Βρισκόμαστε αμήχανοι και παραλυμένοι μια βδομάδα πριν τις εκλογές που θα κάνουν και με τη βούλα της
βουλής την Ελλάδα ευρωαποικία.
Εκλογές αντάξιας της μπανανίας μας.
8 μήνες πριν ο λαός έβαλε στη βουλή κόμματα με
αντιμνημονιακή ρητορεία σε ποσοστό πάνω του 50%.
Σήμερα τα κόμματα που έχουν αντιμνημονιακές αναφορές δεν
ξεπερνούν το 20% του εκλογικού σώματος ενώ τα κόμματα με ξεκάθαρο αντιμνημονιακό
λόγο δεν θα ξεπεράσουν το 10% της εκλογικής προτίμησης. Προφανέστατο το
έλλειμμα εκπροσώπησης και η ζημία που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στον αντιμνημονιακό αγώνα.
Στις δημοκρατίες μονάχα δεν έχουμε έλλειμμα εκπροσώπησης και δημοκρατία δεν
υπάρχει στις αποικίες καθώς εις αυτές ο λαός δεν είναι ποτέ κυρίαρχος.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού κατάλαβε τον αντιμνημονιακό χώρο ξεμπέρδεψε και με αυτόν και τώρα προχωρά όπως είχαμε προλέξει στη νέα μεταπολίτευση όπου το μνημόνιο και αντιμνημόνιο «έχουν τελειώσει», την κυβερνητική ατζέντα την φτιάχνουν οι δανειστές και οι ντόπιοι υπάλληλοι απλά επιδιώκουν να πλειοδοτήσουν στα διαχειριστικά και επιχειρούν να καταδείξουν τις επιμέρους διαφορές δεξιάς αριστεράς όπως το μεταναστευτικό για να έχουν λόγο ύπαρξης.
- Πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά πρωθυπουργός για 8 μήνες, πρώτη φορά πρωθυπουργός που διέλυσε το κόμμα του και έχασε τη νεολαία του για να παραδώσει τη χώρα στους δανειστές.
- Πονάει πάντα η πρώτη φορά.
- Πρώτη φορά αριστερά.
- Και τι αριστερά. Αριστεροκρατία, ξεπεσμένη, εκφυλισμένη και αλαζονική μέχρι το μεδούλι.
Με τη Φωτίου να λέει πως ηγέτες σαν τον Τσίπρα γεννιούνται
κάθε εκατό χρόνια, την κυρά Τασία να μας λέει λίγο πολύ ότι οι πρόσφυγες
έρχονται στα ελληνικά νησιά για ακριβό τουρισμό και τα χουν βουλιάξει στον …
πλούτο, τον Μητρόπουλο να έχει αυτοκτονήσει και να χει αναστηθεί, τον
Κουρουμπλή να θέλει να βάλει πρόστιμα στους μη φρόνιμους καρκινοπαθείς και να μας
λέει ότι σε 2-3 χρονάκια θα χουμε σύστημα υγείας πρότυπο, τη Φωτίου πάλι να λέει
πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να φτιάξει μαρμελάδες για τους φτωχούς, προφανώς
σκοπεύει να τη βγάλει από τα αυτιά της και τον Φίλη να μας λέει λίγο πολύ πως
το μνημόνιο 3 είναι αύξηση στα μακαρόνια κατά κλάσματα του σεντ.
Το παντεσπάνι ξεχάσατε.
Έχει λοιπόν και η αριστερά της Μαρίες Αντουανέτες της, μπόλικες
από δαύτες, να φαν κι οι κότες.
Τι στο διάολο έχει συμβεί;
Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ η ευρωπαϊκή αριστερά και ιδιαίτερα η
ελληνική, αρχίζει και έχει έλλειμμα. Έλλειμμα πατρονίας.
Σε αναζήτηση καινούριου ρόλου και εργοδότη βρίσκεται.
Ένα κομμάτι της θα μείνει με το βλέμμα στα μαυσωλεία να
περιμένει τον μαρμαρωμένο κουμουνιστή να ξυπνήσει, όντως κάποτε ορθόδοξοι και
με τις μεταφυσικές εγγραφές της θρησκείας έντονες παρά τις σπουδές στον
διαλεκτικό υλισμό.
Ένα άλλο κομμάτι θα στραφεί από το διαλεκτικό υλισμό στον
υλισμό νέτα σκέτα και στις πηγές του, τις ΗΠΑ. Τι να την κάνεις την τσίπα
μπροστά στις ΗΠΑ και με ηγέτη Τσίπρα.
Εξού και τα ΗΠΑ ΞΗΠΑ.
Θα αφομοίωναν πρακτικές του Δημοκρατικού κόμματος, το οποίο
παρότι ιμπεριαλιστικό όσο και το ρεπουμπλικάνικο έδινε και δίνει ιδιαίτερη
έμφαση σε μειονότητες.
Αυτό ήταν πολύ καλή ιδέα για τη Νέα Αριστερά καθώς άνθρωποι
και ομάδες με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες και μετανάστες δεν είχαν πολιτική
αντιπροσώπευση σε μια χώρα ούτως ή άλλως ανούσια συντηρητική.
Έτσι βγήκαν παγανιά για νέα πελατεία.
Στο μεταξύ προέκυψε και μια τεράστια καπιταλιστική κρίση και
μια ιμπεριαλιστική επίθεση στην Ελλάδα που ξανάκανε την αριστερά ξανά επίκαιρη.
Μόνο που η Νέα Αριστερά δεν ήταν η αριστερά που στο πρώτο
μισό του προηγούμενου αιώνα οι απλοί άνθρωποι αγαπούσαν και εμπιστεύονταν.
Ήταν η αριστερά του πανεπιστημιακού lifestyle, των ψευτολογίων και των
ψευδολογιών, του τουριστικού ακτιβισμού.
Η αριστερά που δεν δίσταζε να θυσιάζει δικαιώματα των πολλών
για τα προνόμια λιγότερων.
Η αριστερά που σήμερα προσκυνά στην Καισαριανή και υπόσχεται
στους νεκρούς αγωνιστές πως δεν θα προδώσει τους αγώνες τους.
Μα γιατί να τους προδώσει; Όταν μπορεί να τους σφετεριστεί;
Δεν προδίδονται οι αγώνες των νεκρών αγωνιστών. Μόνο των
ζωντανών.
Οι αγώνες των νεκρών δεν προδίδονται. Γίνονται απλά
αντικείμενο χυδαίας πολιτικής εκμετάλλευσης.
Η μέθοδος είναι παλιά όσο και η Εκκλησία.
Για να αγωνίζονται να πεθαίνουν και να βασανίζονται άνθρωποι
για κάτι, σημαίνει ότι αυτό το κάτι είναι σπουδαίο.
Αυτό το ηθικό δέος η αριστερά το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο
για να μπορεί να γίνεται ο αριστερός ψάλτης της δεξιάς, όπως η εκκλησία
υπερεπένδυσε σοφά στους πρωτοχριστιανούς και τις διώξεις τους για να μπορεί να
αποκτήσει κοσμική εξουσία και να διώκει μετά αυτή.
Έτσι και τα αριστερά ιερατεία και οι γραμματείς και φαρισαίοι τους.
Κάναν το ηθικό δέος ηθικό πλεονέκτημα. Και το κουμπώσαν με
την διανοητική ανωτερότητα που οι αριστερές σπουδές απλόχερα χαρίζουν. Εξού και
το ιδιότυπο της αριστεράς αλαζονείας.
‘Ένα πράγμα τρέμουν πλέον οι νεοαριστεροί, αυτοί που έχουν
βάψει το πολιτικό τους DNA κόκκινο
όταν το αίμα στις φλέβες τους τους φαντάζει γαλάζιο:
Το αριστερόμετρο.
Φοβούνται τη φοβερή του δύναμη. Το έχουν δοκιμάσει ο ένας πάνω
στον άλλο με ολέθρια αποτελέσματα.
Ξέρουν τη φοβερή του δύναμη: το έχουν δοκιμάσει πρώτα απ όλα
στους ανένταχτους, σε αυτούς που δε γουστάρουν να φοράνε κουστουμάκια με δεξιά
ή αριστερά μανίκια.
Αυτούς το αριστερόμετρο στην Ελλάδα τους εξαφάνισε, τους εκτόπισε.
Μεταπολιτευτικά, δεν είχες και δεν έχεις θέση στην Ελλάδα αν
δεν έχεις υπογράψει πιστοποιητικό φρονημάτων, αριστερό ή δεξιό.
Το γνωρίζω καλά. Ανήκω σε αυτή τη σιωπηλή μειοψηφία.
Αυτήν την αριστερά την γνωρίζουν καλά οι ολιγαρχίες του
πλούτου και οι πολιτικοί τους. Την ξέρουν καλύτερα κι από την παλάμη τους.
Δεν είναι δα η αριστερά της Λατινικής Αμερικής που είναι
έμπρακτα επικίνδυνη για τον καπιταλισμό χάρη στη ζωογόνο δύναμη του ινδιανισμού.
Δεν είναι η αριστερά των δικαιωμάτων. Είναι η αριστερά των
προνομίων. Δεν είναι αριστερά. Είναι αριστερισμός.
Αυτήν την αριστερά την ήξερε κι ο μεγιστάνας της Fiat Ανιέλι όταν έγραφε πως «Υπάρχει
ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη
την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Την ήξερε κι η Θάτσερ «Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι
ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα λεφτά των άλλων» έλεγε η σιδηρά κυρία.
Maggie’s
dead, long live Alexis.
Με τα συνθήματα μπορείς να κερδίσεις εκλογές. Δεν μπορείς όμως
να κυβερνάς μόνο με συνθήματα.
Αυτή η αριστερά. Η αριστεροκρατία. Η αριστερά που δικαιώνει τους
πολέμιους της τους οποίους καταλήγει να υπηρετεί και εξαφανίζει τους επικριτές της.
Θα περιμένατε μια έντιμη και ειλικρινή αριστερά σε μια χώρα
εγωπαθών υποκριτών;
Δυστυχώς μέσα στη μνημονιακή αγωνία μας, όχι μόνο την
περιμέναμε. Κάναμε αμάν και πώς να την κάνουμε κυβερνώσα αριστερά.
Η έλπιδα ήρθε και μας γάμησε πατόκορφα.
Τώρα μετανάστευσε στη Μ.Βρετανία και στο πρόσωπο του
απολύτως σύμφωνα με βρετανικά δημοσιεύματα μη εκλέξιμου Jerremy Corbyn. Ευτυχώς, γιατί ο Τσίπρας
ήταν απόλυτα εκλέξιμος και είδαμε που κατέληξε αυτό.
Καλό ταξίδι στην ελπίδα λοιπόν. Απλά ελπίζουμε να έχει
ξεκαυλώσει από τις 8μηνες διακοπές στην Ελλάδα και να μην κάνει τη Μ. Βρετανία
Φαληράκι.
Σχόλια