Διαβάζω ότι εννέα αστυνομικοί και ένας γερανός
κινητοποιήθηκαν για να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη σε έναν καστανά
της Θεσσαλονίκης -τελικά φώναξαν κι ένα ασθενοφόρο όταν λιποθύμησε από
τις συστάσεις των Αρχών. Στη Λάρισα έβαλαν πρόστιμο 5.000 ευρώ σε μια
γριούλα που πουλούσε λαχανικά σε μια γωνιά. Αν τα δημοσιεύματα είναι
ακριβή, η Ελλάδα μπήκε για τα καλά στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και του
εκσυγχρονισμού.
Στη γωνία περιμένει η ανάπτυξη!
Οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών (με την ευγενή καθοδήγηση του διεθνούς παράγοντα) σκέφτηκαν επίσης να βάλουν όλους τους Έλληνες να δηλώσουν ακόμα και τα λεφτά που ενδεχομένως κρύβουν στο στρώμα τους, αφήνοντάς τους με τις εξής δύο νόμιμες επιλογές:
Να τα πάνε στην τράπεζα, διακινδυνεύοντας ένα πιθανότατο κούρεμα, ή να τα δηλώσουν, διακινδυνεύοντας να τους επισκεφθεί ο «ληστής της γειτονιάς» τους. Όλοι ξέρουν την ασφάλεια των στοιχείων που δηλώνονται στις Αρχές αυτής της χώρας και πώς αυτές κάνουν τη δουλειά τους.
Ποιος, εξάλλου, θα εκτιμήσει την αξία ενός πίνακα ή του σταυρού που δώρισε η γιαγιά στο εγγονάκι της; Νέο πεδίο δόξης λαμπρό για την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά των υπαλλήλων, τον εκβιασμό και τον έλεγχο των πολιτών.
Είπαμε πριν «πιθανότατο ”κούρεμα”» για έναν απλούστατο λόγο. Όσο η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εξυπηρέτησης μη βιώσιμου χρέους, και το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς ιδιώτες και επιχειρήσεις, όταν δηλαδή καλούνται, πολίτες και κράτος, να πληρώσουν χρήματα που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούν να βρουν, η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων είναι αναπόφευκτη αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δεν πάν’ να ορκίζονται οι πάντες ότι δεν θα γίνει.
Το τρίτο Μνημόνιο είναι το κατ’ εξοχήν «Μνημόνιο της ιδιοκτησίας», αφού οργανώνει τη μεταφορά της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας στους ξένους τοκογλύφους, είτε άμεσα είτε μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων.
Προτού άλλωστε επιδράμει κατά των εναπομεινάντων μκροαστικών στρωμάτων, γιατί το ελληνικό κράτος δεν ελέγχει αποτελεσματικά το πασίγνωστο λαθρεμπόριο καυσίμων, τον έλεγχο δεκάδων μαγαζιών της νύχτας, που ελέγχουν ελάχιστα άτομα σε όλη την Αθήνα, ακόμα και τις μεγάλες υποθέσεις λαθρεμπορίας ναρκωτικών, για τις οποίες τόσα λέγονται και γράφονται;
Τα περισσότερα από αυτά είναι δύο ημερών δουλειά και δεν χρειάζονται καμιά ρηξικέλευθη φορολογική μεταρρύθμιση; Εντάξει, να πιάσουμε τον φοροδιαφεύγοντα μπακάλη, αλλά τι θα γίνει με τις τριγωνικές συναλλαγές των μεγάλων αλυσίδων, που κανείς δεν αγγίζει; Ποια μύγα τσίμπησε ξαφνικά ένα κράτος, η Βουλή του οποίου ουκ ολίγες φορές συνεδρίασε για να νομιμοποιήσει φοροκλοπές των «νταβατζήδων»;
Ακόμα και θετικά, ορθολογικά κατά τα άλλα, μέτρα καταλήγουν να λειτουργούν τελείως ανορθολογικά μέσα στο “παραμορφωμένο” πλαίσιο του μνημονιακού «ζουρλομανδύα» που φοράει η χώρα. Για να λειτουργήσουν θετικά τα μέτρα θα έπρεπε το πλαίσιο να είναι αυτό ενός βιώσιμου κράτους, οικονομίας, χώρας, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και όχι το πλαίσιο ενός έθνους που καταστρέφεται για να υποδουλωθεί, υποδουλώνεται για να καταστραφεί.
Επιπλέον, πολλά από αυτά τα μέτρα (π.χ. δήλωση όλων των κινητών αξιών, γενίκευση του πλαστικού χρήματος) δεν είναι καν ορθλογικά, έχουν έναν καθαρά ολοκληρωτικό χαρακτήρα, μπορούν δηλαδή να χρησιμοποιηθούν για εντελώς διαφορετικούς σκοπούς.
Αλλά υπάρχει και μια ακόμα πιο απειλητική πολιτική όψη σε αυτά τα μέτρα, που προφανώς εντάσσονται στην προσπάθεια πειραματισμού στην Ελλάδα με νέες, πιο αποτελεσματικές μορφές δικτατορίας και ολοκληρωτισμού, πολύ περισσότερο που η χώρα έχει τεράστια παράδοση επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων. Ουσιαστικά, πρόκειται για εντατικοποίηση του παντοειδούς ελέγχου του πληθυσμού, που δεν σπρώχνεται βέβαια να είναι νομοταγής, αλλά να συναλλαγεί με τις αρχές. Παλιά, ερχόταν η Ασφάλεια στο σπίτι σου αν ήσουν ενοχλητικός. Τώρα θα ‘ρχεται όλο και πιο συχνά το ΣΔΟΕ και δεν θα μπορούν τα θύματα ούτε να διαμαρτυρηθούν. Θέλοντας και μη, τα μικροαστικά στρώματα θα αλυσοδεθούν ακόμα περισσότερο στο μνημονιακό καθεστώς, την ίδια ώρα που η οικονομική εξάντληση των χαμηλότερων στρωμάτων τα στερεί από τη δύναμη να αντιδράσουν και η απειλή της απόλυσης αρκεί για να βουλώσει τα στόματα.
Aυτό δεν αφορά μόνο τους “διαφωνούντες” και τους “αντάρτες” κάθε λογής. Αφορά τους πάντες, αφορά την κοινωνία στο σύνολό της, που έχει άλλωστε απελπιστικά ανάγκη από τέτοιους “διαφωνούντες” και “¨αντάρτες” για να σωθεί σε κρίσιμες στιγμές να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό. Αν καταλήξει όλο το δυνάμει ηγετικό προσωπικό της χώρας, σε επίπεδο πολιτικής και σε επίπεδο ιδεών να ελέγχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και να φιλτράρεται, υποκείμενο σε διάφορες μεθόδους πιέσεων και εκβιασμών, θα οδηγηθούμε στον πλήρη “αποκεφαλισμό” της κοινωνίας, ολοκλήρωση της αδυναμίας της να αντιδράσει προστατεύοντας στοιχειωδώς τον εαυτό της.
Αυτή ακριβώς ήταν και η μεγάλη καλοκαιρινή επιτυχία των διεθνών δυνάμεων που καθοδηγούν το ελληνικό πείραμα. Δεν μπορούσαν να συντρίψουν το μεγάλο κοινωνικό ρεύμα αντίστασης, κατάφεραν όμως να το αποκεφαλίσουν, αφήνοντας τον ελληνικό λαό, το ελληνικό έθνος, χωρίς έκφραση και ηγεσία.
Πάμε σε ένα καθεστώς όπου θα είναι συγκεντρωμένα και εύκολα προσβάσιμα από τις “ελληνικές” και ξένες υπηρεσίες όλα τα στοιχεία για τους ‘Ελληνες. Οικονομικά, συναλλαγές, επικοινωνίες, ταξίδια, πληροφορίες υγείας ή σεξουαλικές προτιμήσεις, από το τι βιβλία αγοράζουν μέχρι αν μένουν σε δίκλινο όταν ταξιδεύουν. Θα ωχριά στο τέλος η Στάζι με τους “χειροκίνητους” κατασκόπους της! Αν δεν αντιδράσουμε και αφήσουμε ένα τέτοιο καθεστώς να εμπεδωθεί θα καταπιεί τελικά ολάκερο τον Ελληνισμό, μαζί και τους ανόητους που νομίζουν ότι δεν τους αφορά.
Πηγή
Δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στο “Παρόν”, στις 17 και 25.12.2015
Στη γωνία περιμένει η ανάπτυξη!
- Σε μια χώρα όπου 200.000 παιδάκια του δημοτικού πεινάνε και τα νοσοκομεία στενάζουν, κάποιος στην κυβέρνηση ή, πιθανότερο, στο εξωτερικό αποφάσισε επίσης ότι αυτό που τώρα προέχει είναι να αλλάξουν οι Έλληνες όλες τις ταυτότητές τους εντός του επόμενου έτους!
- Φαντάζεται κανείς εύκολα τις προόδους του φακελώματος διά των νέων ταυτοτήτων.
Οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών (με την ευγενή καθοδήγηση του διεθνούς παράγοντα) σκέφτηκαν επίσης να βάλουν όλους τους Έλληνες να δηλώσουν ακόμα και τα λεφτά που ενδεχομένως κρύβουν στο στρώμα τους, αφήνοντάς τους με τις εξής δύο νόμιμες επιλογές:
Να τα πάνε στην τράπεζα, διακινδυνεύοντας ένα πιθανότατο κούρεμα, ή να τα δηλώσουν, διακινδυνεύοντας να τους επισκεφθεί ο «ληστής της γειτονιάς» τους. Όλοι ξέρουν την ασφάλεια των στοιχείων που δηλώνονται στις Αρχές αυτής της χώρας και πώς αυτές κάνουν τη δουλειά τους.
Ποιος, εξάλλου, θα εκτιμήσει την αξία ενός πίνακα ή του σταυρού που δώρισε η γιαγιά στο εγγονάκι της; Νέο πεδίο δόξης λαμπρό για την κακοδιοίκηση, τη διαφθορά των υπαλλήλων, τον εκβιασμό και τον έλεγχο των πολιτών.
Είπαμε πριν «πιθανότατο ”κούρεμα”» για έναν απλούστατο λόγο. Όσο η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εξυπηρέτησης μη βιώσιμου χρέους, και το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς ιδιώτες και επιχειρήσεις, όταν δηλαδή καλούνται, πολίτες και κράτος, να πληρώσουν χρήματα που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούν να βρουν, η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων είναι αναπόφευκτη αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δεν πάν’ να ορκίζονται οι πάντες ότι δεν θα γίνει.
Το τρίτο Μνημόνιο είναι το κατ’ εξοχήν «Μνημόνιο της ιδιοκτησίας», αφού οργανώνει τη μεταφορά της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής ιδιοκτησίας στους ξένους τοκογλύφους, είτε άμεσα είτε μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών και κυβερνήσεων.
- Οργανώνει την κατάσχεση των υπαρχόντων του κακοπληρωτή, με τις ιδιωτικοποιήσεις -μπιρ παρά- των (υποθηκευμένων) κρατικών περιουσιακών στοιχείων μας, με την πώληση «κόκκινων δανείων» και το ΤΑΙΠΕΔ, με την καταχρηστική έως δημευτική φορολογία.
- Όσο για το περίφημο Περιουσιολόγιο, τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» ενός έθνους χωρίς στοιχειώδες μυαλό στο κεφάλι του, μόλις καταρτισθεί θα έρθουν οι φίλοι πιστωτές, θα αθροίσουν ό,τι βρουν εκεί μέσα και θα το μετατρέψουν σε ένα ακόμα επιχείρημα για τη συνέχιση του μνημονιακού προγράμματος υποδούλωσης και καταστροφής και για την αποτροπή οποιασδήποτε ιδέας «κουρέματος» του ελληνικού χρέους («κοιτάξτε πόσο πλούσιοι είναι οι Έλληνες!», είναι το επιχείρημα που λέγεται από καιρό διεθνώς).
- Η φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και παραοικονομία υπήρξε όντως κεντρικός οικονομικοπολιτικός μηχανισμός συγκρότησης και σταθεροποίησης του ελληνικού κλεπτοκρατικού καπιταλισμού. Η καταπολέμησή της θα έπρεπε να είναι κεντρικό σημείο οποιουδήποτε σοβαρού προγράμματος κοινωνικής – εθνικής αναγέννησης. Αλλά το εφαρμοζόμενο δεν είναι πρόγραμμα αναγέννησης. Είναι πρόγραμμα κοινωνικής – εθνικής αποσύνθεσης και διεθνούς, τοκογλυφικής λεηλασίας.
Προτού άλλωστε επιδράμει κατά των εναπομεινάντων μκροαστικών στρωμάτων, γιατί το ελληνικό κράτος δεν ελέγχει αποτελεσματικά το πασίγνωστο λαθρεμπόριο καυσίμων, τον έλεγχο δεκάδων μαγαζιών της νύχτας, που ελέγχουν ελάχιστα άτομα σε όλη την Αθήνα, ακόμα και τις μεγάλες υποθέσεις λαθρεμπορίας ναρκωτικών, για τις οποίες τόσα λέγονται και γράφονται;
Τα περισσότερα από αυτά είναι δύο ημερών δουλειά και δεν χρειάζονται καμιά ρηξικέλευθη φορολογική μεταρρύθμιση; Εντάξει, να πιάσουμε τον φοροδιαφεύγοντα μπακάλη, αλλά τι θα γίνει με τις τριγωνικές συναλλαγές των μεγάλων αλυσίδων, που κανείς δεν αγγίζει; Ποια μύγα τσίμπησε ξαφνικά ένα κράτος, η Βουλή του οποίου ουκ ολίγες φορές συνεδρίασε για να νομιμοποιήσει φοροκλοπές των «νταβατζήδων»;
Ακόμα και θετικά, ορθολογικά κατά τα άλλα, μέτρα καταλήγουν να λειτουργούν τελείως ανορθολογικά μέσα στο “παραμορφωμένο” πλαίσιο του μνημονιακού «ζουρλομανδύα» που φοράει η χώρα. Για να λειτουργήσουν θετικά τα μέτρα θα έπρεπε το πλαίσιο να είναι αυτό ενός βιώσιμου κράτους, οικονομίας, χώρας, κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Και όχι το πλαίσιο ενός έθνους που καταστρέφεται για να υποδουλωθεί, υποδουλώνεται για να καταστραφεί.
Επιπλέον, πολλά από αυτά τα μέτρα (π.χ. δήλωση όλων των κινητών αξιών, γενίκευση του πλαστικού χρήματος) δεν είναι καν ορθλογικά, έχουν έναν καθαρά ολοκληρωτικό χαρακτήρα, μπορούν δηλαδή να χρησιμοποιηθούν για εντελώς διαφορετικούς σκοπούς.
- Το ελληνικό κράτος είχε και έχει επαρκή νομοθεσία και όπλα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
- Αυτό που του έλειπε ήταν η πολιτική βούληση, αφού οι ίδιοι οι μεγάλοι φοροφυγάδες και ποικίλοι «νταβατζήδες» ήταν στην εξουσία διά των δύο μεγάλων κομμάτων (ολόκληρη η λίστα Λαγκάρντ ψήφισε «Ναι» στο δημοψήφισμα, την πολιτική δηλαδή που εφαρμόζει τώρα ο Τσίπρας).
- Όχι μόνο τα στοιχεία της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής υπήρχαν
άφθονα και διαθέσιμα (έως το 2010 επικρατούσε πλήρης ατιμωρησία και το
99% των παρανομούντων χρησιμοποιούσε τις τράπεζες χωρίς καμιά προφύλαξη)
αλλά και οι ξένοι ήρθαν μόνοι τους και τα ‘δωσαν στο πιάτο στις
ελληνικές αρχές με τις διάφορες λίστες που δεν ελέγχθηκαν.
Δεν χρειάζεται να νομοθετήσει η Ελλάδα μέτρα που δεν είχε εφαρμόσει ούτε ο Χίτλερ ή ο Στάλιν, όπως το να δηλώνουν οι πολίτες πόσα μετρητά έχουν σπίτι τους! Μπορεί να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή με τα συνήθη εργαλεία που διαθέτει και όπως την αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες του κόσμου. Μπορεί να εφαρμόσει ό,τι γίνεται στην Αμερική ή τη Γερμανία. Γιατί χρειάζεται να πρωτοτυπήσει διεθνώς, με μόνο σίγουρο αποτέλεσμα την πρόκληση περαιτέρω απερίγραπτου χάους;
- Ούτε η γενίκευση του πλαστικού, ηλεκτρονικού χρήματος είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται, όπως έχουν επισημάνει οι πιο σοβαροί και κοινωνικά πρωτοπόροι επιστήμονες διεθνώς, όπως η γνωστή οικονομολόγος Ellen Brown. Αντίθετα, εντάσσεται στην επιχείρηση επιβολής της τραπεζοκρατίας και ενός παγκόσμιου ολοκληρωτισμού.
- Για να ξεκινήσουμε από το απλούστερο, οι τράπεζες χρεώνουν τις επιχειρήσεις που πληρώνονται με κάρτες με 1,2% έως 1,8% προμήθεια επί των συναλλαγών, ποσό που υπερβαίνει πάρα πολύ τα οποιαδήποτε εύλογα κόστη λειτουργίας του συστήματος. Πρόκειται ουσιαστικά για φόρο υπέρ των τραπεζών, που τείνουν να εξελιχθούν, εκ των πραγμάτων, σε παρασιτικό καρκίνο της οικονομίας, εδώ και διεθνώς, και είναι άμεσα υπεύθυνες και για την ελληνική και για την παγκόσμια κρίση μετά το 2008.
Αλλά υπάρχει και μια ακόμα πιο απειλητική πολιτική όψη σε αυτά τα μέτρα, που προφανώς εντάσσονται στην προσπάθεια πειραματισμού στην Ελλάδα με νέες, πιο αποτελεσματικές μορφές δικτατορίας και ολοκληρωτισμού, πολύ περισσότερο που η χώρα έχει τεράστια παράδοση επιλεκτικής εφαρμογής των νόμων. Ουσιαστικά, πρόκειται για εντατικοποίηση του παντοειδούς ελέγχου του πληθυσμού, που δεν σπρώχνεται βέβαια να είναι νομοταγής, αλλά να συναλλαγεί με τις αρχές. Παλιά, ερχόταν η Ασφάλεια στο σπίτι σου αν ήσουν ενοχλητικός. Τώρα θα ‘ρχεται όλο και πιο συχνά το ΣΔΟΕ και δεν θα μπορούν τα θύματα ούτε να διαμαρτυρηθούν. Θέλοντας και μη, τα μικροαστικά στρώματα θα αλυσοδεθούν ακόμα περισσότερο στο μνημονιακό καθεστώς, την ίδια ώρα που η οικονομική εξάντληση των χαμηλότερων στρωμάτων τα στερεί από τη δύναμη να αντιδράσουν και η απειλή της απόλυσης αρκεί για να βουλώσει τα στόματα.
Aυτό δεν αφορά μόνο τους “διαφωνούντες” και τους “αντάρτες” κάθε λογής. Αφορά τους πάντες, αφορά την κοινωνία στο σύνολό της, που έχει άλλωστε απελπιστικά ανάγκη από τέτοιους “διαφωνούντες” και “¨αντάρτες” για να σωθεί σε κρίσιμες στιγμές να ανανεώσει το πολιτικό της προσωπικό. Αν καταλήξει όλο το δυνάμει ηγετικό προσωπικό της χώρας, σε επίπεδο πολιτικής και σε επίπεδο ιδεών να ελέγχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και να φιλτράρεται, υποκείμενο σε διάφορες μεθόδους πιέσεων και εκβιασμών, θα οδηγηθούμε στον πλήρη “αποκεφαλισμό” της κοινωνίας, ολοκλήρωση της αδυναμίας της να αντιδράσει προστατεύοντας στοιχειωδώς τον εαυτό της.
Αυτή ακριβώς ήταν και η μεγάλη καλοκαιρινή επιτυχία των διεθνών δυνάμεων που καθοδηγούν το ελληνικό πείραμα. Δεν μπορούσαν να συντρίψουν το μεγάλο κοινωνικό ρεύμα αντίστασης, κατάφεραν όμως να το αποκεφαλίσουν, αφήνοντας τον ελληνικό λαό, το ελληνικό έθνος, χωρίς έκφραση και ηγεσία.
Πάμε σε ένα καθεστώς όπου θα είναι συγκεντρωμένα και εύκολα προσβάσιμα από τις “ελληνικές” και ξένες υπηρεσίες όλα τα στοιχεία για τους ‘Ελληνες. Οικονομικά, συναλλαγές, επικοινωνίες, ταξίδια, πληροφορίες υγείας ή σεξουαλικές προτιμήσεις, από το τι βιβλία αγοράζουν μέχρι αν μένουν σε δίκλινο όταν ταξιδεύουν. Θα ωχριά στο τέλος η Στάζι με τους “χειροκίνητους” κατασκόπους της! Αν δεν αντιδράσουμε και αφήσουμε ένα τέτοιο καθεστώς να εμπεδωθεί θα καταπιεί τελικά ολάκερο τον Ελληνισμό, μαζί και τους ανόητους που νομίζουν ότι δεν τους αφορά.
Πηγή
Δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στο “Παρόν”, στις 17 και 25.12.2015
Σχόλια