Η αυτοχειρία του ΣΥΡΙΖΑ

Η εισαγωγή προς ψήφιση του σκληρότερου 4ου μνημονίου τοποθετεί πραγματική νάρκη τόσο στα θεμέλια της κυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, η μεν κυβέρνηση θα υποστεί την γενική αποδοκιμασία σχεδόν του συνόλου των κοινωνικών τάξεων, το δε κόμμα θα χάσει όχι μόνον το τρέχον πολιτικό του αφήγημα, αλλά και την ιδεολογική του ταυτότητα.

Τα δεδομένα είναι εντελώς σαφή:
1) Εισάγεται προ-νομοθέτηση μέτρων, η οποία παραβιάζει το Σύνταγμα- όπως έχει επισημάνει τόσο το Ελεγκτικό Συνέδριο, όσο και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, σε δηλώσεις του πριν μερικούς μήνες. Επιπλέον - και αυτό είναι το πιο σοβαρό - η ψήφιση μέτρων από την παρούσα  Βουλή, που θα ισχύσουν από την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, παρακάμπτει τις εκλογές και ουσιαστικά τις καταργεί. Ποιος ο λόγος   να κάνουμε εκλογές, εάν έχουν προαποφασιστεί σχεδόν τα πάντα; Τί θα κληθεί να επιλέξει το εκλογικό σώμα; Εάν θα τοποθετήσουμε τις βρύσες δεξιά ή αριστερά του δρόμου; Διότι όλα τα άλλα, τα κρίσιμα, θα τα έχει αποφασίσει  η προηγούμενη Βουλή. Έχουμε, εν προκειμένω, κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Αποφάσισαν δηλαδή οι δανειστές της χώρας, η κυβέρνηση συμφώνησε και η Βουλή ενέκρινε χωρίς κανένα ενδοιασμό, ποιοι θα είναι οι νόμοι του κράτους μετά τις επόμενες εκλογές.  Το σχέδιο αυτό ανέλαβε να υλοποιήσει μια κυβέρνηση και ένα κόμμα της αριστεράς. Και επομένως, το ιστορικό κόστος που θα επωμιστούν θα είναι τεράστιο και οι πολιτικές συνέπειες ανεπανόρθωτες.

• 2) Η επιστημονική επιτροπή της Βουλής γνωμοδοτεί πως οι περικοπές των συντάξεων προσκρούουν στο Σύνταγμα και δίνει το πράσινο φως για προσφυγή των συνταξιούχων στο ΣτΕ, εφόσον σημειώνει πως πρέπει να εξεταστεί- προφανώς από το ανώτατο δικαστήριο - εάν οι νέες περικοπές «οδηγούν σε πτώση του βιοτικού επιπέδου κατηγοριών συνταξιούχων τέτοια, που θα συνιστούσε προσβολή της αξιοπρέπειάς τους, λαµβανοµένων υπόψιν τόσο της έκτασής τους (περικοπή 18% της καταβαλλόµενης σύνταξης σε κατηγορίες συνταξιούχων), όσο και του σωρευτικού αποτελέσµατός τους». Τούτο σημαίνει πως μετά βεβαιότητος το ΣτΕ θα κρίνει αντισυνταγματικές τις νέες περικοπές, πράγμα που θα δημιουργήσει τεράστια σύγκρουση μεταξύ Δικαστικής και Εκτελεστικής εξουσίας, με την Νομοθετική εξουσία, την παρούσα Βουλή δηλαδή, να εκτίθεται ανεπανόρθωτα και να εμφανίζεται να νομοθετεί αντισυνταγματικά εν γνώσει της. 
• Η εξέλιξη αυτή, εντός των επομένων μηνών, θα αποδώσει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ τη σοβαρότατη μομφή της συνειδητής παραβίασης του Συντάγματος, προκειμένου να παραμείνει για λίγους μήνες ακόμη στην εξουσία. Οι πολιτικές συνέπειες αυτού του γεγονότος θα είναι φυσικά βαρύτατες.

3) Τα λεγόμενα αντίμετρα, όχι μόνον δεν έχουν πρακτική αξία - εφόσον θα ληφθούν υπό την αίρεση της υπέρβασης του ορίου του 3,5% του πλεονάσματος και μόνον κατά το ποσοστό που το υπερβαίνουν- αλλά κρίνονται και αυτά αντισυνταγματικά από την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, διότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει στη Βουλή να εξουσιοδοτεί τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών να αναπροσαρμόζει αυτόματα τους φορολογικούς συντελεστές ανάλογα με την πορεία των εσόδων, αλλά απαιτείται κάθε φορά νομοθετική ρύθμιση. Δηλαδή, η Βουλή θα ψηφίσει σήμερα αντίμετρα τα οποία ακόμη και αν γίνουν δεκτά από το ΔΝΤ,  δεν μπορούν να εφαρμοστούν, διότι  θα πρέπει να τα νομοθετήσει η επόμενη Βουλή! Πρόκειται για το αποκορύφωμα της κοινοβουλευτικής κατάπτωσης, εφόσον, όχι μόνον είναι στη σφαίρα του απίθανου η χώρα να πιάσει το 2018 πλεόνασμα πέραν του 3,5 - και μάλιστα να φτάσει στο 5,5 ώστε να ισχύσουν τα αντίμετρα- αλλά ακόμη και σ’ αυτήν την απίθανη περίπτωση η ενεργοποίησή τους θα είναι απόφαση πιθανότατα άλλου κοινοβουλίου, ενώ η παρούσα διάταξη δίνει στον ίδιο τον Τσακαλώτο δικαίωμα που δεν έχει! Μύλος.

• 4) Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να φέρει στη Βουλή το 4ο Μνημόνιο, διότι δεν εξελέγη με αυτό το πρόγραμμα, δεν έχει ανακοινώσει στο λαό πως θα περικόψει συντάξεις και θα αυξήσει φόρους και επομένως, αυτή τη στιγμή, έχει καταπατήσει τη λαϊκή εντολή.
• Όλα αυτά οδηγούν την κυβέρνηση σε μεγάλη μείωση της εκλογικής της επιρροής και τον ΣΥΡΙΖΑ σε ιδεολογικό και πολιτικό κενό και σε κρίση ταυτότητας. Οι αναμενόμενες θετικές εξελίξεις στο ζήτημα του χρέους, της ποσοτικής χαλάρωσης και  των ξένων επενδύσεων δεν αλλάζουν σε τίποτα την συγκεκριμένη αρνητική εικόνα, διότι είναι τόσο σοβαρές οι αρνητικές επιπτώσεις στο εισόδημα των νοικοκυριών, που δεν μπορούν πολιτικά να αντισταθμιστούν από την ρύθμιση του χρέους ή από έναν αναιμικό δείκτη ανάπτυξης που θα εντοπιστεί λίγους μήνες πριν τις εκλογές.
• Η κυβέρνηση επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο της πλήρους αναίρεσης του προγράμματός της και της υλοποίησης ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος βίαιης προσαρμογής που της υπαγόρευσαν οι δανειστές, με αντάλλαγμα την αποφυγή των πρόωρων εκλογών και της απώλειας της εξουσίας. 
• Αυτό που θα καταφέρει είναι να λάβει την μικρή παράταση και να εισπράξει όμως και τα δύο: τις πρόωρες εκλογές και την βαρύτατη ήττα, που θα συνοδευθεί όμως και από μια στρατηγικού χαρακτήρα ιδεολογική και πολιτική ήττα.

ΠΗΓΗ