Ένας είναι ο αγώνας, αυτός που επιβάλλει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ – ενώ η προδοσία της Βουλής με την υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης, είναι η χειρότερη

Σύμφωνα με το συνταγματολόγο κ. Κασιμάτη, σε ομιλία του στο δικηγορικό σύλλογο (πηγή), τα ΜΜΕ έχουν περάσει πλέον στην ιδιοκτησία των εξουσιαστών, αποτελώντας το μεγάλο όπλο τους για την προώθηση των απεχθών πολιτικών τους. Όσον αφορά τώρα την τρίτη δανειακή σύμβαση, τα εξής:

(1) Ως επακόλουθο της δανειακής σύμβασης, ψηφίστηκε στη βουλή το τρίτο μνημόνιο με μεγάλη πλειοψηφία, με όρους πολύ πιο σκληρούς. Άρα οι αλυσίδες για τους Έλληνες είναι περισσότερο σφιχτές, βαριές και δύσκολο να τις αποτινάξουν.
(2) Επαναφέρεται ο έλεγχος και η απόλυτη πραγματοποίηση όλων των όρων των προηγούμενων μνημονίων.
(3) Ορίζεται ότι, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ΕΜΣ, γνωστός ως ESM) θα ελέγχει την εφαρμογή και των τριών μνημονίων.
(4) Διαπλέκονται όλα τα παραπάνω με πολλά και ύποπτα συμφέροντα, με αποτέλεσμα να είναι κάθε προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού ακόμη δυσκολότερη.
(5) Ελέγχονται όλα μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενώ θεσμοποιούνται και εντάσσονται τα διάφορα κερδοσκοπικά κεφάλαια, καθώς επίσης τα μη εκλεγμένα «κέντρα – δίκτυα» παραγωγής «πολιτικής» και λήψης αποφάσεων. Για αυτό και τελικά λειτουργεί ως Λερναία Ύδρα της οποίας, όταν και όποτε προσπαθήσουμε να κόψουμε ένα κεφάλι, θα εμφανίζεται άλλο ένα χειρότερο.
(6) Δεσμεύθηκε το σύνολο της περιουσίας των Ελλήνων (Δημόσιας και Ιδιωτικής), ενώ ψηφίσθηκε η απογύμνωση από όλες τις ασυλίες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Παράδειγμα: για τον Έβρο δεν έχουμε πια τη δυνατότητα σαν κράτος να αξιώσουμε τη μη εφαρμογή ή τη μερική εφαρμογή των μνημονίων, επειδή κρίνουμε ότι ως παραμεθόριο περιοχή πρέπει να διαφυλαχτούν κάποιες ευαίσθητες παράμετροι που θέλουν προσοχή.

Συνεπώς, από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι, η προδοσία της Βουλής με την πλειοψηφική υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης, είναι η χειρότερη. Όσον αφορά το ΤΑΙΠΕΔ, έναν εγκληματικό οργανισμό από την ίδρυση του, δεν τους αρκούσε. Έφτιαξαν λοιπόν το «υπέρ ΤΑΙΠΕΔ», στο οποίο ο ΕΜΣ (EMS) και όλα τα συμφέροντα είναι μέσα, ενώ θα ελέγχουν τα πάντα. Στο προηγούμενο ΤΑΙΠΕΔ η διοίκηση ανήκε στην εκάστοτε κυβέρνηση. Τώρα, το νέο «υπέρ ΤΑΙΠΕΔ» θα διοικείται απ’ ευθείας από τα ξένα συμφέροντα και θα έχουν βέτο για τα πάντα. Οπότε, τέλος στην Εθνική μας Κυριαρχία.

Αυτό το τέρας εμπεριέχει τα πάντα. Δεν παραμένει πια τίποτα αδέσμευτο, όλα είναι δεσμευμένα. Ούτε νερό δεν εγγυούνται ότι θα έχουμε! Δεν είναι μόνο ότι θα πωλούνται όλα, αλλά θα πωλούνται άμεσα και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Ο ΕΜΣ (EMS) θα πουλά αμέσως την περιουσία του ελληνικού λαού, με την άμεση ρευστοποίησή της, ενώ όλα θα εισέρχονται πια στην ιδιωτική οικονομία.

Πρέπει να σημειωθεί ότι, όλα τα παραπάνω τα πραγματοποιεί μια αριστερή κυβέρνηση, για την οποία ο ελληνικός λαός είχε πιστέψει πως στα ανθρωπιστικά θέματα θα έκανε πίσω. Σημειώνω εδώ ότι, ο όρος ιδιωτικοποίηση είχε εμφανιστεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και είχε μοναδικό στόχο την εξυγίανση των δημοσίων εταιρειών. Αυτό το ζητούμενο, η έννοια της ιδιωτικοποίησης, το έχασε αμέσως. Σημαίνει πλέον τη μεταβίβαση της περιουσίας του λαού σε ιδιωτικά χέρια, χωρίς κράτος, το οποίο με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζεται εντελώς.

Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένα αγαθό ιδιωτικοποιείται, ως μονάδα παραγωγής και θεσμικός πλούτος μεταφέρεται σε ιδιωτικά χέρια, σε Ανώνυμες Εταιρείες (Α.Ε.) μη ελεγχόμενες. Όταν λοιπόν αυτά τα κέντρα μιλούν για ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή στοχεύουν μια ελληνική τράπεζα ή μια ελληνική επιχείρηση, τότε μέσω των ανωνύμων μετοχών τους (Α.Ε.) δημιουργούν πρόβλημα ρευστότητας σε αυτήν, υποβαθμίζουν την αξία της μετοχής της μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο ελέγχουν και έτσι την εξαγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές.

Ο τζίρος και τα κέρδη αυτών των Α.Ε. θα καταγράφονται στο ΑΕΠ της Ελλάδας και θα φαίνεται ότι η οικονομία αναπτύσσεται. Πλην όμως δεν θα ξέρουμε που επενδύονται αυτά. Με άλλα λόγια, θα πεινάμε αλλά οι δείκτες ανάπτυξης θα είναι ψηλοί! Ο ελληνικός λαός δεν θα έχει καμιά ωφέλεια απ’ αυτήν την τακτική εξαγοράς της δημόσιας και ιδιωτικής του περιουσίας.

Οι νεοφιλελεύθεροι μας λένε βέβαια ότι, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Επειδή όμως θα ζούμε σε ένα καθεστώς δουλείας, αυτές οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι στην πραγματικότητα θέσεις δουλείας. Το καθεστώς που μας επιβάλλεται θα είναι για όλους επώδυνο, τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Φυσικά δεν θα υπάρξει ανάπτυξη που να είναι για το λαό ή/και που να σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και το περιβάλλον.

Όσον αφορά τις επενδύσεις, όλες θα καθορίζονται από τα ξένα συμφέροντα. Τελικά δεν θα έχει σημασία ποιός θα είναι ο καλύτερος δούλος, ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Μητσοτάκης δηλαδή. Ο λαός καλείται έτσι να συμβιβαστεί με την πείνα και με τη δουλεία, για να πεθάνει μία ώρα αργότερα.

Ο κυριότερος εχθρός είναι το χρέος. Η έννοια βιώσιμο χρέος καθορίζεται (α) από το αν μπορεί αυτό να εξοικονομηθεί μόνο με οικονομικά κριτήρια, (β) από τη μη παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και (γ) από τη μη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει για το ελληνικό χρέος.

Στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου απαγορεύεται να τίθεται θέμα νομιμότητας, με κριτήριο το Διεθνές Δίκαιο. Το ίδιο απαγορεύεται και στις κυβερνήσεις, οι οποίες δεν πρέπει να το θέτουν.

Σήμερα ο ΟΗΕ προσπαθεί να καθορίσει ένα Διεθνές Όργανο ελέγχου του χρέους. Τα νομικά όργανα του ΟΗΕ έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί για τη νομιμότητα αυτών των δανειακών συμβάσεων. Συνεπώς αυτό είναι το βασικό μας όπλο, η νομιμότητα όλων αυτών που μας μετατρέπουν γοργά σε δούλους, σε μία αποικία χρέους, σε μία μη κυρίαρχη χώρα.

Πρέπει λοιπόν να απαγκιστρωθούμε από αυτά τα δεσμά του χρέους και τότε μόνο θα δούμε μία καλύτερη ημέρα. Να εγκαταλείψουμε το βόλεμα. Να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει μονόδρομος όπως μας λένε. Να καταλάβουμε τις αδυναμίες της Ευρώπης. Να αντιληφθούμε ότι υπάρχει επίσης η Ευρώπη του εγκλήματος και της δουλείας. Ένας λοιπόν είναι ο αγώνας, αυτός που επιβάλλει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ. Δεν υπάρχει υποχρέωση κράτους, εάν παραβιάζονται τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και της Εθνικής του Κυριαρχίας.

.

Ολοκληρώνοντας, είναι σωστές οι επισημάνσεις του καθηγητή. Συμπληρώνουμε όμως πως όταν μία χώρα δεν θέλει να παραδεχθεί ότι έχει χρεοκοπήσει, δηλώνοντας το επίσημα μέσω της άμεσης στάσης πληρωμών, χάνει ακόμη και τα εδάφη της (άρθρο). Επίσης ότι, ο μοναδικός δρόμος σήμερα είναι η στάση πληρωμών, η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και στον ΟΗΕ, καθώς επίσης η έναρξη συζητήσεων για τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους.

Εάν τότε προκύψει η καταναγκαστική υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος, χωρίς αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό ή επιδίωξη της Ελλάδας, αφού ενδεχομένως προηγηθεί η έκδοση IOU, είναι εντελώς αδιάφορο. Φυσικά βέβαια οφείλουν να ασκηθούν ποινικές διώξεις σε όλους όσους υπέγραψαν μνημόνια, αφού διαφορετικά δεν θα γίνει αποδεκτή η καταγγελία των δανειακών συμβάσεων. Όσο όμως σιωπούν τα πρόβατα, όσο ο στόχος τους είναι να πεθάνουν αργότερα, αδιάφορο εάν αυτό θα συνοδεύεται από την πείνα, από την εξαθλίωση και την υποδούλωση τους, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να συμβεί .

Πηγή