν ότι το «κεφαλοκλείδωμα» θα συνεχισθεί και στις επικείμενες διαπραγματεύσεις για την 3η αξιολόγηση. Και πως τον ρόλο του πολιορκητικού κριού τον παίξει και πάλι το ΔΝΤ, το οποίο συνεχίζει να είναι με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω από το ελληνικό πρόγραμμα. Η επίσκεψη Μακρόν στην Αθήνα, αλλά και η προηγηθείσα δήλωση του επιτρόπου Μοσχοβισί για την ασυμβατότητα των Μνημονίου με τη δημοκρατία επιβεβαιώνουν πως το ευρωιερατείο δεν είναι ενιαίο και αρραγές απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως ήταν το 2015.
Οι ράγες και η αλλαγή φρουράς
Όσο ο Τσίπρας, όμως, εφαρμόζει πιστά το Μνημόνιο, ακόμα και οι σκληροπυρηνικοί του Βερολίνου δεν θέλουν εκλογές και αλλαγή φρουράς στην Ελλάδα.- Πρώτον, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη, έχει μεγαλύτερη ικανότητα να διατηρεί χαμηλά τις κοινωνικές αντιδράσεις.
- Δεύτερον, επειδή, εάν κάτι πάει στραβά, θέλουν να έχουν τη ΝΔ του Μητσοτάκη ως διαθέσιμη εναλλακτική λύση.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε και τη δήλωση που είχε κάνει πριν 10 μήνες ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων. Όχι μόνο είχε ζητήσει να βοηθηθεί η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά και είχε υπογραμμίσει ότι οι Έλληνες αξίζουν σεβασμού για τις θυσίες που έχουν κάνει. Όπως είχε πει, εάν είχαν ληφθεί στη Γερμανία τα μέτρα που ελήφθησαν στην Ελλάδα θα είχε προκύψει εξέγερση.
Δεν μυρίζει εξέγερση, αλλά…
Το κλίμα στην Ελλάδα, όμως, μόνο εξέγερση δεν μυρίζει. Οι πολίτες πιέζονται ασφυκτικά, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον αγωνίζονται να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό. Στο εκλογικό επίπεδο, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται, αλλά δεν καταρρέει. Οι κεντροαριστεροί και αριστεροί ψηφοφόροι, άλλωστε, δεν έχουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας για να στραφούν προς αυτή.Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που είναι και εμπειρικά ορατό. Στην ελληνική κοινωνία κυριαρχούν ταυτοχρόνως η οργή, ο φόβος και η ισχνή ελπίδα. Η συνύπαρξη αυτή από τη μία πλευρά ενισχύει το ρεύματος που θέλει έξοδο από την Ευρωζώνη, αλλά από την άλλη εδραιώνεται και η αποδοχή του μνημονιακού μονοδρόμου σαν τον μόνο τρόπο απαλλαγής από τα Μνημόνια!
Από τη μία πλευρά είναι η Ελλάδα που έχει ήδη πέσει στον γκρεμό ή βρίσκεται στο χείλος του. Από την άλλη πλευρά είναι η Ελλάδα που απέχει από τον γκρεμό και ως εκ τούτου έχει την πολυτέλεια να κάνει υπομονή και να ελπίζει ότι εάν κάνουμε ό,τι μας λένε θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κοινωνικό ρήγμα που προς το παρόν δεν παράγει «σεισμικές» δονήσεις. Συνιστά, ωστόσο, ένα δυνάμει εκρηκτικό κοκτέιλ που μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν και πότε θα πυροδοτηθεί.
Σχόλια