Κι αυτό γιατί από το περίφημο Πόρισμα της Εξεταστικής της Βουλής για το 1,3 δις δάνεια στα ΜΜΕ προκύπτει πως όχι μόνο ο ΔΟΛ και ο Πήγασος αλλά και άλλες εκδοτικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Με εξαίρεση δύο ή τρεις όλες οι υπόλοιπες βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού.
Μάλιστα δύο ακόμη έχουν σκάσει ήδη και από στιγμή σε στιγμή θα βγουν τα ιμάτιά τους στην αγορά.
Η ΕΚΤ δεν πρόκειται να χαρισθεί σε κανέναν εκ των εκδοτών όπως επίσης και η Τράπεζα της Ελλάδας. Μάλιστα υπάρχει ειδική οδηγία προς τις ελληνικές αρχές για τις εκδοτικές επιχειρήσεις που δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν τον δανεισμό τους… ΠΗΓΗ
------------
Blogger:
Κρίμα που κάποιοι άνθρωποι - τεχνικοί, τυπογράφοι, άσημοι δημοσιογράφοι - θα χάσουν τη δουλειά τους. Δεν θα πω όμως ότι λυπάμαι όλα εκείνα τα χρυσά παπαγαλάκια που σιτίζονταν επί χρόνια για να συσκοτίζουν την πραγματικότητα, να περνούν πολιτικές θέσεις, να παίζουν παιχνίδια εκβιασμών, να πάνε καρότσι μετοχές στο χρηματιστήριο για να "οικονομίσουν" τα αφεντικά τους και οι ίδιοι. Αυτό που κλείνει δεν είναι τύπος δεν είναι δημοσιογραφία, αλλά στρατός πληρωμένων γραφιάδων που έγραφαν και "δημιουργούσαν πραγματικότητα" κατά πως βόλευε σε συμφέροντα.
- Είναι ο Τύπος που μπουκώθηκε για τα καλά από τα "μεγάλα αφεντικά" για να δημιουργήσουν γενιές λοβοτομημένων, ηλιθίων με άποψη.
- Είναι ο Τύπος που δηλητηρίασε και συνεχίζει να δηλητηριάζει με το ψεύδος που παράγει, την επικοινωνία. Χωρίς αξιόπιστη επικοινωνία, χωρίς εμπιστοσύνη, χωρίς σταθερές, δεν υπάρχουν κοινωνίες.
- Αυτό που ζούμε, η οικονομική κρίση δεν είναι παρά ένα επιφαινόμενο και της κρίσης εμπιστοσύνης μεταξύ των μελών της κοινωνίας. Κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα.
- Δεν ισχύει κανένα "κοινωνικό συμβόλαιο"! Χρειάζεσθε άλλη απόδειξη από την κατάρρευση των συντάξεων. Η "ελίτ" αφού λεηλάτησε τη χώρα ζητάει και τα ρέστα. Χωρίς εμπιστοσύνη κάθε εξουσία απονομιμοποιείται.
- Στην διάλυση της εμπιστοσύνης κύριο λόγο είχε και έχει το ψεύδος. Κάθε ψεύδος!
- Σ' αυτό, στην προαγωγή του ψεύδους, στην κατάλυση του ορθού λόγου που στηρίζει την εμπιστοσύνη πρωταρχικό ρόλο έπαιξε και παίζει ο Τύπος.
- Αυτός ο Τύπος πρέπει να κλείσει. Αυτού του φυράματος δημοσιογράφοι δεν τους έχουμε ανάγκη και για ένα απλό λόγο: δεν είδαν την κρίση, αν δεν προλείαναν το έδαφος για τον ερχομό της...
Εύχομαι αυτή η φωτιά να φτάσει και στα κανάλια της ΤVούλα μας μπας και γλυτώσουμε από την ασχήμια και δημιουργηθεί έτσι εκείνο το κενό, η απαραίτητη εκείνη σιωπή για να επιτρέψει σ' όλους να σκεφτούν, να συσκεφτούν, να συνομιλήσουν εν τέλει με τον γείτονά τους για το πως θα βγούμε απ' αυτή την φυλακή που περίτεχνα έχουν υφάνει οι εξουσιαστές (Ντόπιοι και ξένοι)
Είθε!
Ανακαλώ από το αρχείο μου ένα παλιό κείμενο, σχετικά με την αξία της ...σιωπής.
---
Κατά την φυσιολογία, ακόμα και φλυαρία έχει τα όριά της. Εντούτοις, δεν υπάρχει νόμος της φύσης που να περιορίζει την ανοησία των όσων λέγονται. Μπορώ κάλλιστα να ξεστομίσω την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου: ούτε σπυρί στη γλώσσα θα βγάλω, ούτε θα πάθω κρίση επιληψίας. Δικαιούμαι άραξε άλλης τιμωρίας; Κατά κανόνα, όχι. Ακόμα κι να επιβληθεί μια τέτοια τιμωρία, δεν πρόκειται να είναι αυστηρή.
Πρώτα απ' όλα είναι σπάνιο το να επισημάνει κανείς μια βλακεία. Ακόμα κι αν την επισημάνει, δεν θα ' χει ούτε το χρόνο, ούτε την όρεξη, ούτε την ευκαιρία να την αποδείξει. Ακόμα κι αν προσκομίσει αποδείξεις, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα προσέξουν τις ενστάσεις του. Κι ακόμα κι αν τις προσέξει κάποιος, δεν πρόκειται να τις αξιοποιήσει.
Τα ίδια ισχύουν και ως προς το ψεύδος. Βεβαίως, αν το ψεύδος αφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορεί και να έχει αλγεινές συνέπειες για τον ψεύτη. Το ψεύδος αυτού του είδους αποκαλείται συκοφαντία, απάτη, ψευδομαρτυρία. Μπορεί ακόμα να καταλήξει στο δικαστήριο, αν και δεν είναι διόλου αναγκαίο. Αντιθέτως, αν το ψεύδος αφορά σε μια ιδέα, σ' ένα πράγμα δηλαδή που δεν μπορούμε να τ' αγγίξουμε ούτε να το δούμε, μένει ατιμώρητο. Ακριβώς όπως μένει και η βλακεία.
Ονειρεύομαι ένα νέο νόμο της φύσης, εις εφαρμογήν του οποίου κάθε άτομο θα εδικαιούτο μιας περιορισμένης καθημερινής μερίδας λέξεων. Τόσες λέξεις την ημέρα - ούτε μια παραπάνω. Κι όταν θα τις έχει πει κανείς αυτές τις λέξεις που δικαιούται, να μένει μουγκός ίσαμε το άλλο πρωί.
Μια θανατερή σιωπή θα βασίλευε εκεί γύρω στο μεσημέρι, μια σιωπή που θα διακοπτόταν που και που από φράσεις όλο νόημα εκ μέρους εκείνων που έχουν ικανότητα να σκέφτονται πριν μιλήσουν ή που, γι άλλους λόγους, φείδονται των λέξεών τους. Και όπως τα λόγια αυτά θα διατρυπούσαν τη σιωπή, θα μπορούσαν επιτέλους να ακουστούν.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό η βλακεία;
Η πληροφόρηση είναι ο σύνδεσμός μας με την πραγματικότητα. Από την πιο απλή μορφή της ("Ο αμανίτης ο μυοκτόνος είναι δηλητηριώδης", "Τα πορτοκάλια είναι φαγώσιμα") ως λογοτεχνία, που είναι κι αυτή πληροφόρηση, αλλά πιο σύνθετη.
Η πληροφόρηση είναι η βάση των πράξεών μας. Μια λανθασμένη πληροφόρηση οδηγεί σε άφρονες πράξεις, κάτι που οδηγεί που γνωρίζουν όσοι να φάνε αμανίτες μυοκτόνους επειδή τους είχαν πει ότι ήταν πορτοκάλια. Ένα κακό ποίημα δεν είναι θανατηφόρο, είναι όμως, με τον τρόπο του βλαβερό.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό το ψεύδος;
Προφανώς σ' αυτόν κατά του οποίου στρέφεται, εμμέσως όμως βλάπτει κι όλους εμάς, αφού διαλύει το θεμελιώδες συστατικό της πληροφόρησης: την εμπιστοσύνη. Το ψεύδος, δηλαδή η παραπληροφόρηση, χαρίζει στον ψεύτη ένα άμεσο προσωπικό πλεονέκτημα, εις βάρος της κοινότητας. Ο ψεύτης είναι παράσιτο. Αποδυναμώνει τον οργανισμό εντός του οποίου παρασιτεί, και μπορεί να τον οδηγήσει σε αφανισμό.
Όταν δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα υπάρχουν ψεύτες, αλλά ούτε και πληροφορίες - με λίγα λόγια, δεν θα υπάρχει τίποτα. Θα χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας και, επομένως, να εξελισσόμαστε. Ο βλαξ και ο ψεύτης θα μας αφανίσουν.
Κι ύστερα, δεν θα μείνει παρά ο βλαξ.
Κείμενο του ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ από το περιοδικό Lettre International. Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Σχόλια