Με τη στήριξη που πρόσφεραν οι κυβερ-νήσεις των τελευταίων 20 ετών, στα βρώμικα σχέδια των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ) και των πολυεθνικών για το ξαναμοίρασμα των αγορών και του κόσμου με τη χάραξη νέων συνόρων, η Ελλάδα έχασε μια σειρά παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους
Οι κυρώσεις που αποφάσισαν να επιβάλλουν οι ισχυροί της Δύσης (ΗΠΑ- ΕΕ κλπ) στη Ρωσία- εκφράζοντας έτσι της στήριξή τους στη φασιστοκρατούμενη κυβέρνηση της Ουκρανίας- και η απάντηση που έδωσε η ρωσική κυβέρνηση (με την επιβολή εμπάργκο στις εισαγωγές γεωργοκτηνοτροφικών και άλλων προϊόντων από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νορβηγία), δεν προμηνύουν τίποτε το καλό.
Είναι βέβαιο, πως η συγκεκριμένη αντιπαράθεση θα πλήξει αναπόφευκτα και τους λαούς των χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων μετέχουν άμεσα ή έμμεσα (με τη......συμμετοχή σε θερμούς ή οικονομικούς πολέμους) στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια για το ξαναμοίρασμα του κόσμου και των αγορών. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, που μετέχει ενεργά και στα βρώμικα παιχνίδια των οικονομικά ισχυρών (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ) στην Ουκρανία, με την επικύρωση των αποφάσεων για κυρώσεις στη Ρωσία, γνώριζε από την αρχή πως η ελληνική οικονομία θα δεχτεί ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα. Μόνο που το λογαριασμό και από αυτό το πλήγμα θα κληθούν να τον πληρώσουν οι άνθρωπου του μόχθου και της δουλειάς, δηλαδή οι μισθωτοί, οι παραγωγοί αγροτικών προϊόντων και όλοι εκείνοι που εξασφάλιζαν ένα εισόδημα (μικροεπιχειρηματίες κλπ) από τις εξαγωγές των συγκεκριμένων ειδών και υπηρεσιών προς τη Ρωσία, που η ρωσική κυβέρνηση έθεσε σε εμπάργκο.
Η συμμετοχή της Ελλάδας και στα βρώμικα παιχνίδια των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία, με ανάγκασαν να διαπιστώσω ότι τα τελευταία 20 χρόνια, η Ελλάδα- ως χώρα- γίνεται όλο και πιο φτωχή σε φίλους και συμμάχους τόσο στα Βαλκάνια όσο και στη Μέση Ανατολή και την Ευρωπαϊκή Ασία. Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή η Ελλάδα, άρχισε να χάνει σταδιακά παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους, δεν είναι τυχαίο. Οφείλεται σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές των κομμάτων της Ελλάδας, που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία κυρίως από το 1991 και μετά, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και ο συνασπισμός χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες ανήκαν στο Συμβούλιο Οικονομικής Αλληλοβοήθειας (ΚΟΜΕΚΟΝ).
Μια παρένθεση
Πριν αναφερθούμε στους φίλους και συμμάχους που έχασε η Ελλάδα, εξαιτίας των πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνώντες τη χώρα μας, να θυμίσουμε ορισμένα πράγματα:
Πρώτον, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας, έπαψε να υφίσταται το λεγόμενο «σοσιαλιστικό στρατόπεδο» που αποτελούσε το «αντίπαλο δέος» στους ισχυρούς της καπιταλιστικής Δύσης.
Δεύτερον, αμέσως μετά την επικράτηση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, ξεκίνησε ένας άγριος αγώνας για το οικονομικό και πολιτικό ξαναμοίρασμα (των αγορών) και της γης, με τη χάραξη νέων συνόρων σ’ Ανατολή και Δύση. Σ’ αυτόν τον αγώνα πρωτοστατούσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ (όχι τυχαία τότε αποκαλούσαν τον αμερικανό πρόεδρο Πλανητάρχη), ενώ συμμετείχαν- άλλοτε με υποβαθμισμένο και άλλοτε με αναβαθμισμένο ρόλο- και οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (με επικεφαλής τη Γερμανία) και του ΝΑΤΟ.
Τρίτον, σε συνθήκες καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, οι χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπάθησαν να ενισχύσουν την παρουσία τους και να προωθήσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών της Ευρώπης. Στα πλαίσια αυτά, το διευθυντήριο των Βρυξελλών, ετοίμασε και πέτυχε από τις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ, την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ (δηλαδή μια σειρά νόμους- διατάξεις και κανονισμούς), με σκοπό την μετατροπή των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ξεχωριστό, αυτόνομο πολιτικοοικονομικό κέντρο. Δηλαδή ένα ιμπεριαλιστικό κέντρο που θα προασπίζεται και θα προωθεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων της Ευρώπης. Στην ίδια κατεύθυνση με αυτή του Μάαστριχτ, αποσκοπούσαν και μια σειρά άλλες Συνθήκες (Λισαβώνας, Νίκαιας, Μπολώνια κλπ), που προώθησε την τελευταία 20ετία το διευθυντήριο των Βρυξελλών και υπερψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ.
Οι φίλοι και σύμμαχοι που έχασε η Ελλάδα
Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμβουλίου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας, άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου και για την Ελλάδα. Οι επιλογές των κυβερνώντων να στηρίξουν τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ, διαφάνηκαν από το 1991. Τότε που ξεκίνησε ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας (με πρώτο βήμα το 1991 που ανεξαρτητοποιήθηκαν η Κροατία, η Σλοβενία και η ΠΓΔΜ με τις ευλογίες Γερμανίας, Βατικανού και ΕΕ), συνεχίστηκε με τους βομβαρδισμούς Αμερικανο-ΝΑΤΟΪκών στη Βοσνία (1992) και ολοκληρώθηκε με τον βρώμικο πόλεμο των 11 βδομάδων κατά της Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας που κήρυξαν το Μάρτη του 1999 οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με πρόσχημα «τα ανθρώπινα δικαιώματα των Αλβανών στο Κόσοβο»! Όλες οι παραπάνω εξελίξεις- στις οποίες εξελίξεις μετείχαν ενεργά και οι κυβερνήσεις της ΝΔ (Κ. Μητσοτάκης), ΠΑΣΟΚ (Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτης)- προκάλεσαν ισχυρές «ρωγμές» στις σχέσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες που ο εργαζόμενος ελληνικός λαός είχε και εξακολουθεί να έχει καλές σχέσεις.
Η απαράδεκτη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, που την οδήγησαν στην απώλεια φίλων και συμμάχων της Ελλάδας, δεν περιορίζονται μόνο στο Γιουγκοσλαβικό. Επεκτείνεται σε μια σειρά άλλες χώρες του κόσμου, στις οποίες υπήρξε συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων στα βρώμικα παιχνίδια των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ- ΟΟΣΑ- ΔΝΤ κλπ). Ενδεικτικά αναφέρουμε, τη στήριξη που πρόσφεραν οι κυβερνώντες (πολιτική, στρατιωτική, οικονομική ή άλλης μορφής) για την επιτυχή έκβαση των βρώμικων πολέμων που διεξήγαγαν οι σύμμαχοι και εταίροι της Ελλάδας (ΗΠΑ- ΕΕ- ΝΑΤΟ κλπ) σε μια σειρά χώρες του κόσμου (Μέση Ανατολή, Ασία, κλπ), όπως στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Παλαιστίνη κλπ. Τελευταίο παράδειγμα, η επιλογή της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου στην Ουκρανία, που ξεκίνησαν τον περασμένο χειμώνα με την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης Γιανούκοβιτς από φασιστικά κόμματα και ομάδες που είχαν τη στήριξη των ΗΠΑ.
- Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα- ως προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ- με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών Β. Βενιζέλο, στήριξε τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να επεκτείνουν τη σφαίρα επιρροής τους και σε χώρες που είναι στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία, που προκάλεσαν τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία. Τα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και οδήγησαν στις κυρώσεις (ΗΠΑ- ΕΕ- ΝΑΤΟ κλπ) προς τη Ρωσία και τις αντικυρώσεις της Ρωσίας (προς ΗΠΑ- ΕΕ- ΝΑΤΟ κλπ) απειλούν την παγκόσμια ειρήνη. Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές, που επισημαίνουν τον κίνδυνο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ισχυρούς της Δύσης και τη Ρωσία- που ξεκίνησε με τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία να και κλιμακώθηκε με τον εμπορικό πόλεμο (κυρώσεις ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ κλπ) και αντικυρώσεις από την πλευρά της Ρωσίας) να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι, πάντως, βέβαιο, ότι η αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ των κυβερνήσεων της Δύσης (ΗΠΑ- ΕΕ κλπ) και της Ρωσίας που τροφοδοτείται από την κερδοσκοπική ασυδοσία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών αλλά και σοβινιστικών κύκλων, δεν επιφυλάσσει τίποτε καλό ούτε για τους εργαζόμενους ούτε για την ανθρωπότητα. Τα σπασμένα και αυτών των πολέμων (τόσο των κυρώσεων της Δύσης στη Ρωσία και τις αντικυρώσεις της Ρωσίας στη Δύση, όσο και των νέων εστιών θερμού πολέμου στο Ιράκ, τη Λιβύη, την Παλαιστίνη κλπ). Αυτό, τουλάχιστον, διδάσκει η ιστορία από τον τρόπο (τις αιτίες και τους ιθύνοντες) που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο μακελειό του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και μια σειρά επιμέρους (εμπορικούς ή θερμούς πολέμους) που ζήσαμε τα τελευταία 60 χρόνια, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με βάση τα παραπάνω (ότι δηλαδή η Ελλάδα έχασε στην τελευταία 20ετία μια σειρά παραδοσιακούς φίλους και συμμάχους μια σειρά χώρες σε όλες της Ηπείρους, εύλογα τίθεται το ερώτημα (προς το δίδυμο της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου και όλους εκείνους που στηρίζουν, ανέχονται ή συγκαλύπτουν τις συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές):
Άμα έχεις τέτοιους φίλους και συμμάχους- όπως των ΗΠΑ- ΕΕ- ΝΑΤΟ κλπ- τι τους θέλεις τους εχθρούς;
από το «imerodromos.gr» μέσω του «monaxeros.blogspot.gr» Πηγή
Σχόλια