ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

Καίγονται τα μάτια μας κοιτάζοντας τον "ήλιο" του ευρώ. Δεν μπορεί να το χωρέσει η "υπερηφάνεια" μας, ότι ΕΜΕΙΣ μπορεί να βγούμε από την Ευρωζώνη, δηλαδή από το κλάμπ των ισχυρών και πολιτισμένων λαών της Ευρώπης, με το ισχυρό νόμισμα. Ότι θα διαψεύσουμε τα οράματα του Εθνάρχη και του Σημίτη!!! Αλίμονο.

• Λατρεύουμε το γερμανικό ευρώ και μισούμε την ελληνική δραχμή, όπως εξάλλου και κάθε τι ελληνικό και κάθε συμπατριώτη μας που τείνει να ξεχωρίσει. Είναι μια κατάρα της φυλής μας...
• Εξάλλου επικρατεί ο φόβος ότι με τη δραχμή θα εξαναγκαστούμε να δουλέψουμε, λες και τώρα τι κάνουμε; Τώρα δουλεύουμε πιο πολύ και χωρίς κέρδος. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι μας έχει πιάσει και φοβόμαστε να φύγουμε από το ευρώ, τώρα, πριν χάσουμε και τις περιουσίες μας από πάνω.

Ταυτόχρονα μας τρομοκρατούν με την προπαγάνδα, πως αν γυρίσουμε στη δραχμή, θα έλθουν αυτοί που έχουν τα ευρώ έξω και θα μας τα πάρουν όλα. Όμως προ ημερών πωλήθηκε ακίνητο αντικειμενικής αξίας 70.000 ευρώ, μόνο 9.000 ευρώ!!! Τελικά, με το να παραμένουμε στο ευρώ και στα μνημόνια, θα μας τα πάρουν όλα για ψίχουλα, χωρίς να μας σώσει το ευρώ.

Το πρόβλημα τελικά δεν είναι τόσο οικονομικό όσο ψυχολογικό. Όμως, έρχεται η σειρά όλων μας. Ό,τι και να σοφιστεί ο καθένας μας ότι μπορεί να κρύψει και να αποφύγει, θα διαπιστώσει ότι θα υπάρξει σχετικός νόμος, λες και γίνεται γι΄ αυτόν και μόνο. Η μάχη κατά μόνας είναι άνιση και χαμένη εκ προοιμίου. Όπου και να κρυφτούμε, ακόμα και στου βοδιού το κέρατο, η κομπανία δανειστών και ντόπιας ολιγαρχίας, θα μας ξετρυπώσει όλους έναν έναν. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι θα διασωθεί μόνος του ο καθένας. Πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί.

Επιστροφή στη δραχμή όμως, με τους ίδιους πολιτικούς στην εξουσία, με την ίδια κρατικοδίαιτη παρασιτική ολιγαρχία να ελέγχει το πολιτικό σύστημα και με τους δανειστές να ασκούν την εθνική κυριαρχία, θα είναι η κόλαση του Δάντη. Μόνο με ελεύθερο αυτόνομο ελληνικό κράτος και το λαό στην εξουσία, έχει νόημα η επιστροφή στη δραχμή πλέον.

Πηγή

Προβολή σχολίων

konstantinos omegas19 Οκτωβρίου 2015 - 3:26 μ.μ.

χασάπη εγώ αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι αυτοί που θέλουν πάση θυσία ευρώ είναι μειοψηφία. Αν ήταν πλειοψηφία τότε τι πιο απλό για τον ΓΑΠ, τον Σαχλαμαρά, τον Τζίφρα να το έθεταν σε ένα δημοψήφισμα και να έφευγε η ρετσινιά του προδότη από πάνω τους; Γιατί αν η πλειοψηφία αποφάσιζε πάση θυσία ευρώ, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό θα έλυνε τα χέρια των πολιτικών και πλέον θα λειτουργούσαν χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους και με λαϊκή νομιμοποίηση να εφαρμόσουν μνημόνια.
Γιατί άλλο είναι το ερώτημα "δραχμή ή ευρώ" και άλλο το ερώτημα "δραχμή ή μνημόνια".
Άρα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο κόσμος δεν θέλει ευρώ πάση θυσία.
Τι γίνεται όμως; Στις εθνικές εκλογές δεν είναι αυτό το διακύβευμα. Ο ψηφοφόρος δεν πάει για να ψηφίσει ευρώ ή δραχμή αλλά ψηφίζει κόμμα. Το κριτήριο δε του κάθε ψηφοφόρου διαφέρει. Άλλος είναι βαμμένος δεξιός ή βαμμένος αριστερός, άλλος προσβλέπει σε κάποιο ρουσφέτι, άλλος ψηφίζει αναγκαστικά κάποιο κόμμα που δεν τον εκφράζει μόνο και μόνο για να μη βγει το αντίπαλο κόμμα που το θεωρεί πολύ χειρότερο, άλλος ψηφίζει με κριτήρια "εθνικά", κάποιοι, θύματα προπαγάνδας, ψηφίζουν ότι νά ναι, κάποιες νοικοκυρές ψηφίζουν τον πιο όμορφο, τον πιο νέο κλπ κλπ.
Δεν είναι λοιπόν οι εκλογές ένας ασφαλής τρόπος να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι νόμισμα θέλει ο λαός και τι είδους διακυβέρνηση