Οι συνθήκες όμως τα φέρανε αλλιώς καθώς το άγχος για το πώς θα περάσουν την κάθε μέρα τους, ακόμα και το πώς θα εξασφαλίσουν το ψωμί της ημέρας, είναι πλέον μεγαλύτερο από ποτέ άλλοτε. Ο λόγος φυσικά γίνεται για τους συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους να μειώνονται και να μειώνονται, ενώ την ίδια στιγμή τα έξοδα, οι λογαριασμοί και οι υποχρεώσεις τους αυξάνονται.
Οι συντάξεις τους πλέον έχουν μετατραπεί σε… «χαρτζιλίκι» και μέσα σε όλα αυτά, ας μην ξεχνάμε ότι οι συνταξιούχοι «τσοντάρουν» τα παιδιά και τα εγγόνια τους που είναι άνεργοι!
Συναντήσαμε παρέες συνταξιούχους να απολαμβάνουν τη μοναδική και δροσερή σκιά της αιωνόβιας μουριάς, στο γνωστό καφενείο «Μουριά» στην «καρδιά» της Γαστούνης και μοιράστηκαν μαζί μας τις ανησυχίες τους, τους προβληματισμούς τους, τον εκνευρισμό τους, αλλά προπαντός, την πικρία και την απογοήτευσή τους για τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής που πήγαν… «χαμένοι»!
«Δεν φτάνει ούτε για τα βασικά»
Μιλώντας στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Γεράσιμος Χατζόπουλος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Να έρθουν οι κύριοι αυτοί που δίνουν τις συντάξεις να τους δώσω τη δική μου και να δούμε με 400 ευρώ πώς θα πάρουν φάρμακα, πώς θα πάρουν ψωμί, ρούχα, παπούτσια. Κοιτάνε όλη για την πάρτη τους, για εμάς δεν ενδιαφέρεται κανένας».
Ένας ακόμα συνταξιούχος, ο κ. Αναστάσιος Κλάδης είπε στην εφ. «Πατρίς»: «Έχω κάνει δικές μου δουλειές, μαγαζί, πλανόδιος ψαράς και έχω δουλέψει χρόνια και χρόνια για μια σύνταξη των 650 ευρώ. Σε σχέση βέβαια με άλλους είμαι σε καλύτερη θέση, αλλά ακόμα και 1.000 ευρώ να παίρναμε δεν μας φτάνουν για τα χαράτσια και την εφορία. Από την άλλη, να μην ξεχνάμε ότι κάθε συνταξιούχος ταΐζει άλλα 4-5 άτομα, τα παιδιά και τα εγγόνια του που είναι άνεργα».
«Δεν αντέχουμε άλλο, συνέχεια μας ψαλιδίζουν τις συντάξεις» λέει στην εφ. «Πατρίς» ο κ.Παντελής Κουγιουμτσιάδης και συνεχίζει: «Δουλέψαμε ολόκληρες δεκαετίες, μια ζωή ολόκληρη πληρώναμε και αυτό δεν αναγνωρίστηκε πουθενά. Παίρνουμε συντάξεις που δεν φτάνουν για τίποτα, ούτε καν για τα βασικά».
Ένας ακόμα συνταξιούχος, ο κ. Κώστας Παναγοδήμος λέει: «Εγώ πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω. Εδώ και 30 χρόνια έχω σπίτι μου τις ίδιες ηλεκτρικές συσκευές και κάνω την ίδια κατανάλωση ρεύματος. Πώς από τα 300 ευρώ που πλήρωνα έφτασα να πληρώνω 600; Και όχι μόνο εγώ αλλά όλα τα νοικοκυριά. Από εκεί και πέρα ποια αλληλεγγύη είναι αυτή που βάλανε; Είναι αυτό αλληλεγγύη; Γιατί δεν μας λένε ότι πληρώνουμε εμείς τα χρήματα που έχουν χαθεί;».
Ξαναπεράστε στα… 67!
«Άνεργος» στα 65 του χρόνια βρέθηκε ο κ. Βαγγέλης Καλαρίτης όταν μετά από σκληρή δουλειά ολόκληρων δεκαετιών έμαθε ότι δεν μπορεί να πάρει τώρα τη σύνταξή του, αλλά σε δύο χρόνια. Και αυτή… υπολογίζεται γύρω στα 350 ευρώ!
«Πήγα να δω τι χαρτιά χρειάζονται για να βγω σε σύνταξη και μου είπαν ότι δεν μπορώ να την πάρω τώρα αλλά στα 67» λέει στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Καλαρίτης και συνεχίζει: «Έχω σάκχαρο, κάνω τρεις ινσουλίνες την ημέρα, παίρνω χάπια, θέλω να πάω στην Πάτρα για τα μάτια μου. Πώς θα τα κάνω όλα αυτά, με τι χρήματα; Και ποιος θα με πάρει στα 65 για δουλειά;».
Παρόμοια η περιπέτεια και του κ. Χρήστου Γαβριλιάδη που δεν μπορεί να πάρει ακόμα τη σύνταξή του, παρά το γεγονός ότι συμπλήρωσε αισίως… 55 χρόνια στα χωράφια!
«Ποια σύνταξη;» λέει στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Γαβριλιάδης και συνεχίζει: «Εδώ πάνε να μας τα πάρουν όλα. Αφού πλέον σου ανοίγουν το λογαριασμό και σου παίρνουν τα χρήματα, τα έχουν κανονίσει όλα μια χαρά. Έχω δουλέψει 50 - 55 χρόνια στα αγροτικά. Έχω γεννηθεί το 1948 και έπρεπε να πάρω την αγροτική σύνταξη πέρυσι. Μου λένε να προκαταβάλω 800 ευρώ για τον ΟΓΑ και μετά πήραν απόφαση ότι πρέπει να πάρω τη σύνταξη στα 67. Γιατί, για να πληρώσω δύο χρόνια ακόμα; Μπορεί μέχρι τότε να μου πουν να ξαναπάω στα 69».
«Χειρότερα και από την κατοχή!»
Αφήσαμε τελευταίο τον μεγαλύτερο της παρέας, τον 93χρονο κ. Στέφανο Στεφανίδη που τα μάτια του μέχρι σήμερα έχουν δει πολλά. Έχει ζήσει όλα σχεδόν τα κεφάλαια της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας και έχει δουλέψει για πάρα πολλά χρόνια, κάτω από άσχημες συνθήκες για να βγάλει μια σύνταξη των… 345 ευρώ!
Μιλώντας στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Στεφανίδης μας είπε: «Μετά από δουλειά και αγώνα μιας ολόκληρης ζωής παίρνω σύνταξη 345 ευρώ. Βγαίνω έξω, στο καφενείο και δεν μπορώ να πιω έναν καφέ, παίρνω ένα μπουκαλάκι νερό. Είμαι 93 χρονών, πέρασα και κατοχή, πέρασα και δικτατορίες και η κατάσταση τώρα είναι πραγματικά πολύ χειρότερη»!
Στάθης Πουλιάσης ΠΗΓΗ
Σχόλια