Ανοικτή πληγή

Από τη ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
Οι παλαιότεροι των ημερών θα θυμούνται τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 που από μια δέσμη εκδηλώσεων που οραματίστηκε η Μελίνα Μερκούρη όταν εισήγαγε το θεσμό, στήθηκε ολόκληρη φάμπρικα ολυμπιακών προδιαγραφών με εμπνευστή τον πληθωρικό (Θεσσαλονικέα) Ευάγγελο Βενιζέλο, τότε υπουργό Πολιτισμού.
Προγραμματίστηκαν 310 έργα (!) αρχικού προϋπολογισμού 66 δισ. δραχμών (190 εκατ. ευρώ), που με υπερτιμολογήσεις και κλειστού τύπου διαγωνισμούς ανήλθαν στα 232,6 εκατ. ευρώ.
Η πόλη κέρδισε κάποιες πολιτιστικές υποδομές, αλλά το χρήμα έρρεε χωρίς ασφαλές σύστημα ελέγχου. Οι χρηματοδοτήσεις έφθασαν μέχρι το Αγιον Ορος (βοήθειά μας) και περιέλαβαν ανακαινίσεις μοναστηριών και βυζαντινών ερειπίων. Τα έργα όμως έτσι όπως δρομολογήθηκαν την τελευταία στιγμή, δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν, με αποτέλεσμα να παραδοθούν, κατόπιν εορτής, πέντε-έξι χρόνια αργότερα.

• Η ίδια large πολιτική εκδηλώθηκε και στο πρόγραμμα. Εκλήθησαν διεθνή σχήματα και καλλιτέχνες όπως οι Ροστροπόβιτς, Μπρέγκοβιτς, Μπαρίσνικοφ, Πίτερ Μπρουκ και Μπομπ Γουίλσον και οι U2 που για μία μόνο συναυλία έλαβαν 3,2 εκατ. ευρώ.
• Το σχέδιο ήταν φιλόδοξο. Επρεπε η Θεσσαλονίκη να κάνει εμφάνιση πρωτευουσιάνας με καπέλο και βέλο στην Ευρώπη και να προβληθεί ως «μητρόπολη» των Βαλκανίων με προοπτική άσκησης πολιτικής και διπλωματίας μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Στην πραγματικότητα όμως μπήκε η θάλασσα στα συρτάρια του οργανισμού «Θεσσαλονίκη '97» και διέβρωσε τα πάντα. Ετσι, επτά χρόνια μετά το πέρας του έτους 1997, ο ΟΠΠΕ-Θ εξακολουθούσε να πληρώνει προσωπικό, να χρωστάει σε τρίτους που διεκδικούσαν τα οφειλόμενα στα δικαστήρια, να αντιμετωπίζει περί τις 300 μηνύσεις που είχαν υποβληθεί κατά της διοίκησης με διάφορες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων «κακοδιαχείριση» και «απάτη». Με λίγα λόγια, το 2004 που κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν ακόμη στη Θεσσαλονίκη πολλά ανοικτά νιτερέσα.
• Το κακό είναι ότι η υπόθεση αυτή 17 χρόνια μετά συνεχίζει να μας απασχολεί. Ο ογκώδης φάκελος με τα πεπραγμένα έχει περάσει από τα χέρια πολλών υπουργών Πολιτισμού των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά κανείς δεν θέλησε να κάψει τα δάχτυλά του υπογράφοντας το οριστικό κλείσιμό του και την άφεση αμαρτιών που αυτό συνεπάγεται. Μαθαίνουμε πως πιέζεται να το κάνει η παρούσα ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, πράγμα που ίσως σημαίνει πως θα νομιμοποιήσει υπέρβαση έργου (σύμφωνα την έκθεση ορκωτών λογιστών) της τάξεως του 209% στα τεχνικά και λειτουργικά έξοδα.

Η εκκαθάριση που ξεκίνησε πριν από κάμποσα χρόνια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, φορτώνοντας στο Δημόσιο άλλα 7,5 εκατ. ευρώ για μισθούς εκκαθαριστών. Ο απέθαντος αυτός οργανισμός δεν σταμάτησε να λειτουργεί ούτε μετά την τροπολογία της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2012, όπου πέρασαν όλες οι υποχρεώσεις του ΟΠΠΕ-Θ στο Δημόσιο. Διαπιστώθηκε εσχάτως ότι έλειπε μια κοινή υπουργική απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού) για να κλείσει τελικά το καπάκι των διαρροών. Το αντελήφθη ο εισαγγελέας Εγκλημάτων Διαφθοράς Θεσσαλονίκης και ζήτησε να δερευνηθεί εάν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα της «απιστίας» βάρος του Δημοσίου και της «παράβασης καθήκοντος» για τους υπουργούς.

• Εν τω μεταξύ, ο κύριος υπαίτιος όλης αυτής της κατάστασης μπορεί σήμερα να σφυράει αδιάφορα ελπίζοντας κατά βάθος ότι θα τη βγάλει καθαρή όπως και με την υπόθεση των μπαταρισμένων υποβρυχίων. Γιατί, τζάμπα στηρίζει την κυβέρνηση;

Πηγή
---------------
Τώρα μερικοί μπορούν να πιστεύουν στην σοφία του Βένυ - δημιούργημα του μεγάλου συγκροτήματος - ας ακούσουν τον κ. Καρατουλιώτη (στο 7ο λεπτό)