ΔΩΔΩΝΗ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΦΑΡΑΚΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Οι εξελίξεις στην εταιρεία Δωδώνη παρουσιάζονται ως επιτυχία των ιδιωτικοποιήσεων, της πολιτικής προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, και της ανάπτυξης που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Πράγματι, είναι επιτυχία: είναι επιτυχία για την ανάπτυξη του καπιταλισμού στην αγροτική παραγωγή και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλά στον καπιταλισμό, πίσω από την «επιτυχία» ανάπτυξης των καπιταλιστικών σχέσεων και της κερδοφορίας υπάρχει και το δράμα αυτών που πληρώνουν αυτήν την επιτυχία: στη συγκεκριμένη περίπτωση των εργαζόμενων και των μικρών και μεσαίων κτηνοτρόφων.

Η επιτυχία, μας λένε, έγκειται στο γεγονός ότι μια προβληματική επιχείρηση, η οποία αντιπροσώπευε πολλά από τα κακά της ελληνικής οικονομίας και ιδιαίτερα των κρατικών επιχειρήσεων (πελατειακές σχέσεις και διαφθορά, χαμηλή κερδοφορία και συσσώρευση χρέους), γίνεται πρότυπο ανάπτυξης, αυξάνει την κερδοφορία της, το μερίδιο της στην εσωτερική αγορά, και γίνεται πρεσβευτής των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό.

Δεν έχουμε καμιά διάθεση να υπερασπιστούμε την αθλιότητα των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς και της συσσώρευσης χρέους. Οι ίδιοι που σήμερα διαλαλούν τα καλά του «εκσυγχρονισμένου» καπιταλισμού στην Ελλάδα, δημιούργησαν και γιγάντωσαν το «διαπλεκόμενο» καπιταλισμό της προηγούμενης περιόδου. Και στις δύο περιπτώσεις εξυπηρετούσαν την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Η δεύτερη πολιτική είναι η συνέχιση της πρώτης.

Αυτό που αποκρύπτουν αυτές ιστορίες επιτυχίας («success stories» επί το ελληνικότερον) είναι το τίμημα αυτής της επιτυχίας.

Η Δωδώνη ξεκίνησε ως συνεταιριστική επιχείρηση των αγροτικών συνεταιρισμών της Ηπείρου. Οι συνεταιρισμοί όμως στον καπιταλισμό δεν μπορούν να σταματήσουν τη διείσδυση των καπιταλιστικών σχέσεων στην αγροτική παραγωγή, τη διαφοροποίηση των αγροτών σε φτωχούς και πλούσιους, τη συγκέντρωση της παραγωγής και του κέρδους σε όλο και λιγότερο χέρια. Με αφορμή τα χρέη των συνεταιρισμών, τα μερίδια τους πωλήθηκαν στην Αγροτική Τράπεζα –η οποία με την πολιτική της έπαιξε ρόλο στην ενίσχυση των πιο μεγάλων κτηνοτρόφων– και κατόπιν η Αγροτική Τράπεζα ξεπουλήθηκε σκανδαλωδώς στην Τράπεζα Πειραιώς. Οι θυγατρικές της Αγροτικής Τράπεζας ξεπουλήθηκαν και αυτές με τη σειρά τους. Η Δωδώνη πουλήθηκε για κάτι λιγότερο από 21 εκ. ευρώ σε εταιρία επένδυσης κεφαλαίων ρώσικων συμφερόντων.

Φυσικά, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της εταιρίας έρχονται και τα «καλά» της: αύξηση της κερδοφορίας μέσα από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργατών της Δωδώνης, τη μείωση της τιμής του γάλακτος που πληρώνει η Δωδώνη στους κτηνοτρόφους, τις καθυστερήσεις στις πληρωμές, γενικώς με την υλοποίηση όλων εκείνων των τακτικών που έχει στη διάθεσή του το κεφάλαιο για να συμπιέσει το κόστος και να αυξήσει το κέρδος.

Το τίμημα λοιπόν των «επιτυχιών» αυτής της πολιτικής, εντελώς αναπόφευκτης στον καπιταλισμό, είναι η καταστροφή των πιο αδύναμων αγροτών και η πιο άγρια εκμετάλλευση των εργατών.

Ιδιαίτερα για τους κτηνοτρόφους, να πούμε ότι η Δωδώνη είναι σχεδόν ο αποκλειστικός αγοραστής του γάλακτος, επομένως, εξαρτώνται πλήρως από την πολιτική τής, ιδιωτικής πια, εταιρίας ρώσικων συμφερόντων (με έδρα τις Παρθένους Νήσους), με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. 

• Αν προσθέσουμε σ' αυτήν την εξάρτηση και το γεγονός ότι παίρνονται συνεχώς μέτρα που καταστρέφουν τους μικρούς αγρότες (αύξηση της φορολόγησής στο 26% από το πρώτο ευρώ, 100% προκαταβολή φόρου, μη επιστροφή του φόρου στα καύσιμα, αύξηση του ΦΠΑ από 13 σε 23% στα αγροτικά εφόδια, τριπλασιασμό του ποσού των ασφαλιστικών εισφορών στο ΟΓΑ και άλλα που προβλέπονται στο νέο μνημόνιο), τότε γίνεται κατανοητό ότι η «επιτυχία» της ιδιωτικοποίησης της Δωδώνης δεν είναι παρά ο ανοικτός τάφος για εκατοντάδες νοικοκυριά της περιοχής της Ηπείρου.

Στις σημερινές συνθήκες μάλιστα και μπροστά στις εκλογές προβάλλει εντελώς ξεκάθαρα η υποκρισία όλων των δυνάμεων που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, υπηρετούν τα μνημόνια και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. Οι ίδιοι που εξυμνούν την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας στην αγροτική παραγωγή, δηλαδή, την πλήρη μετατροπή της αγροτικής παραγωγής σε μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή, η οποία έχει ως επακόλουθο το ξεκλήρισμα των μικρών και μεσαίων αγροτών, διαγκωνίζονται σε ρητορικές κορώνες για τη σωτηρία της αγροτικής παραγωγής, τη σωτηρία των αγροτών που «πρέπει να μείνουν στα χωριά τους» για να μην ερημώσει η ύπαιθρος, για την αγροτική παραγωγή «ως ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας», και άλλα ηχηρά παρόμοια.

• Οι προτάσεις τους δεν είναι τίποτα άλλο από καθαρή κοροϊδία: προτείνουν να συνενωθούν οι αγρότες σε συνεταιρισμούς-Ανώνυμες Εταιρίες μεγαλοαγροτών με ιδιωτικό management, όπου όμως μόνο οι πιο ισχυροί αγρότες θα έχουν όφελος. Ή, η καραμέλα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και από την πλευρά της ΝΔ και των άλλων μνημονιακών δυνάμεων ότι μπορούν να διαχειριστούν το μνημόνιο με καλύτερο τρόπο, ώστε κάποτε να έρθει «ανάπτυξη», να παρθούν πίσω κάποια από τα πιο επώδυνα μέτρα, κτλ. Όμως, η φτωχή αγροτιά πεθαίνει ακριβώς από την ανάπτυξη, την καπιταλιστική ανάπτυξη. 

Και το μνημόνιο είναι ακριβώς η απάντηση του μεγάλου κεφαλαίου για να βγει από την κρίση. Η έξοδος από την κρίση έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση το χτύπημα της μικρής παραγωγής και την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Το φως στην άκρη του τούνελ της κρίσης θα το αντικρύσει μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Για τους μικρούς παραγωγούς υπάρχει μόνο το σκοτάδι του αφανισμού τους.

• Όμως, δεν είναι ανάγκη να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Υπάρχει λύση αλλά απαιτεί αγώνα και ριζοσπαστικές, πραγματικά επαναστατικές προτάσεις και αλλαγές. Η μόνη πρόταση για τη σωτηρία όχι μόνο της αγροτικής παραγωγής αλλά και των φτωχών –μικρών και μεσαίων αγροτών– είναι να παρθούν δραστικά μέτρα:

Δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών, όπου η μικρή ιδιοκτησία θα συνενωθεί για να γίνει παραγωγική και ανταγωνιστική και όπου το κάθε νοικοκυριό θα έχει μία ψήφο.

Εθνικοποίηση όλων των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων που προμηθεύουν αγροεφόδια στους αγρότες. Το κράτος αναλαμβάνει την τροφοδότηση των συνεταιρισμένων παραγωγών με τα απαραίτητα αγροεφόδια και μηχανήματα και την τεχνική και επιστημονική καθοδήγηση για τη βελτιστοποίηση της παραγωγής. Το κράτος αναλαμβάνει να αναπτύξει την παραγωγή για όσα από τα αγροεφόδια εισάγονται.

Το κράτος αναλαμβάνει το εμπόριο και τις εξαγωγές, αγοράζει την παραγωγή και την διανέμει στους εργαζόμενους της πόλης εξασφαλίζοντας, από τη μια, τη διατροφική επάρκεια με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, και από την άλλη, ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης στους αγρότες. Εξαφανίζεται έτσι και το παρασιτικό κεφάλαιο των μεσαζόντων εμπόρων. Φυσικά, αυτό σημαίνει και την εθνικοποίηση της Δωδώνης χωρίς καμιά αποζημίωση.

Στις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αποκτούν τη δυνατότητα ελέγχου της παραγωγής, δικαίωμα βέτο, μέσα από αιρετούς και άμεσα ανακλητούς εκπροσώπους.

• Εθνικοποίηση των τραπεζών, που στο κάτω-κάτω τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι μέσα από τη φορολογία και την αποπληρωμή των δανείων, ώστε να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της ανάπτυξης της παραγωγής.
• Κατάργηση του απορρήτου (βιομηχανικό, εμπορικό, τραπεζικό) για όλες τις επιχειρήσεις που θα περνούν στα χέρια του κράτους για να βγουν στη φόρα τα σκάνδαλα και η διαφθορά και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι.  

Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι πρόκειται για μέτρα που η υλοποίησή τους έρχεται σε σύγκρουση με τα μνημόνια, το ευρώ, την ΕΕ, και κυρίως με τον ίδιο τον καπιταλισμό. Έχουμε επίγνωση ότι ο αγώνας θα είναι σκληρός. Μόνο έτσι όμως μπορεί η παραγωγή να οργανωθεί στη βάση ενός δημοκρατικού κεντρικού κρατικού σχεδιασμού για την ολόπλευρη ανάπτυξη του κοινωνικού πλούτου, τη σωτηρία της εργατικής τάξης από τη λιμοκτονία και των φτωχών αγροτών από τον αφανισμό. Γύρω από αυτό το πρόγραμμα καλούμε σε συσπείρωση την εργατική τάξη και τους φτωχούς αγρότες αλλά και όλες τις πολιτικές δυνάμεις που μιλάνε στο όνομα των συμφερόντων τους. Ένα πρώτο βήμα στη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου έγινε με τη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας. Η όσο μεγαλύτερη απήχησή της στις εκλογές θα εμποδίσει τη συνεχιζόμενη καταστροφή της φτωχής αγροτιάς, θα δυναμώσει τους αγώνες εργατών και αγροτών και θα τους δώσει νικηφόρα προοπτική.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015 

Πηγή