Θα καταφύγει στα όπλα ο Πούτιν ή θα υποκύψει στην παγκοσμιοποίηση;

την
Δείτε τι συμβαίνει με την οικονομία της Ρωσίας, για να καταλάβετε τη δύναμη της παγκοσμιοποίησης. Το ρούβλι κατέρρευσε, ενώ τα spreads των ρωσικών ομολόγων εκτινάχθηκαν. Οι Ρώσοι πολίτες, εκεί που δεν είχαν καμία έννοια, ξαφνικά έχουν πανικοβληθεί και σαν αγέλη δημιουργούν ουρές στα super markets και στα άλλα πολυκαταστήματα.
Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση, την οποία διευθύνει
μια μικρή διεθνής οικονομική ελίτ του 1%, όλων των κρατών, η οποία κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου. Μέσα σε αυτή την μονοπολική παγκοσμιοποίηση, αριστεροί και εθνικοί τσαμπουκάδες, είναι καταδικασμένοι.

Στον παραμικρό τσαμπουκά ή άρνηση μιας εθνικής κυβέρνησης να ενδώσει στις επιθυμίες της διεθνούς οικονομικής ελίτ, αρκεί ένα απλό κλίκ σε ένα τερματικό και αυτόματα ο αντίστοιχος λαός βρίσκεται σε πτώχευση. Η καρδιά της παγκοσμιοποίησης δεν είναι πλέον η γνωστή καπιταλιστική βιομηχανική παραγωγή, αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Έχουμε ήδη φύγει από τη βιομηχανική εποχή.

Όταν μιλάμε για αγορές, από τις οποίες δανείζονται τα κράτη, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από τα ταμεία της διεθνούς οικονομικής ελίτ του 1%, τα οποία παράγουν χρήμα από αέρα κοπανιστό. Αυτή τη φούσκα όμως που οι ίδιοι παράγουν, τελικά τη σκάνε πάνω στα κεφάλια των λαών.
  • Ο εθνικιστής Πούτιν, ο οποίος θέλει να παίξει μέσα στην Παγκοσμιοποίηση ως ισχυρό ρωσικό έθνος και όχι ως ρωσική ελίτ του 1%, όπως π.χ. παίζει η ελληνική ελίτ, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να υποκύψει ή να παραμεριστεί, από την ίδια τη ρωσική ελίτ, η οποία ουδόλως συμμερίζεται το όραμά του, αλλά κοιτάει τις ζημιές που υφίσταται. Η Ρωσία αυτές τις μέρες παίρνει μια μικρή γεύση από τα αποτελέσματα ενός απομονωτισμού. Η προσπάθειά του Πούτιν να συγκροτήσει ως αντίθετο πόλο την Ευρασιατική Ένωση, δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί, γιατί απλούστατα δεν το επέτρεψαν οι ολιγαρχικές οικονομικές ελίτ των ενδιαφερόμενων κρατών. Μπορεί λοιπόν ο Πούτιν να καταφύγει στην ισχύ των όπλων, αλλά παρά τη ρωσική ισχύ, μάλλον είναι καταδικασμένος και θα βάλει σε περισσότερες περιπέτειες το ρωσικό λαό, παρά θα τον ωφελήσει.
Σε μια τέτοια κατάσταση της σύγχρονης πραγματικότητας και μάλιστα με την μεγάλη ανάπτυξη των συγκοινωνιών, των επικοινωνιών και του διαδικτύου, αντίθετες προτάσεις που βασίζονται σε μια αναχρονιστική μαρξιστική ανάλυση ή σε εθνικό απομονωτισμό, είναι ιστορική οπισθοδρόμηση και δεν μπορούν να αποτελέσουν τον αντίθετο πόλο που θα περιορίσει την ολιγαρχική παγκοσμιοποίηση. Εδώ. χρειάζεται ένας νέος αντίθετος πόλος και αυτός θα γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα της παγκοσμιοποίησης, από τα αδύνατα σημεία της. Χρειάζεται να διαγνώσουμε τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η παγκοσμιοποίηση και εκεί πρέπει να κτυπήσουμε τις αδυναμίες της.
---------
(blogger: Άλλο και τούτο. Ένας ηγέτης που δεν θέλει να υποταχθεί ο ίδιος και να παραδώσει το λαό του σφάγιο στις αγορές είναι εθνικιστής; Τότε ποιος είναι ο ορισμός του πατριώτη; Μάλλον η Ρωσία θα αναγκασθεί ακόμα μια φορά να πολεμήσει τον - οικονομικό αυτή φορά - φασισμό. Είναι άδικο να δίνει αυτή τη μάχη μόνη της .... ας ελπίσουμε ότι θα ισχύσει στην πράξη κι' αυτή τη φορά: " Ο Ρώσος αργεί να σελώσει το άλογό του, αλλά καλπάζει γρήγορα".

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου