Η Ελλάδα, ο «ευρωστρατός» και από πίσω η Γερμανία

Οι διεργασίες για τη δημιουργία ευρωπαϊκής αμυντικής δομής εγείρουν ένα κρίσιμο ζήτημα για την Ελλάδα. Είναι η ένταξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σ’ αυτή τη δομή λύση στο πρόβλημα της εθνικής ασφάλειας; Όσοι έχουν ήδη σπεύσει όχι μόνο να απαντήσουν θετικά, αλλά και να υψώσουν τη σημαία, δημιουργώντας την εντύπωση πως πρόκειται για αυτονόητο μονόδρομο, αναμασούν το ιδεολόγημα που σήμερα πληρώνουμε πολύ ακριβά. Συνέχεια εδώ

Η εκ νέου επίκληση της προσδοκίας περί «ευρωπαϊκών συνόρων», που κυριαρχεί σ’ αυτή την επιχειρηματολογία, προκαλεί απορία. Προκρίνεται η συμμετοχή σε έναν υπό διαμόρφωση «σφιχτό πυρήνα ευρωπαϊκών χωρών» χωρίς δικαιώματα βέτο ως κεντρική επιλογή για να αποκρούσει η Ελλάδα την τουρκική επιθετικότητα. Και προκρίνεται, χωρίς να έχει καταστεί σαφές εάν ο υπό σύσταση «ευρωστρατός» θα έχει ξεκάθαρη συμβατική υποχρέωση να επέμβει άμεσα στην περίπτωση που μία χώρα-μέλος δεχθεί επίθεση ή παραβιαστούν τα κυριαρχικά δικαιώματά της.

• Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να μιλούν για μια νέα “D-Day” (απόβαση στη Νορμανδία), όπου η Γερμανία, απέναντι στις ΗΠΑ και την Βρετανία, υπερασπίζεται την ενότητα και την ελευθερία της Ευρώπης! Η συμπεριφορά του Βερολίνου στο οικονομικό επίπεδο συνολικά στην ΕΕ και ειδικά έναντι της Ελλάδας θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον προβληματίσει τους κάθε είδους ευρωλάγνους.

Η ιστορία, άλλωστε, είναι πολύ βαριά για να επιτρέψουμε ελαφρά τη καρδία να τεθούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις υπό τις εντολές μία δομής, στην οποία θα κυριαρχούν οι Γερμανοί. Υπενθυμίζουμε τον ρόλο του Βερολίνου στην σφαγή των Ελλήνων της Μικρασίας, τις εκτελέσεις και τις λεηλασίες επί Κατοχής, την αποδόμηση των ελληνικών συμφερόντων στην Βαλκανική μετά το 1990 και βεβαίως τη στάση του Βερολίνου στην υπόθεση του ελληνικού χρέους.

• Όσοι άνθρωποι της εξουσίας και των Μίντια ομνύουν σε τέτοιες απόψεις ξεχνούν ότι η Ελλάδα είναι στα πέντε μέλη του ΝΑΤΟ που έχουν καλύψει με το παραπάνω τις υποχρεώσεις τους. Που ως εκ τούτου -σύμφωνα με τον πρόεδρο Τραμπ- τους χρωστούν οι άλλοι και ειδικά οι Γερμανοί.

Είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε πως οι αξιόπιστες στρατιωτικές συμμαχίες δεν δομούνται με -σε καιρό ειρήνης- εθελούσιες «δηλώσεις υποταγής» των νικητών του τελευταίου μεγάλου πολέμου στον ηττημένο.
ΠΗΓΗ
--------------

Γερμανός αξιωματούχος διαβεβαιώνει: Αναπόφευκτη η δημιουργία ενός ευρωστρατού 

--------------

Η Βρετανία έχει ακόμα ρόλο

Πολλοί αναλυτές συσχετίζουν την μη πρόσκτηση αυτοδύναμης πλειοψηφίας από τους Συντηρητικούς  στις εκλογές με μια πορεία αναστροφής της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Οι εν λόγω, στην περίπτωση που δεν ασκούν προπαγάνδα, προφανώς δεν γνωρίζουν τους Βρετανούς.

Το πρόβλημα δεν είναι αν οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο συνεχισθούν. Είναι ότι το πολιτικό σκηνικό στη Βρετανία είναι πολύ γκρίζο για να ανταποκριθεί στις διεθνείς προκλήσεις. Συγκεκριμένα για τον ρόλο που καλείται να παίξει το Ηνωμένο Βασίλειο στην αναδιάταξη δυνάμεων και ζωνών επιρροής στην Ευρώπη.
Η Τερέζα Μέι δεν είναι μια χαρισματική πολιτικός και ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν είναι μια προσωπικότητα που μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο έξω από τα σύνορα της χώρας του. Ο συνδυασμός αυτός και το κλίμα αμηχανίας δεν προδιαθέτουν για πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας.

• Κι όμως η Βρετανία δεν μπορεί να απουσιάσει από τη διεθνή σκηνή. Η  Ευρώπη δείχνει ήδη πολύ μικρή και πιεσμένη υπό τη γερμανική ηγεμονία που ασκείται με τη γαλλική ανοχή. Είναι χωρίς ρόλο, χωρίς έρμα, χωρίς ενότητα.  
• Το ενδεχόμενο εξέγερσης των λαών της δεν μπορεί να αποκλειστεί.
• Οι νέοι, οι εργάτες, οι αγρότες, οι μεσοαστοί θα ζητήσουν την αποκαθήλωση του «καφκικού εφιάλτη» της χρυσοκάνθαρης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και του «ιερατείου» της ευρωπαϊκής «αδελφότητας των λύκων». Το πιο δύσκολο δεν θα είναι το γκρέμισμα της «σύγχρονης Βαστίλης», αλλά η επόμενη ημέρα. Το πώς θα διαμορφωθούν τα νέα δεδομένα για τα έθνη της Ευρώπης.

Το πολιτικό σύστημα στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνει μια εντυπωσιακή θεσμική επάρκεια και συγκρότηση, αλλά αυτό δεν φθάνει. Ούτε η αξιοπρέπεια και η συνέπεια στους δημοκρατικούς θεσμούς, στη λειτουργία των οποίων θυσιάζονται πρόσωπα, φιλοδοξίες και καριέρες.

• Το πρόβλημα είναι ότι η Βρετανία θα πρέπει να διακηρύξει, αυτή πρώτη, την «παγκόσμια Ευρώπη». 
• Να κηρύξει την απόλυτη σύγκρουση με την ψευδεπίγραφη «φωτισμένη δεσποτεία» στις λέσχες της παγκοσμιοποίησης. 
• Να καλέσει τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να πάψουν να αποτελούν «ζωτικό χώρο» της Γερμανίας και να ανακτήσουν την στρατηγική σχέση τους με τον ιστορικό χώρο τους, δημιουργώντας συνθήκες συνεργασίας, ασφάλειας και αμφίδρομης ανάπτυξης.

--------------------

Είναι η Ελλάδα συμβατή με το ευρώ;