Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Verso, το νέο βιβλίο του Βρετανού ακαδημαϊκού Danny Dorling με τίτλο «Ανισότητα και 1%» (Inequality and 1%). Το βιβλίο θίγει το θέμα της οικονομικής ανισότητας στη Βρετανία, το γεγονός δηλαδή πως η ελίτ του 1% τείνει να συσσωρεύει περισσότερο πλούτο από οποιοδήποτε άλλο κράτος στην Ευρώπη.
Μερικά από τα κύρια σημεία του είναι τα εξής:
1. Η κυριαρχία του 1%
Οι GPs (ιατροί γενικής παθολογίας) και οι διευθυντές σχολείων δεν συγκαταλέγονται πλέον στην ελίτ του 1%. Επαγγέλματα που στο παρελθόν είχαν λάβει μεγάλες αυξήσεις και θεωρούνταν αξιοσέβαστα, δίνουν τώρα τη θέση τους σε εκείνα των δικηγόρων, των μάνατζερ, των λογιστών και των ενασχολούμενων με τα οικονομικά. Η ελίτ κλείνει όλο και περισσότερο τις πόρτες της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πως για να ανήκει ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά στο 1%, πρέπει το εισόδημά του να ανέρχεται το λιγότερο στις 160.000 λίρες. Μόνο το κλάμπ του 1% είναι σε θέση να πληρώνει τα δίδακτρα των σχολείων χωρίς να παίρνει δάνεια και να παρέχει στα παιδιά του μόρφωση υψηλού επιπέδου, ώστε να εξασφαλίσουν μια θέση στα καλύτερα πανεπιστήμια.
Η άπληστη συμπεριφορά του περίφημου 1% έχει επίσης ως αποτέλεσμα ο μέσος Βρετανός να αδυνατεί σήμερα να αγοράσει ένα σπίτι στο Λονδίνο, αφού οι τιμές έχουν ξεφύγει πέρα από κάθε λογική.
2. Το Λονδίνο αποτελεί την έδρα της ελίτ του 1%
Σύμφωνα με έρευνες η αφρόκρεμα των εκατομμυριούχων, των οποίων η περιουσία χωρίς να ληφθεί υπόψη η κύρια κατοικία τους έγκειται στις 21 εκατομμύρια λίρες, βρίσκεται εγκατεστημένη στο Λονδίνο. Σημαντικό δέλεαρ αποτελεί το ευνοϊκό φορολογικό σύστημα. Οι μεταβολές στο φορολογικό καθεστώς στον έως τώρα επίγειο παράδεισο, την Ελβετία, είχαν ως αποτέλεσμα την εισροή του παγκόσμιου κεφαλαίου στη Βρετανία.
Στο Λονδίνο επίσης εδράζονται πολλοί Ρώσοι εκατομμυριούχοι, το λιγότερο 2.000, που ανήκουν στο περίφημο 1%. Οι δωρεές που κάνουν στο κόμμα των Συντηρητικών, δείχνουν πως το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στη διατήρηση της χαλαρής φορολογίας, κάτι που είναι σύμφωνο και με τις θέσεις των Συντηρητικών. Οι Ρώσοι ήρθαν για να μείνουν.
3. Εκτόξευση της οικονομικής ανισότητας
Τα τελευταία 15 χρόνια η ανισότητα έχει εκτοξευτεί. Οι έρευνες με χαρακτηριστική την τελευταία που διεξήχθη στο πανεπιστήμιο του Princeton δείχνουν, πως όσο μεγαλύτερο είναι το κοινωνικό χάσμα, τόση λιγότερη συμπόνια μπορούν να δείξουν οι πλούσιοι στο συνάνθρωπο τους. Τους αντιμετωπίζουν ως υποδεέστερα όντα, ως ανθρώπους που τους αρμόζει μικρότερη ένδειξη σεβασμού.
Επικρατεί δε η άποψη πως το χαμηλόμισθο προσωπικό πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που έχει δουλειά, αφού το οφείλει στη μεγαλοψυχία του κλαμπ του 1% που διαθέτει εξέχουσες ηγετικές ικανότητες.
4. Τρόποι αντιμετώπισης της οικονομικής ανισότητας
Από όσο προκύπτει οι χώρες στις οποίες το 1% δεν δρα ανεξέλεγκτα, είναι και εκείνες όπου οι άνθρωποι με τα υψηλότερα εισοδήματα εργάζονται πιο αποτελεσματικά για το κοινό καλό ή έστω δημιουργούν λιγότερη δυστυχία.
Ταυτόχρονα ο Danny Dorling πιστεύει πως η αύξηση φόρων περιουσίας, όπως πριν έναν αιώνα συνέβη με το φόρο κληρονομιάς, θα συνέβαλε στην αντιμετώπιση της απληστίας των πλουσίων. Η μείωση υπέρογκων μισθών υψηλόβαθμων στελεχών σε εταιρείες, θα μπορούσε να εξοικονομήσει σημαντικά χρηματικά ποσά και επιπλέον θέσεις εργασίας. Όπως για παράδειγμα στην τράπεζα Barclays ή στο BBC.
Η συγκέντρωση πλούτου σε μια τόσο μικρή μερίδα ανθρώπων, κάνει μη βιώσιμη τη ζωή των υπολοίπων. Η όλη οικονομική δραστηριότητα επικεντρώνεται σε υπηρεσίες που απευθύνονται στους εξαιρετικά πλούσιους, περιορίζοντας έτσι την παραγωγική εργασία. Είναι καταστροφικό να βασίζεται σε υψηλό αριθμό χαμηλόμισθων υπαλλήλων.
Και ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο η ελίτ του 1% παραμένει αλώβητη και διατηρεί ατάραχη τη δύναμή της, σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως στην Ελβετία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και τη Βραζιλία, το ποσοστό πλούτου που έχει στην κατοχή του το 1% συνεχώς μειώνεται, ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς την οικονομική ισότητα.
5. Οι αντιδράσεις κλιμακώνονται
Η οργή και η αλλαγή στάσης απέναντι στους πλούσιους είναι πλέον έκδηλη. Δεν υπάρχει ανοχή και όλοι θεωρούν χρέος τους να αντιδράσουν. Σύμφωνα με το συγγραφέα Danny Dorling δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο που θα οδηγήσει σε μία δραματική αλλαγή. Είναι όμως σίγουρος πως δεν θα αργήσει.
Δεν μένει πάρα να περιμένουμε να δούμε αν θα επαληθευτεί.
Πηγή: hitandrun.gr
Σχόλια