Του Γιώργου
Χαρβαλιά
Θα αναγκαστώ να σας
εξομολογηθώ την αμαρτία μου και να σας πω ότι αυτή τη φορά δεν κάθισα να κάνω
την καθιερωμένη (ταχεία) ανάγνωση στις χίλιες σελίδες του τέταρτου μνημονίου.
Βαρέθηκα. Μόνο και μόνο
από την
«σύνοψη» στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ με έπιασε ένα είδος αποστροφής και
ναυτίας.
Το είχα κάνει βέβαια
στα προηγούμενα τρία, καθώς και στις διάφορες «επικαιροποιήσεις». Ωρες
ατελείωτες μπροστά στο κομπιούτερ. Στο τέλος τύπωνα ντάνες από χαρτιά, σημείωνα
points με φωσφοριζέ μαρκαδόρους και παρακολουθούσα στη τηλεόραση βουλή, μήπως
δεήσει κάποιος από τους εθνοπατέρες να μου λύσει τις απορίες.
Φυσικά δεν έγινα
καθόλου σοφότερος. Αλλωστε για να καταλάβεις τι ακριβώς νομοθετείται με όλες
τις παραπομπές σε προηγούμενες διατάξεις και το ατελείωτο ράβε ξήλωνε των…
«νομοτεχνικών βελτιώσεων» πρέπει να είσαι ή ανώμαλος ή φωτεινός παντογνώστης.
Το τραγικό της υπόθεσης
είναι ότι δεν έχουν καταλάβει Χριστό και όλοι αυτοί που το ψήφισαν ή το
απέρριψαν, εκπροσωπώντας υποτίθεται εμάς, τον λαό. Ανώμαλοι εκεί μέσα, σίγουρα
υπάρχουν, αλλά όχι της εκδοχής που προϋποθέτει η ενδελεχής ανάγνωση και
κατανόηση ενός τέτοιου κειμένου μέσα σε 3 μέρες. Και σίγουρα δεν υπάρχουν ιδιοφυΐες
που θα «έπαιρναν τα γράμματα» σε χρόνο μηδέν.
Το αντίθετο θα σας
έλεγα. Το μνημόνιο δεν το διάβασα, αλλά βουλή παρακολούθησα στο μέτρο που μου
επιβάλει η επαγγελματική μου διαστροφή. Και εξοργίστηκα, ως συνήθως.
Εκτός από καμιά
εικοσαριά «επαγγελματίες» (μπορεί να λέω και πολλούς) που στέκονται στο βήμα
και νομίζεις ότι κάτι λένε, χωρίς στην ουσία να λένε τίποτα, οι υπόλοιποι
εκλεγμένοι είναι για κλάματα. Κάποιοι επιλέγουν να μη μιλήσουν για να μην
εκτεθούν. Καλά κάνουν.
Γιατί αυτοί που
παίρνουν τον λόγο δυσκολεύονται ακόμη και να εκφωνήσουν γραμμένη προσευχή σε
σχολική γιορτή.
Αλλοι βγάζουν το
σκονάκι και ξεχνάνε τα μισά. Στο τέλος αυτοσχεδιάζουν, μπερδεύουν τις
παραγράφους, αρχίζουν τα σαρδάμ και τις χασμωδίες και προσφέρουν ένα θέαμα
οικτρό. Διερωτάσαι αυτόματα αν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση…
Κάποιοι άλλοι με
προεξάρχοντες τους βουλευτές του «απολιθωμένου» ΚΚΕ, μοιάζουν σαν κούκλες
ασουλούπωτες που τους πάτησες κουμπί και άρχισαν την κασέτα των «8 track», από
αυτές που βάζανε παλιά στα ταξί και δεν τελειώνανε ποτέ. Ιδανική συνταγή για να
σε πάρει ο ύπνος, αλλά και ιδανική συνταγή για να παίξεις «μπλέ φάλαινα», αν
σκεφτείς ότι υπάρχει κόσμος που τους ψηφίζει.
Υπάρχουν τέλος και οι
γνωστοί ηθοποιοί. Αυτοί που παριστάνουν ότι τους πνίγει το δίκιο, ότι οι
απέναντι ξεπουλάνε τη χώρα, ότι το κόμμα τους έχει το αλάθητο κι ότι πονούν και
οδύρονται για τα πάθη του κοσμάκη.
Είναι οι ίδιοι που το
βράδυ θα κοιμηθούν σαν…πουλάκια, σας διαβεβαιώ!
Θα μπορούσε βέβαια
κάποιος να αντιτείνει ότι νούμερα, επιτήδειοι και λαμόγια υπάρχουν σε όλα τα
κοινοβούλια του «ανεπτυγμένου» κόσμου. Πιθανόν. Μόνο που η δική μας χώρα τελεί
εδώ και έξι χρόνια σε καθεστώς ξένης επιτροπείας και δανειακής ομηρίας. Οι
αποφάσεις διαμορφώνονται αλλού. Τα νομοσχέδια έρχονται γραμμένα με μεηλ. Ποίος
ο λόγος επομένως να υπομένουμε και ένα τσούρμο από κρατικοδίαιτους παλιάτσους
που υποδύονται ότι κρατούν αντιστάσεις και φυλούν Θερμοπύλες. Ελέγχοντας την
νομοθετική εξουσία. Αυτήν που έχει ήδη φύγει έξω από τα σύνορα της χώρας και
ασκείται πλέον απροκάλυπτα από χαμηλής στάθμης υπαλλήλους των Βρυξελλών του ΔΝΤ
και της Καγκελλαρίας
Δεν είναι θέαμα αυτό σε
μία χώρα που πένεται και δυστυχεί εξαιτίας της ανικανότητας ή της υποτέλειας
των πολιτικών της. Πρόκληση είναι και θέατρο του παραλόγου προς τους πολίτες.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να προνοήσει η συνταγματική αναθεώρηση είναι η
δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών. Ούτε γερουσίες, ούτε άλλες τέτοιες
μπούρδες και νέες στρατιές χαραμοφάηδων. Μείωση του αριθμού των βουλευτών στο
μισό και σώμα που θα εκλέγεται επιτέλους από τους Ελληνες της διασποράς.
Γιατί να τους έχουμε;
Για να τους βλέπουμε όσοι μαζοχιστές υπάρχουν στη βουλή, να θυμώνουμε ή για
υπνωτικό. Υπάρχουν και πολύ φθηνότερες λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση… Share
this:
Πηγή: mignatiou.com
Πηγή: mignatiou.com
Σχόλια