Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΏΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Εφημερίδα «Το Παρόν» 6 Δεκεμβρίου 2015
Όλοι
γνωρίζουν ότι με σειρά αποφάσεων της Προέδρου της Βουλής της
προηγούμενης βουλευτικής περιόδου Κας Ζωής Κωνσταντοπούλου και,
ουσιαστικά, με την ίδια Κυβέρνηση (του ίδιου πρωθυπουργού και των ίδιων
κομμάτων) που κυβερνά και σήμερα, συστήθηκε, σύμφωνα με τον Κανονισμό
της Βουλής, η «Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους» (αποφάσεις
1448/4.4.15, 2053/7.5.15, 7944/18.5.15 και 11131/7164/25.8.15). Η
Επιτροπή αυτή, με γενικό συντονιστή τον βέλγο καθηγητή κ. EricToussaint,
με μέλη επιστήμονες από την Ελλάδα και δέκα χώρες, με συνεργάτες
πολλούς έλληνες και ξένους επιστήμονες, καθώς και με τη συνδρομή της
Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, προεδρευόταν από την Πρόεδρο της
Βουλής, την ευρωβουλευτή Κα Σοφία Σακοράφα και το συντονιστή της
Επιτροπής κ. EricToussaint.
Η
έναρξη των εργασιών της Επιτροπής έγινε επίσημα στην «Αίθουσα
Γερουσίας» της Βουλής με παρουσία και ομιλία του Προέδρου της
Δημοκρατίας, ο οποίος ενίσχυσε με θερμά λόγια τό κύρος της Επιτροπής και
τη σημασία της σχετικής απόφασης της Προέδρου της Βουλής,
επισημαίνοντας, μάλιστα, ότι ο έλεγχος της νομιμότητας του δημόσιου
χρέους αποτελεί υποχρέωση των κρατών με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές
δίκαιο.
Η
Επιτροπή, λόγω και της μακράς εμπειρίας και των ειδικών επιστημονικών
γνώσεων των μελών της, κατόρθωσε μέσα σε έλαχιστο χρόνο να παραδώσει
στη Βουλή το πρώτο πόρισμα, την «προκαταρκτική Έκθεση», η οποία τυπώθηκε
σε πολλά αντίτυπα για την ενημέρωση των πολιτών. Το πρώτο αυτό πόρισμα
περιορίστηκε, λόγω των αναγκών της επικαιρότητας, στην περίοδο του
δανεισμού από το 2010-2015, για να συνεχίσει την ευρύτερη έρευνα του
αντικειμένου της αμέσως μετά. Η μόνη διάδοση του πορίσματος στον
ελληνικό λαό έγινε με το δωρεάν μοίρασμά του στο χώρο της Βουλής και
από ενημερωτικά στοιχεία του τηλεοπτικού της σταθμού, κατά τις λίγες
μέρες που κράτησε η προηγούμενη βουλευτική περίοδος με πρόεδρο την Ζωή
Κωνσταντοπούλου. Η –προφανώς από τότε χειραγωγημένη- κυβέρνηση,
ολόκληρη η χειραγωγημένη ή τυφλή αντιπολίτευση και όλα τα χειραγωγημένα
ΜΜΕ, ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα, όχι απλώς παρέλειψαν να αναφέρουν, αλλά
έθαψαν κυριολεκτικά τόσο την ύπαρξη και τη δράση της Επιτροπής όσο και
το πόρισμα. Γνωρίζομε, άλλωστε, ότι η αποκάλυψη της παρανομίας και της
ακυρότητας του χρέους ήταν από το 2010 αυστηρά απαγορευμένο ζήτημα
–ακόμη και ως σκέψη.
Στο
σημείο αυτό θα αναφέρω το γεγονός, που πέρασε στα κρυφά και έδωσε στην
Ελλάδα ακόμη μα θλιβερή πρωτιά στην παραβίαση των αρχών του πολτικού και
νομικού πολιτισμού της δημοκρατίας: Την παύση λειτουργίας της
«Επιτροπής Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους»: Με την υπ’ αριθμ.
15288/3.11.15 απόφαση του νέου Προέδρου της Βουλής κ. Νικολάου Βούτση
αφαιρέθησαν τα γραφεία από την Επιτροπή που της είχαν διατεθεί για τις
εργασίες της στο Κτήριο Μητροπόλεως 1 και με την απόφαση υπ’ αριθμ.
15908/12.11.15 του ιδίου Προέδρου κηρύχθηκε «η λήξη των εργασιών» της
Επιτροπής, χωρίς να αναφέρει κανέναν απολύτως λόγο. Όπως εκθέσαμε, η εν
λόγω επιστημονική επιτροπή δεν είχε ολοκληρώσει το έργο της και το
πόρισμά που είχε παραδόσει στη Βουλή ήταν «προκαταρκτικό».
Στο
σημείο αυτό, θα ήθελα να ρωτήσω μήπως γνωρίζει κανείς, αν έχει ποτέ
διαταχθεί από κυβέρνηση ή από αντιπροσωπευτικό σώμα αστικής δημοκρατίας η
παύση λειτουργίας τέτοιας επιτροπής ή ομάδας επιστημονικής έρευνας –και
μάλιστα χωρίς λόγο και χωρίς αντικατάσταση με άλλη πληρέστερη. Θα ήταν
πολύ χρήσιμο να ξέρομε. Εκείνο που ξέρω –και ξέρομε οι περισσότεροι πολίτες- είναι ότι, από τη Γαλλική Επανάσταση και εδώ, η πιο ευρεία εγγύηση ελευθερίας που ισχύει είναι η ελευθερία της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας.
Είναι η μόνη ελευθερία που διακηρύσσεται χωρίς κοινωνικούς
περιορισμούς. Αυτή, μάλιστα, η ελευθερία, ρητή και κατηγορηματική,
«φιγουράρει» -γιατί μόνο ως φιγούρα έμεινε πια- στο Σύνταγμά μας χωρίς
καμία επιφύλαξη δυνατότητας περιορισμού της για λόγους εθνικού ή
κοινωνικού συμφέροντος (άρθρο 16 παρ. 1). Η μόνη εξαίρεση περιορισμού
που εφαρμοζεται στην πράξη είναι ο περιορισμός ή η απαγόρευση της
έρευνας και της διδασκαλίας για κατασκευή και χρήση μέσων καταστροφής
του ανθρώπου (όπλων μαζικής καταστροφής ή σοβαρής βλάβης της υγείας
μεγάλου μέρους του κοινωνικού συνόλου, όπως τα ναρκωτικά, επικίνδυνες
για τη ζωή και την υγεία χημικές ουσίες κ.τ.ό. (Μήπως η νομιμότητα του
δημόσιου χρέους εντάσσεται, από τους δανειστές μας και από την
κυβέρνηση, σ’ αυτή την κατηγορία κινδύνων...) Από την εποχή της αστικής
επανάστασης, που κατέλυσε το μοναρχικό φεουδαλισμό, γνωρίζομε ότι οι
τρείς αυτές ύψιστες δημιουργικές δράσεις του ανθρώπινου νου διώκονται
και απαγορεύονται μόνο από αυταρχικά καθεστώτα. Στην πρόσφατη ιστορία
μας έχομε τέτοια παραδείγματα από τη γερμανική κατοχή, από το
εμφυλιοπολεμικό αστυνομικό κράτος και από τη δικτατορία. Και όμως!
΄Εγινε και τώρα στη «δημοκρατική» Ελλάδα από «λαοπρόβλητη» κυβέρνηση «Αριστεράς».
Την
πρωτοφανή αυτή πράξη άσκησης εξουσίας, ακολούθησαν και τρεις
απαράδεκτες απρέπειες, που προσέβαλαν το κύρος της Ελλάδας: (α) Ο
Πρόεδρος της Βουλής «ξέχασε» να καλέσει την Επιτροπή, όπως γίνεται
συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, και να την ευχαριστήσει για το έργο της,
ή έστω να της στείλει μια ευχαριστήρια επιστολή. Tίποτε
απολύτως! Απεναντίας, πρόστεσε και νέα πράξη αγένειας: Μέ την υπ’αριθ,
16416/19.11.15 επιστολή της αρμόδιας υπαλλήλου πληροφόρησε τα μέλης της
Επιτροπής ότι τα Γραφεία που είχε παραχωρήσει η Βουλή στην Επιτροπή της
οδού Μητροπόλεως 1 έχουν διατεθεί για τις ανάγκες των βουλευτών και να
επικοινωνήσουν με την αρμόδια υπηρεσία «εντός πέντε ημερολογιακών
ημερών προκειμένου να παραλάβετε τα προσωπικά σας είδη και αρχεία» (sic).
(Πάλι καλά που δε δημεύθηκαν κατά τον ποινικό κώδικα ως ... ως προϊόντα
ή μέσα τέλεσης εγκλήματος). (β) Στην παύση της λειτουργίας της Βουλής
πρόεβη ο Πρόεδρος της Βουλής στις 12.11.2015, την παραμονή έναρξης του
συνεδρίου της Παγκόσμιας Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, που είχε
οργανώσει η Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων, φιλοξενούσε η Βουλή και είχε
ως αντικείμενο το ίδιαίτερα σημαντικό για την Ελλάδα θέμα: «Το Δημόσιο
Χρέος υπό το φως του Συνταγματικού και του Διεθνούς Δικαίου». Έτσι,
έγινε γνωστό στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, τί καθεστώς και τί
δικυβέρνηση έχομε. (γ) Ενώ το Συνέδριο οργανώθηκε από την ¨ννωση
Εκλλήνων Συνταγματολόγων και φιλοξενήθηκε από τη Βουλή για να γνωρίσει η
διεθνής επιστημονική κοινότητα του Συνταγματικού Δικαίου την ελληνική
εμπειρία του δημόσιου χρέους και να μελετήσει τις αρχές νομιμότητας του,
έγινε η εξής παράλειψη: Ούτε τέθηκε καν το ζήτημα της ελληνικής
εμπειρίας με σχετικά ερωτήματα από ελληνικής πλευράς, ούτε ενημερώθηκαν
καν οι σύνεδροι, ούτε δόθηκε το πόρισμα της «Επιτροπής Αλήθειας», που
διερεύνησε το ζήτημα επιστημονικά, ούτε προσκλήθηκαν οι επιστήμονες και ο
Συντονιστής της «Επιτροπής Αλήθειας» κ. Toussaint όχι να εκθέσουν τις
απόψεις τους, αλλά έστω να παραστούν στο Συνέδριο. Δε δόθηκαν επίσης για
επιστημονική μελέτη συμβάσεις και άλλα επίσημα έγγραφα του δημόσιου
χρέους της χώρας μας. Αν δεν ήταν η εισήγηση του καθηγητή του Διεθνούς
Δικαίου Αντώνη Μπρεδήμα και οι παρεμβάσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου και
εμού, η διανομή στους συνέδρους του πορίσματος της «Επιτροπής Αλήθειας
με πρωτοβουλία της πρωην Προέδρου της Βουλής και αν δεν γινόταν η
κραυγαλέα κατάργηση της Επιτροπής, το Συνέδριο θα διεξαγόταν σαν να
γινόταν σε άλλη ήπειρο και σαν να μη είχε δημόσιο χρέος η Ελλάδα. Η
λογικά παρεξηγήσιμη πολλαπλή αυτή οργανωτική παράλειψη κατέληξε και στην
Τρίτη απρέπεια της Βουλής: Με την ιδιότητα του ιδρυτικού μέλους και
επίτιμου προέδρου της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, ζήτησα από
την παρισταμένη αντιπρόεδρο της Βουλής και εκρόσωπο του Προέδρου να
φροντίσει να μοιρασθεί στους Συνέδρους φωτοτυπία του πακέτου των
δανειακών συβάσεων του 2010 (Α Μνημονίου), που εχει η Βουλή και στα
αγγλικά. Η Κα Αντιπρόεδρος υποσχέθηκε, αλλά δεν το έκανε!
Προβήκαμε στην περιγραφή του θλιβερού αυτού γεγονότος, γιατί δείχνει,
πού έχει φτάσει η υποδούλωση της Ελλάδας και η χειραγώγηση του πολιτικού
μας συστήματος και πού έχει καταντήσει η «πολιτική της εκπροσώπηση», η
οποία μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά σε εκπροσώπηση των δανειστών μας και των
δυνάμεων κατοχής μας. Η περιγραφή αυτή αποβλέπει, κυρίως, στο να δείξει
το μόνο που φοβούνται οι δανειστές και κατακτητές της Ελλάδας και
αποκρύπτει η πολιτική μας ηγεσία: Το ζήτημα κύρους του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις Συνθήκες της ΕΕ.
Αφήνοντας
προσωρινά κατά μέρος και κρατώντας μέσα μας τις κομματικές και
ιδεολογικοπολιτικές επιλογές μας, οφείλομε, αντί να κλαίμε και να
αυτομαστιγονόμαστε, να αγωνιστούμε με το όπλο αυτό για την κατάρριψη του
απάνθρωπου και παράνομου χρέους, με το οποίο κατέκτησαν, ποδοπατούν και
ερημώνουν τη χώρα μας.
Γιώργος Κασιμάτης
6.12.2015
Σχόλια