Ας δούμε προσεκτικά τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω :
- Η σύμβαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) για την ECCL προβλέπει τα παρακάτω: Αρχικά, για να λάβει μία χώρα την ECCL θα πρέπει να το αιτηθεί η ίδια. Αμέσως μετά ο ESM, σε συνεργασία με την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και όπου απαιτείται και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), εξετάζει εάν η χώρα πληροί μία σειρά κριτηρίων για να λάβει τη συγκεκριμένη μορφή στήριξης. Εφόσον το συμβούλιο των διοικητών του ESM δώσει το «πράσινο φως» για την παροχή της ECCL, αναθέτει στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ (και στο ΔΝΤ αν απαιτηθεί) τη διαπραγμάτευση με τη χώρα για τους όρους που θα συνδεθούν με την πιστωτική γραμμή. Στη σύμβαση της ECCL αυτοί οι όροι περιγράφονται ως «Memorandum of Understanding » (MoU) ή, όπως είναι γνωστό, ως «Μνημόνιο». Σε αυτό θα περιλαμβάνονται όλες οι λεπτομέρειες για την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόσει η χώρα.
Στη συνέχεια, η σύμβαση της ECCL προβλέπει ότι η Κομισιόν υπογράφει το MoU με τη χώρα. Μόλις εγκριθεί η «πιστωτική γραμμή με ενισχυμένους όρους», η χώρα που την έχει ζητήσει θα βρεθεί υπό καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Εποπτεία που δεν συνδέεται με το εάν θα γίνει χρήση των διαθέσιμων κεφαλαίων. Σε πρώτη φάση η ECCL είναι διάρκειας ενός έτους, ενώ μπορεί να ανανεωθεί δύο φορές, για ένα εξάμηνο τη φορά (συνολικά άλλο ένα έτος).
Σύμφωνα με το καταστατικό του ESM, η Κομισιόν, η ΕΚΤ και, όπου κρίνεται σκόπιμο, το ΔΝΤ, θα πραγματοποιούν «τακτικούς ελέγχους» για να διαπιστώνουν την πρόοδο της χώρας. Αν και η συχνότητα των ελέγχων δεν ορίζεται με σαφήνεια, καθορίζεται επακριβώς η υποχρέωση της Κομισιόν να ενημερώνει τον ESM αναφορικά με την πρόοδο της χώρας. Και αυτή η υποχρέωση θα είναι τριμηνιαία. Δηλαδή, κάθε τρίμηνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ενημερώνει τον ESM για το τι έχει γίνει στην οικονομία της χώρας που έχει την ECCL και εάν χρειάζεται η λήψη επιπλέον μέτρων.
Επίσης, βάσει της σύμβασης της ECCL, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τους όρους της πιστωτικής γραμμής αν το κρίνει αναγκαίο ή ακόμη και να την καταργήσει, οδηγώντας τη χώρα σε κανονικό πρόγραμμα.
- Δεν γνωρίζουμε σε τι θα συνίσταται η νέα σειρά «μεταρρυθμίσεων». Πάντως ότι θα υπάρξουν είναι βέβαιον δεδομένου ότι το ελληνικό υπουργείο οικονομικών έχει μιλήσει ότι η συμφωνία θα περιλαμβάνει το πολύ 10 με 15 διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα ότι σίγουρα θα αφορά στο Ασφαλιστικό και στην Αγορά Εργασίας.
- Τα χρήματα που έχουν απομείνει στο ΤΧΣ (περίπου 11,4 δις ευρώ) στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τοποθετηθούν στην προληπτική πιστωτική γραμμή και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κανένα άλλο σκοπό. Ούτε για την απομείωση των επισφαλών δανείων , ούτε για υποβοήθηση της αναπτυξιακής διαδικασίας της ελληνικής οικονομίας κτλ. Λέγω στην καλύτερη περίπτωση, διότι ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), Κλάους Ρέγκλινγκ με δηλώσεις του στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» υποστηρίζει ότι τα αδιάθετα ποσά του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) θα πρέπει να επιστραφούν σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία στο Eurogroup για τη νέα σχέση των δανειστών με την Ελλάδα έως το τέλος του έτους. Δηλαδή η ελληνική οικονομία θα εισέλθει σε νέο πρόγραμμα ειδικής επιτήρησης χωρίς να λάβει νέα χρήματα. Επιτήρηση και έλεγχος , λοιπόν, χωρίς νέα χρήματα , κάτι που επεδίωκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (που δεν θα ήθελαν να ζητήσουν από τα κοινοβούλιά τους νέα λεφτά για την Ελλάδα) και το ΔΝΤ (όπου πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες φτωχών χωρών για τη βοήθεια στην Ελλάδα).
- Όλες τις χρηματοδοτικές ανάγκες η Ελλάδα θα πρέπει να τις αναζητήσει από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα κεφάλαια της πιστωτικής προληπτικής γραμμής θα υπάρχουν μόνο ως απόθεμα, για ώρα ανάγκης. Το κόστος δανεισμού είναι αβέβαιο. Κανείς δεν γνωρίζει πως θα κινηθεί. Η ελπίδα ότι με την εξασφάλιση που παρέχει η γραμμή πίστωσης, το κόστος δανεισμού θα μειωθεί σχετικά με τα σημερινά επίπεδα εμπεριέχει μεγάλο ποσοστό αβεβαιότητας, ωστόσο αναμένεται ότι θα είναι πολύ υψηλότερα όχι μόνο από εκείνα (2%) του ESM αλλά και του ΔΝΤ (4,0%). Μάλιστα αν η Ελλάδα δεν κατορθώσει να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της από τις αγορές και απευθυνθεί στην προληπτική πιστωτική γραμμή θα είναι όχι μόνο ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί αλλά σκέτη καταστροφή.
Δυστυχώς το πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης , την τελευταία περίοδο, μας θυμίζει όλο και πιο πολύ, το ανέκδοτο του λαγού και του τίγρη με την γνωστή καταληκτική φράση του φουκαρά και συγχρόνως καυχησιάρη λαγού.
Πηγή
Σχόλια