Η ραγδαία
αποβιομηχάνιση της χώρας έχει οδηγήσει στο κλείσιμο περισσοτέρων από 18
παραγωγικών μονάδων την τελευταία πενταετία 2012-2016.
Όπως αναφέρει και
δημοσίευμα της Καθημερινής, τελευταίο κρούσμα
πριν εκπνεύσει η φετινή
χρονιά ήταν η διακοπή λειτουργίας του εργοστασίου Pepsico-ΗΒΗ στα Οινόφυτα Βοιωτίας στις 31 Οκτωβρίου
2016. Είχε προηγηθεί δύο μήνες νωρίτερα, στις 2 Αυγούστου 2016, το κλείσιμο του
εργοστασίου της εισηγμένης συρματουργίας Λεβεντέρης στη βιομηχανική περιοχή
Βόλου.
Με μετριοπαθείς
υπολογισμούς του ΣΕΒ, «για να εξισορροπήσουμε την τεράστια αποεπένδυση που
έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, απαιτούνται επιπλέον
επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ
μέχρι το 2022».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο
του ΣΕΒ Θεόδωρο Φέσσα, «τα επτά τελευταία χρόνια (2015-2009) της
μεγάλης ύφεσης ο παραγωγικός ιστός της χώρας κυριολεκτικά αποδιαρθρώθηκε. Οι
επενδύσεις μειώθηκαν κατά 62%, με τη μεταποίηση και τη βιομηχανική
δραστηριότητα να πληρώνουν το κόστος της ύφεσης».
Από τις ιστορικές
βιομηχανίες που έκλεισαν το εργοστάσιό τους το 2015 ήταν η
χαρτοβιομηχανία Softex. Πέρυσι το φθινόπωρο διέκοψε τη λειτουργία της η
γραμμή παραγωγής χαρτιού της ΒΙΣ (συμφερόντων της οικογένειας Γιάννη
Φιλίππου
της ΦΑΓΕ), καθώς και το εργοστάσιο της ΙΜΑΣ, που έκλεισε τον Μάρτιο του
2015
στέλνοντας στην ανεργία 140 εργαζομένους. Τον Ιούλιο του 2012 έκλεισε,
υπό την
πίεση των υπέρογκων χρεών, η Χαρτοποιία Θράκης (Diana) του Π. Ζερίτη, η
οποία,
εκτός από το εργοστάσιο στην Ξάνθη, είχε εγκαταστάσεις σε Αθήνα,
Θεσσαλονίκη,
Ιωάννινα, Κοζάνη, Πάτρα και Ηράκλειο Κρήτης.
Εναν χρόνο μετά, τον
Μάρτιο του 2013, κλείνει από την SCA Hellas (πρώην Georgia Pacific)
το εργοστάσιο της Delica στην Πάτρα. Λουκέτο μπήκε στο εργοστάσιο της
Χαλυβουργίας Ελλάδος στην Ελευσίνα, της οικογένειας Μάνεση, που παρέμενε
κλειστό από το 2011, ωστόσο η οριστική απόφαση ελήφθη το 2014.
Από το 2014 σε καθεστώς
εκκαθάρισης τέθηκε και η χαλυβουργία Hellenic Steel, θυγατρική της
ιταλικής Ilva, η οποία έκλεισε οριστικά πέρυσι. Το 2011 η Arcelor Mittal,
ιδιοκτήτρια της Konti Steel, προχώρησε στο κλείσιμο του εργοστασίου στον Βόλο.
Τον Μάρτιο του 2013 η ΑΓΕΤ
Ηρακλής προχωρά στο κλείσιμο του εργοστασίου της Χαλκίδας. Από το 2012 η
Χαλυβουργική, της οικογένειας Αγγελόπουλου, προχώρησε σε εκ περιτροπής σβήσιμο
της υψικαμίνου, ενώ το 2015 οριστικοποιήθηκε η απόφαση της εταιρείας να
λειτουργήσει το ιστορικό εργοστάσιο μόνο ως ελασματουργείο.
Τον Νοέμβριο του 2013
οδηγήθηκε σε κλείσιμο το εργοστάσιο της Αλουμίλ στην Ξάνθη. Το 2014
αποφασίστηκε η λύση της εταιρείας ΒΙΟΜΕΚ, που δραστηριοποιούνταν στις
μεταλλικές κατασκευές πυλώνων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας.
Από το 2014 ουσιαστικά
κλειστό είναι και το εργοστάσιο των Ελληνικών Σωληνουργείων Χαλκίδας (πρώην
Τσαούσογλου), που ανήκει στη Μηχανική της οικογένειας Εμφιετζόγλου. Το 2014
ξεκίνησαν οι διαδικασίες εκκαθάρισης και για την Ηλεκτρομηχανική Κύμης,
θυγατρική της ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), το εργοστάσιο της οποίας έχει
επίσης σταματήσει να λειτουργεί.
Η Neoset δεν
μπόρεσε να αντεπεξέλθει στον ισχυρό ανταγωνισμό και οδηγήθηκε σε πτώχευση τον
Μάρτιο του 2014. Την ίδια χρονιά, το 2014, πτώχευσε και η Shelman, η οποία
υπήρξε στην ακμή της η μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής ξύλου στα Βαλκάνια.
Το 2013 οδηγήθηκε σε
κλείσιμο η βιομηχανία τροφίμων Nutriart, πρώην Κατσέλη
(αρτοποιία-ζαχαροπλαστική). Το 2013 διέκοψε τη λειτουργία του το εργοστάσιο της
καπνοβιομηχανίας Γεωργιάδη στη Θήβα, δίπλα στην Εθνική Οδό.
Σχόλια