Έχουμε εισέλθει στον έβδομο χρόνο των μνημονιακών πολιτικών και παρά τις ατέλειωτες ρητορείες των ελληνικών πολιτικών αρχηγεσιών και τα πολλαπλά σχέδια επί χάρτου που έχουν «στο πόδι» εκπονήσει, μέχρι σήμερα, τίποτε το συστηματικό και ολοκληρωμένο δεν έχει εμφανισθεί ώστε να λειτουργήσει εναλλακτικά ή έστω και απλά διορθωτικά της μνημονιακής πολιτικής.
Τελικά κανένα ρεαλιστικό σχέδιο δεν υπάρχει. Απολύτως κανένα. Στην οικονομία υπάρχει μόνο το Μνημόνιο. Η λογική της κυρίαρχης οικονομικής σχολής επικρατεί απόλυτα και ως οδοστρωτήρας επιβάλει τη θέλησή του. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (Σαμαρά-Βενιζέλου)και (Τσίπρα –Καμένου) έχουν υποταχθεί πλήρως στη μνημονιακή λογική αποδεχόμενες πλήρως το πρόγραμμα. Υπάρχουν όμως ορισμένες διαφοροποιήσεις που αξίζει να ληφθούν υπόψη.
- η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε απολύτως το πρόγραμμα διότι είναι πολύ κοντά στην οικονομική της λογική. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το εφαρμόζει εξίσου με την πρώτη αλλά συνεχίζει να προσποιείται ότι εφαρμόζοντάς το, εξυπηρετεί κάτι διαφορετικό από αυτό που πράγματι εξυπηρετεί το πρόγραμμα.
- Η πρώτη, ως εκ τούτου, δίδει μεγάλο βάρος στον τομέα της προσφοράς, πιστή στη λογική του προγράμματος, ενώ η δεύτερη παρότι πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο, ρητορεύει υπέρ της ζήτησης προτάσσοντας μια φανταστική ανακατανομή του εισοδήματος, μέσω της φορολογίας, η οποία διαλύει τη μικρό-μεσαία τάξη, και συνεπώς και τους προωθητικούς μηχανισμούς της ζήτησης. Η επιχειρούμενη διατήρηση των εισοδημάτων των κατώτερων τάξεων, εκ μέρους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, στην καλύτερη των περιπτώσεων αφορά μικρό ποσοστό του πληθυσμού (20,0%) που ποσοτικά είναι αδύνατον να αποτελέσει την αιχμή της μεγεθυντικής διαδικασίας που χρειάζεται η χώρα. Μάλιστα δεν υφίσταται στην ουσία μηχανισμός αναδιανομής όταν τα παραγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα οδηγούνται εκτός εισοδηματικού κυκλώματος για την αποπληρωμή του χρέους. Για να είμαστε αντικειμενικοί την ίδια πολιτική άσκησε και η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου αυξάνοντας κατακόρυφα τους φόρους επιφέροντας συντριπτικά χτυπήματα στον κύριο και βασικό κορμό της ελληνικής κοινωνίας. Επιπλέον το υψηλό ποσοστό ανεργίας δεν επιτρέπει ούτε καν σκέψη για αύξηση για αύξηση των αμοιβών της εργασίας. Αντιθέτως τις σπρώχνει όλο και σε κατώτερα επίπεδα. Η οποιαδήποτε αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης υπολογίζεται να προέλθει από τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης με σαφώς κατώτερες αμοιβές για όσους βρουν απασχόληση από τους ήδη εργαζόμενους. Όμως πρόκειται για μια αργή διαδικασία (ούτε σε 15 χρόνια δεν πρόκειται με το καλύτερο σενάριο να μειωθεί η ανεργία στο μέσο επίπεδο των χωρών της ευρωζώνης) που υπόκειται σε πλήθος αβεβαιοτήτων ικανών να αποτρέψουν ακόμη και αυτή την αργή διαδικασία μείωσης της ανεργίας.
- Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε την ιδεοληψία ότι η μεγέθυνση του ΑΕΠ θα προέλθει μέσω της εισροής ξένων επενδύσεων αδιαφορώντας πλήρως για το ρόλο που παίζει στην οικονομική μεγέθυνση η κατανομή του εισοδήματος. Αντιθέτως η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμένου έχει την ιδεοληψία ότι κυρίως η κατανομή του εισοδήματος θα οδηγήσει στην οικονομική μεγέθυνση. Και οι δύο αντιλήψεις είναι λανθασμένες δεδομένου ότι εκλείπει, κατ’ αρχάς, η πρωταρχική συμβολή της νομισματικής πολιτικής στη μεγεθυντική διαδικασία, λόγω των απίστευτων περιορισμών που έχει επιβάλει η ΕΚΤ στην ελληνική οικονομία και της κατάστασης που βρίσκεται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Παράλληλα η συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στερεί τη στοιχειώδη λειτουργία της δημοσιονομικής πολιτικής ως παράγοντα μεγέθυνσης του ΑΕΠ.
- Τα «μεγάλα σχέδια» στην οικονομία : αναδιάρθρωση της παραγωγής και πάταξη της φοροδιαφυγής έχουν εγκαταλειφθεί εν τοις πράγμασι , και αποτελούν μόνο ρητορείες των πολιτικών στα τηλεοπτικά παράθυρα.
- Η αναδιάρθρωση της παραγωγής όχι μόνο έχει εγκαταλειφτεί από τη μεριά και της σημερινής κυβέρνησης ,αλλά φαίνεται ότι βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών, μέσω της επερχόμενης επίλυσης των «κόκκινων» δανείων, οι οποίες με τη σειρά τους , το πιθανότερο είναι να βρεθούν στα χέρια των δανειστών. Συνεπώς διαφαίνεται ο κίνδυνος η όποια αναδιάρθρωση πραγματοποιηθεί να μην εξυπηρετεί την αύξηση της ελληνικής παραγωγής αλλά και τη δημιουργία μιας νέας βάσης εκκίνησης της. Είναι πρωτοφανής η απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού από τη μεριά της ελληνικής κυβέρνησης. Η δημιουργία ή η προσπάθεια δημιουργίας μιας περισσότερο στερεής παραγωγικής βάσης έχει εγκαταλειφτεί ή σωστότερα έχει υποταχθεί στην εύκολη και συγκυριακή αύξηση των τουριστικών εισροών. ΟΙ τρέχουσες δημοσιονομικές υποχρεώσεις της χώρας επικαλύπτουν όλες τις υπόλοιπες δράσεις και λειτουργούν «απωθητικά» για οποιοδήποτε γενικότερο μακροχρόνιο σχεδιασμό.
- Η φοροδιαφυγή ζει και βασιλεύει αλλά και αυξάνεται σε καθεστώς αύξησης του ΦΠΑ και γενικότερα των φορολογικών συντελεστών . Παράλληλα καμία επέκταση της φορολογικής βάσης δεν έχει πραγματοποιηθεί , αντιθέτως έχει επέλθει σμίκρυνση με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς το διαθέσιμο εισόδημα των πιο αναπτυξιακών κοινωνικών στρωμάτων κάτι που συμβάλλει αρνητικά σχεδόν στο σύνολο των μακροοικονομικών μεγεθών. Η εύκολη λύση του ΕΝΦΙΑ, που ήλθε για να μείνει, αποτελεί τροχοπέδη στη λειτουργία της αγοράς ακινήτων παρότι όλοι γνωρίζουν τη συμβολή της στη μεγέθυνση του ΑΕΠ και της απασχόλησης σε πολλούς κλάδους της οικονομίας.
- Με απλά λόγια είναι περισσότερο από εμφανή η έλλειψη συγκροτημένου ρεαλιστικού σχεδίου για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Η Ελλάδα για ακόμη μια φορά βρίσκεται σε α-πορία.
Πηγή
Σχόλια