Στα ίχνη τρομοκράτη βρίσκεται η αστυνομία

Στα ίχνη του πιο επικίνδυνου τρομοκράτη που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα βρίσκεται η αστυνομία η οποία έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφία του.
Ειδικοί στην τρομοκρατία τον χαρακτηρίζουν ως τον απόλυτο καταστροφέα, ο οποίος, πρέπει να επισημάνουμε, δεν σταματάει τη δράση του ακόμα και αν έχει αφήσει πίσω του εκατόμβες θυμάτων. Μάλιστα οι ειδικοί τονίζουν χαρακτηριστικά ότι η δράση του δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο τρομοκράτη, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τον αποκαλούν «Μάστιγα του Θεού» .
Ο λαός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός γιατί ο εν λόγω τρομοκράτης είναι ειδικευμένος στις μεταμφιέσεις και στην εξαπάτηση αφελών και ευκολόπιστων πολιτών. Πηγή

ΤΡΑΓΙΚΟΙ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ» ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ 

Του ΠΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ*

Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2009 όταν ο νεοεκλεγέντας, τότε, πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, παρουσιάζοντας στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμα των 100 ημερών του για τη χώρα, έκανε λόγο για μια «επανάσταση του αυτονόητου» , της οποίας θα ηγείτο ο ίδιος, απέναντι «σε ένα διεθνές οικονομικό κατεστημένο που … αρέσκεται να φορτώνει την κρίση στα μεσαία και φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας» (βλέπε σχετικό σύνδεσμο ).

Περίπου έξι μήνες αργότερα ο ίδιος πρωθυπουργός ανακοίνωνε την αίτηση της χώρας για οικονομική βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης της Τρόικας, υιοθετώντας ένα πρόγραμμα που στους πρώτους δεκαέξι μήνες εφαρμογής έσπασε κάθε αρνητικό οικονομικό ρεκόρ διεθνώς οδηγώντας στην κατακρήμνιση της μεσαίας τάξης και στην μεγαλύτερης αύξηση των επιπέδων φτώχειας μεταξύ όλων των αναπτυγμένων κρατών του κόσμου, αναγκάζοντας τον Γ. Παπανδρέου να παραιτηθεί.

Μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Γ. Παπανδρέου συνέδεσε το Μνημόνιο με την «επανάσταση του αυτονόητου» , λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήρθε η ώρα κάτι να αλλάξει, να κάνουμε μία επανάσταση, την επανάσταση του αυτονόητου» και επεξηγώντας πως το αυτονόητο ήταν «οι αλλαγές σε όλους τους τομείς, η πάταξη της διαφθοράς σε όλους τους τομείς και η λειτουργία του κράτους και των υπηρεσιών να είναι προς όφελος των πολιτών, η καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία, ένα σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα και το τέλος των πελατειακών σχέσεων».

Αυτό που ακολούθησε ήταν η πτώχευση της χώρας και η αναδιάρθρωση με δάνεια που τη χρέωσαν μέχρι το 2060, με πιθανότητα οριστικής εξόφλησης τους ακόμη και ως το 2100 και μαζί με αυτά η κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και η απαξίωση της δημόσιας υγείας και της παιδείας.

Η επιστροφή Παπανδρέου, κάποια στιγμή, ωστόσο, στο ρόλο του προέδρου ενός κόμματος ήταν αναμενόμενη. Μία πολιτική δυναστεία όπως των Παπανδρέου δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέχεια, τουλάχιστον όχι αμαχητί.

Αυτό, παρόλο που ο τελευταίος εκ των εκπροσώπων της, ο Γιώργος, συνέδεσε το όνομα του με τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική τραγωδία της Ελλάδας στις τελευταίες δεκαετίες και παρά το ότι ο δεύτερος εξ αυτών, ο Ανδρέας, προκάλεσε μία από τις μεγαλύτερες αυξήσεις στο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ που καταγράφηκε ποτέ σε αναπτυγμένη ή αναδυόμενη χώρα μέσα σε οκτώ χρόνια, εκτοξεύοντας το από το 20% στο 100% του ΑΕΠ περίπου, από το 1981 μέχρι το 1989.

Θα περίμενε, όμως, κανείς ο Γ. Παπανδρέου να κάνει τη μεγάλη επιστροφή του βασισμένος σε μία διαφορετική ρητορική από αυτήν με την οποία συνέδεσε την ανάληψη της εξουσίας το 2009, την πορεία προς το Μνημόνιο, την αιτιολόγηση του Μνημονίου και την πορεία προς την πτώχευση της χώρας.

Εντούτοις, επέλεξε ως σύνθημα για το «come back» του την «επανάσταση του αυτονόητου», το ίδιο που χρησιμοποίησε το 2009, το 2010 και το 2011, πριν αναγκαστεί να παραιτηθεί επειδή η «επανάσταση» του σκλάβωνε τη χώρα για δεκαετίες αντί να τη λυτρώνει.

Αν, τουλάχιστον, το είχε εμπνευστεί ο ίδιος ο συστημικός «επαναστάτης» Παπανδρέου θα μπορούσε κανείς, καλόπιστα, να κατανοήσει, την εμμονή του σε αυτό. Αλλά το σύνθημα το εμπνεύστηκε το 2002, ο τότε υφυπουργός Παιδείας κ. Ν. Γκεσούλης.

Σε άρθρο από το Βήμα με ημερομηνία 09.06.2002 διαβάζουμε σχετικά: «Πρόκειται για μια ολόκληρη επιχείρηση - μια επανάσταση - που εφαρμόζει αυτή την περίοδο το υπουργείο Παιδείας (με στόχο τη συνεργασία καθηγητών – μαθητών) και στην οποία μάλιστα ο κ. Γκεσούλης έχει δώσει κωδική ονομασία. Την αποκαλεί «η επανάσταση του αυτονόητου»!»

Ένα σύνθημα το οποίο έγινε σημαία της ΟΛΜΕ το 2003 (σχετικός σύνδεσμος), για να χρησιμοποιηθεί με μία ευρύτερη έννοια σε άρθρο της Καθημερινής, ήδη από το 2005 (σχετικός σύνδεσμος) πολύ πριν το οικειοποιηθεί ο κ. Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 υποσχόμενος την προστασία των αδύναμων, για να το επαναφέρει στη συνέχεια αιτιολογώντας το Μνημόνιο που συνέτριψε τους αδύναμους και να το ανασύρει σήμερα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ως πρόεδρος στο «νέο» κόμμα του, με την υπόσχεση, για άλλη μια φορά, να τα «αλλάξει όλα».

*Πηγή: tvxs.gr.

Κυριακή 04 Ιανουαρίου 2015
=================

Γιώργος Παπανδρέου: θρασύς, ψεύτης και ανίκανος

Κάποιες φορές, το θράσος σε αφήνει άφωνο και το ψέμα είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορείς να πιστέψεις πως το ακούς. Αυτή, τη βασική αρχή της γκεμπελικής προπαγάνδας φαίνεται πως ακολουθεί κατά γράμμα ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ο οποίος επανεμφανίστηκε για να (ξανά)σώσει τον τόπο, ιδρύοντας μάλιστα το δικό του κομματικό μαγαζάκι, μια που αυτό που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του (ΠΑΣΟΚ) το κατέστρεψε  ολοσχερώς…

Εμφανίστηκε, λοιπόν ο ΓΑΠ με το κόμμα του για να σερβίρει από τις πρώτες δύο παραγράφους το χοντρό ψέμα: τη δέσμευσή του, δηλαδή, να αγωνιστεί για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας. Απολαύστε τους θρασείς ψεύτες:

«Το 1974, μετά την εθνική τραγωδία της Κύπρου και την κατάρρευση της δικτατορίας, λαϊκή απαίτηση έγινε η απελευθέρωση της Ελλάδας. Όραμα του λαού μας, να απεξαρτηθούμε από τη «ρίζα της συμφοράς»: την εξάρτησή μας από ξένες δυνάμεις που ήθελαν κυβερνήσεις πιόνια, δημοκρατίες ελεγχόμενες και λαούς υποταγμένους. Η απεξάρτησή μας αποτελούσε όρο και ελάχιστη προϋπόθεση για να εδραιωθεί η λαϊκή κυριαρχία αλλά και να πραγματοποιηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμερα, το 2015, o κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει. Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, είναι η απελευθέρωσή μας από μια νέα εξάρτηση, που έχει τη ρίζα της στην αιχμαλωσία των δημοκρατικών μας θεσμών. Αιχμαλωσία από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης».

Προφανώς ο ΓΑΠ απευθύνεται σε ανθρώπους με μνήμη αμοιβάδας που έχουν ξεχάσει τι ακριβώς έπραξε ως πρωθυπουργός της χώρας, πως την οδήγησε στην εποπτεία του ΔΝΤ και στη μέγγενη των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.

Δυστυχώς για τον ΓΑΠ οι εποχές έχουν αλλάξει και τα πεπραγμένα αποτυπώνονται ψηφιακά και μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή και να διακινηθούν άμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους—αποκαλύπτοντας το  θρασύ ψεύτη και ανίκανο θεόγυμνο πριγκιπόπουλο…