ΒΑΡΙΑ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΝΕΟ 1922: ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ ΣΤΗ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ.

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Τι είναι ο Α. Τσίπρας; Προδότης ή ανίκανος; Γιατί, με βάση την υπεραπλούστευμένη λογική που ανθίζει τα τελευταία χρόνια στα social media, εάν ένας πρωθυπουργός, που έχει υποσχεθεί την έξοδο από τα μνημόνια, «καταφέρνει» μετά από 5 μήνες να επιστρέψει με ένα ακόμη χειρότερο μνημόνιο,… ένα από τα δύο μπορεί να είναι.

Εκεί οδηγεί και η λογική των υποτιθέμενων υπερασπιστών του, που  αναζητούν σε επίπεδο προσώπου-Ηγέτη τη σωτηρία (παραγνωρίζοντας ότι τότε και η  καταστροφή θα πρέπει να χρεωθεί αναλόγως-μονοπρόσωπα).

Γιατί, με βάση αυτή τη στρεβλή λογική, ποιος αν όχι ο πρωθυπουργός, έχει την  τελική ευθύνη; Αυτός δεν επέλεξε τους συνεργάτες του (ο Βαρουφάκης δεν ήταν επιλογή προερχόμενη από το εσωκομματικό τοπίο ισορροπιών)  και αυτός δεν ήταν που έχει την πολιτική ευθύνη για όλους τους χειρισμούς που έγιναν (ή δεν έγιναν) όλους αυτούς τους μήνες;

Στη πολιτική δε κρίνεσαι από τη πρόθεση. Αλλά από το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα ήταν μια συμφωνία που θα επιτελέσει την θανατική καταδίκη της ελπίδας και την συνέχεια και όχι της ανατροπή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Τελικά… τι είναι ο Α. Τσίπρας; Ανίκανος ή προδότης; Υλοποίησε με απόλυτη ακρίβεια ένα οργανωμένο σχέδιο, διάρκειας πολλών μηνών ή και χρόνων ή αποτελεί τον επικεφαλής  μιας ομάδας όπου η πολιτική αφέλεια συναγωνίζεται την ιδιοφυΐα του Άβαρελ ;

Τίποτα από τα δύο.

Όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες δεν ήταν τίποτα λιγότερο από την ολική κατάρρευση της στρατηγικής όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και μιας ολόκληρης περιόδου της νεότερης ιστορίας της χώρας.

Κατέρρευσε  η στρατηγική της ευρωπαϊκής ιδέας και του «ανήκωμεν εις την δύσιν» . Οι δύο βασικοί πυλώνες μιας «αφήγησης» που είτε στην «δεξιά» της εκδοχή, είτε την πιο «μετριοπαθή» είτε την αριστερή της, κυριάρχησε για δεκαετίες στη χώρα.

Ότι ήταν η Μικρασιατική Καταστροφή για την «Μεγάλη Ιδέα» ήταν και οι τελευταίες εβδομάδες για τα ιδεολογήματα του ευρωατλαντισμού.

Η «Ιδέα-βασιλιάς» είναι γυμνή. Όχι από τις θεωρητικές αναλύσεις, από τις προκηρύξεις ή το υψωμένο αλαζονικό δάχτυλο του καθοδηγητή. Αλλά από την ίδια την πείρα και το βίωμα. Το μοναδικό τρόπο που μπορεί να συντριβεί η ιδεολογία των κυρίαρχων τάξεων στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας όπου ο ιδεαλισμός είναι όρος ύπαρξης.

Και εάν με τα δύο προηγούμενα μνημόνια κατέρρευσε η «δεξιά» ή ¨κεντρώα» εκδοχή του ευρωαντλαντικού μονόδρομου, τώρα κατέρρευσε και η «αριστερή»: η ουτοπία  της προοδευτικής μεταρρύθμισης  της Ευρώπης.

Κατέρρευσε και άφησε πίσω της ένα τεράστιο πολιτικό κενό. Κενό που όσο θα περνάει ο καιρός θα διευρύνεται . Και εάν δε το καλύψει η αριστερά ,θα το καλύψει, όπως συμβαίνεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η άκρα δεξιά.

Και κάπου εδώ σταματάει ο ιδεαλισμός και ξεκινά η ιλαρότητα.

Και δεν είναι η βασική της πλευρά το ότι η κοινωνική ασφάλεια και οι συντάξεις θα οδηγηθούν στο Δελφινάριο. Στη τελική ο συμπαθής Χαϊκάλης στο «υπουργείο Σκλαβοπαζαρου», είναι η λιγότερη προβληματική επιλογή σε μια αλυσίδα που ξεκίνησε με τον Παυλόπουλο και συνεχίστηκε με την Παναρίτη, τον Ταγματάρχη και δεκάδες άλλους.

Η βασική της πλευρά είναι ότι στελέχη της αριστεράς δανείζονται, από τα μνημονιακά στελέχη των τελευταίων 5 χρόνων, όλα τα επιχειρήματα του ΤΙΝΑ , το ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Οργανώνουν διπλές σκοπιές στο Νομισματοκοπείο και αναπαραγάγουν τα πιο σαθρά νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα, αναποδογυρίζοντας τη πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω.

Σε ποιό «μαρξιστικό» παράλληλο σύμπαν θα δικαιολογηθεί :

Η «Αυστηρή επανεξέταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων».Η  «Αυστηρή επανεξέταση των εργατικών κινητοποιήσεων».  Την υποχρέωση  «Να ακολουθήσει τη βέλτιστη πρακτική της ΕΕ για τις ομαδικές απολύσεις» .Το ότι  «25 δισ. ευρώ ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών» ή το ότι «Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή».

Η ήττα είναι ήδη εδώ. Δεν θα έρθει στο άμεσο μέλλον. Και δεν ευθύνεται γι αυτήν ο Λαφαζάνης, που στοχοποιείται από τα media με ναζιστικές μεθόδους, ο Λεουτσάκος ή ο Πετράκος.

Ηττήθηκε η αριστερή εκδοχή του ευρωατλαντικού ΤΙΝΑ-«there is no alternative». Η αυταπάτη για τη φύση του ιμπεριαλισμού. (α΄ ξύλινος όρος)

Αλλά χωρίς εναλλακτική σύντροφοι, η αριστερά απλά δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Και η εναλλακτική υπάρχει ήδη. Όχι μόνο σαν τεχνοκρατικό σχέδιο στα συρτάρια. Αλλά σαν πραγματική κίνηση,  στη ταξική πάλη (β΄ ξύλινος όρος). Υπάρχει στη καρδιά(ναι, στη καρδιά)  και το νου της μεγάλης πλειοψηφίας του ΟΧΙ.

Και η γενέθλια μέρα της ήταν, σαν ιστορική ειρωνεία, η Παρασκευή 3 Ιουλίου, όταν μίλησε στο Σύνταγμα ο Α.Τσίπρας. Εκεί γεννήθηκε το κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο της επόμενης περιόδου. Το Μέτωπο του ΟΧΙ.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

----------

Blogger: Συμπληρωματικά δες παρακάτω: 

Η ΛΕΠΙΔΑ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ 

Του ΣΤΑΘΗ*

  Ο Ναπολέων έλεγε ότι «ο στρατηγός είναι το επιτελείο του» και μάλλον είχε δίκιο, αν κρίνουμε απ’ το γεγονός ότι για να φθάσει στο Βατερλώ του χρειάσθηκε δεκαπέντε χρόνια. Ο κ. Τσίπρας χρειάσθηκε μόνον πέντε μήνες. Διότι και ο Ελληνας πρωθυπουργός, τηρουμένων των αναλογιών, υπήρξε και αυτός «το επιτελείο του». Δηλαδή οι κ.κ. Παππάς, Βαρουφάκης, Σαγιάς, Δραγασάκης και Φλαμπουράρης. Με αυτό το επιτελείο ο κ. Τσίπρας δεν είχε καμιά ελπίδα, ακόμα κι αν έφθανε στην ώρα του ο Γκρουσί, ή αργούσαν να φανούν οι Πρώσοι.

Εξ όλων αυτών ο κ. Βαρουφάκης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο αίρων τας αμαρτίας των άλλων, ούτε, πολύ περισσότερο, ο επί σφαγήν μόσχος ο σιτευτός προς το συνεχές και αδιατάρακτον μιας άδοξης ευωχίας των υπόλοιπων άσωτων υιών - όπου «άσωτοι υιοί» διάβαζε αδέξιοι κι αδαείς παρακοιμώμενοι.

Για την ώρα ο κ. Τσίπρας «δίνει λογαριασμό» στους πάντες για το Βατερλώ των Βρυξελλών, ενώ οι επιτελείς του σιωπούν αιδημόνως (όταν δεν «ευχαριστούν τους Αμερικανούς» όπως ο κ. Δραγασάκης), περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Η μπόρα όμως δεν πρόκειται να περάσει, έρχεται καταιγίδα, θα βρέξει καρέκλες κι αμμώνια, έρχεται Αρμαγεδδών, έρχονται μέτρα κι εφαρμοστικοί νόμοι, διψασμένοι για αίμα σαν σίριαλ κήλερς.

Για την ώρα ο κ. Αλέξης Τσίπρας παραμένει ο πιο δημοφιλής Ελληνας πολιτικός. Κατά τη γνώμη μου, πιο δημοφιλής κι απ’ τον Ανδρέα Παπανδρέου, διότι οι περισσότεροι Ελληνες γνώριζαν τότε κατά βάθος ότι ο Ανδρέας ήταν ένας (βολικός) δημαγωγός, ενώ οι επίσης περισσότεροι Ελληνες σήμερα γνωρίζουν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι ένας ανιδιοτελής πολιτικός, βγαλμένος απ’ τα σπλάχνα της Αριστεράς, των αγώνων και των κινημάτων. Ενα δικό μας παιδί, ο «μικρός», που μπόρεσε να μιλήσει στον λαό, αποενοχοποιώντας την Αριστερά και από τις ρετσινιές εναντίον της, αλλά και από δικές της αμαρτίες. Ο κ. Τσίπρας είναι δημοφιλής,

και μετά την ήττα του (μας) πιθανόν να έγινε ακόμα πιο δημοφιλής, διότι στα μάτια του λαού έπραξε (και διαθέτει) κάτι το ηρωικό. Τα έβαλε με τα θηρία. Μάλιστα, πάντα στα μάτια μεγάλου μέρους του λαού, ο Ελληνας Πρωθυπουργός ενισχύει το (τραγικό) μεγαλείο της πορείας του προς τους Φιλίππους με την ίδια του τη μοναχικότητα. Στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα

οι περισσότεροι Ελληνες δεν βλέπουν τον Ναπολέοντα, τον «στρατηγό που είναι το επιτελείο του», αλλά τον Διγενή, το παλληκάρι που παλεύει μόνο του στα μαρμαρένια αλώνια με τον χάροντα-Σόιμπλε και τα άλλα θηρία. Για αυτό ακόμα κι αν ο κ. Τσίπρας ηττήθηκε, οι περισσότεροι Ελληνες (όπως και ο ίδιος είπε) πιστεύουν ότι ο σπόρος έπεσε. Μόνον που δεν είναι ο σπόρος που φύτεψε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες για να ανθίσει ύστερα στα χέρια του Παυσανία στις Πλαταιές, αλλά η αγωνία του Ιουλιανού μπροστά στην Κτησιφώντα.

Μαθημένοι, χιλιάδες χρόνια τώρα, οι Ελληνες να εντάσσουν στο εθνικό εορτολόγιο τις ήττες τους ως πρόσφορο της αντίστασής τους σ’ αυτές, έχουν φθάσει ως εδώ ευαίσθητοι, τραυματισμένοι, πεισματάρηδες κι αλαφροΐσκιωτοι. Επίσης, πολυπράγμονες, πολυμήχανοι, πολεμικοί. Οδυσσείς.

Αλλοτε με στρατηγούς, άλλοτε με στρατηγήματα έχουν επιβιώσει, προσθέτοντας μνήμη στη μνήμη, ευγνώμονες στους Προμηθείς και καχύποπτοι με τους Καίσαρες.

Θα ήταν λοιπόν παράξενο, στη βάση της ποιητικής της πολιτικής που χαρακτήριζε τον λαό, να μην είναι ο κ. Τσίπρας δημοφιλής, όσον και θα ήταν παράδοξο στη βάση του κυνισμού της εξουσίας να μην οδηγηθεί να καταστεί ανίσχυρος.

Διότι με βάση το επερχόμενο νέο Μνημόνιο ο κ. Τσίπρας δεν θα είναι ένας Ελληνας Πρωθυπουργός, μάλιστα πρόμαχος του λαού, αλλά ένας ντόπιος Υπατος Αρμοστής των Επικυριάρχων, υποχρεωμένος να εκτελεί κατά γράμμα διαταγές και υπαγορεύσεις. Πόσο θα αντέξει έναν τέτοιο ρόλο ο κ. Τσίπρας, άγνωστον. Δημοφιλής, αλλά

ανίσχυρος θα είναι υποχρεωμένος σε διττά δεσμά:

1. να παρακολουθεί τον αργό θάνατο της Ελλάδας μέσα στην ύφεση, τη λιτότητα και την τελική απελπισία.

2. να παρακολουθεί τον αργό θάνατο του ευρώ και της ευρωζώνης στα χέρια της Γερμανίας.

Δηλαδή, μια ακόμη, αλλά από τις πιο τραγικές, ειρωνεία της ιστορίας. Να πεθαίνει η Ελλάδα για ένα ευρώ που πεθαίνει κι αυτό. Για ένα «άδειο πουκάμισο».

Αλλά, αν ο κ. Τσίπρας είναι πλέον ανίσχυρος απέναντι στους Δυνατούς, δυνάστες και δανειστές, είναι ταυτοχρόνως ανίσχυρος κι εν σχέσει με τους εγχώριους ευκαιριακούς συμμάχους του, τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι (και την πιθανή ολική επαναφορά της... ΔΗΜΑΡ), οι οποίοι, με την πρώτη ευκαιρία, θα τον σύρουν όπως έσυρε ο όχλος τον Ανδρόνικο Κομνηνό στα καντούνια της Πόλης, όταν εκείνος έχασε την εμπιστοσύνη και την αγάπη του λαού.

Ταυτοχρόνως, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή (ούτε για τον κ. Τσίπρα ούτε για κανέναν άλλον). Υπάρχει μια οιονεί διάσπαση που ή θα πάρει τη μορφή μιας (αμφιπόλεμης) συγκατοίκησης ή θα ολοκληρωθεί. Από τους 39 βουλευτές που ψήφισαν «όχι», οι τέσσερις ανήκουν στην προεδρική επιρροή. Υπήρξαν βουλευτές που ψήφισαν «ναι» για να μην καταρρεύσει η κυβερνητική πλειοψηφία (πέφτοντας κάτω απ’ τους 120 βουλευτές). Στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος η πλειοψηφία δεν υποστήριξε την πολιτική Τσίπρα. Πολλές απ’ τις οργανώσεις του κόμματος βράζουν, ενώ «υποδείξεις» και (δυστυχώς) απειλές απ’ τα κεντρικά, ή καταλήγουν ανεπίδοτες, ή επιστρέφονται ως απαράδεκτες. Οι φυγόκεντρες τάσεις εξελίσσονται (ή ακόμα συγκρατούνται) γύρω από πολλούς πόλους του κόμματος, όπως η Αριστερή Πλατφόρμα, η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο κ. Βαρουφάκης, ορισμένοι απ’ τους πασοκογενείς, χωρίς να αποκλείονται κι άλλοι πόλοι, ακόμα όχι εμφανείς.

Πρόκειται για μια κινούμενη τρικυμία η οποία θα πρέπει να υποστηρίξει από τώρα κι ως τον Σεπτέμβρη την επιβολή σιδερένιων νόμων και αμέσως στη συνέχεια τα επαχθή και ειδεχθή αποτελέσματά τους. Πράγμα αδύνατον.

Οπερ;

Οπερ, ανασχηματισμός και βλέπουμε. Διότι «ο στρατηγός είναι το επιτελείο του», και το επιτελείο του κ. Τσίπρα παραμένει (μέσα σ’ αυτόν τον καταιγισμό των καταιγίδων) ατάραχο. Παππάς, Σαγιάς (θα ρωτήσω τον κ. Φλαμπουράρη να μου πει ποιος είναι αυτός) και Δραγασάκης - με τις ευχαριστίες μας στον Ομπάμα. Ευτυχώς

που η Die Zeit λέει ότι «ο θάνατος του ευρώ είναι θέμα χρόνου». Ε, αν στο μεταξύ καταφέρουμε να έχει πεθάνει η Ελλάδα νωρίτερα, τι να κάνουμε; το πολύ-πολύ να της πούμε αυτό που ο Χρόνης Μίσσιος είχε πει για τους δικούς του (μας) αδικοχαμένους - «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς»...

ΥΓ.: Το σκίτσο που δημοσιεύεται σήμερα στη στήλη πρωτοδημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» το 2005. Οχι για κάποια ήττα που ούτε τότε παραδεχθήκαμε, αλλά επειδή δεν θα παραδεχθούμε ποτέ καμμιά ήττα.  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

• Η λεπίδα που τρέχει

  --------------

  Από εδώ και πέρα: Μην διανοηθείς να πας σε εκλογές εάν…

   

  γράφει ο Σπύρος Σουσάνης Αλέξη,
  

  Μη διανοηθεις να πας σε εκλογές, ούτε την ψήφο της γυναίκας σου δεν θα βρεις
  αν προηγουμένως δεν στείλεις με συνοπτικές διαδικασίες στον
  εισαγγελέα τους φοροφυγάδες, και όχι δείγμα για τα μάτια,
  αν δεν κλείσεις κανάλια που δεν πληρούν προδιαγραφές, κοινώς πώληση
  συχνοτήτων κλπ
  αν δεν συλλάβεις διακινητές λαθραίου πετρελαίου
  αν δεν παρουσιάσεις ονόματα και ξεκαθαρίσεις τις διάφορες λίστες.
  αν δεν ξηλώσεις όσους δεν έχουν παρουσιάσει έργο το 5μηνο.
  αν δεν επαναφέρεις νόμους που απαλλάσσουν και ξεπλένουν στην κολυμβήθρα
  του Σιλωάμ πάσης φύσεως παραβάσεις των προκατόχων σου, και
  αν δεν στείλεις στον εισαγγελέα Παπανδρέου, Γεωργίου (ΕΛΣΤΑΤ) κ.α. και ΟΧΙ άλλο εξεταστικές. Τις ακούει ο λαός και γελάει.

  Κλείσε επιχειρήσεις που χρωστούν, ΜΜΕ, εκδότες και κατασκευαστικές. Αυτές σκάβουν τον λάκκο σου. Όλα αυτά μεσ΄το καλοκαίρι.Δεν έχεις χρόνο.
  Αυτές ή εσύ. Οι κάποιοι εργαζόμενοι που θα χάσουν τις εργασία τους από το κλείσιμο των εταιριών θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη της πατρίδας με τον τρόπο τους.
  Οι ευκαιρίες σου τελείωσαν. Ζήτησες ισχυρή πλειοψηφία στο δημοψήφισμα
  και ο λαός, σου την έδωσε.
  Εσύ τι έκανες;
  Ο λαός ήταν έτοιμος μαζί σου για σύγκρουση και συ τι έκανες ;
  Το ΟΧΙ το μετέτρεψες σε ΝΑΙ. Γιατί βρέθηκες αδιάβαστος. Έδειξες ανωριμότητα.
  Έτσι σε έπεισε το περιβάλλον σου. Θεώρησες τις αγκαλιές και φιλιά των έξω μαζί με το παραμύθιασμα, ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν βρέθηκε κάποιος από τους γύρω σου να σου πει ότι όταν οι εκτός και εντός αντίπαλοι σε επιβραβεύουν, κάτι δεν κάνεις καλά; Όταν σου ζητούν συνεργασία με Ποτάμη αντί ΑΝΕΛ σημαίνει ότι είσαι σε καλό δρόμο με τους ΑΝΕΛ. Να είσαι βέβαιος, όταν κατηγορούν τις επιλογές σου οι αντίπαλοι σημαίνει είσαι στον σωστό δρόμο.Η επιτυχία σου θα εξαρτηθεί από τις επιλογές σου.
  Όλοι περιμέναμε ότι είχες σχέδιο Β και απογοητευτήκαμε.
  Αρχηγός, φίλε Αλέξη, σημαίνει να προβλέπεις. Σου αναγνωρίζουμε ότι προσπάθησες σκληρά και την απειρία σου, αλλά δεν αρκεί. Έτσι ξεχωρίζεις.
  Τελικά ο Βαρουφάκης που απέμπεψες ήταν ο Σωστός και γι΄αυτό κατηγορήθηκε τόσο. Τον παρακολουθούσα στον Παπαδάκη επί 3ετία. Δεν άλλαξε τα πιστεύω του. Η αρχή του ήταν στην διαπραγμάτευση πρέπει να είσαι έτοιμος για ρήξη. Εσύ ήσουν ;
  Εσύ τι έκανες ; Εσύ άλλαξες. Δίχασες το κόμμα σου. Δεν φρόντισες για σχέδιο Β.
  Τώρα δεν είσαι αντιπολίτευση. Τα ΘΑ δεν αρκούν. Ο κόσμος πρώτα περιμένει την πραγματοποίηση των υποσχέσεων και μετά θα σε ψηφίσει. Πίστωση χρόνου δεν έχεις.
  Μη βασίζεσαι στην προσωρινή πίστωση ποσοστών που θα σου εμφανίσουν οι δημοσκοπήσεις.
  Μη θεωρήσεις μόνιμη την στήριξη ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι χωρίς αντάλλαγμα.
  Μη δώσεις την ικανοποίηση σε αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα ότι είσαι αριστερή παρένθεση και ένας σαν κι αυτούς.
  Ή θα μείνεις στην Ιστορία ως εθνάρχης που έσωσε την χώρα από το μνημόνιο και την ανασύνταξαν ή θα είσαι το μαύρο σημάδι της Ελληνικής Ιστορίας παρέα με αυτούς που την κατέστρεψαν.

  Πηγή