Η βάση ανάπτυξης κάθε κοινωνίας προσδιορίζεται από την οικονομική δομή της, πάνω στην οποία σχηματίζεται το εποικοδόμημα (θεσμικό-κοινωνικό-πολιτισμικό κλπ). Σε περιόδους κρίσης το εποικοδόμημα παρουσιάζει έντονες τάσεις αυτονόμησης, προκειμένου να αντισταθεί επιτυχώς και στις αντιφάσεις του συστήματος και στο κάθε φορά νέο, που νομοτελειακά βρίσκεται προ των πυλών.
Η «αντίσταση» αυτή εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Γίνεται και με την «επιστράτευση» ατόμων, που θα κληθούν να παίξουν τον ρόλο του ηγέτη αυτής της αντίστασης (πολιτικά-οικονομικά-θρησκευτικά-πολιτισμικά), και με την διαρκή απόπειρα χειραγώγησης όλων μας.
Ο στόχος είναι η μετάλλαξη του ατόμου από πολίτη σε υπήκοο. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο. Προσεγγίζεται με τον όρο «πολιτική πανούκλα». Ο νεοπαγής αυτός όρος στην πολιτική επιστήμη εξετάζει τον ρόλο του ατόμου, που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκεται στα ζητήματα της πολιτικής συμπεριφοράς, στα θέματα άσκησης της πολιτικής εξουσίας και όχι μόνον.
Του ατόμου ως υποκείμενο σε αυτήν την εμπλοκή, υπό το κράτος της χειραγώγησης. Είναι γεγονός, ότι κάθε πράξη μας έχει ως αίτιο εμφάνισής της την οικονομία. Είναι, όμως, εμποτισμένη από πολιτική δυνητικότητα, δηλαδή μπορεί να επιφέρει άμεσα ή έμμεσα πολιτικά αποτελέσματα.
Άνθρωποι – ζόμπι
Ενδιαφέρει, λοιπόν, να εξετάσουμε όχι μόνον τη συμπεριφορά των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, αλλά και των ατόμων σε αυτές τις περιόδους της κρίσης. Μόνον έτσι διαμορφώνεται πληρέστερα η εικόνα της κοινωνίας που βιώνει την οποιαδήποτε κρίση.
Άτομα παρεισφρύουν σε κάθε δραστηριότητα με καθορισμένη ιεραρχική δομή, ώστε να αποκτήσουν κάθε είδους ισχύ. Δείτε το παράδειγμα ορισμένων πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών. Με όπλο αυτήν την ισχύ απλώνουν το δίχτυ της «πολιτικής πανούκλας», αλλοτριώνοντας συνειδήσεις και ανθρώπους.
Στόχος τους να παθητικοποιήσουν τον μέσο άνθρωπο, να τον μετατρέψουν σε άβουλο και άπραγο, σε έρμαιο των καταστάσεων που οι ίδιοι προκαλούν και επιβάλλουν. Τον θέλουν αφυδατωμένο συναισθηματικά, αξιακά και πνευματικά, χωρίς ταυτότητα, μια ετεροκίνητη προσωπικότητα, μέχρι τον πλήρη εξανδραποδισμό του.
Μόνον έτσι θα διασφαλίσουν είτε την γενικευμένη απάθεια, είτε τις χλιαρές και ανεπαρκείς αντιδράσεις, ώστε να διατηρήσουν τα κεκτημένα της άρχουσας ελίτ που εκπροσωπούν.
Οικειοποίηση του δημόσιου πλούτου
Θεωρούν το κράτος ιδιοκτησία τους και την κοινωνία εχθρό. Τη δημόσια περιουσία θέλουν να τη διαχειρίζονται κατά τα ατομικά τους συμφέροντα. Τα δημόσια αγαθά υπάρχουν είτε για να ιδιωτικοποιούνται (συγγνώμη να «μεταρρυθμίζονται»), είτε για να χρησιμοποιούνται προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Οι ζημίες των επιχειρήσεών τους και τα χρέη των κομμάτων τους θα πρέπει είτε να κοινωνικοποιούνται (να αναλαμβάνει το βάρος τους ο λαουτζίκος), είτε να κουρεύονται.
Δείτε για παράδειγμα τις αντιδράσεις των καναλαρχών, που χρησιμοποιούν το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων. Ούτε το κόστος ενοικίασης δεν πληρώνουν. Έπαιρναν τις εγγυητικές από τις τράπεζες «με αέρα» (κατά δήλωση κ. Ψυχάρη).
Αλλά και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν πάνω από 300 εκατ. ανεξόφλητα χρέη. Με πιο ηθικό ανάστημα παρουσιάζονται στον μέσο Έλληνα που στενάζει; Ποιές κατασχέσεις έγιναν αφού χρωστούν; Και αφού δεν τακτοποίησαν τα οικονομικά του οίκου τους, θα τακτοποιήσουν τα οικονομικά της πτωχευμένης Ελλάδας;
Φτωχοποίηση των λαών
Τόσο οι Έλληνες, όσο και οι αλλοδαποί, που έχουν επιστρατευθεί στη μάχη κατά των κοινωνιών και της προάσπισης των συμφερόντων των ελίτ, εμφανίζονταν σαν πατριώτες, δημοκράτες, πολιτικά ορθοί, φιλελεύθεροι, ηθικοί, υπερασπιστές της δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων, καθώς πρέπει…
Αυτά τα χαρακτηριστικά, (που εκ του αποτελέσματος ψευδώς τους αποδίδονταν) δεν τους εμπόδισαν από το να βουτήξουν τα χέρια τους στο αίμα αθώων και να προκαλέσουν στρατιές προσφύγων-μεταναστών. Δεν τους εμπόδισαν από το να φτωχοποιήσουν εκατομμύρια (και συμπολίτες τους), για να μεταφέρουν τον πλούτο στους ελάχιστους. Να μας δηλητηριάσουν με τον βάκιλο της «πολιτικής πανούκλας», ώστε να παρόξυνση η ανισοκατανομή του πλούτου διεθνώς.
Σύμφωνα με τις ετήσιες Εκθέσεις Διεθνούς Πλούτου (Global Wealth Reports) του Ινστιτούτου Έρευνας της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse ο παγκόσμιος πλούτος είναι κατανεμημένος ως εξής:
Το 45,2% του παγκόσμιου πλούτου ανήκει μόλις στο 0,7% του πληθυσμού της Γης.
Άλλο ένα 39,4% του πλούτου ανήκει στο εύπορο 7,3% του πληθυσμού.
Το 12,4% του πλούτου ανήκει στο 21% του πληθυσμού.
Το 3% του πλούτου ανήκει στο 71% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Κατά την περίοδο 2010-2015, η περιουσία των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 60%, και το ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν ανέβηκε κατά περίπου 10%. Αντίθετα η περιουσία των φτωχότερων (του 71% του πληθυσμού) μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 10%.
Κερδισμένοι από την ανακατανομή του πλούτου βγαίνουν κυρίως οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι. Αύξησαν την περιουσία τους κατά 6-7% σε σύγκριση με το 2014, ενώ η περιουσία των Ελλήνων μειώθηκε κατά 17%, των Τούρκων κατά 21%, των Ρώσων κατά 38%, και των Ουκρανών κατά 41%.
Το αντίδοτο
Η «πολιτική πανούκλα» είναι μια επιδημία που πάντα είναι καλά κρυμμένη. Ο βάκιλος της πανούκλας μπορεί να είναι χρόνια κοιμισμένος μέσα στα έπιπλα, στα ρούχα, στο υποσυνείδητο μας. Και κάποια στιγμή ξυπνά και ξαναφέρνει τη δυστυχία.
Οι άνθρωποι πρέπει πάντα να επαγρυπνούν για μια πολιτική «πανούκλα» που μπορεί να εισβάλλει τόσο ξαφνικά στη ζωή τους. Και φυσικά να είναι έτοιμοι να την αναγνωρίσουν και να την αντιμετωπίσουν.
- Στροφή, λοιπόν, στην κοινωνία. Η κοινωνία είναι το πεδίο όπου δοκιμάζονται όλοι. Δεν είναι οι λογής μηχανισμοί που στήνονται για να προωθούν τα συμφέροντα των ελίτ. Κοινωνία και αξιακό σύστημα μπορούν να αποτελέσουν τους πυλώνες υπεράσπισης του κάθε πολίτη. Ο ίδιος ο πολίτης, όμως, πρέπει να ξαναβρεί το νόημα της ιδιότητάς του, συμμετέχοντας στα κοινά σ’ όλα τα επίπεδα, στο τοπικό στο εθνικό, ακόμα και στο διεθνές.
ΠΗΓΗ
Σχόλια