Ισότιμα και με κοινοτική αλληλεγγύη... Ας καγχάσω.

Αν ρωτούσαμε κάποιον από τους λάτρεις του συνθήματος "πάση θυσία στο ευρώ" να μας εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητη κάθε θυσία για να μείνουμε στην ευρωζώνη, τί θα μας απαντούσε; Ψάχνοντας λίγο τις κατά καιρούς δηλώσεις και τοποθετήσεις των πάσης φύσεως και προελεύσεως "μενουμευρωπαϊστών", θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε τις πιθανές απαντήσεις ως εξής:

• (α) Το κοινό νόμισμα εξασφαλίζει την νομισματική ευρρωστία της χώρας και, κατ' επέκταση, διασφαλίζει την οικονομική της σταθερότητα με τρόπο που ένα εθνικό νόμισμα είναι αδύνατον να καταφέρει.
• (β) Εξ αιτίας του κοινού νομίσματος, οι χώρες της ευρωζώνης συμμετέχουν ισότιμα στις αποφάσεις, άρα η Ελλάδα "ψηλώνει" και φτάνει στο μπόι ισχυρών οικονομικά κρατών, όπως η Γερμανία.
• (γ) Για τον ίδιο λόγο, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης πρέπει να θεωρούνται θέσει υποστηρικτές των εθνικών μας δικαιωμάτων, εφ' όσον οποιοδήποτε δικό μας πρόβλημα θα είχε άμεσο αντίκτυπο στις δικές τους οικονομίες.
• (δ) Απόρροια των παραπάνω είναι η κοινοτική αλληλεγγύη, η οποία δεν θα υπήρχε αν ήμασταν εκτός ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα ωραίο λούστρο, ιδιαίτερα θελκτικό για όσους  δεν εμβαθύνουν στα πράγματα. Μόνο που αρκεί να ξύσει κάποιος με το νύχι του την επιφάνεια για να διαπιστώσει ότι κάτω από το λούστρο τα σαράκια δίνουν και παίρνουν, έχοντας σακατέψει το οικοδόμημα, το οποίο απειλείται πλέον με κατάρρευση. Κι αν εμείς διστάζαμε ή φοβόμαστε να κάνουμε αυτό το ξύσιμο, ήρθαν οι πρόσφυγες να το κάνουν, με έναν τρόπο που μας έκανε να τρομάξουμε.

Κατ' αρχήν, για ποια ευρρωστία και για ποια σταθερότητα μιλάμε; Ούτε οχτώ χρόνια δεν προλάβαμε να συμπληρώσουμε στην ευρωζώνη και οι -υποτιθέμενοι- συνεταίροι μας φρόντισαν να μας μεταβάλουν σε αποικία χρέους. Σε χρόνο μηδέν, η -έτσι κι αλλιώς, μόνο στην θεωρία υπαρκτή- κοινοτική αλληλεγγύη πήγε περίπατο, με τον πλούσιο βορρά να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στην μούρη των νοτίων. Από ισότιμοι εταίροι γίναμε PIGS, γίναμε χαραμοφάηδες, γίναμε τεμπέληδες και βολεψάκηδες, που κάποια στιγμή έπρεπε να πληρώσουμε.

Παρένθεση. Κανένας απ' αυτούς που μας κατηγορούν δεν απάντησε ποτέ σε ένα απλό ερώτημα: με δεδομένο ότι το 2001 ήμασταν μια χαρά, αφού μας έκαναν δεκτούς στην ευρωζώνη, πώς καταφέραμε και τα κάναμε όλα στάχτη και μπούλμπερη μέσα σε λιγώτερο από οχτώ χρόνια και, μάλιστα, ενώ οι σημαντικές αποφάσεις για την οικονομία λαμβάνονταν κεντρικά από τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης; Αν με την δραχμούλα καταφέραμε και αναστηλώσαμε την χώρα μετά από εννιά χρόνια πολέμων και σπαραγμών (1940-1949), πώς καταφέραμε να καταρρεύσουμε με το ευρώ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Κλείνει η παρένθεση.

Και κατόπιν ήρθαν οι πρόσφυγες κι έξυσαν το λούστρο για τα καλά. Και φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο των "ισότιμων συμμάχων"μας και είδαμε πως δεν ήσαν παρά γκάνγκστερ. Και ξεγυμνώθηκε η κοινωνική τους αλληλεγγύη, δείχνοντας πως το μόνο που υπάρχει από κάτω δεν είναι παρά ένας μηχανισμός επιβολής συμφερόντων, τα οποία επιβάλλουν να μετατραπεί η Ελλάδα σε χωματερή ψυχών προκειμένου να μείνουν καθαρές οι δικές τους αυλές.

 

Το πώς συνδυάζεται η κοινοτική αλληλεγγύη με τις απειλές για Grexit, με τις κατάφωρες μονομερείς παραβιάσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου περί προσφύγων και με την καταστρατήγηση της Σένγκεν, παραμένει ακατανόητο. Η μόνη αλληλεγγύη που έδειξαν οι "ισότιμοι" εταίροι μας είναι η Frontex και η αναβάθμιση των τούρκων. Α! Και η πρόταση να κρατήσουμε φυλακισμένους τους πρόσφυγες έναντι μιας έκπτωσης στα χρέη μας.

• Η αλληλεγγύη τους δεν έχει τα κότσια ούτε τις οικονομικές επιπτώσεις από τις προσφυγικές ροές να μοιραστούν μαζί μας. Αντίθετα, αφού έκλεισαν τα σύνορά τους, φόρεσαν το αυστηρό τους ύφος κι έκατσαν απέναντί μας για να συζητήσουν την αξιολόγηση, κάτι που πρέπει να θεωρείται απολύτως λογικό εφ' όσον η κύρια ιδιότητά τους δεν είναι σύμμαχοι ή συν-εταίροι αλλά δανειστές και τοκογλύφοι, που δεν έχουν άλλο στο μυαλό τους παρά το πώς θα συνεχίσουν το πλιάτσικό τους. 
• Κι ενώ εμείς τους παρακαλάμε να τελειώνουμε μ' αυτήν την ρημάδα την αξιολόγηση, αυτοί επιμένουν να ψάχνουν και να απειλούν.

Πολύ λογικό κι αυτό. Όπως λέγαμε και τις προάλλες, δεν έχει νόημα να παρακαλάς τον τοκογλύφο να μη σου πάρει το σπίτι, αφού ο σκοπός του είναι ακριβώς αυτός: να σου πάρει το σπίτι. Το παράλογο είναι να θες, αντί να τον διαολοστείλεις, να κάνεις παρέα μαζί του, νομίζοντας πως είσαι ισότιμός του.

Πάση θυσία στο ευρώ, λοιπόν, ισότιμα και με κοινοτική αλληλεγγύη... Ας καγχάσω. "Πηγάδια χαίνοντα, που ελπίζουν επειδή κοιτούν τον ουρανό..."

Πηγή

blogger: Ας ελπίσουμε ότι η Ιταλία θα "σκάσει" παρασύροντας την ΕΕ, πριν διαλυθεί η χώρα μας. Από το υπάρχον ντόπιο πολιτικό προσωπικό δεν πρέπει να περιμένετε τίποτα! Το ετερόφωτο δουλοπρεπές και εξαγορασμένο πολιτικό "προσωπικό" μαςδεν υπάρχει παρά μόνο για να υλοποιεί εντολάς-άνωθεν, καταστρέφοντας τη χώρα! Οι τύποι πρακτορεύουν συμφέροντα γι' αυτό τόσο ξεδιάντροπα και εύκολα διαλύουν κάθε συμβόλαιο με τον λαό!

Μη τους ακούς πια! 

Σου είπαν...

 ... ένα σωρό μισές αλήθειες, όπως π.χ. ότι είχες υπέρογκα χρέη. Σου απέκρυψαν, όμως, την άλλη μισή, όπως π.χ. ότι όλες οι χώρες του κόσμου έχουν χρέη και, μάλιστα, οι περισσότερες έχουν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά σου.

... αμέτρητους σωρούς ψέματα, όπως π.χ. ότι για την καταστροφή σου ευθύνονται οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Σε παραμύθιασαν, δηλαδή, αλλοιώνοντας την αλήθεια που είναι ότι, κατά μέσο όρο, η Ελλάδα είχε λιγώτερους δημοσίους υπαλλήλους από τον μέσο όρο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

... στην αρχή ότι εχθρός σου είναι το υδροκέφαλο κράτος. Μετά έγιναν εχθροί σου οι φορτηγατζήδες. Ύστερα οι λιμενεργάτες. Κατόπιν οι φαρμακοποιοί. Στην πορεία έγιναν εχθροί σου και οι συνταξιούχοι... και οι εκπαιδευτικοί... και οι "αιώνιοι φοιτητές"... Πρόσφατα έγιναν εχθροί σου και οι αγρότες. Όλοι, με την σειρά, ο ένας μετά τον άλλο, έγιναν εχθροί σου με τέτοιον τρόπο ώστε να μη καταλαβαίνεις ότι την ίδια στιγμή γινόσουν κι εσύ εχθρός κάποιων άλλων.

... πως μόνο αυτοί νοιάζονται για σένα. Αυτοί θα σε σώσουν γιατί εσύ δεν ξέρεις πώς να σωθείς. Κι άρχισαν να σε σώζουν... να σε σώζουν... να σε σώζουν... Σε σώζουν έξι χρόνια τώρα αλλά σωσμό δεν έχεις, χωρίς να σου εξηγήσουν ποτέ γιατί αποτυγχάνουν.

... ότι για να δεις άσπρη μέρα πρέπει το δημόσιο να γίνει μικρότερο και λειτουργικώτερο. Και για να το μικρύνουν, άρχισαν να το πουλάνε ή -πες καλύτερα- να το χαρίζουν. Για να μικρύνει το δικό σου δημόσιο, πήρε τις τηλεπικοινωνίες σου το γερμανικό δημόσιο, πήρε τα αεροδρόμιά σου το γερμανικό δημόσιο επίσης, πήρε το μεγαλύτερο λιμάνι σου το κινεζικό δημόσιο... Κι έχουν στηθεί στην ουρά το γαλλικό δημόσιο, το ιταλικό δημόσιο και άλλα δημόσια για να πάρουν τους υδρογονάνθρακές σου, τις παραλίες σου... ως και τα σκουπίδια σου ακόμη. Όλοι στην αράδα για να πάρουν το αίμα σου. Γιατί όλα τα δημόσια είναι καλά, εκτός από το δικό σου.

... πάνω και πρώτα απ' όλα ότι πρέπει να κάνεις θυσίες. Πρέπει να μειωθεί ο μισθός σου και να κλαδευτεί η σύνταξή σου. Πρέπει να κοπούν τα δώρα εορτών και τα επιδόματά σου. Πρέπει να πληρώσεις παραπάνω στην εφορία, παραπάνω στους γιατρούς, παραπάνω στον μπακάλη και στον χασάπη. Πρέπει να ξυλιάσεις τον χειμώνα. Πρέπει να πληρώνεις ΕνΦΙΑ, δηλαδή νοίκι για το σπίτι σου, ακόμη κι αν το χρωστάς ακόμη και κινδυνεύεις να στο πάρει η τράπεζα. Πρέπει να δουλεύεις μέχρι να πεθάνεις. Πρέπει να φύγουν τα παιδιά σου στο εξωτερικό. Πρέπει να θυσιάσεις τα πάντα για την πατρίδα, δίχως να ρωτάς τι κάνει η πατρίδα για σένα.

... ότι πρέπει πάση θυσία να μείνεις στο ευρώ. Και σ' έμαθαν να τρέμεις στην ιδέα ότι μπορεί να σε πετάξουν έξω απ' αυτό. Και πείστηκες ότι είναι καλύτερα να σου κόψουν το ρεύμα επειδή χρωστάς στην ΔΕΗ χίλια ευρώ παρά να στο κόψουν επειδή θα χρωστάς στην ΔΕΗ χίλιες δραχμές. Και δεν σε πειράζει που δεν έχεις ευρώ στην τσέπη, αρκεί να μη βρεθείς δίχως δραχμή στην τσέπη. Και νοιώθεις περήφανος ως ευρωμπατίρης, αφού καταφέρνεις να μη καταντήσεις βλαχοβαλκάνιος μπατίρης.

... πως χτίζουν την Νέα Ελλάδα, πως φέρνουν την ελπίδα, πως τα παιδιά σου θα ζήσουν καλύτερες μέρες... Κι εσύ τους ακούς με προσοχή, ξεχνώντας πως ίσαμε τώρα γελούσες με κάποιους άλλους που κάποτε άκουγαν με προσοχή εκείνους που τους έλεγαν πως θα τους έφτιαχναν γεφύρια για ποτάμια που δεν υπήρχαν και σχολεία για παιδιά που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη. Και δεν σκέφτεσαι ότι γι' αυτήν ακριβώς την στάση σου, οι επόμενες γενιές ή θα γελάνε κατά τον ίδιο τρόπο σε βάρος σου ή απλώς θα σε σιχτιρίζουν.

Σου είπαν... σου είπαν... σου είπαν...
Και τί δεν σου είπαν!

Μη τους ακούς πια!

Σκέψου ότι...
... η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ μπορεί και να μην είναι φετίχ.
... το κόντεμα του δημοσίου με το ξεπούλημα του τόπου μπορεί και να μην είναι για το καλό σου.
... το φτήνεμα της δουλειάς σου μπορεί και να μη φέρει ανάπτυξη.
... η εξαΰλωση της σύνταξής σου μπορεί και να μην εξασφαλίσει την σύνταξη των παιδιών σου.
... όλοι αυτοί που λένε πως νοιάζονται για σένα, μπορεί και να μη νοιάζονται πραγματικά για σένα.

Αναρωτήσου...
... πώς γίνεται με την κρίση εσύ να φτωχαίνεις αλλά κάποιοι άλλοι να πλουτίζουν;
... πόσο πιθανό είναι να σου λύσει τα προβλήματα μια κυβέρνηση που είναι φτιαγμένη για να λύνει τα προβλήματα των λεφτάδων;
... τί είχαν κατά νου οι πανίσχυροι γερμανοί, άγγλοι και γάλλοι όταν κάλεσαν εσένα, τον βλάχο κι άξεστο, να καθήσεις στο ίδιο τραπέζι μαζί τους: να σε ταΐσουν ή να φάνε και την δική σου μπουκιά;

Θυμήσου ότι...
... αν δεν ξυστείς μόνος σου, δεν πρόκειται κανένας να σε ξύσει.
... τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται.
... ο σκλάβος δεν έχει τίποτε να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του.

Σκέψου... αναρωτήσου... θυμήσου... και πάψε να τους φοβάσαι!

• Κοίτα τα χέρια σου και το πορτοφόλι σου και, αφού δεις ξεκάθαρα ότι αυτά τα χέρια κι αυτό το πορτοφόλι δεν γίνεται να ταιριάξουν στην δική τους τάξη, ρίξε τους δυο φάσκελα και πάρε την τύχη σου στα χέρια σου!