Βασική προϋπόθεση για την ύπαρξη προγράμματος ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας.

Μιλάς για περασμένες εποχές. Τις θυμάμαι.

Δεν αξίζουν καν τη λησμονιά.

Θ.Σ.ΕΛΙΟΤ

Είναι  πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον, να συνταχθεί πρόγραμμα ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, εκ μέρους των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, που να περιλαμβάνει σαφείς προτάσεις  για ένα σύγχρονο  θεσμικό πλαίσιο, και παράλληλα  των αναγκαίων  μακροοικονομικών και μικροοικονομικών προσαρμογών με βραχυπρόθεσμο στόχο την επανεκκίνηση της οικονομίας και με μακροπρόθεσμο την πλήρη απασχόληση σε ένα εξισορροπημένο αναπτυξιακό περιβάλλον.

• Οι κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου και φυσικά τα κόμματα που τις υποστήριξαν δέχθηκαν χωρίς ενδοιασμούς τις προτάσεις του ΔΝΤ, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Προτάσεις οι οποίες στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ήταν ακατάλληλες να εφαρμοστούν σε μια χώρα με έντονες ιδιομορφίες, μιας και ήταν απόρροια ενός πλασματικού – θεωρητικού σχήματος ικανού, κατά τους εισηγητές του, «να λύσει κάθε πρόβλημα σε όλες τις οικονομίες στα μήκη και στα πλάτη του πλανήτη». Με τον τρόπο αυτό ανέτρεψαν σχεδόν το σύνολο του μέχρι τότε θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, εμπεριείχε ουκ ολίγα στοιχεία μη ανταποκρινόμενα στις απαιτήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας.

Συνεπώς, το όποιο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει  να  βασισθεί στη συστηματική μελέτη των σημερινών απαιτήσεων  μιας  οικονομίας  που ευρίσκεται ενσωματωμένη στο διεθνές περιβάλλον μέσω της ευρωζώνης.

• Αυτό μεταφράζεται στη διαμόρφωση ενός νέου θεσμικού πλαισίου που θα είναι διαφορετικό από το παλαιό όσο και από το ισχύον. Ο πιο απλός τρόπος για να δημιουργηθεί αυτό το πλαίσιο είναι η αναγνώριση εκείνων των σημείων από τα δύο αναφερόμενα πλαίσια που θεωρούνται χρήσιμα και η συμπλήρωση τους σταδιακά με όλα τα απαιτούμενα νέα σημεία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Επομένως συστηματική μελέτη όλων των σημείων που ενυπάρχουν και στα δύο θεσμικά πλαίσια, αποδοχή των θετικών στοιχείων, εγκατάλειψη όλων των υπολοίπων και αντικατάστασή τους με νέα και χρήσιμα στοιχεία.

Αν δεν αρχίσει μια τέτοιου είδους προσπάθεια, ήδη από σήμερα, μην περιμένετε να υπάρξει σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας.  Ο μονόπλευρος  θετικός προσανατολισμός προς την αγορά εργασίας δεν πρόκειται να επιλύσει απολύτως κανένα πρόβλημα, παρότι θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η αγορά εργασίας σήκωσε όλο το βάρος της βίαιης δημοσιονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων. Ακριβώς όπως και τα χρόνια του μνημονίου ο μονόπλευρος αρνητικός προσανατολισμός ενάντια στην αγορά εργασίας δεν έλυσε κανένα πρόβλημα.
Πηγή
---------------------
Blogger: 
Ο όποιος σχεδιασμός  και γενικά η επίλυση ενός προβλήματος απαιτεί: 
1. Αρχικές συνθήκες,
2. Πλαίσιο (χωρικό και χρονικό) 
Χωρίς τα δυο παραπάνω προαπαιτούμενα  δεν μπορείς να σχεδιάσεις τίποτα. Νομίζεις ότι επιλύεις το πρόβλημα, αλλά αυτό μόνιμα θα αντιστέκεται να λυθεί και όλο θα σου ξεγλιστράει!
Εξειδικεύοντας τα παραπάνω δυο προαπαιτούμενα:
1α. Έχεις έλεγχο του νομίσματος; 1β. Ποιος κόβει νόμισμα; 1γ. Ποιος ορίζει την ποσότητα χρήματος στην αγορά; 1δ. Έχεις έλεγχο - γνώση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους; 
2α. Έχεις έλεγχο επί της ροής των χρημάτων που μπαίνουν στη χώρα (ή βγαίνουν από τη χώρα;). 2β. Έχεις έλεγχο των συνόρων σου; Σε ότι αφορά την μετακίνηση εμπορευμάτων και ανθρώπων; (Τα σύνορα όσο κι' αν έχουν ως έννοια έχουν κακοποιηθεί είναι απαραίτητα τουλάχιστον για να ορίζουν χώρο ευθύνης κάποιων δομών- εξουσιών αφού σε αντίθετη περίπτωση η ανυπαρξία τους θα σήμαινε ότι βρισκόμαστε στην απαρχή μιας ρευστοποίησης των κρατών - εθνών. Τι όμως αντικαθιστά - αν αντικαθιστά - την ευθύνη του τόπου, των δομών; )
Αν στα παραπάνω οι απαντήσεις είναι αρνητικές, τότε είσαι τυπικό προτεκτοράτο χωρίς καμιά - επί της ουσίας - δυνατότητα να σχεδιάσεις οικονομική ζωή των πολιτών του κράτους σου (προτεκτοράτο). Δεν έχεις κανένα έλεγχο επί της οικονομίας σου (ξέχνα το "σου", δεν έχεις τίποτα! Ζεις και υπάρχεις λόγω της ευσπλαχνίας  του οικονομικού κέντρου που σου έχει επιβληθεί.
Εν κατακλείδι. 
Αν δεν απαντήσεις σε ουσιαστικά ερωτήματα που έχουν σχέση με την κρατική σου υπόσταση δεν μπορείς να μιλήσεις για σχεδιασμό και άρα για λύσεις. 
Στην πραγματικότητα μπορείς μόνο να υλοποιήσεις τη βούληση του κέντρου λειτουργώντας ως πράκτορας - πρακτορεύοντας  συμφέροντα του κέντρου. Η όποια οικονομική ζωή σου - ως προτεκτοράτο - υπάρχει μόνο αν υπηρετεί το κέντρο και όχι τον λαό σου.
Τότε εμφανίζεται μπροστά σου το ερώτημα: Πόσο συμφέρει να είσαι στο Ευρώ; Μήπως η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι βασική προϋπόθεση για επιστροφή σε καλύτερες - οικονομικά - μέρες.