Αν δεν τον είχα ακούσει με τ' αυτιά μου, θα πίστευα
ότι πρόκειται για αηδιαστικό τρολάρισμα απ' αυτά που βρίθει το
διαδίκτυο. Ο Κατρούγκαλος - δεν του χαλαλίζω την προσφώνηση κύριος - με
ύφος λουδοβίκειας αυταρέσκειας, εξηγώντας την... απόφασή του να στείλει
διευκρινιστικές επιστολές στους σφαγμένους συνταξιούχους, υπογράφοντας
φαρδιά πλατιά τις λεπτομέρειες του εγκλήματος, δηλώνει πως τις έστειλε
σε ένα έκαστο των θυμάτων του «για να μην πάθουν έμφραγμα...»!
- Πιο κυνική ομολογία, σε πολιτικό επίπεδο τουλάχιστον, προπαρασκευαστικών πράξεων για «ανθρωποκτονία» από πρόθεση δε θυμάμαι εκτός... Εκτός λοιπόν από εκείνον τον ιστορικό μονόλογο του Τσάρλι Τσάπλιν, που ως Αδόλφος, ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την παγίδευση μαζών στη «σοσιαλιστική» φάκα του ναζισμού.
Εχουμε ήδη διανύσει δεκάξι
χρόνια μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα. Εναν αιώνα που άνοιξε με
«παράπλευρες απώλειες» στη Γιουγκοσλαβία πριν κατακερματιστεί σε
ελεγχόμενα εθνοκαθαρμένα προτεκτοράτα και υβριδικά κρατίδια. Που παράγει
εξαθλιωμένες μάζες προσφύγων όπου Γης και κυρίως δίπλα μας, με
ιμπεριαλιστικές αρπαχτές σαν τις «καταιγίδες της ερήμου», το «σοκ και
δέος» κι άλλα τέτοια χολιγουντιανά τιτλάκια για επεμβάσεις
«συμμορφωτικές» λαών και διαμορφωτικές αγορών σαν τη Μεγάλη Μέση
Ανατολή. Εναν αιώνα που «οι συμμαχίες των προθύμων» λιντσάρουν ή κρεμάνε
σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση βολικούς δικτατορίσκους. Με την
«κοινωνική δικτύωση» κι ένα «βαθύ ίντερνετ» να παρέχουν τα μέσα σε
παιδεραστές κι εμπόρους θανάτου να εξοντώνουν τεράστιες μάζες. Εποχή που
εξοικειώνει τους υπόλοιπους «χρήστες» με το αποτροπιαστικό θέαμα
σφαγών, με πρωταγωνιστές, υπό τον βολικό όρο «ακραίοι τζιχαντιστές»,
εργαλεία της ιμπεριαλιστικής φάμπρικας. Κι ενώ οι ναζί της εποχής μας
επελαύνουν με χίλιες δυο στολές παραλλαγής τρυπανίζοντας μυαλά και
κορμιά, με οπορτούνες - φρεγάτες ν' αρμενίζουν στα πέλαγα του τρόμου της
φτώχειας. Κι ενώ οι ελπιδέμποροι της συμφοράς πετάνε στη θάλασσα των
ανθρώπων σχισμένα σωσίβια ψευδαισθήσεων, με τρόπαιο τη διαχείριση επ'
ολίγον της αστικής εξουσίας, εμείς εδώ, με αριστερο-ακροδέξια
συγκυβέρνηση, ανεχόμαστε πλην κουκουεδοστήριχτων εξαιρέσεων, ως «επίσημη
πολιτική» την ομολογία υπουργού ότι: Μας γράφει γράμμα για να πεθάνουμε
απ' οτιδήποτε άλλο, ίσως πιο αργά και πιο βασανιστικά, εκτός από ταμπλά
- έμφραγμα. Αυτό που παθαίνεις δηλαδή όταν δεις στην απόδειξη απ' το
τραπεζικό μηχάνημα ότι σου κλέβουν όλη σου τη δουλεμένη σου ζωή, τα
κόπια, την υγειά και την αξιοπρέπεια μαζί, τα ίδια τα μαλαματένια σου τα
γηρατειά...
- Αυτό το κατρουγκάλειο χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου, που έβγαλε τους ασπρομάλληδες του μόχθου στους δρόμους να καίνε τις επιστολές και να τις επιστρέφουν, μ' εκείνο το πικρό «φτου σου! Κλέβεις τη σύνταξη του παππού σου!», έπρεπε να ξεσηκώσει και το τελευταίο απομεινάρι διανοούμενου στη χώρα.
- Να στηλιτευτεί ο κυνισμός, ο σαρκασμός, η κοροϊδία, η αναίδεια, το Κυλώνειον άγος της υπογράψασας το τρίτο μνημόνιο πρωτηφοράς αριστεράς... Η ντουντούκα Κατρούγκαλος της πολιτικής της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΑ κι όλων των θεσμών - εσμών, ξεπέρασε και τις προσδοκίες του πρωθυπουργού του και των υψηλών επιλογέων των κατάλληλων πολιτικών, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή, με την κατάλληλη ιδεολογία και την κατάλληλη... ενδυματολογία.
Τώρα που
γράφω για το εμφραγματικό Κατρουγκάλειον Αγος και τον θυμάμαι προ
διετίας, πουδραρισμένο με το μαντηλάκι του, «απλό» καθηγητή τότε, στην
εκπομπή του Πρετεντέρη (πήγαινε ως κρυπτοΣΥΡΙΖΑ για να παρακάμπτεται
το...εμπάργκο τους στο «Μέγκα») να μου επικαλείται «το ήθος της
αριστεράς», για εκείνο το «τσογλάν μπόι» που εκτόξευσα για το
ντοκιμαντέρ του πρωθυπουργού με τα γελάκια στις «κασιδιαριές», βοά,
λένε, ανασχηματισμός. Και σκέφτομαι πως ο αναιδέστατος τσεπομαντηλάκιας
δεν πρόκειται να πάθει έμφραγμα αν χάσει το υπουργείο του. Δεν είναι δα
και σύνταξη. Θα βρει άλλο μετερίζι, με αναγνωρισμένα τα προσόντα του.
Αυτά που τον θέλουν ικανό να φτύνει στους τάφους των δεδουλευμένων
ψίχουλων, περνώντας ελπίζω στην ιστορία με την επιστολή του προς
συνταξιούχους, ως το Κατρουγκάλειον Αγος (άγος = ντροπή)...
Λιάνα Κανέλλη
Σχόλια