Ο λαός να «κουρέψει» τις απαιτήσεις του, να περιορίσει ως «ιδανικός αυτόχειρας» τις ανάγκες του, να προσαρμοστεί στις «αντοχές της...οικονομίας», δηλαδή της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και να συμβιβαστεί άνευ όρων με τη μοίρα που του επιφυλάσσει η καπιταλιστική «ανάπτυξη», την οποία και οι δύο του υπόσχονται.
Γι' αυτό, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι φιλοδοξούν να βγάλουν το λαό από την «ανθρωπιστική κρίση», καταλήγουν να μεταφράζονται σε μερικά ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους. Καμιά ανακούφιση και καμιά διέξοδο δεν πρόκειται να δώσουν στο λαό, καθώς δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να ανακυκλώνουν την ακραία φτώχεια. Ταυτόχρονα, αφήνουν ανέπαφο όλο το αντιλαϊκό και αντεργατικό οικοδόμημα που επιβλήθηκε με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Παιδεία και αλλού.
Γι' αυτό το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να απορρίψει το «πνεύμα» και το «γράμμα» όλου αυτού του προγράμματος. Οχι γιατί τα μέτρα που περιέχει είναι «λίγα» ή «πολλά», αλλά γιατί δεν αποτελούν εναλλακτική λύση σ' αυτά που εφαρμόζει και προτείνει η σημερινή συγκυβέρνηση. Οι προτάσεις του είναι μια παραλλαγή της ίδιας πολύχρονης αντιλαϊκής πολιτικής που έχει πληρώσει ο λαός.
Στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα κι αν μια μικρή μερίδα των εργαζομένων ή των συνταξιούχων δει το εισόδημά του να αυξάνεται κατά μερικά ευρώ, το όποιο «κέρδος» τους θα εξανεμιστεί μέσα στο σημερινό αντιλαϊκό πλαίσιο που συνθέτουν οι ξεχαρβαλωμένες εργασιακές σχέσεις, οι επί πληρωμή υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, η βαριά φορολογία, τα χρέη σε τράπεζες και Ταμεία, το κόστος για αγαθά που προσφέρουν πανάκριβα τα μονοπώλια της Ενέργειας, του Φαρμάκου, του νερού κ.ά.
Ορισμένες πλευρές
1. Υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από τη ΔΕΘ, «στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων» και «σταδιακή αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων». Η «στήριξη» αυτή αφορά την καθιέρωση ενός επιδόματος που βαφτίζεται «13η σύνταξη» σε λιγότερο από τους μισούς συνταξιούχους (1.262.920 από τους 2.656430), δηλαδή σε αυτούς που λαμβάνουν συντάξεις κάτω των 700 ευρώ. Το συνολικό ποσό που υπόσχεται να δαπανήσει ανέρχεται σε 500 εκ. ευρώ και αυτά μόνο για έναν χρόνο.
Δηλαδή, η «στήριξη» σ' αυτήν την κατηγορία των πάμπτωχων συνταξιούχων, ισούται με ένα επίδομα της τάξης των 400 ευρώ εφάπαξ, κι αυτό για έναν μόνο χρόνο, που μεταφράζεται σε 1,1 ευρώ τη μέρα! Τόση τους λέει να είναι η προσδοκία τους από μια κυβέρνηση που υπόσχεται να «ανατρέψει» τάχα τη σημερινή πολιτική.
Αλλά το ζήτημα εδώ δεν είναι μόνο ποσοτικό. Ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η θέση ότι η επαναφορά της 13ης σύνταξης σε όλους, θα γίνει «σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες»! Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να βάζει ως όρο για την υποτιθέμενη στήριξη στους χαμηλοσυνταξιούχους τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας.
Αλήθεια, τι διαφορετικό λένε οι δυνάμεις που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα; Πόσες φορές «οι συνθήκες της οικονομίας» δεν έγιναν το πρόσχημα για να επιβληθούν αντιλαϊκά μέτρα και να χτυπηθούν τα εργατικά δικαιώματα; Σε μια τέτοια λογική, είναι φυσικό να «ξεχνιέται» και η παλιότερη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά της 14ης σύνταξης, που καταργήθηκε. Οπως και για την αποκατάσταση των αποθεματικών των Ταμείων που ληστεύτηκαν με το PSI, στη θέση των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τώρα ότι θα δώσει στα Ταμεία κάποια περιουσία από το ΤΑΙΠΕΔ!
Μόνο που η επιστροφή της 14ης σύνταξης δεν είναι παροχή, ούτε «στήριξη». Για τη 13η και τη 14η σύνταξη οι συνταξιούχοι έχουν πληρώσει εισφορές στα Ταμεία τους. Οπως συνεχίζουν να πληρώνουν και οι σημερινοί ασφαλισμένοι - εργαζόμενοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, θεωρεί αυτονόητο να καταβάλλονται οι εισφορές των ασφαλισμένων από το μίζερο μισθό τους, αλλά όταν πρόκειται αυτές να επιστραφούν ως σύνταξη, αυτή να εξαρτάται από «τις οικονομικές συνθήκες», στις οποίες συνθλίβεται ακόμα και η ελάχιστη ανακούφιση που θα μπορούσε να δοθεί στους συνταξιούχους.
Το ίδιο και με τα αποθεματικά των Ταμείων, που με μια μονοκοντυλιά ληστεύτηκαν 12 δισ. ευρώ, δημιουργώντας το έδαφος για τον επόμενο γύρο της επίθεσης, στο όνομα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Σαν αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να επιστραφούν τα ληστεμένα αποθεματικά. Οταν, όμως, μιλάει σαν κυβέρνηση «εν αναμονή», εμφανίζει την αόριστη υπόσχεση πως «θα αποδώσει στα ασφαλιστικά ταμεία κομμάτια της δημόσιας περιουσίας, η οποία αυτή τη στιγμή λιμνάζει στο ΤΑΙΠΕΔ».
Ακόμα πιο επικίνδυνη και αποκαλυπτική είναι η εκκωφαντική σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ για όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και οι οποίοι αλλάζουν εκ βάθρων το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Γι' αυτούς, πλέον δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που σημαίνει ότι και με μια δική του κυβέρνηση, συνταξιούχοι και ασφαλισμένοι θα συνεχίσουν να μετρούν απώλειες, όπως γίνεται σε όλη την ΕΕ.
2. Το ίδιο επικοινωνιακό παιχνίδι παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τους μισθούς. Υπόσχεται επαναφορά του μισθού στα 751 ευρώ, χωρίς ούτε εδώ να λέει ρητά για την κατάργηση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία δεν αφορά μόνο τον κατώτερο μισθό, αλλά όλο το καθεστώς των Συλλογικών Συμβάσεων. Γιατί πέρα από την τυπική αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα προηγούμενα επίπεδα, δεν πρέπει να ξεχνάμε την καθίζηση που έχουν δεχτεί οι μισθοί μέσα από την κατάργηση των κλαδικών Συμβάσεων, την επέκταση των ατομικών και κυρίως την αύξηση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, που προβλέπεται από το ευρωενωσιακό πλαίσιο και έχει τσακίσει το εργατικό εισόδημα. Για να μη μιλήσουμε για τους μισθούς στο Δημόσιο, που και αυτοί έχουν καρατομηθεί, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, και σε αυτό, σφυρίζει κλέφτικα. Είναι προφανές ότι «η ευελιξία στην αγορά εργασίας», το αίσχος της ενοικίασης εργαζομένων, η μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν εμπίπτουν στο πεδίο της κυβερνητικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τους ανέργους δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο, παρά τα ίδια γνωστά προγράμματα προσωρινής και κακοπληρωμένης απασχόλησης, με χρηματοδότηση από τα ΕΣΠΑ. Ομως, αυτά τα προγράμματα εφαρμόστηκαν κατά κόρο την τελευταία δεκαετία και το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανακυκλώνουν έναν αριθμό ανέργων, εξασφαλίζοντας φθηνή εργατική δύναμη για τις επιχειρήσεις και την ίδια στιγμή έγιναν ο πολιορκητικός κριός για να προωθηθεί η «ευελιξία», να χτυπηθούν εργατικά δικαιώματα και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και για τους ανέργους είναι πέρα για πέρα πιστό αντίγραφο της μέχρι τώρα ασκούμενης πολιτικής, όπως αυτή διαμορφώνεται και από τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Επιπλέον, από τις εξαγγελίες του απουσιάζει επιδεικτικά κάθε μέτρο που θα μπορούσε να ανακουφίσει ουσιαστικά τους σημερινούς ανέργους. Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Το πρόγραμμά μας για 300.000 νέες θέσεις εργασίας θα εξοικονομήσει πόρους, αφού ένας σημαντικός αριθμός δικαιούχων του επιδόματος θα αποκτήσει εργασία. Σε ισάριθμους ανέργους θα χορηγηθεί επίδομα ανεργίας, με κοινωνικά κριτήρια».
- Η κοροϊδία βγάζει μάτι και αποδεικνύεται από τα εξής στοιχεία: Το σύνολο των επιδοτούμενων ανέργων από τον ΟΑΕΔ τον περασμένο Ιούλη, ήταν μόλις 89.850 άτομα, που αντιστοιχεί στο 9,2% του συνολικού αριθμού των εγγεγραμμένων (979.026 άτομα). Με βάση αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, στην καλύτερη περίπτωση, θα αντικαταστήσει ορισμένους από αυτούς που σήμερα παίρνουν το επίδομα των 360 ευρώ, χωρίς να αυξηθεί ο συνολικός αριθμός τους! Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι αντίστοιχος αριθμός των σημερινών δικαιούχων, θα βρει μια προσωρινή απασχόληση με ΕΣΠΑ.
Το πιο επικίνδυνο είναι η «ψυχή» του προγράμματος
Σε μια προσπάθεια να απαντήσουν στους ισχυρισμούς και την κριτική που ασκείται από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και για να «αναπροσαρμόσουν» τις προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του ανέλαβαν να «εκλαϊκεύσουν» το πρόγραμμά του. Χαρακτηριστικά, ο Α. Καλύβης γράφει στην «Αυγή»: «Αρα, λοιπόν, δεν πρέπει να μένουμε στη στατική απεικόνιση των αριθμών, αλλά να αναδείξουμε τη δυναμική των αριθμών και των πολιτικών (...) Να αποκαλύπτουμε και να προβάλλουμε, δηλαδή, όχι μόνο το "σώμα" αλλά και τη λογική και την "ψυχή" της πρότασής μας».
Ακριβώς, το πιο επικίνδυνο στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ψυχή» της, καθώς σήμερα, που έχουν εκτοξευθεί οι παραγωγικές δυνατότητες και ο παραγόμενος πλούτος, στη θέση των λαϊκών αναγκών, βάζει τις «οικονομικές συνθήκες». Τις συνθήκες, δηλαδή, που υπαγορεύουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και την οικονομική δύναμη. Κοροϊδεύει, μάλιστα, το λαό ότι στις προθέσεις του είναι να κάνει πολλά περισσότερο, αλλά τώρα επείγει να σωθούν οι πιο εξαθλιωμένοι.
- Στη θέση του δικαιώματος για σταθερή και πλήρη εργασία, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Στην απαίτηση των ανέργων για αξιοπρεπή διαβίωση, βάζει την πρόταση που αφήνει 8 στους 10 ανέργους χωρίς την παραμικρή στήριξη. Στην αξίωση για φθηνό ρεύμα για όλο το λαό, την επέκταση του «κοινωνικού τιμολογίου» σε μερικές ακόμα χιλιάδες οικογένειες, όταν την ίδια στιγμή, τα εκατομμύρια οικογενειών θα συνεχίζουν να πληρώνουν αδρά για να έχουν ρεύμα.
Αυτή ακριβώς η «λογική» είναι ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί κλείνει το δρόμο σε κάθε προοπτική να αλλάξει η κατάσταση, να μπει στο στόχαστρο των εργατικών αγώνων ο πραγματικός αντίπαλος, να χτυπηθεί η λογική της ανάθεσης, που απονευρώνει το κίνημα. Επιχειρεί να τσακίσει κάθε τάση ριζοσπαστισμού εκεί που υπάρχει, να ευνουχίσει τις απαιτήσεις του λαού, να τις χαμηλώσει μέχρι εκεί που θα εξυπηρετείται απρόσκοπτα η λειτουργία της οικονομίας των καπιταλιστών.
"Ριζοσπάστης"
Πηγή
----------
Σχόλια