Γιατί
η Βρετανία δεν διαθέτει ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, όπως η Ελλάδα ή η
Ισπανία; αναρωτιέται η αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Guardian, Ζόι
Γουίλιαμς. Και απαντάει: «Γιατί κανείς στο βρετανικό πολιτικό φάσμα δεν μπορεί
να αμφισβητήσει τις αγορές και τα όργανά τους».
Στην
Ισπανία, γράφει η Γουίλιαμς, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δημιούργησε
ένα επιτυχημένο
κίνημα, ικανό να μεταμορφώνεται. Το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ -
σε μία χώρα που μερικά χρόνια πριν είδε το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής
να ενισχύεται, τώρα οι ψηφοφόροι της πήγαν στις κάλπες και εξέλεξαν με διαφορά
ένα ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς.
«Ως
έναν βαθμό αυτό συνέβη και με το στρατόπεδο του "ναι" στη Σκωτία»
αναφέρει το δημοσίευμα. Τί έχουν όμως κοινό όλα αυτά τα κινήματα; Πρώτα από
όλα, απορρίπτουν τις επικρατούσες οικονομικές «αλήθειες». «Οι κυριαρχούσες
οικονομικές συζητήσεις στη Βρετανία» γράφει η Γουίλιαμς, «σημαίνουν ότι τα
κόμματα παραθέτουν απόψεις, τις οποίες δικαιολογούν και υπερασπίζονται σε
αναφορά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή το Γραφείο για την Ευθύνη του
Προϋπολογισμού ή την Τράπεζα της Αγγλίας. Οι οικονομικές προβλέψεις, ή τα
σώματα που τις κάνουν, είναι η τελική αυθεντία για το τί συνιστά σωστή
απόφαση». Στη Βρετανία, συνεχίζει το δημοσίευμα, το ΔΝΤ παρουσιάζεται σαν
αυθεντία, κάτι σαν διορατική θεότητα, που μπορεί να δει στο μέλλον και κανείς
δεν την αμφισβητεί. Σε αυτό το επίπεδο, οι διαφωνίες των βρετανικών κομμάτων,
έχουν να κάνουν μόνο με το ποιός μπορεί να υλοποιήσει αποτελεσματικότερα αυτά
που θέλει το ΔΝΤ.
«Ένα
από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία στην προεκλογική εκστρατεία στην Ελλάδα ήταν
ότι ακούγαμε τους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ να απαντούν σε ερωτήσεις για το τί θα
κάνουν αν θυμώσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή αν επικρατήσει πανικός στις
αγορές (...) Οι διαφορές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στα υπόλοιπα κόμματα
έγινε ξαφνικά ξεκάθαρη:
το αριστερό κόμμα δεν αντιμετωπίζει την ΕΚΤ ως
μπαμπά που πρέπει να υπακούσει. Δεν θα αποζητήσει την υπομονή του. Δεν θα
δεχθεί με κάθε τίμημα τους όρους του. Πρόκειται για την απαραίτητη προϋπόθεση
του αξιόπιστου αριστερισμού: η απόρριψη των οργάνων, όπως οι κεντρικές
τράπεζες, που τώρα κάνουν κουμάντο. Δεν μπορείς να χτίσεις εκ νέου το παιχνίδι
βασισμένος στους κανόνες τους» συνεχίζει το δημοσίευμα.
Σχόλια