Κέρδη 1,34 δισεκατομμυρίων ευρώ αποκομίζει το γερμανικό κράτος από τα δάνεια στην Ελλάδα, αλλά και τις αγορές ελληνικών ομολόγων.
Η είδηση δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung (SZ) (1) και προκάλεσε μεγάλη συζήτηση, αφού ανατρέπει τον ισχυρισμό της γερμανικής κυβέρνησης ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα επιβαρύνουν τους Γερμανούς φορολογούμενους. Ταυτοχρόνως δίνει ισχυρό πλήγμα στα περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».
Η εφημερίδα του Μονάχου αναφέρεται σε ένα έμβασμα ύψους 412 εκατομ. ευρώ, τα οποία προορίζονταν για την Ελλάδα, όπως προέβλεπε ο γερμανικός προϋπολογισμός του 2015 υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πληρωμή προς την Ελληνική Δημοκρατία». Ωστόσο, όπως σημειώνει η SZ, «τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στην Αθήνα. Και ως προς αυτό δεν προβλέπεται να αλλάξει κάτι. «H γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν σχεδιάζει αυτή την ώρα κανένα τέτοιο έμβασμα», έγραψε ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Γενς Σπαν απαντώντας στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο των Πρασίνων για θέματα Προϋπολογισμού, Σβεν-Κρίστιαν Κίντλερ».
Όπως διευκρινίζει η SZ, το εν λόγω ποσό αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου ποσού, «η ύπαρξη του οποίου μόνο σπανίως λαμβάνεται υπόψη στη Γερμανία: Πρόκειται για κέρδη από δάνεια και αγορές ομολόγων προς όφελος της Ελλάδας (σ.σ. για τη χρηματοδότηση της χώρας)». Το κέρδος ανέρχεται συνολικά σε 1,34 δις ευρώ, όπως προκύπτει από στοιχεία που έθεσε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών στη διάθεση του κόμματος των Πρασίνων.
Όμως, από τα μνημονιακά δάνεια προς την Ελλάδα δεν βγαίνει κερδισμένη μόνο η Γερμανία, αλλά όλες οι χώρες της Ευρωζώνης, στο μέτρο της συμμετοχής τους στα δάνεια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και την αγορά ελληνικών ομολόγων. Για μεγάλες οικονομίες, όπως της Γαλλίας και της Ιταλίας, το ύψος των κερδών ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο, ακόμα και η μικρή και φτωχή Μάλτα κερδίζει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο (2).
Σημειώνουμε ότι αυτά τα ποσά είναι μικρό μέρος των συνολικών κερδών που αποκομίζουν οι δανειστές της Ελλάδας από την εφαρμογή των προγραμμάτων – μνημονίων, αφού αφορούν μόνο στο διάστημα 2010- 2016 και δεν συνυπολογίζονται τα κέρδη που προκύπτουν είτε από ελλειμματικό ισοζύγιο πληρωμών, είτε από τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, είτε από τη διαφορά των επιτοκίων δανεισμού.
Ειδικότερα για τη Γερμανία, θα πρέπει να συνυπολογίζονται ως κέρδη και τα ποσά που οφείλει στο ελληνικό κράτος για τις πολεμικές αποζημιώσεις και την κλοπή των αποθεματικών της Τράπεζας της Ελλάδος στην περίοδο της κατοχής. Ποσά τα οποία, η γερμανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να διεκδικήσει.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα περί θυσιών των υπολοίπων εταίρων για τη σωτηρία της Ελλάδας είναι ένας μύθος που συντηρείται είτε για εσωτερική κατανάλωση στις χώρες των δανειστών, είτε για την δικαιολόγηση των σκληρών μνημονιακών μέτρων στην Ελλάδα.
Μάλιστα, αυτός ο μύθος παρουσιάζεται κατά καιρούς με τον πιο προκλητικό και χυδαίο τρόπο, όπως, πριν λίγους μήνες από τον επικεφαλής του Eurogroup, Γερούντ Ντάισελμπλουμ, ο οποίος δήλωσε: «Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του Βορρά έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που επηρεάσθηκαν από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, αποδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. (Αλλά) και αυτοί έχουν υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και γυναίκες και μετά να ζητούν βοήθεια»!(3)
Με πιο κομψό τρόπο, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανκ Σόιμπλε, δήλωσε ότι οι Έλληνες «ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Έχουν σε σχέση με το ΑΕΠ τους σημαντικά υψηλότερες κοινωνικές παροχές και συντάξεις από ό,τι για παράδειγμα οι Γερμανοί πολίτες»…(4)
Υπάρχουν, βεβαίως, δεκάδες παρόμοιες δηλώσεις κρατικών, ή κοινοτικών αξιωματούχων, με προφανή σκοπιμότητα, να δικαιολογήσουν τις πολιτικές λιτότητας στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν ονόματι της «αλληλεγγύης» προς την Ελλάδα, φθάνοντας στο σημείο να επιρρίπτουν την ευθύνη στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό.
Τα νεώτερα στοιχεία έρχονται να προστεθούν σε όσα κατά καιρούς έχουν γίνει γνωστά, όπως τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, τον Αύγουστο του 2013 (5), σύμφωνα με τα οποία, τα κρατικά θησαυροφυλάκια στο Βερολίνο από το 2010 ως το 2014, μόνο, γέμισαν και θα γέμιζαν με επιπλέον έσοδα 40,9 δις ευρώ, επειδή η Γερμανία δανειζόταν με χαμηλά επιτόκια. Μάλιστα, η σχετική εγγραφή στον προϋπολογισμό είχε τον τίτλο «διαφορά επιτοκίων» και υπολογιζόταν κατ’ έτος από 8 ως 17 δις ευρώ.
Τα παραπάνω έρχονται να υπογραμμίσουν την υποκρισία και τον κυνισμό εκείνων που μιλούν για «αλληλεγγύη», την ώρα που αποκομίζουν τεράστια κέρδη, βγαλμένα από τη δυστυχία και την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ελλάδα και αλλού. Όπως του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Τα Νέα» είπε: «Σέβομαι την κυριαρχία της Ελλάδας. Η Ελλάδα χρειάζεται την αλληλεγγύη μας και εμείς την παρέχουμε. Έζησα για αυτό αρκετές επικριτικές συζητήσεις με τους πολίτες στη χώρα μου, στο κόμμα μου, στη Βουλή. Πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη για το κοινό μας συμφέρον, διαφορετικά δεν μπορεί να επιτύχει συνολικά η Ευρώπη. Οι ισχυρότεροι πρέπει να βοηθούν τους ασθενέστερους. Αλλά οι ασθενέστεροι πρέπει φυσικά οι ίδιοι να εργάζονται για την εξάλειψη των αιτίων που τους έφεραν τώρα σε αυτή τη θέση» (6).
Θα ήταν όμως λάθος να επιρρίπτουμε στον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ και γενικότερα στους εκπροσώπους των δανειστών τις ευθύνες, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες συνυπέγραψαν, εφάρμοσαν και εφαρμόζουν τα εξοντωτικά προγράμματα των μνημονίων, εξυμνώντας την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» και με δηλώσεις ευγνωμοσύνης για τους δανειστές- ευεργέτες. Αποδεχόμενες και όλες τις αιτιάσεις που προσβάλλουν βάναυσα τους Έλληνες εργαζόμενους.
ΠΗΓΗ
Σχόλια