Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ KΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Του Νίκου Σίμου
Εκείνο που θα πρέπει ακροθιγώς να σας πω είναι ότι, όπως έχετε αντιληφθεί, το να ζεις στον 21ο αιώνα ως άνθρωπος της εργασίας και του πολιτισμού είναι μια ακριβή υπόθεση για τον κόσμο του χρηματοπιστωτισμού και του στρατοπέδου των ηττημένων, διότι το χρήμα που παράγεται είναι φαινόμενο, δεν είναι χρήμα πραγματικό, δεν προέρχεται μέσα από παραγωγικές λειτουργίες , αλλά μέσα από λειτουργίες που αναπαράγονται στον τζόγο του χρήματος… χρηματιστήρια, παράγωγα χρηματιστηριακά, τέτοια που υπερκοστολογούνται ή υπερτιμώνται με βάση το εκάστοτε παιχνίδι χρηματοπιστωτικών ισορροπιών, αλλά όχι με βάση την αξία μιας επιχείρησης. Κι όπως είναι γνωστό, στα δυτικά χρηματιστήρια στο παρελθόν οι επιχειρήσεις έπαιζαν ρόλο και ανέβαινε η χρηματιστηριακή τους αξία από τον πραγματικό κύκλο εργασιών που είχαν, ενώ τώρα δεν συμβαίνει το ίδιο.
Όλο αυτό βέβαια έχει μια επινόηση, η οποία καταλήγει στο εξής εφιαλτικό για την παγκόσμια ανθρώπινη κοινωνία: την υπερσυγκέντρωση του πλούτου, του υπάρχοντος στατικού πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας, σε λίγα χέρια και, ενδεχομένως, σε λίγα κράτη (αλλά κυρίως εσείς θα έχετε στο μυαλό σας σε λίγα χέρια)….μιλάω για το στρατόπεδο του χτηματοπιστωτισμού.
Το στρατόπεδο της παραγωγής διαμορφώνει πλαίσιο μιας οικονομίας που ξέρουμε, της οποίας το τρίπτυχο είναι η ουσία της οικονομικής δραστηριότητας, δηλαδή παραγωγή προϊόντος – διακίνηση προϊόντος – πώληση προϊόντος – κέρδος και υπεραξία που προκύπτει από τις τρεις δράσεις αυτές. Αυτός ο κύκλος ήταν ο γνωστός υγιής κύκλος της καπιταλιστικής παραγωγής, ο οποίος αυτή την ώρα έχει υποστεί στον άλλοτε δυτικό κόσμο μια κακοήθη νεοπλασία. Και η κακοήθης νεοπλασία της ουσίας της έννοιας της οικονομίας στον άλλοτε δυτικό κόσμο ονομάζεται ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΣΜΟΣ ή ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Η παγκοσμιοποίηση έχει αυτή την έννοια : να διαμορφώσει ένα πλαίσιο παγκόσμιας αγοράς μονοδιάστατο, το οποίο θα κατευθύνεται από λίγους – άρα θα είναι η ηγεσία- και οι οποίοι θα συγκεντρώνουν το υπερκέρδος της όποιας δραστηριότητας ή το κέρδος της όποιας δραστηριότητας, αφήνοντας τους πολίτες στα όρια της επιβίωσης.
Το πολιτικό σχήμα αυτό στον άλλοτε δυτικό κόσμο είναι σε φθίνουσα κατάσταση εξελισσόμενο υπό την έννοια ότι έχουμε περάσει ήδη σε λογικές περιορισμένης λαϊκής κυριαρχίας, περιορισμένης λαϊκής έκφρασης, επιφατικής δημοκρατίας (την οποία εμείς οι Έλληνες ξέρουμε καλά- άλλωστε δεν είχαμε ποτέ ουσιαστική δημοκρατία ή εν πάσει περιπτώσει ουσιαστικότερη της επιφατικής) και το τελικό επιστέγασμα, η κορύφωση είναι η ΝΕΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ….διότι η υπερσυγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια ίσως και σε λίγα κράτη επί της ουσίας λέγεται ή είναι στην πράξη νεοφεουδαρχία. Αυτός είναι ο άλλοτε δυτικός κόσμος.
Στο στρατόπεδο της παραγωγικής οικονομίας, του δεύτερου καπιταλιστικού κύκλου τι έγινε; Εκμεταλλεύτηκε την μεταφορά των επιχειρήσεων στο έδαφός του κι αγόρασε τεχνογνωσία, την οποία σήμερα κατέχει. Θα παρατηρήσετε ότι προϊόντα της Κίνας , τα οποία κάποτε ήταν στυγνή, φτηνή αντιγραφή ή εν πάσει περιπτώσει ήταν γνωστών εταιριών αλλά made in China, σήμερα υπάρχουν αντίστοιχα υψηλής τεχνολογίας, τα οποία παράγονται από κινέζικες κοινοπραξίες, ουσιαστικά ενεργά αντίγραφα σε άκρως ανταγωνιστικές τιμές. Ο δεύτερος καπιταλιστικός κύκλος, δηλαδή η επινόηση σκέψης που εξέφρασα στις 15 Σεπτεμβρίου 2013, ξεκίνησε από ένα αντικείμενο κινεζικής κατασκευής , το οποίο πριν από 10 χρόνια το είχα αγοράσει και το πέταξα, κι όταν ήρθε μετά από 10 χρόνια στα χέρια μου , είδα ένα άλλο προϊόν πολύ προσεγμένο, απολύτως αξιόπιστο και σε εξευτελιστική τιμή για την πολυτέλεια της κατασκευής του σε σχέση με αντίστοιχο γερμανικό ή ευρωπαϊκό. Έτσι από ένα υλικό αντικείμενο επινοήθηκε ο β΄ καπιταλιστικός κύκλος.
Πρέπει να ξέρετε ότι το παγκόσμιο logistic σήμερα, όπως και το παγκόσμιο software, δηλαδή το παγκόσμιο σύστημα παρακολούθησης λειτουργίας των επιχειρήσεων μέσω των λογισμικών προγραμμάτων, βρίσκεται στα χέρια των Ινδών . Η υποτιθέμενη αμερικάνικη επιχείρηση Microsoft του κ. Γκέιτς είναι όλη στα χέρια των Ινδών από τον πορτιέρη μέχρι τον ambassador productor. Η Μάκιντος το ίδιο. Τα linux τα κινούν Ρώσοι και Ινδοί , το λογισμικό δηλαδή, που είναι και κοινωνικά ανοικτό, είναι δωρεάν.
Υπάρχουν επίσης χώρες με πολύ πλούσιο υπέδαφος, όπως είναι η Ν Αφρική, η Βραζιλία (είναι χώρες που ανήκουν σε αυτόν τον κύκλο, τον κύκλο της ουσιαστικής οικονομίας) . Ένα παράδειγμα, το οποίο δείχνει τον τυχοδιωκτισμό του δυτικού κόσμου και των ΗΠΑ είναι η Μαλαισία. Στην Μαλαισία κατασκευάζονταν στο παρελθόν το 80% των ειδικών τεχνολογιών ή των εξαρτημάτων ειδικής τεχνολογίας (π.χ. μικροτσίπ), διότι εκεί είχαν μετοικήσει η National semi conductor και η Texas Instruments. Σήμερα η Μαλαισία μπορεί να κατασκευάσει μικροτσίπ με τη μέθοδο του ακριβούς αντιγράφου (made in Malaysia). Καταλαβαίνετε τι δύναμη δίνει στη Μαλαισία μια τέτοια τεχνογνωσία!!! Έτσι, για να γίνει αντιληπτό ότι το παιχνίδι του κόστους και το παιχνίδι της κατοχής της κατασκευής του αντικειμένου copyright έσπασε σε βάρος του καπιταλισμού , δηλαδή της υγιούς έκφρασης του καπιταλισμού και υπέρ της καπιταλιστικής υπερσυγκέντρωσης , υπέρ του καθεστώτος της σύγχρονης νεοφουδαρχίας.
Αυτός είναι ο κόσμος μας σήμερα, κι όπως αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει ισορροπία σ΄ αυτόν τον κόσμο , δεδομένου ότι ο καπιταλισμός αυτής της ακραίας μορφής δεν μπορεί να επιφέρει ισορροπίες. Για να επιφέρει ισορροπία ένα καπιταλιστικό μοντέλο θα πρέπει να υπάρξει προηγούμενα η λογική της καπιταλιστικής σχάσης, που δεν είναι τίποτε άλλο από την εμπόλεμη έκφανση των αντιτιθέμενων καπιταλιστικών συμφερόντων ανάμεσα στα δημιουργημένα και οργανωμένα παγκόσμια καπιταλιστικά στρατόπεδα. Δηλαδή, στην ουσία λέμε ότι ο χρυσός κανόνας της αναγέννησης του καπιταλισμού περνά μέσα από τη συμφορά του πολέμου.
Σήμερα υπάρχει μια απόλυτα ασαφής κατάσταση στο παγκόσμιο status, μια κατάσταση απολύτως διαφορετική από την ισορροπία των imperium που είχαμε το μεγαλύτερο διάστημα του αιώνα που πέρασε.
Μια ισορροπία στην οποία οι δυνάμεις της εργασίας, ιδιαίτερα του δυτικού λεγόμενου κόσμου, κέρδισαν πολλά, τα οποία σήμερα η εντεινόμενη , άκρατη επέλαση ενός σκληρού και απροκάλυπτου παγκόσμιου καπιταλιστικού μοντέλου τα πήρε-λίγο έως πολύ σε όλο σχεδόν το δυτικό ημισφαίριο-πίσω, φέρνοντας την καπιταλιστική υπερπαραγωγή αγαθών και τον εργασιακό Μεσαίωνα με ασύλληπτη ταχύτητα χρονικά.
Σοβαρός λόγος σε αυτή την οπισθοδρόμηση αποτελεί η μετατόπιση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας στις Χώρες του άλλοτε Τρίτου Κόσμου και σήμερα ενεργές οικονομικές Υπερδυνάμεις, οι οποίες λόγω της υπερπροσφοράς εργατικού δυναμικού κατεβάζουν το κόστος της παραγωγής, ιδιαίτερα αυτό που αφορά στην αμοιβή της εξαρτημένης εργασίας, σε εξευτελιστικά για τα Δυτικά πρότυπα ζωής επίπεδα.
Η πρόκληση κάθε χώρας στην αυγή του 21ου αιώνα είναι η απάντηση που οφείλει να δώσει στο ερώτημα πού και πώς συμμετέχει αυτή στο νέο Παγκόσμιο Καπιταλιστικό καταμερισμό, ποιες συμμαχίες προς αυτή την κατεύθυνση διαμορφώνει. Σχηματικά δηλαδή οφείλει να απαντήσει στο ερώτημα με ποια Γεωοικονομική στρατηγική απαντά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα, όπου ο καπιταλισμός παίρνει σαφή νεοφεουδαρχικά χαρακτηριστικά, αφού κι από τα δύο ευμετάβλητα στρατόπεδα γίνεται προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης πλούτου και ισχύος με τις διακριτές διαφορές που χαρακτηρίζουν τα δυο σχηματοποιημένα – στη γενική τους μορφή- στρατόπεδα (το στρατόπεδο του χρηματοπιστωτισμού και το στρατόπεδο της οικονομίας της παραγωγής).
Το γεγονός ότι η Κίνα ,για παράδειγμα, παράγει σχεδόν τα 2/3 της παγκόσμιας κατανάλωσης σε προϊόντα δείχνει την τάση της υπερσυγκέντρωσης (μέσα από την οικονομία της παραγωγής) που προηγουμένως ανέφερα.
Το αγωνιώδες ερώτημα για την μικρή, γερασμένη και αφυδατωμένη οικονομικά Χώρα μας είναι, αν τελικά στη νέα Γεωοικονομία αυτή η Χώρα για άλλη μια φορά στη Νεότερη ιστορία της θα αποτελέσει μια εξαρτημένη μονάδα στο επίπεδο οικονομικής αποικίας, με ό,τι αυτό Γεωπολιτικά και Γεωστρατηγικά συνεπάγεται, ή θα αποτελέσει μία δύναμη , έστω μικρή, και πάντως απολύτως χρήσιμη στον νέο Παγκόσμιο Γεωπολιτικό και Γεωοικονομικό καταμερισμό.
Δηλαδή, επιτέλους, ας απαντήσουμε.
Ραγιάδες στις «γαλέρες» των σύγχρονων Φεουδαρχών ή Πολίτες δημιουργικοί σε έναν κόσμο που αλλάζει;
Η πρόκληση είναι ζωντανή, ισχυρή και διαρκής!!!!!
Σχόλια