Μόνο με αγώνα και πολιτική ανυπακοή μπορείς να δεις αποτέλεσμα.

Εκατοντάδες πολίτες διασώθηκαν αυτή την Τετάρτη από τις τράπεζες, καθώς το κίνημα κατά των πλειστηριασμών – όπου πρωτοστατεί το ΕΠΑΜ – ακύρωσε τις διαδικασίες εκπλειστηριασμού σε πάνω από 17 ειρηνοδικεία της χώρας. Στον ενάμισυ χρόνο που δραστηριοποιείται πανελλαδικά το κίνημα αυτό, έχουν διασωθεί χιλιάδες πολίτες από τους πλειστηριασμούς των τραπεζών. Υπολογίζεται ότι πάνω από 25 χιλιάδες ακίνητα γλύτωσαν από τους πλειστηριασμούς κατά το διάστημα αυτό. 

Κι όχι μόνο πρώτες κατοικίες.
Φυσικά, πουθενά δεν θα το ακούσετε. Άκρα του τάφου σιωπή. Ούτε βέβαια θα το μάθετε στις εκδηλώσεις, που σας καλούν όσοι έλαμψαν δια της απουσίας τους από τα ειρηνοδικεία. Βλέπετε, είναι εύκολο να παπαγαλίζει κανείς το γνωστό σύνθημα, «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», αλλά πολύ δύσκολο να το κάνεις πράξη. Κι ο μόνος που το κάνει πράξη είναι όποιος βρίσκεται κάθε Τετάρτη στο ειρηνοδικείο της γειτονιάς του.
Τα λέμε όλα αυτά γιατί μόνο αυτό το κίνημα, καθώς απλώθηκε σ” όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας, έχει να επιδείξει άμεσα και πρακτικά αποτελέσματα υπέρ των πολιτών. Καμιά ομαδική αγωγή, καμιά πρωτοβουλία με εξώδικα και μυνήσεις, κανείς δικαστής, ή δικηγόρος δεν μπόρεσε να φέρει τέτοια εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έστω κι αν σε τέτοιες δικαστικές προσφυγές τρέχουν κατά χιλιάδες οι αφελείς πολίτες, όπως κάποτε έτρεχαν για το θαυματουργό νερό του Καματερού. Έστω κι αν τους κοστίζει ο κούκος, αηδόνι με πενιχρά έως ανύπαρκτα αποτελέσματα.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η έννομη τάξη στη χώρα έχει καταλυθεί. Όχι μόνο στο επίπεδο του συντάγματος, αλλά και στο επίπεδο της τακτικής δικαιοσύνης. Επομένως ελάχιστα, έως τίποτε δεν μπορεί να ελπίζει ο πολίτης από την άσκηση ένδικων μέσων. Όχι ότι δεν πρέπει να τα ασκεί, ακόμη κι αν υπάρχει έστω μια πιθανότητα στο εκατομμύριο. Απλά δεν πρέπει να πέφτει θύμα δικαστικής φενάκης.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, ειδικά υπό καθεστώς κατοχής σαν κι αυτό που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, μπορεί να γίνει μόνο με όρους πολιτικής ανυπακοής. Μόνο με όρους μαζικού κινήματος πολιτικής ανυπακοής. Αν όλοι αυτοί που ευεργετήθηκαν από το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, είχαν συνδράμει με την παρουσία τους στη γιγάντωσή του, θα είχαν εξαναγκαστεί δανειστές και κυβέρνηση σε ριζική αναδίπλωση.
Αντί γι” αυτό οι περισσότεροι έχουμε μάθει να προσκυνάμε όσους μας τάζουν λαγούς με πετραχείλια. Η συμμετοχή σου είναι απαραίτητη και έχει αποφασιστική σημασία. Χωρίς αυτή, χωρίς τη δική σου προσωπική ενεργοποίηση, όλα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Όσο θα ελπίζεις ότι κάποιοι άλλοι θα λύσουν το πρόβλημα δια της δική σου εν λευκώ ψήφου, είναι σίγουρο ότι θα τα χάσεις όλα.
Ακόμη και την ίδια τη ζωή σου, η οποία ήδη ελάχιστα αξίζει για το υφιστάμενο κράτος και την πολιτική.
Μάθε λοιπόν να αγωνίζεσαι για ότι σου ανήκει. Μάθε να αγωνίζεσαι για ότι δικαιούσαι. Μάθε να διεκδικείς τα δικαιώματά σου και την ελευθερία σου. Μάθε τους ότι δεν ανήκεις στον όχλο, που άγεται και φέρεται από τη δειλία, την αυτοπεριφρόνηση, τον εξευτελισμό, την υποτακτικότητα και την ταπείνωση. Μάθε τους ότι δεν θα τους επιτρέψεις να σε μεταχειρίζονται σαν όχλο. Μάθε εσύ ο ίδιος να εκτιμάς το κουράγιο, την αυτοπεποίθηση, την υπερηφάνεια και το αίσθημα ανεξαρτησίας, που έχεις ανάγκη περισσότερο ακόμη κι απ’ το ψωμί σου.
Και στη δική τους επίδειξη παντοδυναμίας, που μπροστά της σκύβουν το κεφάλι, ή λουφάζουν στην αποχή οι περισσότεροι, κάνε εσύ τη διαφορά. Χωρίς να φοβηθείς. Γιατί, να ξέρεις, σαν κι εσένα υπάρχουν πολλοί.
dimitriskazakis