Τα “ορφανά του Σημίτη” θέλουν να συνεχίσουν τη λεηλασία της Ελλάδας

Υπάρχουν παντού γύρω μας… Βασικά, υπήρχαν πάντοτε, είναι ωστόσο εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν το βάζουν κάτω. Ότι συνεχίζουν να σεργιανίζουν στον δημόσιο βίο, στα κοινωνικά δίκτυα, παντού γύρω μας, και να αναζητούν… εκείνον. Ή έστω τη δικαίωσή του, ακόμη και μέσω ατελών μετενσαρκώσεων, όπως του Γιάννη Στουρνάρα.
“Εκείνοι” είναι φυσικά οι νοσταλγοί του Κώστα Σημίτη. Ως φυσικού προσώπου, ως φορέα ιδεών και νοοτροπίας, ως εποχή διακυβέρνησης. Δεν θα τους αδικούσε κανείς αν βρισκόταν στη θέση τους.

Γιατί, η συντριπτική πλειοψηφία των νοσταλγών της μοιραίας για την Ελλάδα εποχής Σημίτη, είναι όσοι ευεργετήθηκαν από εκείνον. Τον… καταλληλότερο. Όσοι πέρασαν από το ταμείο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και όσοι, στα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι και τις μέρες μας, ευεργετήθηκαν από όσους… ευεργέτησε ο Κώστας Σημίτης. Και με τη σειρά τους, πέρασαν και εκείνοι από το ταμείο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η υπόθεση Γεωργίου, του “κακουργηματία” πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, όπως τον αντιμετωπίζει πλέον η ελληνική Δικαιοσύνη, είναι το πιο πρόσφατο και ηχηρό παράδειγμα της αντοχής στον χρόνο για τα “ορφανά” του Σημίτη. Όλους εκείνους που θα ήθελαν να ξαναζήσουν τον μύθο τους, με έναν Σημίτη, έναν Στουρνάρα, μια διαπλεκόμενη Κεντροαριστερά, ό, τι να ναι.
Τις τελευταίες εβδομάδες ωστόσο, η παρέα των μοιραίων επανέρχεται παρασκηνιακά… βουλιμική. Για εξουσία. Επιρροή. Επάνοδο στο δικαίωμα υπογραφής για τη λεηλασία του τόπου.
Η περίοδος Σημίτη λειτούργησε ως η πιο μαύρη σελίδα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ήταν η περίοδος κατά την οποία η διαπλοκή έκανε… έφοδο στα δημόσια ταμεία. Η περίοδος κατά την οποία δημιουργήθηκαν τα μεγάλα ελλείμματα, τα οποία καταγράφηκαν εκ των υστέρων, άγαρμπα και βιαίως, με τρόπο που να διευκολύνουν την ένταξή μας στους μηχανισμούς στήριξης των Μνημονίων.

• Ήταν η περίοδος που κάποιοι λίγοι, έγιναν πολύ πλούσιοι. 
• Κάποιοι ολίγιστοι έγιναν παράγοντες του δημοσίου βίου. 
• Και στα χρόνια που ακολούθησαν, πέρασαν τη σκυτάλη στους επόμενους.
• Ποτέ άλλοτε, στην καταγεγραμμένη Ιστορία της χώρας, δεν υπήρξε τόσο ξεδιάντροπη αναδιανομή πλούτου, όσο την εποχή Σημίτη. 
• Ποτέ. 
• Και το δέος μπροστά στο εκκωφαντικό μέγεθος, εξηγεί γιατί μέχρι σήμερα υπάρχουν απολογητές εκείνης της περιόδου. 
• Θαυμαστές. 
• Νοσταλγοί.

Σε πολιτικό επίπεδο, απέναντι στην εποχή του πλιάτσικου, της περιόδου Σημίτη, μπήκε ο Κώστας Καραμανλής. Και τους πολέμησε. Αυτό, δεν του το συγχώρησαν ποτέ. Και έτσι τον έβλεπαν πάντα ως εχθρό τους. Όλοι αυτοί. Οι ευεργετηθέντες. Οι βολεμένοι. Όσοι “φτιάχτηκαν”, και αργότερα “έφτιαξαν” και άλλους.
Γι’ αυτό και υπερασπίστηκαν με πάθος τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Γιατί, αν δεν το έχετε καταλάβει, τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν από τους… υπαλλήλους που προσλήφθηκαν επί διακυβέρνησης Καραμανλή. Όχι από τις σκανδαλώδεις, απευθείας αναθέσεις μεγάλων και μικρότερων έργων στους εκλεκτούς εκείνου του συστήματος. Στους εκλεκτούς του συστήματος Σημίτη. Στους εκλεκτούς της διαπλοκής.
Αυτό θέλουν να μας πείσουν ότι συνέβη. Έφταιγε… ο Καραμανλής. Και εκείνοι, συνεχίζουν να πίνουν στην υγειά μιας χώρας την οποία συνεχίζουν να χλευάζουν.
Πηγή