Μια νέα μορφή αποικιοκρατίας μέσω της απ' ευθείας διαχείρισης
και μεταφοράς χρηματο-πιστωτικού πλούτου αναδύεται στην Ελλάδα και στην Ουκρανία.
Η κατάσταση σε Ελλάδα και Ουκρανία σηματο-δοτεί την
γέννεση ενός νέου και πιο άμεσου τρόπου απομύζησης του πλούτου.
Μια νέα μορφή αποικιοκρατίας γεννιέται στην Ευρώπη.
Όχι μέσω στρατιωτικής επιβολής και κατοχής, όπως στον 19ο αι. Ούτε μέσω της τόσο
αποτελεσματικής οικονομικής αποικιοκρατίας που άσκησαν οι ΗΠΑ την περίοδο μετά το
1945, όπου τα κόστη της απ'ευθείας διοίκησης και της στρατιωτικής κατοχής εξοικονομήθησαν
μέσω της τοποθέτησης υπάκουων τοπικών ελίτ που ελάμβαναν μέρος του αποσπώμενου πλούτου
με αντάλλαγμα την υποταγή της κοινωνίας.
Στον 21ο αι. η αποικιοκρατία παίρνει τη μορφή «μεταφοράς
χρηματοοικονομικών ενεργητικών». Αυτό σημαίνει ότι η απόσπαση του πλούτου από την
αποικία γίνεται δια μέσου διευθυντών...
διορισμένων από τα αποικιακά κέντρα στους οποίους ανατίθεται η απ'ευθείας και δίχως διαμεσολαβητές διοίκηση των απαραίτητων διαδικασιών στην αποικία ώστε να ολοκληρωθεί η μεταφορά των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών. Αυτό το νέο αποικιακό καθεστώς, της απ'ευθείας διαχείρισης και μεταφοράς του χρηματοπιστωτικού πλούτου από τους αποικιοκράτες, αναδύεται σήμερα σε Ελλάδα και Ουκρανία.
διορισμένων από τα αποικιακά κέντρα στους οποίους ανατίθεται η απ'ευθείας και δίχως διαμεσολαβητές διοίκηση των απαραίτητων διαδικασιών στην αποικία ώστε να ολοκληρωθεί η μεταφορά των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών. Αυτό το νέο αποικιακό καθεστώς, της απ'ευθείας διαχείρισης και μεταφοράς του χρηματοπιστωτικού πλούτου από τους αποικιοκράτες, αναδύεται σήμερα σε Ελλάδα και Ουκρανία.
Πίσω
από την δήθεν συμφωνία για το ελληνικό χρέος,
στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες και οι θεσμοί τους
-Ευρωπαϊκή Επιτροπή,
Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, ΔΝΤ, και Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας
(ΕΜΣ)- θα αναλάβουν εντός ολίγου την απευθείας διαχείριση της
λειτουργίας της ελληνικής
οικονομίας με βάση το Μνημόνιο που υπεγράφη στις 14 Αυγούστου 2015
μεταξύ Ελλάδας
και Τρόικας. Το Μνημόνιο περιγράφει λεπτομερώς τις διαδικασίες. Στην
περίπτωση της
Ουκρανίας έχει προβλεφθεί ακόμα πιο άμεσος τρόπος. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ
εγκατέστησαν
σε θέσεις Υπουργών Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας χρηματοπιστωτικούς
διαμεσολαβητές,
τον Δεκέμβρη του 2014. Απο εκείνη την ημέρα αυτοί καθορίζουν την
καθημερινή εξέλιξη
της ουκρανικής οικονομίας.
Οι μορφές που λαμβάνει στην πράξη το νέο αποικιακό
καθεστώς της μεταφοράς των χρηματοπιστωτικών ενεργητικών είναι πολλές: όπως για
παράδειγμα αποπληρωμή τόκων ενός συνεχώς αυξανόμενου χρέους, ή την πώληση ενεργητικών
του κράτους σε πολύ χαμηλές τιμές σε κερδοσκόπους και τράπεζες των αποικιακών κρατών
ή ακόμη η καθολική κατοχή του τραπεζικού συστήματος της αποικίας και του ενεργητικού
των τραπεζών της με σκοπό τη μεταφορά του στους μετόχους των τραπεζών και τους ιδιωτικούς
επενδυτές της αποικιακής χώρας.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Η πρόσφατη συμφωνία που υπεγράφη στις 14 Αυγούστου
2015 μεταξύ της Ελλάδας και της Τρόικας των ευρωπαϊκών οικονομικών θεσμών προσθέτει
άλλα 98 δισεκατομμύρια δολλάρια στο ελληνικό χρέος ανεβάζοντάς το σύνολό του σε πάνω
από 400 δις δολ. Τα νέα 98 δις προορίζονται στο σύνολό τους για την αποπληρωμή προηγούμενων
χρεών και την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Το ζητούμενο είναι η παραγωγή
πλούτου μέσω σκληρότερης εργασίας των Ελλήνων, περικοπών δημοσίων δαπανών και αυξήσεων
των φόρων με σκοπό τη δημιουργία του λεγόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος από το οποίο
θα πληρωθούν τόκοι και χρέος.
Οι Έλληνες δεν θα παράγουν και δεν θα πουλήσουν τα
προϊόντα τους σε χαμηλές τιμές στη Γερμανία ώστε εκείνη να τα επαναεξάγει σε υψηλότερες
τιμές κι έτσι να κερδίσει από τη διαφορά –αυτό ήταν το σύστημα της αποικιοκρατίας
του 19ου αι. Οι πολυεθνικές εταιρίες δεν θα έρθουν στην Ελλάδα να βρουν χαμηλόμισθους
εργαζόμενους και μικρά κόστη ώστε να μπορέσουν να εξάγουν στον υπόλοιπο κόσμο με
μεγάλα κέρδη –αυτό ήταν το μοντέλο της αμερικανικής αποικιοκρατίας του δευτέρου
μισού του 20ου αι. Οι Έλληνες θα δουλεύουν πιο σκληρά και για λιγότερα χρήματα με
σκοπό την παραγωγή ενός πλεονάσματος που θα αποδίδεται απ'ευθείας στους θεσμούς
της Τρόικας με τη μορφή αποπληρωμής τόκων ενός συνεχώς αυξανόμενου χρέους. Η Τρόικα
είναι διαμεσολαβητής, εισπράκτωρ χρεών, αντιπρόσωπος του κράτους των τραπεζιτών
και των κερδοσκόπων στο όνομα των οποίων γίνεται η είσπραξη των τόκων και των χρεών.
Η Τρόικα είναι ένα σύνολο υπερεθνικών οργανισμών και νέων πρακτόρων απομύζησης του
πλούτου.
Η Τρόικα των ελληνικών Μνημονίων προβλέπει με κάθε
λεπτομέρεια την απευθείας διοίκηση και οργάνωση απόσπασης και μεταφοράς του πλούτου.
Το τελευταίο μνημόνιο αρχίζει με την ρητή κατάφαση ότι κανένας νόμος ή άλλη πράξη,
ακόμα και μικρότερου κύρους, εκ μέρους των ελληνικών αρχών δεν μπορεί να θεσμοθετηθεί
δίχως προηγούμενη έγκριση από την Τρόικα. Έτσι, η Τρόικα έχει δικαίωμα για βέτο
επί απολύτως όλων των πολιτικών μέτρων της Ελλάδος και επί όλων των νομοθετικών
ή εκτελεστικών αποφάσεων, σε κάθε επίπεδο διακυβέρνησης.
Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα δεν θα έχει καμία δική
της φορολογική πολιτική. Ο προϋπολογισμός της χώρας θα ορίζεται από την Τρόικα και
αυτή θα επιβλέπει την σύνταξή του. Το μνημόνιο κατανόησης απαιτεί μια καθ'ολοκληρία
αναδόμηση της ελληνικής φορολογίας και των δαπανών του νέου προϋπολογισμού. Η Ελλάδα
μπορεί να αποφασίζει τον προϋπολογισμό της όμως μόνο αν κι εφόσον το θέλει η Τρόικα.
Οι αντιπρόσωποί της θα επιβλέπουν την εκπλήρωσή του για να επιβεβαιώσουν ότι η Ελλάδα
ακολουθεί τον δικό τους προϋπολογισμό. Κάθε ελληνικός οργανισμός και κάθε νομοθετική
επιτροπή της ελληνικής Βουλής θα έχει τον δικό της «τροϊκανό κομισάριο» που θα
επιβλέπει σχεδόν καθημερινά την κάθε απόφαση.
Το μνημόνιο προβλέπει επίσης ότι η Τρόικα έχει το
δικαίωμα να ονομάζει «ανεξάρτητους συμβούλους» στα Συμβούλια των ελληνικών Τραπεζών.
Πολλά παλαιά μέλη των τραπεζικών συμβουλίων θα μετακινηθούν από τις θέσεις τους.
Με άλλα λόγια, τα μέλη που έχει υποδείξει η Τρόικα θα είναι αυτοί που θα κουμαντάρουν
τις ελληνικές τράπεζες σε καθημερινή βάση. Τα ελληνικά υποκαταστήματα και οι θυγατρικές
των τραπεζών εκτός Ελλάδος «ιδιωτικοποιούνται» για παράδειγμα μέσω της πώλησής
τους σε άλλες Ευρω-τράπεζες. Οι ελληνικές τράπεζες, από δω και μπρος, θα είναι ελληνικές
μόνο κατ'όνομα. Θα μετατραπούν σε παρακλάδια ή σε θυγατρικές ντε φάκτο των Ευρω-Βορίων
τραπεζών που κάνουν την δουλειά τους πίσω από το παραβάν της Τρόικας και εις βάρος
των ελληνικών ιδρυμάτων. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια δολλάρια που διατέθηκαν για την
ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών θα καταλήγουν στις τράπεζες του Λουξεμβούργου,
όχι της Ελλάδας. Η Ελλάδα δεν έχει πια δική της νομισματική πολιτική. Αποφασίζει
η Τρόικα.
Η Παγκόσμια Τράπεζα θα ανασχεδιάσει το ελληνικό σύστημα
αρωγής προς τους φτωχότερους και το νέο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Τα νέα μέλη
που έχουν υποδειχθεί για το Υπουργείο Εργασίας, μετά από έγκριση της Τρόικας θα
«εξορθολογίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα» (αυτό σημαίνει απολύσεις εκπαιδευτικών
και μειώσεις μισθών). Το νέο Υπουργείο Εργασίας θα εφαρμόσει τις προτάσεις των «ανεξαρτήτων
συμβούλων» της Τρόικας με σκοπό τον περιορισμό των «βιομηχανικών πράξεων» (δηλαδή
των απεργιών) και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και, ακολουθώντας τις υποδείξεις
των συμβούλων, θα τεθούν νέοι κανόνες για τις συλλογικές απολύσεις (μαζικές απολύσεις).
Θα μειωθούν οι συντάξεις, θα αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης, θα αυξηθούν οι εισφορές
για την υγεία των εργαζομένων και οι τοπικές διοικήσεις θα είναι πιο αποτελεσματικές
(= απολύσεις, μειώσεις μισθών) και όλο το δικαιοδοτικό σύστημα θα ανασχεδιαστεί.
Τα 50 δις του ΤΑΙΠΕΔ θα παραμείνουν στην Ελλάδα. Παρόλα
αυτά το ταμείο αυτό θα λειτουργεί υπό την επίβλεψη των « ευρωπαϊκών θεσμών », όπως
προβλέπει το Μνημόνιο κατανόησης. Η Τρόικα θα αποφασίζει τι θα ιδιωτικοποιηθεί και
τί θα ξεπουληθεί, με ταχείες διαδικασίες και σε τιμές που να συμφέρουν τους κερδοσκόπους.
Στο μεταξύ θα επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις και πωλήσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει
ή προβλεφθεί.
Η περίπτωση της Ουκρανίας
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, τα πολυπόθητα δάνεια
κατέφθασαν στη χώρα μόνο αφού οι τραπεζίτες του δολλαρίου και του ευρώ ανέλαβαν
ως Υπουργοί Οικονομικών κι Εθνικής Οικονομίας της Ουκρανίας, τον Δεκέμβρη του 2014.
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έστειλαν 4 δις τον Ιανουάριο του 2015
ενώ το ΔΝΤ ανήγγειλε ταχύτατα μια νέα συμφωνία 40 δις τον Φεβρουάριο. Μετά από αυτά
τα 40 δις, το χρέος της Ουκρανίας εκτινάχθηκε από 12 δις το 2007 σε 100 δις το 2015.
Το σύνολο του νέου χρέους θα σημάνει μια μαζική αύξηση της απομύζησης του χρηματοπιστωτικού
πλούτου με τη μορφή αποπληρωμής τόκων επί αυτών των 100 δις.
Επί πλέον μεταφορά πλούτου θα πραγματοποιηθεί με την
επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Κάτι παραπάνω από 342 πρώην κρατικές επιχειρήσεις
προβλέπεται να ιδωτικοποιηθούν τάχιστα κατά το 2015, εντός των οποίων σταθμοί παραγωγής
ενέργειας, ορυχεία, 13 λιμάνια και μέχρι και αγροκτηνοτροφικές φάρμες. Οι τιμές
πώλησης θα είναι πιθανότατα ευκαιρίας, ώστε να επωφεληθούν πλήρως οι Ευρωπαίοι και
οι Αμερικανοί «φίλοι». Κατά τον ίδιο τρόπο θα πραγματοποιηθεί και το ξεπούλημα
των ιδιωτικών ουκρανικών επιχειρήσεων με την έγκριση των αρμοδίων υπουργών. Μία
στις πέντε είναι τεχνικά σε πτώχευση και αδυνατεί να επαναχρηματοδοτήσει 10 δις
χρέους ομoλόγων υψηλού κινδύνου. Πολλές δεν θα πληρώσουν, οι καλύτερες θα διασωθούν
από τραπεζίτες διαμεσολαβητές και από ευρωπαϊκές ή αμερικανικές πολυεθνικές.
Όλα αυτά καταδεικνύουν, τόσο στην περίπτωση της Ουκρανίας
όσο και της Ελλάδας, την ανάδυση ενός νέου μοντέλου απομύζησης του πλούτου μέσω
της απ'ευθείας διαχείρισης και της μεταφοράς του με τη μορφή χρηματοπιστωτικών ενεργητικών.
Στο παρελθόν, σε περιπτώσεις διάσωσης δημοσίου χρέους, το ΔΝΤ και οι άλλοι θεσμοί
καθόριζαν τις παραμέτρους τού τί έπρεπε να κάνει το προς διάσωση κράτος κι εκείνο
το ίδιο εκτελούσε το προκαθορισμένο σχέδιο. Τώρα όχι πια. Τώρα μπαίνουν απ'ευθείας
εκείνοι και κάνουν κουμάντο για να ειναι σίγουροι ότι η αποικία δεν θα θέσει κανένα
εμπόδιο και ούτε καν θα διανοηθεί να θα καθυστερήσει την μεταφορά των χρηματοπιστωτικών
ενεργητικών που καλύπτεται πίσω από την υποχρέωση αποπληρωμής τόκων ενός αέναου και
συνεχώς αυξανόμενου χρέους.
Μετάφραση από τα ισπανικά: Χριστίνα Κόμη
Πηγή: www.teleSURtv.net,
Βενεζουέλα
για το κείμενο στα ισπανικά
για το κείμενο στα αγγλικά
Σχόλια