Είναι ίδιον των (κακομαθημένων) παιδιών, των ανώριμων ανδρών και γυναικών καθώς και των πονηρών να προβάλλουν πάνω στον αντίπαλό τους, στον ενάντιο, στον αντικείμενο, τα δικά τους χαρακτηριστικά, τη δική τους σκανδαλιά, τη δική τους, εν τέλει, αχρειότητα.
Αδίστακτος, φέρ’ ειπείν, ο κ. Κασιδιάρης , παρ’ ότι κτύπησε την κυρία Κανέλλη υπό τα όμματα του Πανελληνίου, έσκουζε κατόπιν ότι «αυτή με βάρηξε πρώτη»!!
Ας δούμε λοιπόν ποιος είναι παράγων ανωμαλίας και για το πολίτευμα και για την πολιτική.
Ποιος ξεκίνησε αντιμνημονιακός και καθ’ οδόν όχι προς τη Δαμασκό, αλλά προς τα Σούσα, είδε το μαύρο φως των δανειστών και εν μία νυκτί μεταμορφώθηκε σε μνημονιακόν; Ποιος παραμύθιαζε τον λαό λέγοντας ψέματα στα Ζάππεια για να υφαρπάξει την ψήφο; Ο κ. Σαμαράς ή ο άλλος του εαυτός;
Εάν τα ψέματα είναι κάτι το αυτονόητο, το ηθικόν και το νόμιμο, τότε ο κ. Σαμαράς δεν είναι ένα υπόδειγμα παλαιοκομματικού, δημαγωγού και τυχοδιώκτη.
Τι ήταν; πολιτειακή ανωμαλία ή πολιτική προδοσία, όταν ο κ. Σαμαράς δήλωνε γονυπετής μπροστά στην ποδιά της κυρίας Μέρκελ «ουδείς αναμάρτητος»; Τον εαυτόν του μόνο υποβίβαζε σε ανδρείκελο ή αποδεχόταν προσέτι τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο; Δεν είναι ο ορισμός της πολιτειακής ανωμαλίας η Ελλάδα σήμερα, αντί για Σύνταγμα, να διαθέτει Μνημόνιο; Είναι ομαλότητα να έχει χάσει η χώρα την Ασυλία της;
Ποιος έλεγε ότι θα κάνει «μιαν και μόνη εξεταστική επιτροπή», ώστε να αναζητηθούν οι ευθύνες όσων υπήγαγαν τη χώρα σε καθεστώς κατοχής; Ο κ. Σαμαράς. Με ποιους συγκυβέρνησε και συγκυβερνά; με τους υπεύθυνους για αυτήν την υποταγή και τη δούλωση. Τι είναι αυτό, αν όχι συγκάλυψη ευθυνών, κουκούλωμα και συνενοχή;
Είναι πολιτειακή ομαλότητα ή καραμπινάτη ανωμαλία η διακυβέρνηση μέσω Προεδρικών Διαταγμάτων; Είναι ομαλότητα η εισαγωγή και η υπερψήφιση 200(!!!) τροπολογιών στη Βουλή νύκτωρ, όπως έγινε προχθές το βράδυ, πριν από τη δεύτερη ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Ποιος δεν πατάει το πόδι του στη Βουλή; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος δεν απαντά στον κοινοβουλευτικό έλεγχο; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος δεν συνομιλεί με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει συναντήσεις ξένων αξιωματούχων με τον κ. Τσίπρα κατά τις επισκέψεις τους στη χώρα μας; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος φορμάρισε καπέλο στην κορυφή της Νέας Δημοκρατίας μιαν ακροδεξιά ομάδα για να κουμαντάρει το κόμμα; ο κ. Σαμαράς.
Ποιος εισηγήθηκε πρώτος αυτός και όχι οι Βοριδογεωργιαδοβουλτεψαίοι τη θεωρία των δύο άκρων; ο κ. Σαμαράς.
Ποιος επανέφερε τον εμφυλιοπολεμικό και ακροδεξιό λόγο στην πολιτική ζωή; Ποιος τον έστεψε επίσημο λόγο του κόμματός του; Ποιος ήταν σε επικοινωνία με τη Χρυσή Αυγή μέσω Μπαλτάκου; Ο κ. Σαμαράς! Και είναι όλα αυτά το απαύγασμα της ομαλότητας;
Ποιος αμόλαγε ακριτομυθίες για άδεια ΑΤΜ; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας! Και δεν είναι αυτό σκαστή ανωμαλία! Θα υπήρχε πρωθυπουργός σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα έλεγε κάτι τέτοιο και δεν θα πήγαινε σπίτι του ατιμασμένος;
Ποιος δίνει στην ανωμαλία τη σημειολογία της με την ακατάσχετη κινδυνολογία, την επίκληση και την εφαρμογή της καταστολής και τους αλλεπάλληλους εκβιασμούς;
Ποιος ομιλεί από του βήματος της Βουλής με κουτσαβάκικο ύφος και ψευτομάγκικες εκφράσεις; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος γέμισε τον δημόσιο βίο και τον δημόσιο λόγο με αναλόγου φυράματος κεκράκτες; Πώς βγήκαν στον αφρό οι επίγονοι των δωσιλόγων με το ακροδεξιό και φιλοφασιστικό παρελθόν;
Και αν η δομική ανωμαλία αυτής της χώρας είναι η Διαπλοκή, ποιον άλλον εκτός από τον κ. Σαμαροβενιζέλο αυτή η φάουσα υποστηρίζει με νύχια και με δόντια;
Είναι ομαλότητα ή ανωμαλία η κυριαρχία μιας ορδής αμοραλιστών και αγράμματων που, «εν αλαζονεία και μέθη» ευρισκόμενοι, μας τρυπάνε το μυαλό με τις ουρανομήκεις απιθανολογίες τους, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο τους; Ολοι αυτοί που καλλιεργούν τα κόμπλεξ κατωτερότητας των Ελλήνων έναντι των Δυτικών, όλοι αυτοί που κατηγορούν τους Ελληνες για «τεμπέληδες», «διεφθαρμένους» και... λαϊκιστές, υπηρεσίες στην πατρίδα προσφέρουν ή στο Βερολίνο;
Είναι τυχαίο ότι ο εσμός αυτός αποτελείται από εθνικιστές, ακροδεξιούς, με ρατσιστικό παρελθόν, σμπίρους της Διαπλοκής και ραγιάδες των δανειστών; Τι είναι όλοι αυτοί; οι Ουρσουλίνες της ομαλότητας; Τι θα ήταν όλοι αυτοί χωρίς τις πλάτες του κ. Σαμαρά και των εντολέων του;
Είναι ομαλότης να εκτελείται εναντίον της χώρας συμβόλαιο θανάτου; Ποιος παρενδύει με όσα λέει, όσα κάνει; Ποιος έλεγε ότι «σκίζει καθημερινώς τα μνημόνια» και πίσω απ’ την πλάτη των πολιτών ετοίμαζε το επόμενο Μνημόνιο ή Προληπτική Γραμμή Πίστωση ή όπως διαολοαλλιώς θα το λένε; Ο κ. Σαμαράς ή ο μίστερ Χάυντ;
Ποιος έλεγε κάθε φορά ότι δε θα πάρει νέα μέτρα και τα έπαιρνε την επόμενη μέρα; Ο κ. Σαμαράς.
Ποιος αναισχύντως ομιλούσε για success story κι έξοδο στις αγορές την ίδια ώρα που ετοίμαζε νέες περικοπές, νέες απολύσεις, επιπλέον φορολόγηση;
Είναι ομαλότης να ζουν οι Ελληνες με την αγωνία και τον φόβο της επόμενης μέρας; Είναι ομαλότης και όχι ανωμαλία να κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι τους το σπαθί του Δαμοκλή; Είναι ομαλή η ζωή που πολιορκείται από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις;
Είναι πολιτειακή ομαλότητα να κατηγορεί εν σώματι η Δικαιοσύνη την Εκτελεστική Εξουσία για χειραγώγηση; Δεν είναι πολιτειακή ανωμαλία όλη αυτή η παθολογία που αναδύεται κατά τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας; Εις ποίου «τη βάρδια», που λένε και οι Αμερικανοί, συνετέθη, καλλιεργήθηκε και άνθησε ο κήπος του κακού;
Σήμερα, την έσχατη ώρα, ο κ. Σαμαράς εκβιάζει επικαλούμενος «εθνικούς κινδύνους» και «εθνικές περιπέτειες» που με βεβαιότητα απειλούν τη σταθερότητα! Ποια σταθερότητα όμως; των φτωχών; των ανέργων; του ρυθμού των αυτοκτονιών; Ποια σταθερότητα; της υποτέλειας; του πλαισίου για τη διαρπαγή του εθνικού πλούτου; Αυτή είναι η ομαλότητα; Ο ζόφος, η θλίψη και η αιχμαλωσία; Εν τοιαύτη περιπτώσει, η μέγιστη ανωμαλία σ’ αυτήν τη χώρα είναι ο παραλογισμός, η ξεδιαντροπιά και ο αμοραλισμός.
Πτωχοπροδρομική ανωμαλία είναι η καταγγελία των εκλογών ως... επικίνδυνων για τη δημοκρατία.
Είναι πράγματι ανάγκη η ομαλότητα να επιστρέψει στη χώρα. Και προϋπόθεση για αυτό είναι οι εκλογές. Ωστε να εκφρασθεί ο λαός. Οχι μόνον αναθέτοντας την εντολή, αλλά βγαίνοντας ο ίδιος στο προσκήνιο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ σταθεί συνεπής και κυβερνήσει όχι μόνον για τον λαό, αλλά με τον λαό.
Θα είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά το κέντρο βάρους της πολιτικής θα μπορεί να ορισθεί περισσότερο απ’ τους θεσμούς, παρά απ’ την παρέκβασή τους. Σε κάθε κοινωνία που θέλει (και να υπάρχει και) να προοδεύσει, οι θεσμοί και η αλλαγή τους προς το καλύτερο είναι ένα διαρκές ζητούμενο. Αντιθέτως, στην Ελλάδα επί μακρόν, οι λυμφατικοί έτσι κι αλλιώς ως προς τη φιλολαϊκότητά τους θεσμοί φυτοζωούν σε καθεστώς ανωμαλίας.
- Το Σύνταγμα παραβιάζεται, η Δημοκρατία ελέγχεται από τη μιντιακή τυραννίδα, η πατρίδα έχει εκπέσει σε προτεκτοράτο και ο λαός βασανίζεται.
- Με πρώτα και πιο αιμόφυρτα θύματα τους εργαζόμενους. Αρκετά με αυτό το άγος.
- Με τις εκλογές θα ανοίξει μια πόρτα.
- Από κει και πέρα ο καθείς με τις ευθύνες του, πρόσωπα, κόμματα, συλλογικότητες - στον δρόμο δείχνουν όλοι, ποιοι είναι, πώς βαδίζουν, με ποιον στόχο και ποιους τρόπους...
Η στήλη εύχεται σε όλους απ’ την καρδιά της καλές γιορτές, με υγεία και σθένος. Με τύχη αγαθή και την ευλογία του καλού λόγου (και Λόγου για τους πιστούς). Με αγάπη, που «ουδέποτε εκπίπτει», με σκέψη, φρόνηση και μαχητικότητα. Με την ελπίδα η Αριστερά να φανεί χρήσιμη στον λαό.
ΠΗΓΗ:
Σχόλια