Γιατί ο καπιταλισμός χρωστά πολλά στον Αλέξη Τσίπρα

Ο καπιταλισμός έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος από την πολιτική Τσίπρα. Δεν ίσχυει, βέβαια, το ίδιο και για τον ελληνικό λαό.
Πολλοί, οι οποίοι ελκύστηκαν από τον αριστερό λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, ίσως δεν αντελήφθησαν πως άλλα ήσαν τα λόγια και άλλες οι πράξεις. Η πλειονότητα πάντως των ψηφοφόρων του τότε ΠΑΣΟΚ, αμφιβάλλω αν συνδύασε το γεγονός της ταυτόχρονης παρουσίας στην Ευρώπη δύο ηγετών, που διέλυσαν τα κομμουνιστικά κόμματα.

Στην Ελλάδα, το ΚΚΕ έφερε διψήφια ποσοστά, μάλιστα στις εκλογές του 1977 είχε ως στόχο το 17% (προκειμένου να μπει το κόμμα στην δεύτερη κατανομή των ψήφων, όπως προέβλεπε ο τότε εκλογικός νόμος) και οδηγήθηκε στην αφάνεια. Παραμένει δε, έστω και με μικρά ποσοστά, χάρη στη «μεγαθυμία» της Ν.Δ., η οποία δεν ήθελε τα ποσοστά του ΚΚΕ να προστεθούν σ’ αυτά του ΠΑΣΟΚ (και τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ) και είχε ως αντάλλαγμα την υποστήριξη στις δημοτικές εκλογές, όπου το ΚΚΕ κήρυσσε αποχή στις επαναληπτικές, και ο νεοδημοκράτης υποψήφιος εκλεγόταν.

Στην δε Γαλλία, του άλλου «σοσιαλιστή» Φ. Μιττεράν, το ΚΚΓ υπό την ηγεσία του Μαρσαί, συγκέντρωνε ποσοστά περί το 20%, και σε μια πενταετία κατέληξε στο 2% και έκτοτε ουσιαστικώς χάθηκε, παρά τα ανανεωτικά του ανοίγματα σε χώρους της Αριστεράς.

Το σύστημα δεν είναι ανόητο να επιτρέπει σε «αριστερούς» να το αμφισβητούν και να θέτουν εμπόδια στους σχεδιασμούς του. Και αν ακόμη ξεφύγει κάποιος έχει τον τρόπο να τον επαναφέρει στην τάξη. Αυτή είναι η χαρακτηριστική περίπτωση του κ. Τσίπρα, ο οποίος -όπως και προεκλογικώς έγραψα- είναι ο κατάλληλος για να εφαρμόσει τις επιταγές του καπιταλισμού, με το μικρότερο κόστος.

Δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε, ούτε πού είναι οι «αγανακτισμένοι», ούτε πού βρίσκονται οι «ρίπτες» γιαουρτιών, ούτε για ποιο λόγο οι «γνωστοί-άγνωστοι» εφησυχάζουν. Οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Να σκεφθεί μόνο κάποιος, τι θα συνέβαινε σήμερα στις πλατείες των ελληνικών πόλεων, αν στην κυβέρνηση ήταν αστικό κόμμα. Τον μόνο αντίπαλο που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΜΕ, το οποίο άρχισε ήδη την «επαναστατική γυμναστική».

Εκείνα που πέτυχε η «πρώτη φορά Αριστερά» στην Ελλάδα είναι πολλά, αλλά αρκούμαι στα εξής δύο: Πρώτον, κατακύρωσε με την όλη στάση του κατά το εξάμηνο των δήθεν διαπραγματεύσεων, ότι άλλος δρόμος πλην του Μνημονίου δεν υπάρχει. Έτσι, κόπηκε κάθε συζήτηση για εναλλακτικό δρόμο (η κίνηση του κ. Λαφαζάνη εκφυλίστηκε, λόγω γραφικότητας, αλλά και απουσίας ισχυρών επιχειρημάτων), κατέστη δε κοινή συζήτηση ότι «όλοι είμαστε μνημονιακοί», άρα ο όρος αντιμνημονιακός έμεινε στην Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ.

Ταυτοχρόνως, ο κ. Τσίπρας και οι επαγγελλόμενοι τον προοδευτισμό συνεργάτες του, εξέθεσαν την Αριστερά, η οποία επί δεκαετίες παρουσιαζόταν ως η μοναδική κίνηση που προστάτευσε τους αδυνάμους, και είχε κοινωνικό πρόσωπο (παρόλο που όλα τα ευεργετικά μέτρα υπέρ των πενεστέρων ελήφθησαν από την λαϊκή δεξιά). Η υπογραφείσα συμφωνία από τον κ. Τσίπρα αμαύρωσε την εικόνα της Αριστεράς, και ως εκ τούτου η αναφώνηση «όλοι ίδιοι ήσαστε», απέκτησε περιεχόμενο.

Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα αρχικώς ελπιζόμενα, «έκαψε» και την Αριστερά στην Ευρώπη. Η προσφορά του κ. Τσίπρα στον καπιταλισμό είναι τεράστια, αφού κατόρθωσε να αναχαιτίσει την δυναμική που είχαν τα αριστερά κόμματα στις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Πορτογαλίας, όπου οι Πορτογάλοι Αριστεροί ανέκοψαν πορεία και ηττήθησαν από τον δεξιό κ. Κοέλιο. Οι Πορτογάλοι παρακολουθώντας την αριστερή πορεία της Ελλάδας προτίμησαν τον δύσκολο δρόμο της λιτότητας, παραμερίζοντας τις φρούδες ελπίδες που τους έδινε η πορτογαλική Αριστερά, έχοντας προ οφθαλμών τα αποτελέσματα της ελληνικής.

Τα ίδια -και χειρότερα- στην Ισπανία, όπου το αρχικό κύμα ενθουσιασμού με το Podemos όχι μόνον υποχώρησε, αλλά προχώρησαν κι αυτοί σε διάσπαση, με τον αντίστοιχο Λαφαζάνη. Ενώ το Podemos -επίσημα και ο ίδιος ο Πάμπλο Ιγκλέσιας- στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, ένα τμήμα του συντάσσεται με τη ΛΑ.Ε.

Την Παρασκευή, προ των εκλογών, ο κ. Πάμπλο Ιγκλέσιας παρευρέθηκε στην ομιλία του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα. Αλλά, την Τρίτη στην Ομόνοια, ο βουλευτής του Podemos κ. Χεσούς Ροδρίγκεθ ανέβαινε στο βήμα για να χαιρετίσει την προεκλογική εκδήλωση της ΛΑ.Ε. του κ. Λαφαζάνη. Ο κ. Ροδρίγκεθ, όπως και ο συνάδελφός του Χεσούς Ρομέρο, ο οποίος ήρθε επίσης στην Αθήνα, ανήκουν στη συνιστώσα «Αντικαπιταλιστές» του Podemos.

Και βέβαια, οι ισπανικές δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι η ραγδαία πτώση των Podemos όπως και η σταθεροποίηση της νυν κυβέρνησης στην πρωτιά, συνέβησαν μετά τον Ιούλιο του 2015.

Ο καπιταλισμός, επομένως, έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος από την πολιτική Τσίπρα. Το καταστροφικό βεβαίως είναι, ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένος ο ελληνικός λαός. Αποτέλεσε το εργαλείο, που με το χέρι του κ. Τσίπρα, αποδυνάμωσε την Αριστερά στην Ευρώπη.

Μακεδών

voria.gr
---------------
 http://www.triklopodia.gr/psemata-chontra-psemata-me-ekriktiki-gomosi/