Υστερία επικρατεί στη χώρα επειδή ο Λάκης Λαζόπουλος είπε για τον
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το εξής: «Όταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε
καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Αυτό το θεωρώ
παράνοια».
Είναι αξιοσημείωτο πως, αν και στόχος του σχολίου του Λαζόπουλου ήταν ο Σόιμπλε, παρεξηγήθηκαν οι πάντες εκτός από τον Σόιμπλε.
Άρα, η σάτιρα του Λαζόπουλου απέτυχε.
Μια καλή απάντηση στον Λαζόπουλο θα ήταν πως
«όταν ο άνθρωπος μένει
καθηλωμένος σε ένα κανάλι, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε χρήμα
και από δημιουργός γίνεται τζουτζές των ολιγαρχών».
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τόσοι Έλληνες στρέφονται κατά του Λαζόπουλου.
- Αυτός ήταν πάντα ο Λαζόπουλος.
- Κοντά σε κάθε εξουσία, απόλυτα μέσα στο σύστημα και ταυτόχρονα αντισυστημικός στα λόγια. Μόνο στα λόγια.
- Όπως οι Έλληνες δηλαδή.
- Οι Έλληνες έχουν καθηλωθεί σε μια καρέκλα και γκρινιάζουν.
- Μια χώρα ΑΜΕΑ.
- Μια χώρα ΑΜΕΑ καθηλωμένη στο Λαζόπουλο.
Αλλά δεν φταίει ο Λαζόπουλος.
- Φταίνε οι Έλληνες που έχουν καθηλωθεί σε όλα τα πρόσωπα -σαν τον
Λαζόπουλο- που εκπροσωπούν την Ελλάδα που χρεοκόπησε και περιμένουν από
αυτά τα χρεοκοπημένα πρόσωπα να τους φέρουν την αλλαγή.
- Αν δεν ξεκαθηλωθείτε από τις καρέκλες και τους καναπέδες, καμία αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει.
(Ξέρω άνθρωπο που ο αδερφός του είναι ΑΜΕΑ και λέει «ο Θεός το θέλησε αυτό, ο Θεός τον τιμώρησε». Χωρίς σχόλιο.)
(Τρομερή υποκρισία να θίγονται για το σχόλιο του Λαζόπουλου αυτοί που
έφτιαξαν μια χώρα που τα ΑΜΕΑ δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο
και είναι αναγκασμένα να ζουν καθηλωμένα.)
Πηγή
------------
Ο Λάκης Λαζόπουλος προσαρμόζεται παντού
Κείμενο που λάβαμε από T. Kami - microvia.gr
Kάποτε ο Βασίλης Ραφαηλίδης δεν έδειξε ιδιαίτερη συναδερφική αλληλεγγύη
για τον Γιάννη Πρετεντέρη κι έγραψε: «Ο Ι. Κ. Πρετεντέρης έχει μια
απίθανη προσαρμοστικότητα. Προσαρμόζεται ακόμα και μέσα στα σκατά». Ο
Λάκης Λαζόπουλος είναι μάλλον ο δεύτερος που φτάνει σε αυτό το σημείο,
φροντίζοντας επιμελώς να μετατρέψει σταδιακά τη σάτιρα του σε κάτι που
θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Να την κάνει σκατά.
Και το κατάφερε αυτό με την εμετική του δήλωση ότι «όταν ένας άνθρωπος
είναι καθηλωμένος σε μία καρέκλα, σιγά σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε
μία ιδέα», αναφερόμενος στον Βόφγκανγκ Σόιμπλε. Η επίθεση στη φυσική
αδυναμία του Γερμανού υπουργού δεν είναι τυχαία, είναι ο εύκολος, αν και
χυδαίος στόχος. Μια προσπάθεια σκόπιμου αποπροσανατολισμού της κοινής
γνώμης, που καλείτε να εστιάσει σε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του
Σόιμπλε, αντί για το οικονομικό του πρόγραμμα, που εντελώς τυχαία,
αποδέχθηκει και εφαρμόζει με αξιοθαύμαστη συνέπεια η κυβέρνηση του Αλέξη
Τσίπρα.
O κόσμος που ακόμα στηρίζει αυτήν την περιοδεύουσα ντροπή που λέγεται
ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμα αγανάκτηση μέσα του. «Διψάει για αίμα», για να το
κάνουμε πιο δραματικό. Κι αφού η πρώτη και η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
δεν έχει καταφέρει να προσφέρει τίποτα σε όσους την εμπιστεύτηκαν, (ούτε
αξιοπρέπεια, ούτε δικαίωση, ούτε πόλεμο με την ολιγαρχία, ούτε τιμωρία
όσων έφτασαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού) κάπου πρέπει να διοχετεύσει
την αγανάκτηση που σιγά σιγά ξαναγεννάται και μεγαλώνει. Δεν είναι
τυχαίο ότι όταν ο Λαζόπουλος ξέρασε ρατσισμό, το πλήθος τον
χειροκρότησε...
Ο Σόιμπλε για αυτήν την εκτόνωση του πόπολου είναι το ιδανικό «θύμα», ο
μοχθηρός υπερκακός που μοιάζει να έχει βγει από τις σελίδες της Marvel
και θέλει με λύσσα να καταστρέψει την Ελλάδα, αλλά ο ηρωικός Αλέξης
επιμένει να του χαλάει τα σχέδια. Και σε αυτό ο Αλέξης δεν αστειέυεται.
Αρκεί να σκεφτείτε την υπόθεση με το νέο μεγαλύτερο Ταμείο
Ιδιωτικοποιήσεων: Ο Αλέξης ηθελε να βάλει τέλος σε αυτά. Ο Σόιμπλε ήθελε
50 δισ από ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας και έδρα το Λουξεμβούργο. Ο
Αλέξης συμφώνησε σε 50 δισ από ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας και έδρα
την Ελλάδα. Τον πάτησε κάτω...
Κι άμα δεν είναι ο Σόιμπλε ο κακός της υπόθεσης θα βρεθεί πάντα κάποιος
άλλος. Θα είναι οι «ακροδεξιοί» αγρότες, που συνωμοτούν κατά τις
κυβέρνησης (όταν πέρσι αγκαλιάζονταν με τον Αλέξη) και θέλουν «να
παίρνουν τις επιδοτήσεις και να πίνουν καφέ», ή να «φοροδιαφεύγουν». Θα
είναι οι «πλούσιοι» δικηγόροι, που «τολμούν» να βγαίνουν στους δρόμους
με τις γραβάτες και το κουστούμι (ενικός γιατί κάποιοι έχουν ένα μόνο)
για να ζητούν ένα καλύτερο μέλλον. Η θα είναι οι εργαζόμενοι γενικότερα,
που «πώς τολμάν να βγαίνουν στους δρόμους όταν η ΓΣΕΕ είχε τοποθετηθεί
υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα». Δεν έχει σημασία το ποιοι θα είναι, αρκεί
να βρεθεί ο «εχθρός» (για να μην δώσουμε σημασία στον προδότη). Αφού το
σύστημα αναζητεί εχθρούς, ο Λαζόπουλος ως πιστός του υπηρέτης θα
αναλάβει τη βρωμική δουλειά για να τους προσφέρει
Κι εσύ όμως, αγαπημένε μονομάχε του πληκτρολογίου, μακάρι να είσαι το ίδιο ευαίσθητος όπως σήμερα και όταν βλέπεις:
Το 99% των πεζοδρομίων να μην έχουν ράμπα
Το επίδομα αναπηρίας με μνημονιακούς νόμους δίνεται σε ολοένα και λιγότερους δικαιούχους
Τραπεζοκαθίσματα να εμποδίζουν καθημερινά τη διέλευση ανθρώπων με προβλήματα όρασης
Ασυνείδητους να παρκάρουν σε θέσεις για ΑΜΕΑ
Το δημόσιο διάλογο να κυριαρχείται από χαρακτηρισμούς όπως «ανάπηρος»,
«σακάτης», «πούστης», «ανοργασμικιά» και πολλούς ακόμα για να
περιγράψουν δημόσια πρόσωπα
Kάθε κοινωνική ομάδα που τολμάει να ζητήσει περισσότερα (από τις
«γραβάτες» μέχρι τους αγρότες και τους δημοσίους υπαλλήλους»
στοχοποιείται με προπαγανδιστικές και χυδαίες επιθέσεις από οποιαδήποτε
κυβέρνηση
Αλλιώς είσαι κι εσύ καθηλωμένος. Όχι σε κάποια καρέκλα αλλά σε αντιλήψεις.
Μη γίνεσαι Λαζόπουλος.
====================
Σχόλια