«O ελληνικός λαός πρέπει να μάθει να τρώει λιγότερο, να δουλεύει περισσότερο και ν’ απαιτεί λιγότερα»
Γεώργιος Παπαδόπουλος (Δεκέμβριος 1969).
___________________________________________
Ο –συντηρητικός κατά τ’άλλα-Ευάγγελος Λεμπέσης, στη σελίδα 44 της άκρως ενδιαφέρουσας και πρωτότυπης κοινωνιολογικής πραγματείας του με τίτλο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» (Εφημερίδα Ελλήνων Νομικών, Σεπτέμβριος 1941), αναφέρει πολύ εύστοχα, ότι «‘Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκει εις ισχυράς και όσο το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ της ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ην μονίμως υπόκεινται λόγω ελλείψεως ατομικότητας (εξ ου και το μίσος του κατά του ατόμου και του ατομικισμού), δεύτερον δε εκ του ατομικού ζωώδους πανικού υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθει εις παντός είδους προλεταριάτον. Αποτελεί δε η τάσις αυτή αμάχητον σχεδόν τεκμήριον περί του βαθμού της πνευματικής του αναπηρίας».
Η παραπάνω περικοπή ήρθε αμέσως στο νου μου, όταν είδα χθες αργά το βράδυ σε εκπομπή του Κontra Channel τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Χαρά Καφαντάρη, η οποία δήλωσε με περιττή χοντροπετσιά ότι «Η εποχή του εγώ είμαι το αφεντικό του εαυτού του έχει τελειώσει και ίσως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν». Όπως είπε, «Είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται».
Η...σημειολογία όλων αυτών των αστείων κι επικίνδυνων τύπων, που παριστάνουν την κυβέρνηση, εμπίπτει άμεσα στο προπαρατεθέν απόσπασμα του Λεμπέση κι ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα. Αποτελούν την ενσάρκωση των χαρακτηριστικών του σύγχρονου Έλληνα παρατρεχάμενου, του σύγχρονου τύπου λακέ, ο οποίος μπορεί να προβεί στη χυδαιότερη πράξη με τη μεγαλύτερη άνεση και υπό την πιο γελοία δικαιολογία!.
Με το που ξεβρακώθηκαν πλήρως, προκειμένου να γίνουν υπουργοί και βουλευτές, άρχισαν να κάνουν το κομμάτι τους και... να ζουν τη ζωή τους. Τρανό παράδειγμα ο... Καρούμπαλος (Κατρούγκαλος), ο οποίος-άμα τη υπουργοποιήσει του- άρχισε να βάζει κομψά μαντηλάκια στην τσέπη του σακακιού του, να περιποιείται το μούσι του, να κάνει πιστολάκι στα μαλλιά του και να πατά στις μύτες των ποδιών, προκειμένου να φαίνεται ψηλός στις φωτογραφίες. Ο κλασσικός μεταμοντέρνος αρλεκίνος, που έγινε διάσημος, μήπως βρει επιτέλους γκόμενα! Απλοϊκή-με την πρώτη ματιά- προσέγγιση, αλλά ουσιαστική. Η ψυχολογία και κατ’ επέκταση η προσωπικότητα, παίζουν σημαντικό (όχι τον κύριο) ρόλο στην Ιστορία.
Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια, ότι θα μπορούσαν ποτέ- τύποι σαν την Καφαντάρη, ή τον... Καρούμπαλο- να γίνουν αποδεκτοί επί μακρόν, σε οποιαδήποτε παρέα; Όχι! Γι αυτό ανέκαθεν πλαισίωναν συλλογικότητες και προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα από αυτές, ψυχολογικά, ήτοι να γίνουν κατ’ αρχάς αποδεκτοί...και βλέπουμε. Πόσους τέτοιους δε συναντήσαμε, αλήθεια, όσοι περάσαμε από μαζικές πολιτικές, ή συνδικαλιστικές οργανώσεις, ή άλλες συλλογικότητες, ιδίως όπως η πάλαι ποτέ ΚΝΕ, της οποίας είχα την τιμή να αποτελέσω στέλεχος;
Είναι αυτό, που στην καθομιλουμένη αποκαλείται «ψυχοκοινωνικό απωθημένο»: Παρόλο, που είμαι ασήμαντος και της σφαλιάρας, κάποια μέρα θα γίνω μεγάλος και τρανός με οποιοδήποτε τρόπο. Τέτοιοι τύποι, λοιπόν, σαν τη συγκεκριμένη κυρία, είναι οι πιο εύκολοι και πρόθυμοι κολαούζοι παντός είδους εξουσίας κι αφεντικού. Αρκεί να πέφτει το... μαρούλι, να τους ανοίγουν οι υπηρέτες την πόρτα της υπουργικής λιμουζίνας και να παίζει τ’ όνομά τους στα ΜΜΕ, εγχώρια και διεθνή. Κι όμως, με τέτοια κριτήρια πολιτεύονται και πορεύονται στην ζωή τους. Αλλιώς, «δε θα’ βρισκαν ούτε γκόμενα», όπως έλεγε χαρακτηριστικά κάποτε ο Κακαουνάκης, για κάποιους άθλιους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι από απόλυτα μηδενικά, τρύπωσαν στην εξουσία και ξεσάλωσαν στο φαγοπότι και το γκομενιλίκι. « Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» το διαχρονικό μενταλιτέ του ΠΑΣΟΚ, το οποίο –μέσω δανειστών και τέως ΠΑΣΟΚων-μεταλαμπαδεύτηκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Εξ’ ου και φαινόμενα τύπου...Καφαντάρη.
Αμόρφωτα πρόσωπα, με παντελή έλλειψη πρωτότυπης σκέψης αναπαράγουν κάθε είδους βλακεία και κοινοτοπία, γεγονός που τους έχει καταστήσει σχεδόν...viral και συνώνυμο της γελοιότητας. Κι όμως, αυτό το οποίο κάθε μέσος συνετός άνθρωπος θα προσπαθούσε να αποφύγει, το δημόσιο ρεζιλίκι δηλαδή, αυτοί εδώ το επιδιώκουν (διότι, αν δεν έχουν αντιληφθεί ότι γελοιοποιούνται, τότε η κατάσταση εμπίπτει σε άλλου είδους επιστήμη κι όχι στην πολιτική), μολονότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα επιχειρήματά τους, εκτός του ότι δε μπορούν να πείσουν ούτε...πίθηκο, τους καθιστούν αντιπαθέστατους και καταγέλαστους.
Παρόλα αυτά,, επιλέγουν την αναγνωρισιμότητα, την «κονόμα», τις μεγάλες «άκρες», παρά την προσωπική αξιοπρέπεια. Μεταλλαγμένο είδος ανθρώπου, πράγματι, αποτελούν κι αυτοί μέρος των αναρίθμητων α-πολίτικων κλώνων της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής μαφίας ανά τα κράτη, όπως ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο υιός Μπους, ο Αναστασιάδης στην Κύπρο, ο Ραχόι, ο Μπλερ κλπ, οι οποίοι αποτελούν τους Ηρακλείς του παγκόσμιου τραπεζικού στέμματος. Αδίστακτοι, αναλώσιμοι και προπαντός, βλάκες!
Αδίστακτοι, διότι εν γνώσει τους συμπεριφέρονται, ως κοινοί αληταράδες, διασύροντας, άνευ αιδούς κι αξιοπρέπειας, έννοιες και ιδέες, για τις οποίες κάποιοι άφησαν τα κόκαλά τους στο Μεσολόγγι το 1826, στη Θεσσαλονίκη το '36, στην Αλβανία το '40, στην Καισαριανή το ' 44, στα Μακρονήσια, στο Πολυτεχνείο το ΄73 και στην Κύπρο το ' 74.
Αναλώσιμοι, διότι τέτοιοι τύποι, όσο πρόθυμοι κι αν είναι, δεν... στέκονται για πολύ.
Και βλάκες, διότι, όπως λέει κι ο Λεμπέσης, «ο βλαξ διαθέτει αληθή μανίαν όπως ανήκει εις ισχυράς και όσο το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις (σσ κυβερνητικά κόμματα και κυβερνήσεις), υπόκεται μονίμως στην ευκολία της αγελοποιήσεως (σσ κομματικοποιήσεως, ή υπουργοποιήσεως) και μονίμως κατατρέχεται υπό ατομικού ζωώδους πανικού κι εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθει εις παντός είδους προλεταριάτον», δηλαδή θέλουν να παραμείνουν με κάθε τρόπο στον αφρό της εξουσίας και να μην ξεπέσουν σε εμάς, τους παρακατιανούς...
Να θυμίσουμε, ότι σε ανάλογης χυδαιότητας και προκλητικότητας παρέμβαση, είχε προβεί έτερος λαμπρός αστέρας της γερμανόφιλης δοσιλογικής μαφίας του τόπου, ονόματι Τάσος Τέλογλου, όχι πολύ καιρό πριν.
Γεώργιος Παπαδόπουλος (Δεκέμβριος 1969).
___________________________________________
Ο –συντηρητικός κατά τ’άλλα-Ευάγγελος Λεμπέσης, στη σελίδα 44 της άκρως ενδιαφέρουσας και πρωτότυπης κοινωνιολογικής πραγματείας του με τίτλο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» (Εφημερίδα Ελλήνων Νομικών, Σεπτέμβριος 1941), αναφέρει πολύ εύστοχα, ότι «‘Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκει εις ισχυράς και όσο το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ της ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ην μονίμως υπόκεινται λόγω ελλείψεως ατομικότητας (εξ ου και το μίσος του κατά του ατόμου και του ατομικισμού), δεύτερον δε εκ του ατομικού ζωώδους πανικού υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθει εις παντός είδους προλεταριάτον. Αποτελεί δε η τάσις αυτή αμάχητον σχεδόν τεκμήριον περί του βαθμού της πνευματικής του αναπηρίας».
Η παραπάνω περικοπή ήρθε αμέσως στο νου μου, όταν είδα χθες αργά το βράδυ σε εκπομπή του Κontra Channel τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Χαρά Καφαντάρη, η οποία δήλωσε με περιττή χοντροπετσιά ότι «Η εποχή του εγώ είμαι το αφεντικό του εαυτού του έχει τελειώσει και ίσως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν». Όπως είπε, «Είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται».
Η...σημειολογία όλων αυτών των αστείων κι επικίνδυνων τύπων, που παριστάνουν την κυβέρνηση, εμπίπτει άμεσα στο προπαρατεθέν απόσπασμα του Λεμπέση κι ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα. Αποτελούν την ενσάρκωση των χαρακτηριστικών του σύγχρονου Έλληνα παρατρεχάμενου, του σύγχρονου τύπου λακέ, ο οποίος μπορεί να προβεί στη χυδαιότερη πράξη με τη μεγαλύτερη άνεση και υπό την πιο γελοία δικαιολογία!.
Με το που ξεβρακώθηκαν πλήρως, προκειμένου να γίνουν υπουργοί και βουλευτές, άρχισαν να κάνουν το κομμάτι τους και... να ζουν τη ζωή τους. Τρανό παράδειγμα ο... Καρούμπαλος (Κατρούγκαλος), ο οποίος-άμα τη υπουργοποιήσει του- άρχισε να βάζει κομψά μαντηλάκια στην τσέπη του σακακιού του, να περιποιείται το μούσι του, να κάνει πιστολάκι στα μαλλιά του και να πατά στις μύτες των ποδιών, προκειμένου να φαίνεται ψηλός στις φωτογραφίες. Ο κλασσικός μεταμοντέρνος αρλεκίνος, που έγινε διάσημος, μήπως βρει επιτέλους γκόμενα! Απλοϊκή-με την πρώτη ματιά- προσέγγιση, αλλά ουσιαστική. Η ψυχολογία και κατ’ επέκταση η προσωπικότητα, παίζουν σημαντικό (όχι τον κύριο) ρόλο στην Ιστορία.
Πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια, ότι θα μπορούσαν ποτέ- τύποι σαν την Καφαντάρη, ή τον... Καρούμπαλο- να γίνουν αποδεκτοί επί μακρόν, σε οποιαδήποτε παρέα; Όχι! Γι αυτό ανέκαθεν πλαισίωναν συλλογικότητες και προσπαθούσαν να επιβιώσουν μέσα από αυτές, ψυχολογικά, ήτοι να γίνουν κατ’ αρχάς αποδεκτοί...και βλέπουμε. Πόσους τέτοιους δε συναντήσαμε, αλήθεια, όσοι περάσαμε από μαζικές πολιτικές, ή συνδικαλιστικές οργανώσεις, ή άλλες συλλογικότητες, ιδίως όπως η πάλαι ποτέ ΚΝΕ, της οποίας είχα την τιμή να αποτελέσω στέλεχος;
Είναι αυτό, που στην καθομιλουμένη αποκαλείται «ψυχοκοινωνικό απωθημένο»: Παρόλο, που είμαι ασήμαντος και της σφαλιάρας, κάποια μέρα θα γίνω μεγάλος και τρανός με οποιοδήποτε τρόπο. Τέτοιοι τύποι, λοιπόν, σαν τη συγκεκριμένη κυρία, είναι οι πιο εύκολοι και πρόθυμοι κολαούζοι παντός είδους εξουσίας κι αφεντικού. Αρκεί να πέφτει το... μαρούλι, να τους ανοίγουν οι υπηρέτες την πόρτα της υπουργικής λιμουζίνας και να παίζει τ’ όνομά τους στα ΜΜΕ, εγχώρια και διεθνή. Κι όμως, με τέτοια κριτήρια πολιτεύονται και πορεύονται στην ζωή τους. Αλλιώς, «δε θα’ βρισκαν ούτε γκόμενα», όπως έλεγε χαρακτηριστικά κάποτε ο Κακαουνάκης, για κάποιους άθλιους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι από απόλυτα μηδενικά, τρύπωσαν στην εξουσία και ξεσάλωσαν στο φαγοπότι και το γκομενιλίκι. « Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας» το διαχρονικό μενταλιτέ του ΠΑΣΟΚ, το οποίο –μέσω δανειστών και τέως ΠΑΣΟΚων-μεταλαμπαδεύτηκε στο ΣΥΡΙΖΑ. Εξ’ ου και φαινόμενα τύπου...Καφαντάρη.
Αμόρφωτα πρόσωπα, με παντελή έλλειψη πρωτότυπης σκέψης αναπαράγουν κάθε είδους βλακεία και κοινοτοπία, γεγονός που τους έχει καταστήσει σχεδόν...viral και συνώνυμο της γελοιότητας. Κι όμως, αυτό το οποίο κάθε μέσος συνετός άνθρωπος θα προσπαθούσε να αποφύγει, το δημόσιο ρεζιλίκι δηλαδή, αυτοί εδώ το επιδιώκουν (διότι, αν δεν έχουν αντιληφθεί ότι γελοιοποιούνται, τότε η κατάσταση εμπίπτει σε άλλου είδους επιστήμη κι όχι στην πολιτική), μολονότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα επιχειρήματά τους, εκτός του ότι δε μπορούν να πείσουν ούτε...πίθηκο, τους καθιστούν αντιπαθέστατους και καταγέλαστους.
Παρόλα αυτά,, επιλέγουν την αναγνωρισιμότητα, την «κονόμα», τις μεγάλες «άκρες», παρά την προσωπική αξιοπρέπεια. Μεταλλαγμένο είδος ανθρώπου, πράγματι, αποτελούν κι αυτοί μέρος των αναρίθμητων α-πολίτικων κλώνων της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής μαφίας ανά τα κράτη, όπως ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο υιός Μπους, ο Αναστασιάδης στην Κύπρο, ο Ραχόι, ο Μπλερ κλπ, οι οποίοι αποτελούν τους Ηρακλείς του παγκόσμιου τραπεζικού στέμματος. Αδίστακτοι, αναλώσιμοι και προπαντός, βλάκες!
Αδίστακτοι, διότι εν γνώσει τους συμπεριφέρονται, ως κοινοί αληταράδες, διασύροντας, άνευ αιδούς κι αξιοπρέπειας, έννοιες και ιδέες, για τις οποίες κάποιοι άφησαν τα κόκαλά τους στο Μεσολόγγι το 1826, στη Θεσσαλονίκη το '36, στην Αλβανία το '40, στην Καισαριανή το ' 44, στα Μακρονήσια, στο Πολυτεχνείο το ΄73 και στην Κύπρο το ' 74.
Αναλώσιμοι, διότι τέτοιοι τύποι, όσο πρόθυμοι κι αν είναι, δεν... στέκονται για πολύ.
Και βλάκες, διότι, όπως λέει κι ο Λεμπέσης, «ο βλαξ διαθέτει αληθή μανίαν όπως ανήκει εις ισχυράς και όσο το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις (σσ κυβερνητικά κόμματα και κυβερνήσεις), υπόκεται μονίμως στην ευκολία της αγελοποιήσεως (σσ κομματικοποιήσεως, ή υπουργοποιήσεως) και μονίμως κατατρέχεται υπό ατομικού ζωώδους πανικού κι εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθει εις παντός είδους προλεταριάτον», δηλαδή θέλουν να παραμείνουν με κάθε τρόπο στον αφρό της εξουσίας και να μην ξεπέσουν σε εμάς, τους παρακατιανούς...
Να θυμίσουμε, ότι σε ανάλογης χυδαιότητας και προκλητικότητας παρέμβαση, είχε προβεί έτερος λαμπρός αστέρας της γερμανόφιλης δοσιλογικής μαφίας του τόπου, ονόματι Τάσος Τέλογλου, όχι πολύ καιρό πριν.
-------------------
Αρκετό χώρο και χρόνο αφιερώσαμε στις...Καφαντάρισσες λοιπόν. Τυγχάνουμε πολιτικό blog και προτιμούμε να κάνουμε πολιτικές προσεγγίσεις των φαινομένων. Οι συγκεκριμένοι τύποι όμως, προσιδιάζουν περισσότερο σε...intellectual καλεσμένους πρωινάδικου (πχ Μιμή Ντενίση, Απόστολος Γκλέτσος κλπ), παρά σε πολιτικά πρόσωπα κι ως εκ τούτου, δεν προσφέρονται για αμιγώς πολιτική προσέγγιση.
Προσφέρονται περισσότερο για ανάλυση με καλλιτεχνικούς όρους και μάλιστα... πρωτογενούς επιπέδου. Τοιούτου, άλλωστε, περιεχομένου, ήταν ανέκαθεν άπαντες οι συνεργάτες, απάντων των κατακτητών, καθόσον, όπως προείπαμε, η ψυχολογία παίζει κάποιο ρόλο στην Ιστορία.
Τέτοιας ψυχοσύνθεσης πρόσωπα, έπαιζαν και παίζουν το βρώμικο ρόλο σε δύσκολες εποχές, όπως η σημερινή.
Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!
askordoulakos
----------
λίγα λόγια για την κοινωνική οικονομία....
Δηλαδή: Αφού εκχωρήσουμε το σύνολο της οικονομίας στις πολυεθνικές και στα ολιγοπώλια, επιτρέπουμε τη λειτουργία κάποιων δομών που θα αναλάβουν να χρυσώσουν το χάπι, θα ελέγχουν αντιδράσεις, θα δώσουν ψωμί σε δικά μας παιδιά...
τρίχες δηλαδή...κάτι σαν την μηχανή των ΚΕΚ που όλοι ξέρουν την ..."βοήθειά" τους! Να το πούμε αλλιώς να γλύψουμε κανένα κοκκαλάκι ΕΣΠΑ...Για να γίνει κατανοητό! Να μια παλιά κοινωνική οικονομία που εκχωρείται για να επινοήσουμε νέα...
Εν τω μεταξύ αμολάμε κάτι τσόλια να πουλάνε την νέα κοινωνική οικονομία ως μόδα...και όποιος τσιμπίσει..
Διαβάζω από το επίσημο site της κοινωνική οικονομίας:
"β) Ειδικό Μητρώο άλλων Φορέων Κοινωνικής Οικονομίας: εγγράφονται προαιρετικά οι υφιστάμενες νομικές μορφές, οι οποίες πληρούν σωρευτικά τα παρακάτω κριτήρια:
- έχουν ως αποκλειστικό καταστατικό σκοπό την κοινωνική ωφέλεια μέσω της παραγωγής αγαθών ή της παροχής υπηρεσιών συλλογικού και κοινωνικού χαρακτήρα,"
---------
Αυλωνίτου, Καρακώστα, Καφαντάρη, η γυναικεία κοινοβουλευτική dream team της κυβερνητικής φαιδρότητας...
Κοινωνικά μυδράλια
Σας εμπαίζουν χοντρά τα υπαλληλάκια της ναζιστοκυβέρνησης. Σας έχουν στήσει στον τοίχο και γελάνε μαζί σας ρίχνοντας γιαούρτια στα μούτρα σας πριν αρχίσουν να γεμίζουν με σφαίρες τα μυδράλια για να σας καθαρίσουν όλους.Ο Κατρούγκαλος έκανε την αρχή λέγοντας ότι αν δεν έδιναν 384 ευρώ εθνική σύνταξη δεν θα παίρνατε ποτέ σύνταξη και ότι αυτά τα 384 ευρώ είναι ικανά για να μην είναι κανένας φτωχός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ξεχάσετε τα 384 ευρώ εθνική σύνταξη και συνειδητοποιήστε ότι η σύνταξη θα πάει κάτω των 200 ευρώ εφόσον η ΕΕ για τον ορισμό της φτώχειας έχει θεσπίσει ότι πρέπει να είναι η σύνταξη στο 60% του κατώτατου μισθού. Ποιος είναι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα; Μόλις 510 ευρώ για άνω των 25 ετών. Όμως ακόμη η Ε.Ε δεν έχει ολοκληρώσει το σχέδιο του κατώτατου ευρωπαϊκού μισθού και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί η Βουλγαρία ως μέλος-κράτος της Ε.Ε να πάει τον κατώτατο μισθό της από 195 ευρώ στα 510 ευρώ για να υπάρχει εθνική σύνταξη στην Ελλάδα βάση του ορισμού της Ε.Ε.Βγήκε και η Χαρά Καφαντάρη, μεγάλη προσωπικότητα της κυβέρνησης η οποία μέσα στην καλή χαρά μαρτύρησε η μαρτυριάρα τα σχέδια των κατοχικών κυβερνήσεων για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. "Εγώ και το μαγαζί μου, και είμαι το αφεντικό του εαυτού μου έχει τελειώσει". Πώς είπατε; Τελειώσατε γιατί έτσι γούσταραν και όχι μόνο γούσταραν αλλά τελικά ήταν το σχέδιο από την αρχή να τελειώσει κάθε ανεξάρτητη ιδιωτική δραστηριότητα με ελληνικό χρώμα. Σας έδωσε και το πρώτο φοντανάκι για το τι έρχεται με νομοσχέδιο που το κρατούσαν κρυφό: "Νομοσχέδιο για την Κοινωνική Οικονομία". Όπου θέλουν να στήσουν πογκρόμ εναντίον κλάδων, ιδιωτών και αναξιοπαθούντων βάζουν μπροστά και το "κοινωνικό" ή "κοινωφελές".- Κοινωνικές κατοικίες για τους άστεγους που θα τους παίρνουν τα σπίτια με κατάσχεση, κοινωφελής εργασία με 360 ευρώ το μήνα, κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ και τώρα κοινωνική οικονομία.
- Θα μαζεύονται όλοι μαζί οι κατεστραμμένοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και θα κάνουν συνεταιρισμό! Σε λίγο θα μάς πουν ότι θα φτιάξουν και κοινωνικά mall όπου οι μανάβηδες, μπακάληδες, σιδεράδες, ψιλικατζήδες κ.λπ θα "χτυπάνε" με τις προσφορές τους τα mall των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Ξέραμε από το 2009 με τον σωτήρα Γεώργιο Αααααα Παπανδρέου ότι ξεκίνησε ο κατήφορος. Το καταλάβαμε στο πετσί μας με τους υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς και το εμπεδώσαμε με τον Σαμαρά. Αυτό με τους λιγούρηδες των Συριζοανέλ είναι το τελειωτικό χτύπημα για ό,τι ακόμη στην Ελλάδα ίσως μπορούσε να επιβιώσει. Οι άνθρωπες το λένε πλέον καθαρά: "Θα σας εξαφανίσουμε". Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βγάλουν τα "κοινωνικά μυδράλια" και να αρχίσουν να μειώνουν πληθυσμό αφού είναι μη παραγωγικός και δεν συμφέρει την Ε.Ε. Πόσο κέρδος να φέρει και αυτός ο νομοθετημένος "κόφτης" που μπαίνει μπροστά από τον Απρίλιο του 2017;Ήρθε λοιπόν η εποχή που η εξουσία φτύνει το πόπολο και το πόπολο νομίζει ότι βρέχει. Κανονικό πόπολο, χωρίς ίχνος λαού μέσα του που είναι πρόθυμο να ζει σε 20 τ.μ κοινωνικής κατοικίας, να έχει κοινωνική απασχόληση 12ωρο για 200 ευρώ, κοινωνική σύνταξη 180 ευρώ, κοινωνικό ρεύμα για μία λάμπα και ένα ψυγείο, κοινωνικό νερό για 4 ντους και 20 μπουκάλια νερό το μήνα, κοινωνικούς τάφους για να μην πιάνουν πολύ χώρο οι νεκροί στα κοινωνικά νεκροταφεία, αρκεί να μην έχει ντράβαλα και αυθεντικές κοινωνικές εξεγέρσεις.Τελικά όταν δεν υπάρχει κοινωνία, κοινωνική συνοχή και κοινωνική παιδεία η εξουσία παίζει με την λέξη "κοινωνικό" για να καλύψει το ναζιστικό σχέδιο πραγματικής γενοκτονίας ενός όχλου, που χωρίς έμπρακτες αποδείξεις αυτοχαρακτηριζόταν αυτάρεσκα ως λαός.
Σχόλια