Σκάνδαλο ΕΛΣΤΑΤ: Αποκαλύπτοναι τα email της προδοσίας!

«Αλλοιώστε το έλλειμμα γρήγορα και με εχεμύθεια» – Πώς εκτελέστηκε το σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας προκειμένου να εξοφληθούν στο ακέραιο οι ξένες τράπεζες

Κάποιοι υποκρίνονται ότι δεν καταλαβαίνουν τι συνέβη με το σκάνδαλο της αλλοίωσης του ελλείμματος και του χρέους του 2009, και προσπαθούν να υποβαθμίσουν το ζήτημα σε εσωκομματικό-νεοδημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί ένα εθνικής σημασίας θέμα. Προσπερνώ το γεγονός ότι αυτοί οι ακοίμητοι φρουροί της ανεξαρτησίας της ελληνικής Δικαιοσύνης… δεν βρήκαν μισή λέξη να σχολιάσουν από όσα περιέχει η απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία στηρίχθηκε στην τεκμηριωμένη αναίρεση της εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου. (blogger: Διαβάστε ένα μνημείο "κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας...)

Ξεπερνώ το γεγονός ότι εκείνοι που, για να πλασαριστούν ως μεταρρυθμιστές, ζητούν.. πάντα τον σεβασμό των κανόνων τώρα σιωπούν στις επισημάνσεις της Δικαιοσύνης για σωρεία παραβάσεων του εθνικού και του κοινοτικού Δικαίου αναφορικά με τη μέθοδο τήρησης των εθνικών λογαριασμών (λ.χ. η απόκρυψη πλεονασμάτων 500 νομικών προσώπων το 2009 και η ξαφνική αποκάλυψή τους στους εθνικούς λογαριασμούς το 2013!). Μεταρρυθμιστές «αλα καρτ», βλέπετε. Εδώ όμως υπάρχει ένα κορυφαίο εθνικό θέμα, το οποίο εξελίχθηκε σε δύο φάσεις, και αυτό -που να χτυπιούνται κάποιοι στο πάτωμα, κατά του Καραμανλή– δεν μπορεί να παραγραφεί: η σύνδεση της αλλοίωσης του ελλείμματος με το Μνημόνιο 1, το μεσοπρόθεσμο 1 και το Μνημόνιο 2. Το γεγονός ότι δεν ασκήθηκε δίωξη κατά του Γεωργίου για το πρώτο, αλλά μόνο για το δεύτερο Μνημόνιο, δεν σημαίνει ότι το έγκλημα δεν συνετελέσθη.

Αντιθέτως.

Η αλλοίωση του ελλείμματος στην πρώτη φάση της ελληνικής περιπέτειας έγινε αποδεδειγμένα κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ, επειδή έτσι ερμηνεύτηκε ότι «ζητούσε» το καταστατικό του. Mail που έστειλε στις 29 Μαρτίου 2010 προς τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου ο αξιωματούχος του Ταμείου Μπομπ Τράα, πληροφορούσε, μεταξύ άλλων, ότι «ο γενικός διευθυντής θα σας στείλει ενημερωτική επιστολή σχετικά με την αποστολή λανθασμένων στοιχείων, που θα θέλαμε να παρακαμφθεί ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΡΑ» (Μιχάλης Ιγνατίου, «Ο δρόμος προς την καταστροφή», σελ. 414, εκδόσεις Λιβάνη).

• Το πόσο σημαντική ήταν για το ΔΝΤ, τους δανειστές και τις τράπεζές τους η αλλοίωση του ελλείμματος -που έπρεπε να γίνει ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΡΑ- φαίνεται από την πρώτη παράγραφο του διαγγέλματος Παπανδρέου στο Καστελόριζο (23 Απριλίου 2010), το οποίο ξεκινούσε ως εξής: «Χθες ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για το πραγματικό έλλειμμα του 2009»… Από τον συνδυασμό του mail Tράα και της δήλωσης του πρώην πρωθυπουργού προκύπτει σαφώς η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της αλλοίωσης του ελλείμματος (πρώτη φάση) και του Μνημονίου 1. Λίγους μήνες αργότερα διορίζεται στη θέση του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. το στέλεχος του ΔΝΤ Ανδρέας Γεωργίου, χωρίς να παραιτηθεί προηγουμένως από τη θέση του (είναι κατηγορούμενος από την ελληνική Δικαιοσύνη για παράβαση καθήκοντος).

• Και ενώ η Ελλάδα κατρακυλά στον γκρεμό, η Στατιστική Αρχή της -ανεξάρτητη έναντι της κυβέρνησης, αλλά όχι έναντι των ξένων- δίνει στη χώρα νέα σπρωξιά: δεύτερη αναθεώρηση των στατιστικών, που ανακοινώνεται μετά τις περιφερειακές εκλογές, στο 15,4% το έλλειμμα. Και αυτή η αναθεώρηση γίνεται με εντολή των δανειστών, αυτή τη φορά των Βρυξελλών – υπάρχουν έγγραφες αποδείξεις και mail με τις εντολές κορυφαίου στελέχους της Eurostat στη δικογραφία. Γι’ αυτό χοροπηδά η Κομισιόν σήμερα! Διότι στη δίκη Γεωργίου θα αποκαλυφθεί ότι δεν είχαμε greek statistics, αλλά eurostatistics, που οδήγησαν έναν λαό και μiα χώρα σε οικονομικό αφανισμό.

Oποιος έχει αμφιβολία για την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της δεύτερης αλλοίωσης του ελλείμματος με το μεσοπρόθεσμο του 2011, που έφερε μέτρα λιτότητας 4 δισ. ευρώ, και του Μνημονίου 2 (οικουμενική Παπαδήμου) ας διαβάσουν τι γράφει ο πρώην υπουργός Χάρης Καστανίδης στα «Χρόνια δοκιμασίας»: ότι, μετά την ανακοίνωση του 15,4%, ο Αυστριακός υπουργός Οικονομικών ζήτησε νέα μέτρα! 

• Στην εύλογη απορία λοιπόν γιατί τα έκαναν όλα αυτά οι δανειστές -γιατί πείραξαν τα νούμερα;- η απάντηση είναι απλή: για να σώσουν τις τράπεζές τους. Τα Μνημόνια δεν ήταν μηχανισμός εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, αλλά μηχανισμός εξόφλησης των τραπεζών στο ακέραιο.

Τα σταστιστικά στοιχεία ήταν το εργαλείο της εξόφλησης! Οσο πιο φουσκωμένος ερχόταν ο λογαριασμός τόσο σιγούρευαν τα λεφτά τους κάποιοι! Η χώρα δεν είχε το παραμικρό περιθώριο κινήσεων – ο λαός έπρεπε να χρηματοδοτεί με λιτότητα την εξόφληση ομολόγων. Και, όταν ξεφορτώθηκαν τα ομόλογα Γάλλοι και Γερμανοί τραπεζίτες, τότε βεβαίως συμφωνήθηκε στο Ντοβίλ από Μέρκελ και Σαρκοζί να πληρώσουν τον λογαριασμό με το PSI oι ιδιώτες ομολογιούχοι, μικροί και μεγάλοι. Αν λοιπόν έχει εθνική σημασία αυτή η υπόθεση, στην εξέλιξη της οποίας έγιναν δύο κλοπές -η μία στο σπίτι στελέχους της ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην Αίγινα και η άλλη στο αυτοκίνητο ανακρίτριας που χειριζόταν την υπόθεση, ενώ απειλήθηκε και η ζωή της Γεωργαντά στην εθνική οδό-, αυτή συνίσταται στο εξής: με την τεκμηριωμένη αποκάλυψή της τίθεται ζήτημα αναθεώρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων και ριζικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους.

• Υποστήκαμε δεκαπλάσια λιτότητα απ’ όση αξίζαμε για να πληρώνονται οι έμποροι όπλων, τους εξοπλισμούς για τους οποίους είχε δανειστεί η κυβέρνηση Σημίτη, και αυτό είναι ανήθικο. Δεν γίνεται η Γερμανία να δίνει συγχωροχάρτι σε Πορτογαλία – Ισπανία, όταν παραβιάζουν τους κανόνες για το έλλειμμα, και να μην το ζητάμε εμείς που μας το φούσκωσαν. Ερώτηση: αφορά αυτό το θέμα τον Κώστα Καραμανλή και την υστεροφημία του; Προφανώς και τον αφορά -θα το δούμε στον σωστό χρόνο-, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε ένα εθνικό θέμα σε εσωκομματικό, γιατί απλά δεν είναι.

Το μείζον είναι να καταλάβουμε τη σημασία του θέματος εν όψει της τελικής παραπομπής Γεωργίου στη Δικαιοσύνη και του ορισμού της σύνθεσης του δικαστηρίου διά κληρώσεως. Εκτός από το Βερολίνο, δικαστές υπάρχουν και στην Αθήνα, βλέπετε.

Πηγή: Δημοκρατία 

-------

1. Η ταπείνωση της Ελλάδας

2. Υπόθεση Γεωργίου (Up)

   ==========

   

   Στη «μαφία του ελλείμματος» αναφέρεται το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία». Το ρεπορτάζ περιγράφει πως διογκώθηκε σκοπίμως το έλλειμμα για να νομιμοποιήσει το μνημόνιο. Φέρνει στο φως της δημoσιότητας αποκαλυπτικά e-mails, αναφέρεται σε δυο διαρρήξεις «για να «εξαφανιστούν» τα «mails της προδοσίας» και «στο μοιραίο λάθος της ευρωπαικής γραφειοκρατίας». Το ρεπορτάζ υπογράφει ο Μανώλης Κοττάκης.
   Συγκεκριμένα το δημοσίευμα αναφέρει:
   Φως στο θρίλερ με τα απόρρητα mails της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat,με τα οποία συνεργάτες του προέδρου της Ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας Γερμανού Ραντεμάχερ έδιναν απευθείας εντολές στον πρόεδρο της Ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας, Ανδρέα Γεωργίου, για τις μεθόδους… που θα χρησιμοποιούσε για να αλλοιώσει το έλλειμμα ρίχνει σήμερα η εφημερίδα «Δημοκρατία».
   Τα mails αυτά τα οποία άγνωστοι επιχείρησαν να αποσπάσουν και να εξαφανίσουν με διαρρήξεις που έγιναν προ διετίας τόσο στο πατρικό σπίτι του τέως διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκου Στρόμπλου, στην Αίγινα όσο και στο αυτοκίνητο της ανακρίτριας Πεδιωτάκη (η οποία χειρίστηκε σε κάποια φάση την υπόθεση) δεν ενοχοποιούν μόνο τον πρόεδρο της Ελληνικής αρχής και δυο συνεργούς του αλλά δείχνουν ευθέως προς την ελεγχόμενη από την Γερμανία ηγεσία της Eurostat ως συμπράττουσα στο Εθνικό έγκλημα της παραποίησης των Εθνικών λογαριασμών.
   Τα στελέχη που δίνουν τις εντολές στην άμεση συνεργάτιδα του κ. Γεωργίου Κίττυ Ξενάκη για το πώς θα προσθέσει στο έλλειμμα της της γενικής κυβέρνησης το έλλειμμα 17 ΔΕΚΟ – κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη – είναι άμεσοι συνεργάτες του Γερμανού Ραντεμάχερ.

   Επισκέφτηκαν την Ελλάδα για πρώτη φορά στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010 και επιχείρησαν να επιβάλουν τις ντιρεκτίβες τους στον τότε διευθυντή Εθνικών λογαριασμών της ΕΛΣΤΑΤ Νίκο Στρόμπλο.
   Έπεσαν όμως πάνω σε τοίχο. Όταν απέτυχαν ζήτησαν την εκπαραθύρωσή του από την θέση του και την τοποθέτησή του σε θέση «ψυγείο». Η δουλειά ανατέθηκε σε άλλους συνεργάτες του Γεωργίου και πάντα σε συνεννόηση μαζί του. Διέπραξαν ΄’όμως ένα μοιραίο λάθος. Η γραφειοκρατία της Eurostat στις Βρυξέλλες κοινοποίησε τις εντολές για την αλλοίωση του ελλείμματος εκτός από τον Γεωργίου και τους συνεργάτες του και στον καρατομηθέντα Στρόμπλο, από κεκτημένη ταχύτητα προφανώς.
   Τα ντοκουμέντα που δημοσιεύει η δημοκρατία σήμερα, το mail με της οδηγίες Βέριντερ στην Κίττυ Ξενάκη (Σεπτέμβριος 2010) και το δελτίο τύπου της ΕΛΣΤΑΤ για την δεύτερη αναθεώρηση του ελλείμματος (Νοέμβριος 2010) «καίνε» την Eurostat, γιατί από μια πρόχειρη αντιπαραβολή τους προκύπτει ότι συμμετοχή στο αδίκημα της αλλοίωσης του ελλείμματος έχει και η ηγεσία της. Ό,τι ζήτησε με το Mail έγινε! Από έξι ΔΕΚΟ , που σχεδιαζόταν να περιληφθούν αρχικά στο έλλειμμα του 2009, μετά τις συστάσεις Βέριντερ ο τελικός αριθμός έφτασε τις 17.

   Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρόσφατη ποινική αντιδικία μεταξύ του πρώην γενικού διευθυντή Εθνικών λογαριασμών Νίκου Στρόμπλου και του Ανδρέα Γεωργίου στο πλημμελειοδικείο Πειραιά παρέστησαν και κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης του Γεωργίου οι αξιωματούχοι της Eurostat Βέριντερ,Κέλαγουέι και Άσκολι οι οποίοι είχαν συμμετοχή στον χειρισμό της αλλοίωσης του ελλείμματος, ειδικά οι δυο πρώτοι.
   Ο πρώην ισχυρός άνδρας της ΕΛΣΤΑΤ ο οποίος καταδικάστηκε για δυσφήμηση του Στρόμπλου απέκτησε και είχε κάλυψη από κορυφαία στελέχη της Eurostat σε μια προσωπική υπόθεσή του.
   Δεν είναι τυχαίο ότι οι καταθέσεις Στρόμπλου στις οποίες γινόταν αναφορά στα απόρρητα mail Βέριντερ δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν από το Συμβούλιο Εφετών που αρχικά αθώωσε με βούλευμα τον Γεωργίου. Ούτε είναι τυχαίο ότι ένας από τους βασικούς λόγους στους οποίους στηρίχθηκε η επιχειρηματολογία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, για να ασκήσει αναίρεσή κατά του βουλεύματος είναι και ότι αγνοήθηκαν εντελώς οι αποκαλύψεις Στρόμπλου από το Συμβούλιο Εφετών.
   Τυχόν αποκαλύψεις που θα γίνουν στην ακροαματική διαδικασία θα ενταφιάσουν την διαδικασία των greek statistics και θα αναδείξουν το μέγα σκάνδαλο των Eurostatistics καταφέροντας καίριο πλήγμα στο κύρος της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας.
   Πώς να εξηγήσει κανείς και με ποια επιχειρήματα ότι προσμετρήθηκαν στα έλλειμμα του 2009 τα δάνεια των ΔΕΚΟ που λήγουν το 2020 χωρίς να έχουν καταπέσει; Πώς να εξηγήσει κανείς ότι προσμετρήθηκαν στο έλλειμμα ως έξοδα κονδύλια για αποσβέσεις 100 ετών της Αττικό Μετρό; Εξ ου και το δίχτυ προστασίας που άπλωσαν πανικόβλητοι πάνω από τον Γεωργίου οι τρεις κοινοτικοί επίτροποι.
   Ο κ. Στρόμπλος, ο οποίος είναι σήμερα μάρτυρας – κλειδί στην υπόθεση της αλλοίωσης του ελλείμματος και καταδίκασε πρόσφατα σε ποινική δίκη τον Γεωργίου για το αδίκημα τότε σε ανοικτή ρήξη με τον περιώνυμο αξιωματούχο της Eurostat Βέριντερ, ο οποίος επισκέφθηκε τα γραφεία της EΛ. ΣΤΑΤ. Για να επιτύχει την αύξηση του ελλείμματος με αντικοινοτικές διαδικασίες.
   Όπως είχε δηλώσει στον γράφοντα ο κ. Στρόμπλος, σε παλαιότερη συνομιλία μαζί του για το περιοδικό «Crash», «ο Βέριντερ ήρθε σαν καουμπόης και επιχείρησε να μου επιβάλει την άποψή του. Του εξήγησα ότι οι κρατικές επιδοτήσεις σε όλες τις συγκοινωνιακές επιχειρήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη – μία από τις τρεις αντιρρήσεις μου – θεωρούνται έσοδο (επιδότηση στην παραγωγή)». «Γιατί λοιπόν σε μας τη θεωρείτε έξοδο και θα αυξήσετε το έλλειμμα; Ήταν όμως ανένδοτος» θυμόταν ο Στρόμπλος.
   Και συνέχισε: «Έπειτα μου έστειλε έναν εμπειρογνώμονα, τον περίφημο Κέλαγουει, για να με πείσει να επικυρώσω τις αλλαγές. Αρνήθηκα! Δουλειά τις Στατιστικής Υπηρεσίας είναι να προστατεύσει τα συμφέροντα της χώρας και όχι τα συμφέροντα της EUROSTAT»!
   Η Απάντηση
   Ήταν, όπως μας εξηγούσε τότε, 2 Σεπτεμβρίου του 2010. «Απάντησα στον Κέλαγουει ότι θα απαντήσουμε στα αιτήματά τους για την ένταξη των ΔΕΚΟ, αφού μελετήσουμε το δικό τους έγγραφο report με το οποίο θα μας γνωστοποιούν επισήμως τις θέσεις τους, ενώ παράλληλα ενημέρωσα για τις αντιρρήσεις μου όσον αφορά το θέμα των ΔΕΚΟ τόσο τον Πρόεδρο της Αρχής κ. Γεωργίου όσο και τη συνεργάτιδά του κυρία Ξενάκη. Δεν μου είπαν τίποτε, ούτε έχω άδικο. Με άκουσαν σιωπηροί. Αντ’ αυτού, στις 10 Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε η μετακίνηση! Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 2010. Ήμουν διευθυντής Εθνικών Λογαριασμών και παρέδωσα το χρέος στο 115% του ΑΕΠ. Σήμερα που μιλάμε, ύστερα από τρία μηνμόνια, έχει φθάσει στο 180% του ΑΕΠ. Γιατί;».
   Aκόμη πιο αποκαλυπτική ήταν όμως η συνέχεια της διήγησης. Στρόμπλου σε εκείνη τη συνομιλία μας: «Η απόφαση της Eurostat να εντάξει τα ελλείμματα των 17 ΔΕΚΟ στο συνολικό έλλειμμα με συνυπολογισμό των κρατικών επιδοτήσεων, των αποσβέσεων, αλλά και των μελλοντικών καταπτώσεων δανείων είχε ακόμη ένα αποτέλεσμα: την αύξηση του ΑΕΠ. Δεν πείραξαν μόνο τον αριθμητή, που ήταν το χρέος. Πείραξαν και τον παρανομαστή. Το λάθος στον πολλαπλασιαστή, για το οποίο μιλά σήμερα το ΔΝΤ, οφείλεται στα φουσκωμένα στοιχεία που τους έστειλε ο Γεωργίου. Τί νομίζετε; Θα αστειεύεστε. Έτσι, με το φούσκωμα και την παραποίηση των στοιχείων, πήραν από τον λαό περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε να αντέξει η χώρα»!
   Όπως μας είχε επισημάνει ο κ. Στρόμπλος, οι αντιρρήσεις που εξέφρασε προς τους εντεταλμένους υψηλόβαθμους συμβούλους του Γερμανού επικεφαλής της Eurostat Ραντεμάχερ, Βέριντερ και Κέλαγουει για την ένταξη των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ στο χρέος ήταν κατά βάση τρεις:
   Η ΠΡΩΤΗ διαφωνία: Oι κρατικές επιδοτήσεις που δίδονται σε συγκοινωνιακούς φορείς στην αρχή της χρονιάς με βάση νόμο του 1998 για να κάνουν κοινωνική πολιτική (επιδότηση εισιτηρίου προκειμένου να παραμένει χαμηλό για όλο τον πληθυσμό, οι εκπτώσεις σε ειδικές κοινωνικές ομάδες κ.λπ) θεωρούνται με βάση τους ορισμούς του κανονισμού Ε95 ως «επιδότηση στο προϊόν» και λογίζονται ως έσοδο της επιχείρησης, όχι ως έξοδο. Άρα δεν επιβαρύνουν το έλλειμμά τους.
   Ο κ. Στρόμπλος εξήγησε στους κοινοτικούς αρμοδίους ότι, με βάση το κεφάλαιο D319 του επίμαχου κανονισμού Ε95 ως επιδότηση στο προϊόν θεωρούνται «οι επιδοτήσεις σε δημόσιες επιχειρήσεις ή οι οιονεί επιχειρήσεις για να καλύπτουν μόνιμες ζημιές οι οποίες συμβαίνουν κατά τη διάρκεια παραγωγικών δραστηριοτήτων σαν αποτέλεσμα τιμολόγησης τιμών». Αλλά και όταν οι επιδοτήσεις καταβάλλονται στο τέλλος της χρονιάς ως σκούπα για να καλυφθεί το έλλειμμα, πάλι θεωρούνται έσοδο. Η παράγραφος 3.33 του κανονισμού Ε95 ορίζει: «…οι πληρωμές που γίνονται για να καλύψουν το συμπληρωματικό κόστος των επιχειρήσεων είναι μέρος των άλλων επιδοτήσεων στο προϊόν». Κατά συνέπεια είναι έσοδο και δεν αυξάνουν το έλλειμμα.
   Σύμφωνα με τον κ. Στρόμπλο, τόσο ο υπεύθυνος δημοσιονομικών της ΕΛ. ΣΤΑΤ. Βέριντερ όσο και ο απεσταλμένος του, εμπειρογνώμονας Κέλαγουει, επέμεναν ξαφνικά ότι οι κρατικές επιδοτήσεις είναι έξοδο (επιδότηση στην παραγωγή) που επιβαρύνει το έλλειμμα και όχι έσοδο για την επιχείρηση, μολονότι σε ολόκληρη την Ευρώπη ισχύει το αντίθετο.
   Η Εισήγηση
   Μετά την απομάκρυνσή του από το πόστο, η υπάλληλος της ΕΛ.ΣΤΑΤ, Κίττυ Ξενάκη υιοθέτησε τις προφορικές συστάσεις των αξιωματούχων της ΕΛ.ΣΤΑΤ και σύμφωνα με έγγραφο που περιέχεται στη δικογραφία έστειλε πολυσέλιδη εισήγηση στις Βρυξέλλες για το θέμα της ανταξινόμησης των ΔΕΚΟ.
   Στο έγγραφο αυτό απάντησε εκφράζοντας επί της αρχής τη συμφωνία του ο Βέριντερ, διατυπώνοντας επιμέρους παρατηρήσεις.
   Σύμφωνα με τον τέως διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών, από κανένα άρθρο του κανονισμού Ε95 δεν προκύπτει ότι η περίπτωση των κρατικών επιχορηγήσεων στις ΔΕΚΟ μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία «Επιδοτήσεις στην παραγωγή», όπως επέμεναν οι κοινοτικοί, και να θεωρηθεί έξοδο που προσμετράται στο έλλειμμα. Σύμφωνα με το κεφάλαιο D39 του κανονισμού, για να θεωρηθεί ένα κονδύλι «επιδότηση στην παραγωγή» πρέπει να αφορά είτε προσλήψεις ειδικών κατηγοριών υπαλλήλων, όπως τα άτομα με ειδικές ανάγκες στον τομέα της απασχόλησης, είτε επιδοτήσεις επιτοκίου στα δάνεια επιχειρήσεων ή επιδοτήσεις για περιορισμό της ρύπανσης.
   Και όμως, παρά το απολύτως προφανές, ότι οι επιδοτήσεις στους συγκοινωνιακούς φορείς δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, οι κοινοτικοί σε συνεργασία με Έλληνες αξιωματούχους της ΕΛΣΤΑΤ επέμειναν να θεωρηθούν έξοδο!
   Το τραγελαφικό ήταν με βάση την αναθεώρηση να εμφανίζεται η Ελλάδα στον σχετικό πίνακα ως η χώρα με τις χαμηλότερες επιδοτήσεις στις συγκοινωνίες. Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 60%, στη Γερμανία 19% και στην Ελλάδα μόλις 12%. Το εγκληματικό είναι -όπως μας είπε ο κ. Στρόμπλος- ότι με βάση τον νέο ορισμό δεν θεωρήθηκαν έξοδα μόνον οι κρατικές επιδοτήσεις με τις οποίες καλύπτεται μέρος των λειτουργικών δαπανών των ΔΕΚΟ, αλλά και όλα τα συναφθέντα δάνεια χωρίς να έχουν προηγουμένως καταπέσει! Δάνεια ΔΕΚΟ που λήγουν το 2020 υπολογίστηκαν στο έλλειμμα του 2009!
   Έτσι το έλλειμμα επηρεάστηκε απίστευτα προς τα πάνω! Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ θεώρησε ότι το παραγόμενο προϊόν των ΔΕΚΟ δεν είναι αγοραίο (γιατί τα έσοδα δεν υπερβαίνουν το 50% των εξόδων) και «έχωσε» το έλλειμμα των ΔΕΚΟ στο συνολικό έλλειμμα. Πατεντάτη λαθροχειρία! Με βάση αυτόν τον ορισμό, κανονικά θα έπρεπε και οι επιδοτήσεις στις άγονες γραμμές ή στους αγρότες που παράγουν λάδι ή καλλιεργούν βαμβάκι και πολλές φορές έχουν μόνον ως έσοδο τις επιδοτήσεις και δεν πληρούν τον κανόνα του 50% να περιληφθούν ως έξοδο, να προστεθούν στο έλλειμμα και να το επιβαρύνουν!
   Η ΔΕΥΤΕΡΗ διαφωνία: Ο Στρόμπλος εξέφρασε τη ριζική άρνησή του να περιληφθούν στους ισολογισμούς των ΔΕΚΟ ως έξοδο που μειώνει τα δημοσιονομικά αποτελέσματά τους οι αποσβέσεις. Επέμεινε ότι οι αποσβέσεις σε ΔΕΚΟ, όπως η θυγατρική της Αττικό ΑΜΕΛ, πρέπει να υπολογίζονται σε βάθος εκατονταετίας (όσο υπολογίζεται ότι θα λειτουργήσει μίνιμουμ το μετρό) και να απλώνονται με βάση τον εθνικολογιστικό υπολογισμό, όχι με εμπορική απόσβεση που είναι εμπροσθοβαρής λογιστική εγγραφή και επιβαρύνει με έξοδα τους ισολογισμούς επιχειρήσεων από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους (για φορολογικούς σκοπούς). Έτσι κοινοτικοί, με απαίτηση που εξέφρασε ο Βέριντερ, χρέωσαν – φόρτωσαν τον ισολογισμό της θυγατρικής του Μετρό με αποσβέσεις 100 ετών σε έναν χρόνο! Έτσι, κατά τον κ. Στρόμπλο, φούσκωσαν τα έξοδα, άρα και το έλλειμμα, με ένα δεύτερο κόλπο: τον υπολογισμό των αποσβέσεων με εμπορικά και όχι με εθνικολογιστικά κριτήρια. Το απίθανο είναι ότι η ΕΛΣΤΑΤ ξεκίνησε μετά την απομάκρυνση Στρόμπλου να συζητεί για την ένταξη έξι ΔΕΚΟ στο έλλειμμα, αλλά στο τέλος ο αριθμός αυτός έφτασε τις 17!
   Ο Κανονισμός
   Ο Στρόμπλος προειδοποίησε τους αξιωματούχους της Eurostat ότι με βάση τον κανονισμό Ε95 (παρ. 6 04) η μέθοδός τους είναι προδήλως λάθος, διότι «η κατανάλωση εμπορικού κεφαλαίου θα πρέπει να διαχωρίζεται από την απόσβεση που επιτρέπεται για φορολογικούς σκοπούς ή την απόσβεση που φαίνεται σε λογαριασμούς της επιχείρησης», όπως τονιζόταν.
   Σύμφωνα μάλιστα με την επόμενη παράγραφο του κανονισμού (6.05) «…ο υπολογισμός παγίου κεφαλαίου -όπως είναι στην περίπτωση της θυγατρικής του Μετρό οι σήραγγες και οι σταθμοί που κατασκευάστηκαν- γίνεται σε βάθυος χρόνου (Straight Line)». Δεν τον άκουσαν, γιατί οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και χρέωσαν αποσβέσεις εκατονταετίας μέσα στον ισολογισμό ενός έτους!
   Η ΤΡΙΤΗ διαφωνία: Η τρίτη διαφωνία του ήταν το φούσκωμα του ΑΕΠ μέσω της αύξησης των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ. «Δεν μπορείτε να μας λέτε ότι θα επηρεάσετε τον αριθμητή που είναι το έλλειμμα, ακαριαία, και να αλλάξετε τον παρονομαστή, που είναι το ΑΕΠ, του χρόνου» τους είπε, αλλά δεν εισακούστηκε.
   Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία