Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ωμά θα το θέσουμε το ζήτημα: οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είναι αυτές που οργάνωσαν τη δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ, με στόχο να επηρεάσουν καταλυτικά την έκβαση του δημοψηφίσματος
την Πέμπτη για την παραμονή ή όχι της Αγγλίας στην ΕΕ; Αν όντως έχει
συμβεί αυτό, είναι προφανές ότι οι μυστικές δημοσκοπήσεις της υπηρεσίας
εσωτερικής ασφάλειας MI5 έδιναν ως πιθανότατη τη νίκη της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ. Η δολοφονία της Τζο Κοξ θα πετύχει να αλλάξει την έκβαση του δημοψηφίσματος υπέρ της παραμονής στην ΕΕ της Αγγλίας;
Αυτό θα το δούμε τη νύχτα της Πέμπτης 23 Ιουνίου,
οπότε θα έχουμε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Αν πάντως η
δολοφονία της βουλευτού Τζο Κοξ μεθοδεύτηκε από τις αγγλικές μυστικές
υπηρεσίες, το βρετανικό κατεστημένο πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού.
Τον περασμένο μήνα η Κοξ κατέστησε δημόσια γνωστή τη διαφωνία της με την εκλογή του Κόρμπιν ως αρχηγού των Εργατικών. Σε άρθρο της στον Γκάρντιαν τον κατηγόρησε ότι δεν έχει τη “στόφα” πρωθυπουργού και του προσήψε “αδύναμη ηγεσία, κακή ικανότητα κρίσης και εσφαλμένες προτεραιότητες”. Η Κοξ είχε δουλέψει στο ίδρυμα Μπιλ Γκέιτς, ενώ υπήρξε και σοβαρό στέλεχος της ανθρωπιστικής οργάνωσης Όξφαμ. Διετέλεσε ακόμη σύμβουλος της Σάρας Μπράουν, της συζύγου του τελευταίου πρωθυπουργού των Εργατικών Γκόρντον Μπράουν, άρα η Κοξ ήταν οργανικά δεμένη με τη δεξιά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος. Όταν όμως κάποιος δολοφονείται, οι επιμέρους πολιτικές τους απόψεις υποχωρούν και αυτό που μένει είναι η αποτρόπαια δολοφονία
μιας νεαρής μητέρας με δύο παιδάκια τριών και πέντε χρόνων. Ο δράστης
έχει συλληφθεί από τις βρετανικές αρχές και πρόκειται για μια ακροδεξιά προσωπικότητα. Φρόντισε άλλωστε να το κάνει γνωστό, φωνάζοντας τη στιγμή που διέπραττε το έγκλημα “Πρώτα η Βρετανία”. Θα μπορούσε να το θεωρήσει κανείς ένα σύνθημα, αν αυτό δεν ήταν ταυτόχρονα το όνομα μιας... βρετανικής ακροδεξιάς οργάνωσης!
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν
το τραγικό γεγονός προκειμένου να καταστήσουν συμπαθέστερη στους
Έλληνες την ΕΕ, παρά τον νεοαποικιακό ζυγό που η ΕΕ έχει επιβάλει στην
Ελλάδα. “Ματωμένο δημοψήφισμα” ήταν ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της Αυγής την Παρασκευή, την επόμενη μέρα μετά τη στυγνή δολοφονία. “Πάγωσαν Βρετανία και Ευρώπη από τη δολοφονία της Τζο Κοξ”, ήταν ο υπέρτιτλος της πρώτης σελίδας. “Φωνάζοντας
το σύνθημα «Πρώτα η Βρετανία», ο πενηντάχρονος δράστης σκότωσε τη
βουλευτή των Εργατικών. Ανεστάλησαν όλες οι συγκεντρώσεις, υπέρ και κατά
του Brexit, μία βδομάδα πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα”
ανέφερε ο υπότιτλος της πρώτης σελίδας της κομματικής εφημερίδας του
ΣΥΡΙΖΑ. Στην προσπάθεια αξιοποίησης συμμετείχε και ο ίδιος ο
πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. “Κοινός εχθρός είναι όσοι θέλουν να διασπάσουν την ενότητα των λαών και των κοινωνικών δυνάμεων” δήλωσε χωρίς να καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος τι έλεγε. “Να
αποτίσουμε φόρο τιμής σε μια πολιτικό που χάθηκε άδικα και να ελπίσουμε
ότι είναι το τελευταίο θύμα σε μια περίοδο όπου στην Ευρώπη το μίσος
αναζωπυρώνεται και ενισχύεται έναντι της νηφαλιότητας και του πολιτικού
λόγου”, πρόσθεσε, επιχειρώντας να στρεβλώσει το νόημα της σύγκρουσης που διεξάγεται στην Αγγλία γύρω από το αν η Γερμανία θα μπορέσει ή όχι να οικοδομήσει το τέταρτο Ράιχ της, αυτή τη φορά όμως όχι με τα τανκς, αλλά με το ευρώ.
Η
ψυχολογική πίεση που ασκείται εναντίον του αγγλικού λαού είναι τρομερή.
Ένας φόνος μιας νεαρής γυναίκας είναι εφιαλτικό βάρος. Θα αλλάξει την
έκβαση του δημοψηφίσματος; Σε πέντε μέρες θα το μάθουμε και θα κρίνουμε
αν οι Άγγλοι είναι λαός μιας μεγάλης χώρας ή αν πρόκειται για άτομα που
απλώς κατοικούν σε μια μεγάλη χώρα.
*Δημοσιεύεται στο ΠΡΙΝ το Σάββατο 18 Ιουνίου 2016
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016
Πηγή
-----------
Ιστορικές συμπτώσεις!!!
Διαβάστε εδω
Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι η δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών, Τζο Κοξ, δεν είναι σκηνοθετημένη από τους μηχανισμούς της πλανητικής κακουργίας…
Η θέση αυτή (της ψυχρά σκηνοθετημένης δολοφονίας) δεν απορρέει από κάποια συνωμοσιολογική διαστροφή, αλλά από τα ίδια τα πολιτικά γεγονότα, καθώς και από το κατηγορητήριο της Ιστορίας.
Τελεσίδικο το ιστορικό κατηγορητήριο: Πάντα το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του, ιδιαίτερα οι μηχανισμοί της διεθνούς ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας, είναι αδίστακτοι. Στήνουν αποτρόπαιες, ακόμα και μαζικές, δολοφονικές προβοκάτσιες όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους ή όταν προωθούν τα μακάβρια σχέδιά τους εναντίον των εθνών, των κοινωνιών και των λαών…
Ειδική συνιστώσα του ιστορικού κατηγορητηρίου: Από τις επίλεκτες «ομάδες κρούσεις» (εκτελεστές δολοφονιών) είναι το παρακράτος της ακροδεξιάς και των φασιστικών υπολειμμάτων…
Οι ακροδεξιές και νέο-ναζιστικές συμμορίες βρίσκονται σε στενή και αξεδιάλυτη σχέση με το καπιταλιστικό κράτος (παρακράτος), συντηρούνται και καθοδηγούνται από τις οικονομικές ελίτ εξουσίας, είναι τα μαντρόσκυλα αυτών των ελίτ εξουσίας (όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα).
Αναγκαία επισήμανση: Σήμερα τέτοιες εξαρτώμενες και καθοδηγούμενες πολιτικές συμμορίες υπάρχουν και σε «αριστερές» και «ακροαριστερές» κατασκευές…
Το παρακράτος και οι οικονομικές και πολιτικές εξουσίες τού νέου φασισμού (4ο Ράιχ) παίζουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την πολιτική συγκυρία, είτε με τα «ακροδεξιά» παραρτήματά τους ή με τα «ακροαριστερά» τους: Οι δίδυμοι αδελφοί της «ακροδεξιάς» και της «ακροαριστερής» τρομοκρατίας…
Με δεδομένο, λοιπόν, αυτό το «ιστορικό κατηγορητήριο», ας έλθουμε στη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ πολιτική συγκυρία: Στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πολιτικό πλαίσιο.
Και αυτό το συγκεκριμένο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ είναι ο ΠΑΝΙΚΟΣ των διεθνών ληστών και δημίων για το ρεύμα που δημιουργείται στην Αγγλία υπέρ Brexit!!!
Πανικός στα όρια της υστερίας…
Υστερία κατά Brexit από την παγκόσμια ελίτ του κεφαλαίου και ΟΛΟΥΣ τους μηχανισμούς τους: Οικονομικούς και πολιτικούς…
Όλα τα χρηματιστηριακά αρπακτικά του πλανήτη, όλες οι κυβερνήσεις της πλανητικής κακουργίας, όλοι οι μηχανισμοί (οικονομικοί και πολιτικοί), καθώς και οι μηχανισμοί προπαγάνδας (ΜΜΕ) του πλανήτη, τρομοκρατούν, εν χορώ, για την επικείμενη «καταστροφή» σε περίπτωση εξόδου της Αγγλίας, σε περίπτωση που το δημοψήφισμα …βγάλει Brexit…
Στο ίδιο μοτίβο και τα «αριστερά» κόμματα…
Το ΚΚΕ, με το τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων» «συνωστίζεται» και αυτό ΥΠΕΡ της ΕΕ.
Διαβάστε σχετικά:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_43.html
Οι «ακροαριστερές» οργανώσεις σιωπούν. Η ΣΙΩΠΗ, βεβαίως, είναι και αυτή υπέρ της πλανητικής προπαγάνδας…
Τέτοια ενορχηστρωμένη υστερία και δόλια «ουδετερότητα» ΥΠΕΡ του 4ου Ράιχ, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…
Μια υστερία που αποκαλύπτει περίτρανα το μεγάλο «κακό» που θα φέρει η έξοδος της Αγγλίας από την ΕΕ, «κακό» με τεράστια δυναμική προς την κατεύθυνση της κατάρρευσης της ΕΕ…
Ένα τέτοιο «κακό» για τους ληστές και τους δημίους της Ευρώπης, είναι «καλό» για τους λαούς της Ευρώπης: Δημιουργεί ρωγμές στο οικοδόμημα του 4ου Ράιχ και προκαλεί σεισμικές δονήσεις εθνικών κινητοποιήσεων και απελευθερώσεων σε όλη την Ευρώπη.,.
Όταν, συνεπώς, το διακύβευμα είναι η συνέχεια και η σταθερότητα της ΕΕ, δηλαδή το «ακλόνητο» της εξουσίας του 4ο Ράιχ, τότε οι δολοφονικές προβοκάτσιες και τα αιματηρά, μαζικά «τρομοκρατικά» κτυπήματα (όλα των μυστικών υπηρεσιών) αποτελούν τη συνήθη ιστορική ΠΡΑΚΤΙΚΗ του κεφαλαίου και των μηχανισμών του.
Καμία, λοιπόν, συνωμοσιολογική λογική: Αυτό αποτελεί το προσφιλές «επιχείρημα» εναντίον της αλήθειας των γεγονότων, όλων εκείνων που συνωμοτούν κατά της ανθρωπότητας, των λαών και των εθνών…
Η πολιτική διαλεκτική και η Ιστορία είναι κατηγορηματικές: Η δολοφονία της Τζο Κοξ είναι δικό τους έργο: Των μηχανισμών του 4ου Ράιχ…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10265
---------
=========
Η αποτρόπαια δολοφονία της βουλευτίνας των Άγγλων Εργατικών, ‘Έλεν Τζο Κοξ, στις 16 Ιουνίου αποτέλεσε αναμφισβήτητα το σπουδαιότερο πολιτικό γεγονός στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Η τεράστια πολιτική σημασία της δολοφονίας της 41χρονης βουλευτίνας επιβεβαιώθηκε από το πλήγμα που δέχθηκε το στρατόπεδο που υποστήριζε την έξοδο από την ΕΕ, καθώς οι πολέμιοι της ΕΕ βρέθηκαν κατηγορούμενοι και υπόλογοι για την πράξη του ακροδεξιού δολοφόνου Τόμας Μερ, ο οποίος τη στιγμή που πυροβολούσε φώναξε «Η Βρετανία πρώτα» που είναι το όνομα ενός ακροδεξιού πολιτικού κόμματος αλλά σε πολλές άλλες παραλλαγές κυριαρχεί στο λόγο των υποστηρικτών της εξόδου. Τούτων δοθέντων, και χωρίς τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές να είναι γνωστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αν κάποιος κέρδισε από τη δολοφονία ήταν το στρατόπεδο της παραμονής που θυματοποιήθηκε, με τη φωτογραφία του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και του ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν στην κηδεία της Κοξ να κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα του Τύπου, κι αν κάποιος έχασε ήταν το στρατόπεδο της εξόδου, που εμφανίστηκε ως πηγή μίσους, διχασμού και πολιτικής αστάθειας κι ως εκτροφείο εγκληματιών. Μάρτυρας η ανακοπή της τάσης ανόδου και η ραγδαία πτώση των ποσοστών του Brexit στις πρώτες δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν την επίθεση. Καθόλου επομένως δεν αποκλείεται ο εκτελεστής της Κοξ, να λειτούργησε σαν τον χρήσιμο ηλίθιο που την κατάλληλη στιγμή λειτούργησε σαν εκτελεστικό όργανο και πιθανότατα έναντι αδράς αμοιβής ή άλλου ανταλλάγματος έπαιξε το παιχνίδι του βρετανικού κατεστημένου. Ο χώρος της άκρας δεξιάς άλλωστε είναι τόσο πολύ εκτεθειμένος στο ποινικό έγκλημα που τα μέλη του αποτελούν εύκολο στόχο κάθε λογής υπηρεσιών και κέντρων, που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό πολιτικών εξελίξεων! Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Αγγλία…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Μιλώντας για την Αγγλία ωστόσο διεκδικεί πιστοποιητικό πολιτικό αφέλειας όποιος προσποιείται να πέφτει από τα σύννεφα ακούγοντας ή διαβάζοντας πως αυτό που φαίνεται στην περίπτωση της δολοφονίας της βουλευτού των Εργατικών πιθανότατα δεν συμπίπτει με αυτό που ισχύει. Ή, ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να φτάσουμε στον πραγματικό δολοφόνο είναι να δανειστούμε από τα οικονομικά και να εφαρμόσουμε μια ανάλυση κόστους και ωφέλειας. Κι εδώ δολοφόνος είναι όποιος πολιτικά ωφελήθηκε…
Κι αν όλα τα παραπάνω φαίνονται αόριστα ή ασύνδετα με την πραγματικότητα μπορούμε να ξαναθυμηθούμε δύο σχετικά πρόσφατους θανάτους που εξακολουθούν να στοιχειώνουν την πολιτική ζωή της Γηραιάς Αλβιώνας. Της Νταϊάνας και του Ντέιβιντ Κέλι.
Η
εκδοχή του τροχαίου ατυχήματος σε ένα υπόγειο τούνελ του Παρισιού, με
ευθύνη μάλιστα του οδηγού της Μερσέντες Μπενζ ο οποίος υποτίθεται ότι
οδηγούσε μεθυσμένος, που προκάλεσε τον ακαριαίο θάνατο τόσο της πρώην
συζύγου του πρίγκιπα Κάρολου όσο και του τότε αγαπημένου της αιγύπτιου
δισεκατομμυριούχου Ντόντι Φαγιέντ, αμφισβητήθηκε επίσημα από τον πατέρα
του εραστή της λαίδης Νταϊάνας. Η δική του ερμηνεία ήταν πως η δολοφονία
της Λαίδης Ντι και του μέλλοντα συζύγου της προκλήθηκε από την
βρετανική μυστική υπηρεσία, ΜΙ6. Ήταν αποτέλεσμα συνομωσίας. Η δικαστική
έρευνα που διεξήχθηκε από τις γαλλικές αρχές και ολοκληρώθηκε το 2006,
εννέα χρόνια μετά το θάνατό τους, απέρριψε, όπως εύκολα μπορούσε να
προβλεφθεί, τον ισχυρισμό του Φαγιέντ, που ήταν κι ο ιδιοκτήτης του
πολυτελούς ξενοδοχείου Ριτζ στο Λονδίνο. (Άλλωστε, παρά τη χρόνια και
αμοιβαία αντιπάθεια που χωρίζει τους δύο λαούς οι οποίοι κατοικούν
εκατέρωθεν των στενών της Μάγχης δεν μπορούμε να φανταστούμε το Γάλλο
υπουργό Δημόσιας Τάξης να κατηγορεί τον Βρετανό ομόλογό του για τη
δολοφονία του πιο χαρισματικού μέλους που είχε ποτέ η βασιλική
οικογένεια της Μ. Βρετανίας…). Σε εξ ίσου αθώα συμπεράσματα κατέληξε κι
άλλη δικαστική έρευνα που διενεργήθηκε στην Αγγλία, ένα χρόνο μετά τη
γαλλική, το 2007. Παρόλα αυτά ουδέποτε κόπασαν οι υποψίες για τις
ευθύνες της βρετανικής μοναρχίας, λόγω της ευθύνης της για τη διαφύλαξη
της φυλετικής καθαρότητας της βασιλικής οικογένειας από τον γάμο με έναν
Αιγύπτιο…
Εξ
ίσου ανοιχτός παραμένει στη συνείδηση των Βρετανών (και όχι μόνο) κι ο
θάνατος του επιστήμονα Ντέιβιντ Κέλι. Βρισκόμαστε στο 2003 με τις ΗΠΑ
και την Αγγλία να έχουν εισβάλει στο Ιράκ, υπό την επίκληση των όπλων
μαζικής καταστροφής που υποτίθεται ότι διέθετε ο Σαντάμ Χουσεΐν.
Απέναντι στην εισβολή, που ως πραγματικό ζητούμενο είχε τον έλεγχο των
πετρελαϊκών κοιτασμάτων και την ανατροπή ενός μη φιλικού καθεστώτος, δεν
ορθώνονταν μόνο λαοί και κυβερνήσεις, όπως της Γαλλίας και της
Γερμανίας, αλλά και ειδικοί που έχουν μια παραπάνω γνώση του θέματος.
Ένας εξ αυτών ήταν κι ο Ντέιβιντ Κέλυ: Ειδικός σε θέματα βιολογικού
πολέμου, επιθεωρητής των Ηνωμένων Εθνών που συμμετείχε στους επιτόπιους
ελέγχους στο Ιράκ και υπάλληλος του υπουργείου Άμυνας έγινε διάσημος
όταν αποκαλύφθηκε ως η άτυπη πηγή γνωστού δημοσιογράφου του βρετανικού
δικτύου BBC σε ένα αποκαλυπτικό του ρεπορτάζ που έδειχνε πως τα στοιχεία
που είχε επικαλεστεί ο Μπλερ για να αποδείξει πως το Ιράκ διέθετε όπλα
μαζικής καταστροφής δε ήταν πραγματικά. Την αποκάλυψή του ονόματος του
Κέλυ ακολούθησε η ακρόασή του στην κοινοβουλευτική επιτροπή Εξωτερικών
υποθέσεων, όπου δέχθηκε ανηλεή επίθεση. Δύο μέρες αργότερα βρέθηκε
νεκρός. Η έρευνα που ακολούθησε υπό τον Λόρδο Χιούτον απάλλαξε, όπως
αναμενόταν, την κυβέρνηση από οποιαδήποτε ευθύνη αποδίδοντας την αιτία
του θανάτου σε αυτοκτονία, έκλεισε ωστόσο υπό έναν όρο που οδήγησε σε
υποψίες ακόμη και όσους υιοθετούσαν την κυρίαρχη ερμηνεία: Όλα τα
στοιχεία που σχετίζονταν με το θάνατο του Κέλυ, ακόμη κι οι φωτογραφίες
της σωρού του, θα παρέμεναν για 70 χρόνια επτασφράγιστο μυστικό!
Απαγορεύτηκε κάθε είδους πρόσβαση κι επαφή σε κοινό και ειδικούς. Η
επίσημη ερμηνεία, περί αυτοκτονίας, αμφισβητήθηκε κατ’ επανάληψη από τις
πιο διαφορετικές πηγές: Από πολυμελή ομάδα κορυφαίων γιατρών που
διέκριναν κενά στις ιατρικές γνωματεύσεις, από τον πρώην ηγέτη των
Συντηρητικών Μάικλ Χάουαρντ κι από τον πρώην υπουργό των Φιλελεύθερων
Δημοκρατών, Νόρμαν Μπέικερ, που έγραψε μάλιστα βιβλίο υποστηρίζοντας ότι
ο Κέλυ κατά πάσα πιθανότητα δολοφονήθηκε. Προφανώς κάποιοι δεν του
συγχώρησαν πως παραβίασε τον κανόνα της σιωπής ή το πρωτόκολλο
εμπιστευτικότητας που συνοδεύει ανάλογες θέσεις ευθύνης. Ο Κέλυ ωστόσο,
προς τιμή του, προτίμησε να είναι συνεπής απέναντι στην αλήθεια και την
ευθύνη που έχει ως επιστήμονας. Επιλογή που πιθανότατα του στοίχισε τη
ζωή…
Τούτων, των κορυφαίων γεγονότων, δοθέντων, ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι κάτω και πίσω απ’ όσα βλέπουμε δεν υπάρχουν σκοτεινοί κι αδιόρατοι μηχανισμοί που μετέρχονται κάθε μέσου, απολαμβάνοντας μάλιστα απόλυτη ντε φάκτο ασυλία από την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία, για την προάσπιση των κυρίαρχων κρατικών συμφερόντων;
-----------
J. Cox: To ιδανικό θύμα σε μια πολύ βρώμικη ιστορία.
του Δημήτρη Καζάκη
Πριν καν προλάβει να στεγνώσει το αίμα της δύστυχης J. Cox
στον χώρο του εγκλήματος, η είδηση άρχισε να μεταδίδεται σε Βρετανία και Ευρώπη
ως εξής: Η ειδεχθής δολοφονία της Cox ανατρέπει τα δεδομένα δίνοντας το
προβάδισμα στην ψήφο παραμονής στην ΕΕ. Από την πρώτη στιγμή η J. Cox δεν
δολοφονήθηκε μόνο μια φορά με ειδεχθή τρόπο, αλλά αμέτρητες φορές με κάθε
δελτίο ειδήσεων, κάθε ρεπορτάζ, κάθε δήθεν ανάλυση, κάθε υποκριτικά συμπονετική
δήλωση των επικεφαλής του "Μένω", κοκ. Όλοι τους χρησιμοποιούν με τον
πιο εξόφθαλμο και χυδαίο τρόπο τη δολοφονία σαν μέσο για να αποσπαστούν ψήφοι υπέρ
της παραμονής στην ΕΕ.
Έτσι ξέσπασε μια αλλόφρονα εκστρατεία στη βάση μιας τόσο
πρόστυχης καπηλείας της συγκεκριμένης δολοφονίας, που είχε εξαρχής σαν στόχο να
εμφυτέψει τη συνενοχή γι' αυτήν την ειδεχθή πράξη σε κάθε έναν ξεχωριστά οιονεί
ψηφοφόρο υπέρ της εξόδου από την ΕΕ. Η εκστρατεία αυτή είχε και έχει όλα τα
χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας επιχείρησης ψυχολογικού πολέμου εναντίον του
πληθυσμού προκειμένου δια της συνενοχής να του αποσπάσει την ψήφο υπέρ της ΕΕ.
Αλήθεια, πότε πρόλαβαν να οργανώσουν όλη αυτή την
εκστρατεία, που ξέσπασε μέσα σε λίγες ώρες από την δολοφονία της Cox; Πότε
πρόλαβαν να διεξάγουν έρευνες που παρουσίασαν σχεδόν...
αμέσως με αντιστροφή του κλίματος υπέρ του "Μένω"; Όλα δείχνουν ότι οι καθοδηγητές της εκστρατείας ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τη δολοφονία πριν καν συμβεί αυτό το ειδεχθές έγκλημα.
αμέσως με αντιστροφή του κλίματος υπέρ του "Μένω"; Όλα δείχνουν ότι οι καθοδηγητές της εκστρατείας ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τη δολοφονία πριν καν συμβεί αυτό το ειδεχθές έγκλημα.
Ας δούμε το σκηνικό. Η εκστρατεία υπέρ της ΕΕ πήγαινε down
the tubes, όπως θα έλεγαν κι οι Βρετανοί. Κι είναι λογικό. Κανένας από τους
υποστηρικτές της παραμονής στο τερατούργημα της ΕΕ δεν έχει να πει τίποτε το
θετικό. Κι έτσι ολόκληρη η εκστρατεία του "Μένω" θεμελιώθηκε στον
εκφοβισμό του ψηφοφόρου και την κινδυνολογία σε βαθμό γελοιότητας.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο για τα αφεντικά της
εκστρατείας. Αντί η πλειοψηφία των Βρετανών ψηφοφόρων να τρομοκρατηθεί και να
πάει σαν κοπάδι προβάτων να ψηφίσει υπέρ της παραμονής, έγινε το αντίθετο.
Αγανάκτησε με την προσβολή στη νοημοσύνη της σε τέτοιο βαθμό που η ψήφος υπέρ
του "Φεύγω" έγινε ουσιαστικά μονόδρομος για τους περισσότερους.
Κάτι έπρεπε να γίνει. Αλλιώς οι Βρετανοί θα ψηφίσουν στις 23
Ιούνη υπέρ της εξόδου με τέτοια πλειοψηφία που κανένα κοινοβούλιο, καμιά
κυβέρνηση δεν θα μπορεί να παραβλέψει εύκολα, χωρίς μεγάλες κοινωνικές
αντιδράσεις. Κι έτσι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ δεν θα έδινε μόνο την
ευκαιρία στους βρετανούς να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή στη χώρα τους, αλλά
θα επέφερε ένα καίριο πλήγμα εναντίον της Νέας Τάξης των ευρωκρατών, που είναι
ότι χειρότερο συνέβη στην Ευρώπη από την εποχή της Νέας Τάξης των ναζί.
- Χρειαζόταν επειγόντως ένα θύμα, ένας "μάρτυρας" του αγώνα για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ. Η J. Cox ήταν το ιδανικό θύμα. Ευπαρουσίαστη, δημοφιλής, χαμηλού προφίλ πολιτικός, μητέρα ανήλικων παιδιών, καλή σύζυγος, χωρίς εμφανείς διαπλοκές με κυκλώματα και σκάνδαλα, αυτοδημιούργητη, ακτιβίστρια, χωρίς πλούτη. Μια τυπική καθώς πρέπει μεσοαστή, ιδανική για να ταυτιστεί μαζί της ο μέσος Βρετανός ψηφοφόρος και ιδιαίτερα οι γυναίκες.
- Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δολοφονήθηκε. H προετοιμασία για τη δολοφονία ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Ανώνυμες απειλές που κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει. Γιατί να απειληθεί η Cox; Ήταν τόσο καθοριστική η συμμετοχή της στο πλευρό του εξαγορασμένου δίδυμου Κάμερον-Κόρμπιν και των υπολοίπων ευρωλιγούρηδων; Ούτε κατά διάνοια.
Τότε γιατί να απειληθεί η Cox κι όχι οι ηγέτες, ή οι πιο
προβεβλημένοι της εκστρατείας του "Μένω"; Κι εφόσον απειλήθηκε, γιατί
δεν φρόντισε η αστυνομία να διαθέσει έναν αστυνομικό για προστασία. Ένας μόνος
αστυνομικός θα ήταν αρκετός. Οι δικαιολογίες που λένε ότι η ίδια η Cox δεν
ήθελε, είναι για μικρά παιδιά. Η αστυνομία θα μπορούσε να παράσχει διακριτική
προστασία, εφόσον - όπως λένε - επέμεναν τα απειλητικά μηνύματα.
Κι έτσι η Cox δολοφονείται έξω από το σπίτι της με τον πιο
ειδεχθή τρόπο. Από ποιόν; Από κάποιον με βεβαρημένο παρελθόν ψυχασθένειας, ο
οποίος μπαινοβγαίνει για χρόνια σε προγράμματα επανένταξης. Ιδανικός τύπος για
να προγραμματιστεί προκειμένου να διαπράξει ένα τόσο ειδεχθές έγκλημα χωρίς να
αφήσουν ίχνη αυτοί που πραγματικά το σχεδίασαν και το οργάνωσαν.
Πότε δολοφονήθηκε; Όταν το "Φεύγω" από την ΕΕ έχει
ξεφύγει τόσο μπροστά από το "Μένω", ώστε η απόσταση να μην μπορεί να
καλυφθεί έως την 23η Ιούνη. Υπάρχει πιο ιδανικό έγκλημα προς εκμετάλλευση από
την εκστρατεία του "Μένω";
Αν μετά από καιρό αποκαλυφθεί ότι η ειδεχθής δολοφονία της
J. Cox έγινε για να μην φύγει η Βρετανία από την ΕΕ, προσωπικά δεν θα εκπλαγώ.
Η μαφία της ΕΕ δεν κατάγεται μόνο ιδεολογικά και πολιτικά από τους ναζί, είναι
το ίδιο αδίστακτη με τους ναζί. Στην Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια έχουν
δολοφονήσει εν ψυχρώ κοντά στους 100 χιλιάδες πολίτες. Είτε οδηγώντας τους
μαζικά στην αυτοκτονία, είτε διαλύοντας το σύστημα υγείας της χώρας. Την Cox θα
λυπηθούν;
===========Η δολοφονία της Τζο Κοξ είναι δικό τους έργο: Των μηχανισμών του 4ου Ράιχ…
Ιστορικές συμπτώσεις!!!
Διαβάστε εδω
Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι η δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών, Τζο Κοξ, δεν είναι σκηνοθετημένη από τους μηχανισμούς της πλανητικής κακουργίας…
Η θέση αυτή (της ψυχρά σκηνοθετημένης δολοφονίας) δεν απορρέει από κάποια συνωμοσιολογική διαστροφή, αλλά από τα ίδια τα πολιτικά γεγονότα, καθώς και από το κατηγορητήριο της Ιστορίας.
Τελεσίδικο το ιστορικό κατηγορητήριο: Πάντα το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του, ιδιαίτερα οι μηχανισμοί της διεθνούς ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας, είναι αδίστακτοι. Στήνουν αποτρόπαιες, ακόμα και μαζικές, δολοφονικές προβοκάτσιες όταν διακυβεύονται τα συμφέροντά τους ή όταν προωθούν τα μακάβρια σχέδιά τους εναντίον των εθνών, των κοινωνιών και των λαών…
Ειδική συνιστώσα του ιστορικού κατηγορητηρίου: Από τις επίλεκτες «ομάδες κρούσεις» (εκτελεστές δολοφονιών) είναι το παρακράτος της ακροδεξιάς και των φασιστικών υπολειμμάτων…
Οι ακροδεξιές και νέο-ναζιστικές συμμορίες βρίσκονται σε στενή και αξεδιάλυτη σχέση με το καπιταλιστικό κράτος (παρακράτος), συντηρούνται και καθοδηγούνται από τις οικονομικές ελίτ εξουσίας, είναι τα μαντρόσκυλα αυτών των ελίτ εξουσίας (όπως η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα).
Αναγκαία επισήμανση: Σήμερα τέτοιες εξαρτώμενες και καθοδηγούμενες πολιτικές συμμορίες υπάρχουν και σε «αριστερές» και «ακροαριστερές» κατασκευές…
Το παρακράτος και οι οικονομικές και πολιτικές εξουσίες τού νέου φασισμού (4ο Ράιχ) παίζουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους και την πολιτική συγκυρία, είτε με τα «ακροδεξιά» παραρτήματά τους ή με τα «ακροαριστερά» τους: Οι δίδυμοι αδελφοί της «ακροδεξιάς» και της «ακροαριστερής» τρομοκρατίας…
Με δεδομένο, λοιπόν, αυτό το «ιστορικό κατηγορητήριο», ας έλθουμε στη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ πολιτική συγκυρία: Στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πολιτικό πλαίσιο.
Και αυτό το συγκεκριμένο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ είναι ο ΠΑΝΙΚΟΣ των διεθνών ληστών και δημίων για το ρεύμα που δημιουργείται στην Αγγλία υπέρ Brexit!!!
Πανικός στα όρια της υστερίας…
Υστερία κατά Brexit από την παγκόσμια ελίτ του κεφαλαίου και ΟΛΟΥΣ τους μηχανισμούς τους: Οικονομικούς και πολιτικούς…
Όλα τα χρηματιστηριακά αρπακτικά του πλανήτη, όλες οι κυβερνήσεις της πλανητικής κακουργίας, όλοι οι μηχανισμοί (οικονομικοί και πολιτικοί), καθώς και οι μηχανισμοί προπαγάνδας (ΜΜΕ) του πλανήτη, τρομοκρατούν, εν χορώ, για την επικείμενη «καταστροφή» σε περίπτωση εξόδου της Αγγλίας, σε περίπτωση που το δημοψήφισμα …βγάλει Brexit…
Στο ίδιο μοτίβο και τα «αριστερά» κόμματα…
Το ΚΚΕ, με το τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων» «συνωστίζεται» και αυτό ΥΠΕΡ της ΕΕ.
Διαβάστε σχετικά:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/06/blog-post_43.html
Οι «ακροαριστερές» οργανώσεις σιωπούν. Η ΣΙΩΠΗ, βεβαίως, είναι και αυτή υπέρ της πλανητικής προπαγάνδας…
Τέτοια ενορχηστρωμένη υστερία και δόλια «ουδετερότητα» ΥΠΕΡ του 4ου Ράιχ, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο…
Μια υστερία που αποκαλύπτει περίτρανα το μεγάλο «κακό» που θα φέρει η έξοδος της Αγγλίας από την ΕΕ, «κακό» με τεράστια δυναμική προς την κατεύθυνση της κατάρρευσης της ΕΕ…
Ένα τέτοιο «κακό» για τους ληστές και τους δημίους της Ευρώπης, είναι «καλό» για τους λαούς της Ευρώπης: Δημιουργεί ρωγμές στο οικοδόμημα του 4ου Ράιχ και προκαλεί σεισμικές δονήσεις εθνικών κινητοποιήσεων και απελευθερώσεων σε όλη την Ευρώπη.,.
Όταν, συνεπώς, το διακύβευμα είναι η συνέχεια και η σταθερότητα της ΕΕ, δηλαδή το «ακλόνητο» της εξουσίας του 4ο Ράιχ, τότε οι δολοφονικές προβοκάτσιες και τα αιματηρά, μαζικά «τρομοκρατικά» κτυπήματα (όλα των μυστικών υπηρεσιών) αποτελούν τη συνήθη ιστορική ΠΡΑΚΤΙΚΗ του κεφαλαίου και των μηχανισμών του.
Καμία, λοιπόν, συνωμοσιολογική λογική: Αυτό αποτελεί το προσφιλές «επιχείρημα» εναντίον της αλήθειας των γεγονότων, όλων εκείνων που συνωμοτούν κατά της ανθρωπότητας, των λαών και των εθνών…
Η πολιτική διαλεκτική και η Ιστορία είναι κατηγορηματικές: Η δολοφονία της Τζο Κοξ είναι δικό τους έργο: Των μηχανισμών του 4ου Ράιχ…
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10265
---------
=========
Ευδοκιμούν στην Αλβιόνα οι …ανεξιχνίαστοι θάνατοι
Η αποτρόπαια δολοφονία της βουλευτίνας των Άγγλων Εργατικών, ‘Έλεν Τζο Κοξ, στις 16 Ιουνίου αποτέλεσε αναμφισβήτητα το σπουδαιότερο πολιτικό γεγονός στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Η τεράστια πολιτική σημασία της δολοφονίας της 41χρονης βουλευτίνας επιβεβαιώθηκε από το πλήγμα που δέχθηκε το στρατόπεδο που υποστήριζε την έξοδο από την ΕΕ, καθώς οι πολέμιοι της ΕΕ βρέθηκαν κατηγορούμενοι και υπόλογοι για την πράξη του ακροδεξιού δολοφόνου Τόμας Μερ, ο οποίος τη στιγμή που πυροβολούσε φώναξε «Η Βρετανία πρώτα» που είναι το όνομα ενός ακροδεξιού πολιτικού κόμματος αλλά σε πολλές άλλες παραλλαγές κυριαρχεί στο λόγο των υποστηρικτών της εξόδου. Τούτων δοθέντων, και χωρίς τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές να είναι γνωστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αν κάποιος κέρδισε από τη δολοφονία ήταν το στρατόπεδο της παραμονής που θυματοποιήθηκε, με τη φωτογραφία του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και του ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν στην κηδεία της Κοξ να κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα του Τύπου, κι αν κάποιος έχασε ήταν το στρατόπεδο της εξόδου, που εμφανίστηκε ως πηγή μίσους, διχασμού και πολιτικής αστάθειας κι ως εκτροφείο εγκληματιών. Μάρτυρας η ανακοπή της τάσης ανόδου και η ραγδαία πτώση των ποσοστών του Brexit στις πρώτες δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν την επίθεση. Καθόλου επομένως δεν αποκλείεται ο εκτελεστής της Κοξ, να λειτούργησε σαν τον χρήσιμο ηλίθιο που την κατάλληλη στιγμή λειτούργησε σαν εκτελεστικό όργανο και πιθανότατα έναντι αδράς αμοιβής ή άλλου ανταλλάγματος έπαιξε το παιχνίδι του βρετανικού κατεστημένου. Ο χώρος της άκρας δεξιάς άλλωστε είναι τόσο πολύ εκτεθειμένος στο ποινικό έγκλημα που τα μέλη του αποτελούν εύκολο στόχο κάθε λογής υπηρεσιών και κέντρων, που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό πολιτικών εξελίξεων! Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Αγγλία…
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Μιλώντας για την Αγγλία ωστόσο διεκδικεί πιστοποιητικό πολιτικό αφέλειας όποιος προσποιείται να πέφτει από τα σύννεφα ακούγοντας ή διαβάζοντας πως αυτό που φαίνεται στην περίπτωση της δολοφονίας της βουλευτού των Εργατικών πιθανότατα δεν συμπίπτει με αυτό που ισχύει. Ή, ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να φτάσουμε στον πραγματικό δολοφόνο είναι να δανειστούμε από τα οικονομικά και να εφαρμόσουμε μια ανάλυση κόστους και ωφέλειας. Κι εδώ δολοφόνος είναι όποιος πολιτικά ωφελήθηκε…
Κι αν όλα τα παραπάνω φαίνονται αόριστα ή ασύνδετα με την πραγματικότητα μπορούμε να ξαναθυμηθούμε δύο σχετικά πρόσφατους θανάτους που εξακολουθούν να στοιχειώνουν την πολιτική ζωή της Γηραιάς Αλβιώνας. Της Νταϊάνας και του Ντέιβιντ Κέλι.
Η
εκδοχή του τροχαίου ατυχήματος σε ένα υπόγειο τούνελ του Παρισιού, με
ευθύνη μάλιστα του οδηγού της Μερσέντες Μπενζ ο οποίος υποτίθεται ότι
οδηγούσε μεθυσμένος, που προκάλεσε τον ακαριαίο θάνατο τόσο της πρώην
συζύγου του πρίγκιπα Κάρολου όσο και του τότε αγαπημένου της αιγύπτιου
δισεκατομμυριούχου Ντόντι Φαγιέντ, αμφισβητήθηκε επίσημα από τον πατέρα
του εραστή της λαίδης Νταϊάνας. Η δική του ερμηνεία ήταν πως η δολοφονία
της Λαίδης Ντι και του μέλλοντα συζύγου της προκλήθηκε από την
βρετανική μυστική υπηρεσία, ΜΙ6. Ήταν αποτέλεσμα συνομωσίας. Η δικαστική
έρευνα που διεξήχθηκε από τις γαλλικές αρχές και ολοκληρώθηκε το 2006,
εννέα χρόνια μετά το θάνατό τους, απέρριψε, όπως εύκολα μπορούσε να
προβλεφθεί, τον ισχυρισμό του Φαγιέντ, που ήταν κι ο ιδιοκτήτης του
πολυτελούς ξενοδοχείου Ριτζ στο Λονδίνο. (Άλλωστε, παρά τη χρόνια και
αμοιβαία αντιπάθεια που χωρίζει τους δύο λαούς οι οποίοι κατοικούν
εκατέρωθεν των στενών της Μάγχης δεν μπορούμε να φανταστούμε το Γάλλο
υπουργό Δημόσιας Τάξης να κατηγορεί τον Βρετανό ομόλογό του για τη
δολοφονία του πιο χαρισματικού μέλους που είχε ποτέ η βασιλική
οικογένεια της Μ. Βρετανίας…). Σε εξ ίσου αθώα συμπεράσματα κατέληξε κι
άλλη δικαστική έρευνα που διενεργήθηκε στην Αγγλία, ένα χρόνο μετά τη
γαλλική, το 2007. Παρόλα αυτά ουδέποτε κόπασαν οι υποψίες για τις
ευθύνες της βρετανικής μοναρχίας, λόγω της ευθύνης της για τη διαφύλαξη
της φυλετικής καθαρότητας της βασιλικής οικογένειας από τον γάμο με έναν
Αιγύπτιο…Εξ
ίσου ανοιχτός παραμένει στη συνείδηση των Βρετανών (και όχι μόνο) κι ο
θάνατος του επιστήμονα Ντέιβιντ Κέλι. Βρισκόμαστε στο 2003 με τις ΗΠΑ
και την Αγγλία να έχουν εισβάλει στο Ιράκ, υπό την επίκληση των όπλων
μαζικής καταστροφής που υποτίθεται ότι διέθετε ο Σαντάμ Χουσεΐν.
Απέναντι στην εισβολή, που ως πραγματικό ζητούμενο είχε τον έλεγχο των
πετρελαϊκών κοιτασμάτων και την ανατροπή ενός μη φιλικού καθεστώτος, δεν
ορθώνονταν μόνο λαοί και κυβερνήσεις, όπως της Γαλλίας και της
Γερμανίας, αλλά και ειδικοί που έχουν μια παραπάνω γνώση του θέματος.
Ένας εξ αυτών ήταν κι ο Ντέιβιντ Κέλυ: Ειδικός σε θέματα βιολογικού
πολέμου, επιθεωρητής των Ηνωμένων Εθνών που συμμετείχε στους επιτόπιους
ελέγχους στο Ιράκ και υπάλληλος του υπουργείου Άμυνας έγινε διάσημος
όταν αποκαλύφθηκε ως η άτυπη πηγή γνωστού δημοσιογράφου του βρετανικού
δικτύου BBC σε ένα αποκαλυπτικό του ρεπορτάζ που έδειχνε πως τα στοιχεία
που είχε επικαλεστεί ο Μπλερ για να αποδείξει πως το Ιράκ διέθετε όπλα
μαζικής καταστροφής δε ήταν πραγματικά. Την αποκάλυψή του ονόματος του
Κέλυ ακολούθησε η ακρόασή του στην κοινοβουλευτική επιτροπή Εξωτερικών
υποθέσεων, όπου δέχθηκε ανηλεή επίθεση. Δύο μέρες αργότερα βρέθηκε
νεκρός. Η έρευνα που ακολούθησε υπό τον Λόρδο Χιούτον απάλλαξε, όπως
αναμενόταν, την κυβέρνηση από οποιαδήποτε ευθύνη αποδίδοντας την αιτία
του θανάτου σε αυτοκτονία, έκλεισε ωστόσο υπό έναν όρο που οδήγησε σε
υποψίες ακόμη και όσους υιοθετούσαν την κυρίαρχη ερμηνεία: Όλα τα
στοιχεία που σχετίζονταν με το θάνατο του Κέλυ, ακόμη κι οι φωτογραφίες
της σωρού του, θα παρέμεναν για 70 χρόνια επτασφράγιστο μυστικό!
Απαγορεύτηκε κάθε είδους πρόσβαση κι επαφή σε κοινό και ειδικούς. Η
επίσημη ερμηνεία, περί αυτοκτονίας, αμφισβητήθηκε κατ’ επανάληψη από τις
πιο διαφορετικές πηγές: Από πολυμελή ομάδα κορυφαίων γιατρών που
διέκριναν κενά στις ιατρικές γνωματεύσεις, από τον πρώην ηγέτη των
Συντηρητικών Μάικλ Χάουαρντ κι από τον πρώην υπουργό των Φιλελεύθερων
Δημοκρατών, Νόρμαν Μπέικερ, που έγραψε μάλιστα βιβλίο υποστηρίζοντας ότι
ο Κέλυ κατά πάσα πιθανότητα δολοφονήθηκε. Προφανώς κάποιοι δεν του
συγχώρησαν πως παραβίασε τον κανόνα της σιωπής ή το πρωτόκολλο
εμπιστευτικότητας που συνοδεύει ανάλογες θέσεις ευθύνης. Ο Κέλυ ωστόσο,
προς τιμή του, προτίμησε να είναι συνεπής απέναντι στην αλήθεια και την
ευθύνη που έχει ως επιστήμονας. Επιλογή που πιθανότατα του στοίχισε τη
ζωή…Τούτων, των κορυφαίων γεγονότων, δοθέντων, ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι κάτω και πίσω απ’ όσα βλέπουμε δεν υπάρχουν σκοτεινοί κι αδιόρατοι μηχανισμοί που μετέρχονται κάθε μέσου, απολαμβάνοντας μάλιστα απόλυτη ντε φάκτο ασυλία από την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία, για την προάσπιση των κυρίαρχων κρατικών συμφερόντων;
Το άρθρο δημοσιεύεται στο περιοδικό Επίκαιρα που κυκλοφορεί (24 Ιουνίου 2016)
Σχόλια