Ιωάννης Θεοδοσίου (University of Aberdeen)
Κώστας Λαπαβίτσας (School of Oriental and African Studies, University of London)
Θεόδωρος Μαριόλης (Πάντειο Πανεπιστήμιο)
Στέργιος Σκαπέρδας (University of California, Irvine)
συνέχεια εδώ
Το άρθρο των 14 οικονομολόγων στην «Καθημερινή» εδώ
Η ουσία της παρέμβασης των δεκατεσσάρων έγκειται στην αντιμετώπιση της οξείας κρίσης της ελληνικής οικονομίας εντός Ευρωζώνης: «Χρειαζόμαστε έξοδο από αυτή τη μαύρη τρύπα [της ατέλειωτης λιτότητας]. Αυτό απαιτεί αλλαγή πλεύσης και μεταρρυθμίσεις μέσα στο ευρώ, όχι Grexit. Εκτός ευρώ και χωρίς την πίεση των θεσμών, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν θα γίνουν ποτέ.»
Οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», οι οποίες «είναι απαραίτητες ανεξάρτητα από το τι νόμισμα θα έχουμε», έχουν ως εξής: «το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας ιδιαίτερα στο μέτωπο των επενδύσεων, η ιδιωτικοποίηση τομέων της οικονομίας όπου το κράτος απέτυχε […] η εφαρμογή των νόμων και [η] απονομή της δικαιοσύνης».
Ξαφνιάζει η βαθιά και ταυτόχρονη πίστη και στο ευρώ και στη νεοφιλελεύθερη «μεταρρυθμιστική» πανάκεια. Γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, όπως ο Μίλτον Φρίντμαν, ο Άλαν Γουόλτερς, ο Μάρτιν Φέλντσταϊν, έχουν ασκήσει καταλυτική κριτική στην ΟΝΕ, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Δεν συμφωνούμε με τη γενικότερη προσέγγισή τους, αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα αποδείχθηκαν προφητικοί.
Η παρέμβαση των δεκατεσσάρων επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πλευρά της προσφοράς της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη περισσότερο, θεωρούν ότι η πατρίδα τους είναι ανίκανη να προχωρήσει μόνη της στις απαιτούμενες, κατά τους ίδιους, «μεταρρυθμίσεις». Χρειάζεται η εποπτεία των ξένων και το θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που προτείνουν δεν είναι πειστικές. Η βαθύτερη αδυναμία της παρέμβασής τους όμως, είναι ότι οι προτάσεις οικονομικής πολιτικής δεν πρέπει να αναλύονται μόνο με όρους προσφοράς, αλλά και ζήτησης. Ο Μάρσαλ τόνιζε ότι «το ψαλίδι κόβει μόνο και με τις δύο λεπίδες». Δεν είχε άδικο.
Το κεντρικό επιχείρημα όσων προτείνουν έξοδο από την ΟΝΕ είναι απλό. Κατά την περίοδο 1980-2000, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ονομαστικής διολίσθησης της δραχμής ήταν ως προς το δολάριο ΗΠΑ περίπου 10%, ως προς το γερμανικό μάρκο επίσης 10%, ως προς την ιταλική λιρέτα 6% και, τέλος, ως προς το ECU 8%. Αυτοί οι ρυθμοί δεν απέκλιναν πολύ από τους αντίστοιχους διαφορικούς ρυθμούς πληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας. Άρα η διεθνής ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας (σε όρους πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας) παρέμενε μέσα σε στενά όρια διακύμανσης.
Κατά την περίοδο 2002-2008, όταν η διολίσθηση έγινε αδύνατη, η ετήσια απόκλιση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία ήταν της τάξης του 2,5%. Αντίστοιχη – και λίγο μεγαλύτερη – ήταν και η απόκλιση του πληθωρισμού. Ο κύριος λόγος είναι πλέον γενικά αποδεκτός: οι παγωμένοι ονομαστικοί μισθοί στη Γερμανία. Ταυτόχρονα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανατίμησης του ευρώ ως προς το δολάριο ήταν 7%.
Πώς θα ήταν δυνατόν να μην αποσταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία, όταν εμφάνισε τέτοιο τεράστιο κενό ανταγωνιστικότητας ως προς τη Γερμανία εντός ΟΝΕ, και όταν χρησιμοποιούσε ένα νόμισμα πιο «σκληρό» και από το δολάριο; Ας μην ψάχνουν οι δεκατέσσερις να βρουν την απάντηση στην εξέλιξη της παραγωγικότητας της εργασίας: στην Ελλάδα αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι στη Γερμανία. Αλλά η κίνηση των τιμών εξουδετέρωσε αυτό το πλεονέκτημα κι έτσι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ξεπέρασε το 15% του ΑΕΠ το 2008. Η τεράστια διόγκωση του δημόσιου και του εξωτερικού χρέους την ίδια περίοδο ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, και όχι η αιτία της κρίσης.
Μετά το 2010, η εκτόξευση της ανεργίας, η δραματική συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, η έλλειψη δυναμισμού της ελληνικής οικονομίας, οφείλονται εν πολλοίς στη συντριβή της ζήτησης στα πλαίσια της «διάσωσης». Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η πατρίδα μας έχει χίλια στραβά, τα οποία επιθυμούμε να διορθωθούν. Όμως, 1.100.000 ανέργους δεν είχε ποτέ, ούτε ποτέ έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδων άριστα εκπαιδευμένους νέους στο εξωτερικό.
Η καταστροφή ήταν το τίμημα όχι μόνο της συμμετοχής αλλά και της πεισματικής παραμονής μας στο ευρώ. Στις συνθήκες αυτές είναι εντελώς παράλογο να ζητάμε από τον ελληνικό λαό ακόμα περισσότερες θυσίες στο όνομα γενικόλογων «μεταρρυθμίσεων» στην πλευρά της προσφοράς. Λάθος στόχος, λάθος μείγμα πολιτικής, λάθος κατεύθυνση. Οι δεκατέσσερις παρακάμπτουν την «κάμηλο», αλλά θέτουν στο κβαντικό μικροσκόπιο τον «κώνωπα».
Η δική μας πρόταση, η οποία εκτίθεται αναλυτικά σε πρόσφατη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ, ξεκινάει από αυτές τις αναλυτικές διαπιστώσεις και προτείνει άλλη πορεία για τη χώρα. Η ανατομή της ελληνικής οικονομίας όντως καταδεικνύει θεμελιώδεις δομικές ανισορροπίες στην πλευρά της προσφοράς. Ο τομέας της βιομηχανίας είναι έντονα εξαρτημένος από τις εισαγωγές. Ο τομέας των υπηρεσιών, αλλά και της αγροτικής παραγωγής, έχει σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα, αλλά κυρίως την ενεργό ζήτηση. Επομένως, απαιτείται ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα στοχεύει αρχικά στην αξιοποίηση των υφιστάμενων θετικών δυνατοτήτων προκειμένου να επιτύχει, τελικά, τη διόρθωση των αρνητικών πλευρών.
Η Ελλάδα χρειάζεται εσπευσμένα τόνωση της ζήτησης για τη γρήγορη μείωση της ανεργίας. Αυτό απλώς δεν γίνεται εντός ΟΝΕ. Η έξοδος έχει ακριβώς αυτή τη σημασία. Θα επιτρέψει ανάκτηση κυριαρχίας στη νομισματική πολιτική και νέους βαθμούς ελευθερίας στη δημοσιονομική πολιτική. Η υποτίμηση θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα και θα μεταβάλλει θετικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Στη βάση αυτή η χώρα θα μπορέσει να υιοθετήσει βιομηχανική και αγροτική πολιτική με στοχευμένη τομεακή και κλαδική σύνθεση. Απαραίτητο στοιχείο είναι η εξυγίανση του ουσιαστικά χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος σε νέα, δημόσια βάση.
Αυτές είναι οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και φυσικά περιλαμβάνουν μεταρρύθμιση και της Δημόσιας Διοίκησης. Μόνοι μας πρέπει να τις κάνουμε. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να τις κάνει για μας, ούτε και να μας εποπτεύσει μεγαλόθυμα.
Η έξοδος από την ΟΝΕ είναι ένας αναγκαίος, αλλά όχι ικανός, όρος για να διαρρήξει η χώρα τον καταστροφικό κύκλο στον οποίο έχει εγκλωβιστεί. Δεν είναι απλή διαδικασία και σίγουρα δεν είναι εύκολη. Είναι όμως απολύτως εφικτή και μπορεί να γίνει με ομαλότητα, αν υπάρξει τεχνική προετοιμασία, κοινωνική συσπείρωση και αποφασιστικότητα.
Το ΕΔΕΚΟΠ κατέθεσε το περίγραμμα ενός προγράμματος εξόδου. Οι δεκατέσσερις θα πρόσφεραν εξαιρετικές υπηρεσίες αν εξέταζαν το θέμα με επιστημονικούς όρους. Το ζήτημα δεν πρόκειται να φύγει από το προσκήνιο το επόμενο διάστημα. Εμείς ήδη καταθέσαμε επεξεργασμένες προτάσεις, ενώ έπονται άλλες. Επιζητούμε τον εμπεριστατωμένο αντίλογο.
---------------
Φάκελος: Κατάρρευση ευρώ-επιστροφή στη δραχμή
Το άρθρο των 14 οικονομολόγων στην «Καθημερινή» εδώ
Η επιμονή των οικονομολόγων στην πλευρά της προσφοράς
Η ουσία της παρέμβασης των δεκατεσσάρων έγκειται στην αντιμετώπιση της οξείας κρίσης της ελληνικής οικονομίας εντός Ευρωζώνης: «Χρειαζόμαστε έξοδο από αυτή τη μαύρη τρύπα [της ατέλειωτης λιτότητας]. Αυτό απαιτεί αλλαγή πλεύσης και μεταρρυθμίσεις μέσα στο ευρώ, όχι Grexit. Εκτός ευρώ και χωρίς την πίεση των θεσμών, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις δεν θα γίνουν ποτέ.»
Οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις», οι οποίες «είναι απαραίτητες ανεξάρτητα από το τι νόμισμα θα έχουμε», έχουν ως εξής: «το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η δραστική μείωση της γραφειοκρατίας ιδιαίτερα στο μέτωπο των επενδύσεων, η ιδιωτικοποίηση τομέων της οικονομίας όπου το κράτος απέτυχε […] η εφαρμογή των νόμων και [η] απονομή της δικαιοσύνης».
Ξαφνιάζει η βαθιά και ταυτόχρονη πίστη και στο ευρώ και στη νεοφιλελεύθερη «μεταρρυθμιστική» πανάκεια. Γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, όπως ο Μίλτον Φρίντμαν, ο Άλαν Γουόλτερς, ο Μάρτιν Φέλντσταϊν, έχουν ασκήσει καταλυτική κριτική στην ΟΝΕ, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Δεν συμφωνούμε με τη γενικότερη προσέγγισή τους, αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα αποδείχθηκαν προφητικοί.
Η παρέμβαση των δεκατεσσάρων επικεντρώνεται αποκλειστικά στην πλευρά της προσφοράς της ελληνικής οικονομίας. Ακόμη περισσότερο, θεωρούν ότι η πατρίδα τους είναι ανίκανη να προχωρήσει μόνη της στις απαιτούμενες, κατά τους ίδιους, «μεταρρυθμίσεις». Χρειάζεται η εποπτεία των ξένων και το θεσμικό πλαίσιο της ΟΝΕ.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που προτείνουν δεν είναι πειστικές. Η βαθύτερη αδυναμία της παρέμβασής τους όμως, είναι ότι οι προτάσεις οικονομικής πολιτικής δεν πρέπει να αναλύονται μόνο με όρους προσφοράς, αλλά και ζήτησης. Ο Μάρσαλ τόνιζε ότι «το ψαλίδι κόβει μόνο και με τις δύο λεπίδες». Δεν είχε άδικο.
Τα αίτια κατάρρευσης της ανταγωνιστικότητας
Το κεντρικό επιχείρημα όσων προτείνουν έξοδο από την ΟΝΕ είναι απλό. Κατά την περίοδο 1980-2000, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ονομαστικής διολίσθησης της δραχμής ήταν ως προς το δολάριο ΗΠΑ περίπου 10%, ως προς το γερμανικό μάρκο επίσης 10%, ως προς την ιταλική λιρέτα 6% και, τέλος, ως προς το ECU 8%. Αυτοί οι ρυθμοί δεν απέκλιναν πολύ από τους αντίστοιχους διαφορικούς ρυθμούς πληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας. Άρα η διεθνής ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας (σε όρους πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας) παρέμενε μέσα σε στενά όρια διακύμανσης.
Κατά την περίοδο 2002-2008, όταν η διολίσθηση έγινε αδύνατη, η ετήσια απόκλιση του ονομαστικού μοναδιαίου κόστους εργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία ήταν της τάξης του 2,5%. Αντίστοιχη – και λίγο μεγαλύτερη – ήταν και η απόκλιση του πληθωρισμού. Ο κύριος λόγος είναι πλέον γενικά αποδεκτός: οι παγωμένοι ονομαστικοί μισθοί στη Γερμανία. Ταυτόχρονα, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανατίμησης του ευρώ ως προς το δολάριο ήταν 7%.
Πώς θα ήταν δυνατόν να μην αποσταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία, όταν εμφάνισε τέτοιο τεράστιο κενό ανταγωνιστικότητας ως προς τη Γερμανία εντός ΟΝΕ, και όταν χρησιμοποιούσε ένα νόμισμα πιο «σκληρό» και από το δολάριο; Ας μην ψάχνουν οι δεκατέσσερις να βρουν την απάντηση στην εξέλιξη της παραγωγικότητας της εργασίας: στην Ελλάδα αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι στη Γερμανία. Αλλά η κίνηση των τιμών εξουδετέρωσε αυτό το πλεονέκτημα κι έτσι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών ξεπέρασε το 15% του ΑΕΠ το 2008. Η τεράστια διόγκωση του δημόσιου και του εξωτερικού χρέους την ίδια περίοδο ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, και όχι η αιτία της κρίσης.
Η σημασία της ζήτησης και οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις
Μετά το 2010, η εκτόξευση της ανεργίας, η δραματική συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, η έλλειψη δυναμισμού της ελληνικής οικονομίας, οφείλονται εν πολλοίς στη συντριβή της ζήτησης στα πλαίσια της «διάσωσης». Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η πατρίδα μας έχει χίλια στραβά, τα οποία επιθυμούμε να διορθωθούν. Όμως, 1.100.000 ανέργους δεν είχε ποτέ, ούτε ποτέ έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδων άριστα εκπαιδευμένους νέους στο εξωτερικό.
Η καταστροφή ήταν το τίμημα όχι μόνο της συμμετοχής αλλά και της πεισματικής παραμονής μας στο ευρώ. Στις συνθήκες αυτές είναι εντελώς παράλογο να ζητάμε από τον ελληνικό λαό ακόμα περισσότερες θυσίες στο όνομα γενικόλογων «μεταρρυθμίσεων» στην πλευρά της προσφοράς. Λάθος στόχος, λάθος μείγμα πολιτικής, λάθος κατεύθυνση. Οι δεκατέσσερις παρακάμπτουν την «κάμηλο», αλλά θέτουν στο κβαντικό μικροσκόπιο τον «κώνωπα».
Η δική μας πρόταση, η οποία εκτίθεται αναλυτικά σε πρόσφατη μελέτη του ΕΔΕΚΟΠ, ξεκινάει από αυτές τις αναλυτικές διαπιστώσεις και προτείνει άλλη πορεία για τη χώρα. Η ανατομή της ελληνικής οικονομίας όντως καταδεικνύει θεμελιώδεις δομικές ανισορροπίες στην πλευρά της προσφοράς. Ο τομέας της βιομηχανίας είναι έντονα εξαρτημένος από τις εισαγωγές. Ο τομέας των υπηρεσιών, αλλά και της αγροτικής παραγωγής, έχει σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα, αλλά κυρίως την ενεργό ζήτηση. Επομένως, απαιτείται ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα στοχεύει αρχικά στην αξιοποίηση των υφιστάμενων θετικών δυνατοτήτων προκειμένου να επιτύχει, τελικά, τη διόρθωση των αρνητικών πλευρών.
Η Ελλάδα χρειάζεται εσπευσμένα τόνωση της ζήτησης για τη γρήγορη μείωση της ανεργίας. Αυτό απλώς δεν γίνεται εντός ΟΝΕ. Η έξοδος έχει ακριβώς αυτή τη σημασία. Θα επιτρέψει ανάκτηση κυριαρχίας στη νομισματική πολιτική και νέους βαθμούς ελευθερίας στη δημοσιονομική πολιτική. Η υποτίμηση θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα και θα μεταβάλλει θετικά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Στη βάση αυτή η χώρα θα μπορέσει να υιοθετήσει βιομηχανική και αγροτική πολιτική με στοχευμένη τομεακή και κλαδική σύνθεση. Απαραίτητο στοιχείο είναι η εξυγίανση του ουσιαστικά χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος σε νέα, δημόσια βάση.
Αυτές είναι οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και φυσικά περιλαμβάνουν μεταρρύθμιση και της Δημόσιας Διοίκησης. Μόνοι μας πρέπει να τις κάνουμε. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να τις κάνει για μας, ούτε και να μας εποπτεύσει μεγαλόθυμα.
Η έξοδος από την ΟΝΕ είναι ένας αναγκαίος, αλλά όχι ικανός, όρος για να διαρρήξει η χώρα τον καταστροφικό κύκλο στον οποίο έχει εγκλωβιστεί. Δεν είναι απλή διαδικασία και σίγουρα δεν είναι εύκολη. Είναι όμως απολύτως εφικτή και μπορεί να γίνει με ομαλότητα, αν υπάρξει τεχνική προετοιμασία, κοινωνική συσπείρωση και αποφασιστικότητα.
Το ΕΔΕΚΟΠ κατέθεσε το περίγραμμα ενός προγράμματος εξόδου. Οι δεκατέσσερις θα πρόσφεραν εξαιρετικές υπηρεσίες αν εξέταζαν το θέμα με επιστημονικούς όρους. Το ζήτημα δεν πρόκειται να φύγει από το προσκήνιο το επόμενο διάστημα. Εμείς ήδη καταθέσαμε επεξεργασμένες προτάσεις, ενώ έπονται άλλες. Επιζητούμε τον εμπεριστατωμένο αντίλογο.
---------------
Φάκελος: Κατάρρευση ευρώ-επιστροφή στη δραχμή
Φάκελος: Κατάρρευση ευρώ-επιστροφή στη δραχμή
Οι «αριστεροί» σε όλες τις ποικιλίες τους, εάν είχαν κάποια σχέση με τη μαρξιστική διαλεκτική θα γνώριζαν τούτο το απλό: ΕΕ και ευρώ νομοτελειακά θα καταρρεύσουν από την αδιέξοδη κρίση και τις άλυτες αντιφάσεις του καπιταλισμού…
Σήμερα αυτή η κατάρρευση των δομών της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής δομής γίνεται άμεσα ορατή…
Οι «αριστεροί», βεβαίως, έχοντας εγκαταλείψει κάθε «ανάλυση» των καπιταλιστικών αντιφάσεων και προσκολλημένοι στα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης, ΟΧΙ μόνο δεν διακρίνουν την κατάρρευση της ΕΕ και του ευρώ, συνακόλουθα δεν προετοιμάζονται γι αυτό το «αναπόφευκτο», αλλά το χειρότερο: Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διασώσουν την ΕΕ και το ευρώ…
Στοχεύουν, όπως πάντα, στην ΟΥΤΟΠΙΑ!!!
Έτσι, λοιπόν, αναπαράγουν και αυτοί οι «αριστεροί» τις κινδυνολογίες των μαφιόζων του χρήματος και του 4ου Ράιχ για την κατάρρευση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα…
Σήμερα αυτές οι κινδυνολογίες βρίσκονται πάλι στην επικαιρότητα, ακριβώς διότι η Ελλάδα, σαν ο αδύνατος κρίκος, βρίσκεται ήδη πολύ κοντά στη χρεοκοπία και στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Λόγω ακριβώς αυτής της «επικαιρότητας» θα αναδημοσιεύσουμε κάποια παλιά μας κείμενα, συγκεντρωμένα στο φάκελο: «Κατάρρευση ευρώ-επιστροφή στη δραχμή».
Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο το Μάιο του 2012 και βρίσκεται εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2012/05/blog-post_27.html
«Ευρώ ή χάος»: Ο επιθανάτιος σπασμός της καταρρέουσας ΕΕ
Το τρομοκρατικό δίλημμα «ευρώ ή χάος» δεν είναι ένα εκλογικό ψευτοδίλημμα. Είναι ένα στρατηγικό δίλημμα ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου: Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της ΕΕ…
Το «ευρώ ή χάος» αποτυπώνει τον ΤΡΟΜΟ της παγκοσμιοποιημένης, ιμπεριαλιστικής κακουργίας μπροστά στην άμεσα διαγραφόμενη κατάρρευση του πλανητικού αυτού συστήματος της κακουργίας: Την κατάρρευση των νεοταξικών θεμελίων.
Αυτό σηματοδοτεί το τρομοκρατικό σκέλος: «χάος».
Είναι το χάος της νεοατξικής κατάρρευσης, το χάος ΟΧΙ των λαών, αλλά το χάος του δικού τους κόσμου, το χάος των ληστών και δημίων του πλανήτη: Ένα «χάος» που θα βάλει σε πυρετική, επαναστατική κίνηση τους λαούς και θα τοποθετήσει ξανά τα έθνη σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το «ευρώ ή χάος», συνεπώς, είναι το κεντρικό τρομοκρατικό «σλόγκαν» ολόκληρου του κόσμου που αφορά το πραγματικό διακύβευμα αυτού του κόσμου, το στρατηγικό δίλημμα της παγκοσμιοποίησης, το ΟΥΣΙΩΔΕΣ της ύπαρξής της και διάσωσής της: Δεν είναι, απλώς, ένα τρομοκρατικό, εκλογικό ψευτοδίλημμα, όπως μας λένε πολλοί «αριστεροί»…
Γι αυτό η Ελλάδα, αυτός ο αδύνατος κρίκος της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ευρώ, έχει γίνει «παγκόσμιο γεγονός»: Ο «ισχυρός κρίκος» του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και του «θρηνώδους σπαραγμού» ολόκληρης της υφηλίου.
Το σπάσιμο αυτού του «αδύνατο κρίκου» (Ελλάδα) θα πυροδοτήσει σεισμικές δονήσεις κατάρρευσης της ευρωζώνης, του ευρώ και της ΕΕ.
Γι αυτό όλος ο κόσμος, ο κόσμος των αγορών και των κερδών, εκπέμπει τα επιθανάτια ουρλιαχτά των θηρίων που σφαδάζουν και «ξερνάει» τους κατακλυσμιαίους χείμαρρους της καταστροφής και του χάους…
Γι αυτό η έξοδος από το ευρώ παρομοιάζεται με το «χάος», με την επιστροφή στην πρωτόγονη εποχή της ανθρωπότητας, με τη συντέλεια του κόσμου…
Γι αυτό αναπτύσσεται η τρομοκρατική μυθολογία, όχι μόνο από τα καθεστωτικά ελληνικά κόμματα (και τα ΜΜΕ), αλλά από το σύνολο των διεθνών δυνάμεων της βαρβαρότητας και του σκότους, ότι, δηλαδή, η έξοδος από το ευρώ σημαίνει το θάνατο των κοινωνιών και της ζωής: : «Το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, τα σούπερ μάρκετ δεν θα έχουν τρόφιμα στα ράφια, τα παιδιά δεν θα έχουν σχολείο να πάνε, τα νοσοκομεία δεν θα έχουν φάρμακα…», και πολλά άλλα τρομοκρατικά ηχηρά.
Γι αυτό και η νέα ρώσικη ολιγαρχία ανησυχεί σφόδρα και κτυπάει τους ήχους των ίδιων νεοταξικών πλήκτρων:
«Αν ωθήσετε την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη μπορεί να πυροδοτήσει όχι απλά ευρωπαϊκή, αλλά νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, που θα συμπαρασύρει τις τιμές του πετρελαίου και θα δημιουργήσει επιπτώσεις πολύ χειρότερες από αυτές του 2008…
…Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν άκρως επικίνδυνη για τη Ρωσία που θα βρισκόταν αντιμέτωπη ακόμα και με κοινωνικές αναταραχές. Κι αυτό γιατί η ρωσική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ενεργειακά της έσοδα κι αν αυτά υποχωρήσουν δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για ανάπτυξη και για κοινωνικές παροχές, ενώ πιθανότητα θα έβλεπε και αθρόα εκροή επενδυτικών κεφαλαίων από τη χώρα».
Η Ελλάδα, λοιπόν, έξω από το ευρώ πυροδοτεί τη γενική κατάρρευση της ΕΕ και ολόκληρου του παγκοσμιοποιημένου κόσμου: Του κόσμου της λεηλασίας των λαών και των εθνών, του κόσμου της οικονομικής και χρηματιστηριακής βαρβαρότητας και κτηνωδίας…
Το δίλλημα, συνεπώς, «ευρώ ή χάος» δεν είναι ψευτοδίλημμα για τον κόσμο των αγορών και του χρήματος, αλλά ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα: Στρατηγικό διακύβευμα του κόσμου των αγορών και του χρήματος, των διεθνών ληστών…
Αυτό που δεν θέλουν να δούνε ή το αποκρύβουν είναι τούτο: Ότι ΚΑΝΕΝΑ γιατροσόφι, καμία θεραπευτική συνταγή, δεν μπορεί να σώσει την κατάρρευση της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ευρώ, συνακόλουθα την παγκόσμια κατάρρευση των πλανητικών μηχανισμών της Νέας Τάξης.
Αν υπήρχαν τέτοιες «θεραπευτικές συνταγές» θα είχαν ήδη εφαρμοστεί για να μην φτάσουν στη σημερινή, δραματική κατάσταση: Ένα βήμα πριν από τα τάρταρα της κατάρρευσης…
Καμία δύναμη δεν μπορεί να διασώσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, συνακόλουθα την κατάρρευση του ευρώ και της ΕΕ: Οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας δεν καταργούνται με «γιατροσόφια» και με τη γιγαντωμένη λεηλασία και κτηνώδη καταστροφή των εθνικών κοινωνιών και των λαών…
Και εδώ, πλέον, ερχόμαστε στην πολιτική διάσταση του ζητήματος: Στα νανουριστικά παραμύθια της ευρύτερης «αριστεράς» και του ΚΚΕ.
Αυτές οι δήθεν «αριστερές» και κομμουνιστικές δυνάμεις εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος με το νεοταξικό καθεστώς: Περιορίζονται, απλώς, στην τρομοκρατική υφή του «ευρώ ή χάος» και στο γεγονός ότι αυτό είναι ένα ψευτοδίλημμα…
Το στρατηγικό διακύβευμα της παγκοσμιοποίησης το θεωρούν ψευτοδίλημμα και το χειρότερο: Δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αγωνίζονται για τη διάσωση του ευρώ και της ΕΕ, για τη διάσωση των μελλοθανάτων, των τελεσίδικα νεκρών…
Εδώ έρχεται το αναπόφευκτο ΤΕΛΟΣ του ευρώ και αυτοί αγωνίζονται απεγνωσμένα για τη διάσωση του ευρώ: Βλέπουν ρόδινα όνειρα πριν και από το δικό τους ΤΕΛΟΣ…
Ο ίδιος ο παγκόσμιος καπιταλισμός θέτει ως στρατηγικό δίλημμα το «ευρώ ή χάος» και αυτοί σφυρίζουν κλέφτικα, ΑΝΤΙ να αναδείξουν το θάνατο του ευρώ και το σπουδαιότερο: Ότι ο θάνατος του ευρώ και της ΕΕ, η κατάρρευση του πλανητικού ιμπεριαλισμού δεν είναι «ΧΑΟΣ», αλλά η ΑΦΕΤΗΡΙΑ για την ΕΠΙΒΙΩΣΗ, ανάπτυξη και μία νέα ΟΡΓΑΝΩΣΗ των κοινωνιών και των λαών…
Η «αριστερά» υποκλίνεται στο μύθο του «χάους» έξω από το ευρώ, αντί να οπλίσει ιδεολογικά και πολιτικά τον ελληνικό λαό για το αναπότρεπτο της κατάρρευσης του ευρώ και τη ΕΕ, ΚΑΙ το σπουδαιότερο: Να επεξεργαστεί και να αναδείξει ένα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ σχέδιο εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ, πριν η έξοδος συντελεστεί ξαφνικά, με εντελώς απροετοίμαστο τον ελληνικό λαό, προκαλώντας πρόσθετα δεινά…
Αντί η «αριστερά» να προετοιμάσει και να οργανώσει το λαό προς την κατεύθυνση της αντικειμενικά αναπόφευκτης εξόδου από το ευρώ, περιμένει παθητικά το πότε η ακαριαία έξοδος θα υλοποιηθεί…
Το χειρότερο: Εγκλωβίζει τον ελληνικό λαό στην ΟΥΤΟΠΙΑ της διάσωσης του ευρώ. Σέρνεται δηλαδή πίσω από τη στρατηγική του πλανητικού ιμπεριαλισμού: «Ευρώ ή χάος»…
Αυτή τη μυωπία της «αριστεράς» (προϊόν της καθεστωτικής τους ενσωμάτωσης) αλλά και του ΚΚΕ (το οποίο απλώς καταγγέλλει την ΕΕ χωρίς να προετοιμάζει για το αναπόφευκτο της εξόδου) θα την πληρώσει για άλλη μια φορά και πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός, ο οποίος θα βρεθεί ΕΝΤΕΛΩΣ απροετοίμαστος (ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά) στο καθεστωτικό «χάος» της εξόδου από το ευρώ, και με το κρανίο στουπωμένο από τους «αριστερούς» μύθους, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ: Τους μύθους της διατήρησης της χώρας μας στο ευρώ και την ΕΕ, στη διατήρηση της ελληνικής κοινωνίας ΕΝΤΟΣ ενός «σώματος» που ξεψυχάει…
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Οι «αριστεροί» σε όλες τις ποικιλίες τους, εάν είχαν κάποια σχέση με τη μαρξιστική διαλεκτική θα γνώριζαν τούτο το απλό: ΕΕ και ευρώ νομοτελειακά θα καταρρεύσουν από την αδιέξοδη κρίση και τις άλυτες αντιφάσεις του καπιταλισμού…
Σήμερα αυτή η κατάρρευση των δομών της παγκοσμιοποίησης και ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής δομής γίνεται άμεσα ορατή…
Οι «αριστεροί», βεβαίως, έχοντας εγκαταλείψει κάθε «ανάλυση» των καπιταλιστικών αντιφάσεων και προσκολλημένοι στα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης, ΟΧΙ μόνο δεν διακρίνουν την κατάρρευση της ΕΕ και του ευρώ, συνακόλουθα δεν προετοιμάζονται γι αυτό το «αναπόφευκτο», αλλά το χειρότερο: Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διασώσουν την ΕΕ και το ευρώ…
Στοχεύουν, όπως πάντα, στην ΟΥΤΟΠΙΑ!!!
Έτσι, λοιπόν, αναπαράγουν και αυτοί οι «αριστεροί» τις κινδυνολογίες των μαφιόζων του χρήματος και του 4ου Ράιχ για την κατάρρευση του ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα…
Σήμερα αυτές οι κινδυνολογίες βρίσκονται πάλι στην επικαιρότητα, ακριβώς διότι η Ελλάδα, σαν ο αδύνατος κρίκος, βρίσκεται ήδη πολύ κοντά στη χρεοκοπία και στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Λόγω ακριβώς αυτής της «επικαιρότητας» θα αναδημοσιεύσουμε κάποια παλιά μας κείμενα, συγκεντρωμένα στο φάκελο: «Κατάρρευση ευρώ-επιστροφή στη δραχμή».
Το παρακάτω κείμενο είναι γραμμένο το Μάιο του 2012 και βρίσκεται εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2012/05/blog-post_27.html
«Ευρώ ή χάος»: Ο επιθανάτιος σπασμός της καταρρέουσας ΕΕ
Το τρομοκρατικό δίλημμα «ευρώ ή χάος» δεν είναι ένα εκλογικό ψευτοδίλημμα. Είναι ένα στρατηγικό δίλημμα ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου: Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της ΕΕ…
Το «ευρώ ή χάος» αποτυπώνει τον ΤΡΟΜΟ της παγκοσμιοποιημένης, ιμπεριαλιστικής κακουργίας μπροστά στην άμεσα διαγραφόμενη κατάρρευση του πλανητικού αυτού συστήματος της κακουργίας: Την κατάρρευση των νεοταξικών θεμελίων.
Αυτό σηματοδοτεί το τρομοκρατικό σκέλος: «χάος».
Είναι το χάος της νεοατξικής κατάρρευσης, το χάος ΟΧΙ των λαών, αλλά το χάος του δικού τους κόσμου, το χάος των ληστών και δημίων του πλανήτη: Ένα «χάος» που θα βάλει σε πυρετική, επαναστατική κίνηση τους λαούς και θα τοποθετήσει ξανά τα έθνη σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το «ευρώ ή χάος», συνεπώς, είναι το κεντρικό τρομοκρατικό «σλόγκαν» ολόκληρου του κόσμου που αφορά το πραγματικό διακύβευμα αυτού του κόσμου, το στρατηγικό δίλημμα της παγκοσμιοποίησης, το ΟΥΣΙΩΔΕΣ της ύπαρξής της και διάσωσής της: Δεν είναι, απλώς, ένα τρομοκρατικό, εκλογικό ψευτοδίλημμα, όπως μας λένε πολλοί «αριστεροί»…
Γι αυτό η Ελλάδα, αυτός ο αδύνατος κρίκος της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ευρώ, έχει γίνει «παγκόσμιο γεγονός»: Ο «ισχυρός κρίκος» του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και του «θρηνώδους σπαραγμού» ολόκληρης της υφηλίου.
Το σπάσιμο αυτού του «αδύνατο κρίκου» (Ελλάδα) θα πυροδοτήσει σεισμικές δονήσεις κατάρρευσης της ευρωζώνης, του ευρώ και της ΕΕ.
Γι αυτό όλος ο κόσμος, ο κόσμος των αγορών και των κερδών, εκπέμπει τα επιθανάτια ουρλιαχτά των θηρίων που σφαδάζουν και «ξερνάει» τους κατακλυσμιαίους χείμαρρους της καταστροφής και του χάους…
Γι αυτό η έξοδος από το ευρώ παρομοιάζεται με το «χάος», με την επιστροφή στην πρωτόγονη εποχή της ανθρωπότητας, με τη συντέλεια του κόσμου…
Γι αυτό αναπτύσσεται η τρομοκρατική μυθολογία, όχι μόνο από τα καθεστωτικά ελληνικά κόμματα (και τα ΜΜΕ), αλλά από το σύνολο των διεθνών δυνάμεων της βαρβαρότητας και του σκότους, ότι, δηλαδή, η έξοδος από το ευρώ σημαίνει το θάνατο των κοινωνιών και της ζωής: : «Το κράτος δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, τα σούπερ μάρκετ δεν θα έχουν τρόφιμα στα ράφια, τα παιδιά δεν θα έχουν σχολείο να πάνε, τα νοσοκομεία δεν θα έχουν φάρμακα…», και πολλά άλλα τρομοκρατικά ηχηρά.
Γι αυτό και η νέα ρώσικη ολιγαρχία ανησυχεί σφόδρα και κτυπάει τους ήχους των ίδιων νεοταξικών πλήκτρων:
«Αν ωθήσετε την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη μπορεί να πυροδοτήσει όχι απλά ευρωπαϊκή, αλλά νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, που θα συμπαρασύρει τις τιμές του πετρελαίου και θα δημιουργήσει επιπτώσεις πολύ χειρότερες από αυτές του 2008…
…Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν άκρως επικίνδυνη για τη Ρωσία που θα βρισκόταν αντιμέτωπη ακόμα και με κοινωνικές αναταραχές. Κι αυτό γιατί η ρωσική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ενεργειακά της έσοδα κι αν αυτά υποχωρήσουν δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της για ανάπτυξη και για κοινωνικές παροχές, ενώ πιθανότητα θα έβλεπε και αθρόα εκροή επενδυτικών κεφαλαίων από τη χώρα».
Η Ελλάδα, λοιπόν, έξω από το ευρώ πυροδοτεί τη γενική κατάρρευση της ΕΕ και ολόκληρου του παγκοσμιοποιημένου κόσμου: Του κόσμου της λεηλασίας των λαών και των εθνών, του κόσμου της οικονομικής και χρηματιστηριακής βαρβαρότητας και κτηνωδίας…
Το δίλλημα, συνεπώς, «ευρώ ή χάος» δεν είναι ψευτοδίλημμα για τον κόσμο των αγορών και του χρήματος, αλλά ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα: Στρατηγικό διακύβευμα του κόσμου των αγορών και του χρήματος, των διεθνών ληστών…
Αυτό που δεν θέλουν να δούνε ή το αποκρύβουν είναι τούτο: Ότι ΚΑΝΕΝΑ γιατροσόφι, καμία θεραπευτική συνταγή, δεν μπορεί να σώσει την κατάρρευση της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ευρώ, συνακόλουθα την παγκόσμια κατάρρευση των πλανητικών μηχανισμών της Νέας Τάξης.
Αν υπήρχαν τέτοιες «θεραπευτικές συνταγές» θα είχαν ήδη εφαρμοστεί για να μην φτάσουν στη σημερινή, δραματική κατάσταση: Ένα βήμα πριν από τα τάρταρα της κατάρρευσης…
Καμία δύναμη δεν μπορεί να διασώσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, συνακόλουθα την κατάρρευση του ευρώ και της ΕΕ: Οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας δεν καταργούνται με «γιατροσόφια» και με τη γιγαντωμένη λεηλασία και κτηνώδη καταστροφή των εθνικών κοινωνιών και των λαών…
Και εδώ, πλέον, ερχόμαστε στην πολιτική διάσταση του ζητήματος: Στα νανουριστικά παραμύθια της ευρύτερης «αριστεράς» και του ΚΚΕ.
Αυτές οι δήθεν «αριστερές» και κομμουνιστικές δυνάμεις εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος με το νεοταξικό καθεστώς: Περιορίζονται, απλώς, στην τρομοκρατική υφή του «ευρώ ή χάος» και στο γεγονός ότι αυτό είναι ένα ψευτοδίλημμα…
Το στρατηγικό διακύβευμα της παγκοσμιοποίησης το θεωρούν ψευτοδίλημμα και το χειρότερο: Δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αγωνίζονται για τη διάσωση του ευρώ και της ΕΕ, για τη διάσωση των μελλοθανάτων, των τελεσίδικα νεκρών…
Εδώ έρχεται το αναπόφευκτο ΤΕΛΟΣ του ευρώ και αυτοί αγωνίζονται απεγνωσμένα για τη διάσωση του ευρώ: Βλέπουν ρόδινα όνειρα πριν και από το δικό τους ΤΕΛΟΣ…
Ο ίδιος ο παγκόσμιος καπιταλισμός θέτει ως στρατηγικό δίλημμα το «ευρώ ή χάος» και αυτοί σφυρίζουν κλέφτικα, ΑΝΤΙ να αναδείξουν το θάνατο του ευρώ και το σπουδαιότερο: Ότι ο θάνατος του ευρώ και της ΕΕ, η κατάρρευση του πλανητικού ιμπεριαλισμού δεν είναι «ΧΑΟΣ», αλλά η ΑΦΕΤΗΡΙΑ για την ΕΠΙΒΙΩΣΗ, ανάπτυξη και μία νέα ΟΡΓΑΝΩΣΗ των κοινωνιών και των λαών…
Η «αριστερά» υποκλίνεται στο μύθο του «χάους» έξω από το ευρώ, αντί να οπλίσει ιδεολογικά και πολιτικά τον ελληνικό λαό για το αναπότρεπτο της κατάρρευσης του ευρώ και τη ΕΕ, ΚΑΙ το σπουδαιότερο: Να επεξεργαστεί και να αναδείξει ένα ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ σχέδιο εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ, πριν η έξοδος συντελεστεί ξαφνικά, με εντελώς απροετοίμαστο τον ελληνικό λαό, προκαλώντας πρόσθετα δεινά…
Αντί η «αριστερά» να προετοιμάσει και να οργανώσει το λαό προς την κατεύθυνση της αντικειμενικά αναπόφευκτης εξόδου από το ευρώ, περιμένει παθητικά το πότε η ακαριαία έξοδος θα υλοποιηθεί…
Το χειρότερο: Εγκλωβίζει τον ελληνικό λαό στην ΟΥΤΟΠΙΑ της διάσωσης του ευρώ. Σέρνεται δηλαδή πίσω από τη στρατηγική του πλανητικού ιμπεριαλισμού: «Ευρώ ή χάος»…
Αυτή τη μυωπία της «αριστεράς» (προϊόν της καθεστωτικής τους ενσωμάτωσης) αλλά και του ΚΚΕ (το οποίο απλώς καταγγέλλει την ΕΕ χωρίς να προετοιμάζει για το αναπόφευκτο της εξόδου) θα την πληρώσει για άλλη μια φορά και πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός, ο οποίος θα βρεθεί ΕΝΤΕΛΩΣ απροετοίμαστος (ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά) στο καθεστωτικό «χάος» της εξόδου από το ευρώ, και με το κρανίο στουπωμένο από τους «αριστερούς» μύθους, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ: Τους μύθους της διατήρησης της χώρας μας στο ευρώ και την ΕΕ, στη διατήρηση της ελληνικής κοινωνίας ΕΝΤΟΣ ενός «σώματος» που ξεψυχάει…
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|||||||||||
| Εξόριστος Ένταξη: 22 Ιαν 2007 Δημοσιεύσεις: 429 |
|
|||||||||||
| Επιστροφή στην κορυφή |
|
|||||||||||
| Κώστας Οικοδόμος Επισκέπτης |
|
|||||||||||
| Επιστροφή στην κορυφή | ||||||||||||
| ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ Επισκέπτης |
|
|||||||||||
| Επιστροφή στην κορυφή | ||||||||||||
| ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ Επισκέπτης |
| |||||||||||
με το κυρίαρχο ευρωμνημονιακό μπλοκ.
Σχόλια