Blogger: Πάρτε μια γεύση για το ποιος είναι το Βενιζέλος! Όποιος δεν συμφωνεί με τον τρισμέγιστο πρέπει να εξαφανισθεί! Διέπραξε την ιεροσυλία να διαφωνήσει με τον αλάνθαστο, τον ένα και μοναδικό συνομιλητή της ιστορίας. Απολαύστε...
Η Ελληνίδα της Κύπρου, κ. Ελένη Θεοχάρους, που την εβδομάδα που πέρασε, στο Ευρωκοινοβούλιο έθεσε στον Πρωθυπουργό το θέμα των τουρκικών προκλήσεων και στηλίτευσε την αδράνεια τόσο της ΕΕ, όσο και του Ελλαδίτη Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν είναι τυχαία.
Αν θελήσετε να διαβάσετε το βιογραφικό της Κυπρίας ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ, φτιάξτε καφέ, γιατί θα σας πάρει πολύ ώρα. Από πολύτεκνη οικογένεια, σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αποφοιτώντας με άριστα. Ειδικεύθηκε στην Γενική Χειρουργική στην Θεσσαλονίκη ενώ παράλληλα φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή. Εξειδικεύθηκε στην Παιδοχειρουργική και στην Παιδοουρολογία στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Διδακτορικό με Άριστα, επίκουρη Καθηγήτρια της Παιδοχειρουργικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, επί δεκαετία Διευθύντρια της Παιδοχειρουργικής – Παιδοουρολογικής κλινικής του Μακάριου Νοσοκομείου, ενώ παράλληλα δίδασκε Παιδοχειρουργική στην Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου.
Χειρούργησε χιλιάδες παιδιά.
Συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων Χειρουργικής και Παιδοχειρουργικής. Βραβευμένη δε ποιήτρια, με πέντε ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό της.
Τι άλλο να πω; Πως το 1994 ίδρυσε το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» στο Γερεβάν της Αρμενίας; Για τον ρόλο της στους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στα πλαίσια των οποίων πήρε μέρος σε μεγάλο αριθμό ανθρωπιστικών αποστολών παρέχοντας υπηρεσίες υγείας; Το 1982 στην πολιορκημένη Βηρυτό, το 1993-1999 στην Αρμενία και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, το 1995-96 στη Βοσνία, στην Βόρειο Ήπειρο και στην Αλβανία μετά τα τραγικά γεγονότα του 1997, στο Κουρδιστάν το 1994-2000, στην Παλαιστίνη, στο Κοοσυφοπέδιο, στη Σερβία, μέχρι την μακρινή Αϊτή το 1996, σε ένα νοσοκομείο στη ζούγκλα του Leogane, χειρουργώντας, όπως παντού και πάντα πολλά παιδιά, χιλιάδες, σε όλο τον κόσμο. Από την Ευρώπη και την Μ. Ανατολή, ως την Κεντρική Ασία, την Σρι Λάνκα και την Νότιο Αμερική. Άνευ αμοιβής.
Κάτι έχει κάνει στη ζωή της, ε; Άμα μιλάει, ακούς, δεν της λες «κάτσε κάτω, ρε».
Πάνω όμως από όλα αυτά, εκτός από επιστήμονας, πανεπιστημιακός δάσκαλος, μάνα, εθελόντρια θεράπουσα του ανθρώπινου πόνου και ποιήτρια, η κ. Θεοχάρους είναι ένας ακάματος Στρατιώτης του Ελληνικού Τρόπου. Σκυταλοδρόμος του ανθρωποκεντρισμού του Ελληνικού Έθνους και των αξιών του, με συνεχή δράση και παρεμβάσεις για το βασικό πρόβλημα της Μικρής Ελλάδας του Νότου: το ζήτημα εισβολής και κατοχής από τον Αττίλα.
Αν έχει και ελλαδική υπηκοότητα, θα ήταν πολύ πιο άξια εκπρόσωπος για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας από τους διάφορους χλωμούς και γκρίζους «καλαμαράδες» που ακούγονται.
Η κ. Θεοχάρους λοιπόν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, κατήγγειλε πως κατά τη διάρκεια του τελευταίου Συμβουλίου Σύνδεσης της Τουρκίας με την ΕΕ, η Άγκυρα κατέθεσε έγγραφο, στο οποίο οι Τούρκοι, με την γνωστή θρασύτητα, χαρακτηρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα μέλος της ΕΕ, ως εκλιπούσα ! Δηλαδή … μακαρίτισσα. Πάγιος στόχος τους η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ρώτησε, λοιπόν, να μάθει την απάντηση της ΕΕ και της Ελληνικής Προεδρίας και φυσικά, πως απάντησε αυτός που παρέλαβε το μπουγιουρντί των ισλαμοφασιστών της Άγκυρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Επεσήμανε επίσης πως η Άγκυρα δίνει βίζα στους κατόχους Κυπριακών διαβατηρίων μόνο εφόσον δεχτούν εγγράφως τον όρο «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου». Κλασσική τουρκική ιταμή στάση και στις λεπτομέρειες.
Η κ. Θεοχάρους κατέληξε λέγοντας με ειλικρίνεια: «Κατανοώ ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, βρέθηκε σε δύσκολη θέση λόγω της στάσης του κ. Βενιζέλου, όμως, σε πολύ πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία πεισματικά η Τουρκία επιδιώκει να διαλύσει και είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε. Και αυτό πράττουμε».
Η αλήθεια, λεγόμενη μάλιστα δημόσια, είναι πάντα εθνικά επωφελής. Δεν θέλω δε να θυμίσω επί ποιάς εποχής αναγκάζονταν κύπριοι αξιωματούχοι να καταγγέλουν πράξεις ή παραλείψεις ελλαδιτών αξιωματούχων.
Αν δεν το έλαβε ή αν το έλαβε κι έχει απαντήσει και δη όπως πρέπει στο προκλητικό έγγραφο και την ιταμή στάση της Άγκυρας και τον αδικούμε κι η κ. Θεοχάρους κι εγώ, θα απολογηθώ δημοσίως. Αν όχι, πρέπει να απολογηθεί εκείνος και παραιτούμενος να παραδώσει το ΥΠΕΞ σε κάποιον άλλο λιγότερο ξεχασιάρη και με πιο γρήγορα εθνικά ανακλαστικά. Ας πάει στο Γεωργίας, βρε αδερφέ. Εκεί δεν θα του στέλνουν ενοχλητικά ραβασάκια τα μεμέτια…
(Δημοσιεύεται στην Δημοκρατία) Πηγή
--------------------------------
Απάντηση Βενιζέλου στην κριτική για την «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» και ανταπάντηση Κρανιδιώτη
Ευρύτερες διαστάσεις έχει προσλάβει η κριτική που άσκησε η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους προς τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Ευάγγελο Βενιζέλο, σε σχέση τα όσα αναφέρονται σε τουρκικό έγγραφο περί «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία».
Ευρύτερες διαστάσεις έχει προσλάβει η κριτική που άσκησε η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους προς τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Ευάγγελο Βενιζέλο, σε σχέση τα όσα αναφέρονται σε τουρκικό έγγραφο περί «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία».
Ενοχλημένη η Αθήνα από τις τοποθετήσεις της Ελένης Θεοχάρους ζήτησε με ρηματική διακοίνωση και εξασφάλισε παρέμβαση του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών. Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, η ευρωβουλευτής δήλωσε ότι ο κ. Βενιζέλος πνέει τα μένεα εναντίον της και υπέδειξε πως στα ερωτήματα που έθεσε δεν έχει ακόμα λάβει απαντήσεις (διαβάστε περισσότερα εδώ)
Ανακοίνωση για το θεμα εξέδωσε και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών όπου ο κ. Βενιζέλος επισημαίνει:
«Είναι λυπηρό το ότι οι ίδιοι πάντα δήθεν «πατριωτικοί» κύκλοι, που προσπαθούν να εμπορευτούν πολιτικά ή δημοσιογραφικά τις εθνικές ευαισθησίες, κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου.
»Αντιθέτως τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, πάντα σε στενή συνεργασία και πλήρη ταύτιση, αναγκάστηκαν να αποκαταστήσουν την αλήθεια και την τάξη λόγω της ανευθυνότητας με την οποία μια ευρωβουλευτής επιχείρησε να αλλοιώσει την πραγματικότητα στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την στιγμή που η απερχόμενη ελληνική προεδρία παρουσίαζε τον απολογισμό της δια του Πρωθυπουργού.
»Σχετικά κείμενα έχουν δοθεί στη δημοσιότητα και είναι ευανάγνωστα και απολύτως σαφή. Η αντίδραση των δύο υπουργείων ήταν αναγκαία όχι μόνο για λόγους εθνικού συμφέροντος, όχι μόνο γιατί ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά και γιατί έπρεπε να προστατευθεί η εξαιρετική δουλειά των στελεχών των διπλωματικών υπηρεσιών Ελλάδας και Κύπρου σε Βρυξέλλες, Αθήνα και Λευκωσία.
»Όλα τα άλλα είναι ανεύθυνες μικροκομματικές ή προσωπικές δημαγωγίες για μια στιγμή δημοσιότητας εν ου παικτοίς.
»Το χειρότερο είναι ότι η ευτέλεια των προθέσεων των παραπάνω κύκλων αποκαλύπτεται διότι βασικό μοτίβο των παρεμβάσεων τους είναι η δήθεν απόκλιση μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών στην προσέγγιση και διαχείριση επιμέρους θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
»Ας καταλάβουν ότι υπάρχει πλήρης ταύτιση μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου και επιπλέον επιδίωξη να διαφυλαχθεί στα θέματα αυτά ο μεγαλύτερος δυνατός βαθμός ενότητας των πολιτικών δυνάμεων και πέραν της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
»Το γεγονός ότι, ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, αποφεύγω συστηματικά να συνδέω τα εθνικά θέματα με ευτελείς όψεις της εσωτερικής πολιτικής πραγματικότητας και το γεγονός ότι ως εκ τούτου ανέχομαι συχνά -για λόγους προστασίας της διεθνούς εικόνας της χώρας- να εκφέρονται ως δήθεν στρεφόμενες εναντίον μου και εναντίον του κόμματος που ηγούμαι αντιδράσεις που αφορούν κυβερνητικές πολιτικές συμφωνημένες, φυσικά με τον Πρωθυπουργό, θα ήταν λάθος να εκληφθεί από οποιονδήποτε ως άδεια να φλερτάρει με τους παραπάνω κύκλους, να ασχημονεί ή πολύ περισσότερο να παίζει προσωπικά παιχνίδια με εθνικά θέματα».
Ακολουθεί σχόλιο του Φαήλου Κρανιδιώτη
Τι απαντήσατε στους Τούρκους θα μας πείτε;
Κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως, Υπουργέ των Εξωτερικών, Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ.....
Διάβασα την απάντηση σας για το ζήτημα που ήγειρε στην Ευρωβουλή η κ. Ελένη Θεοχάρους.
Ενδιαφέροντα κι αυτά που λέτε για όλους αυτούς τους ενοχλητικούς, που σχολίασαν την υψηλότητα σας και τους ανέχεστε με ανακτορική ψυχραιμία, αυτή που ταιριάζει στην θέση σας.
Λοιπόν, καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά δεν απαντούν στο ερώτημα της κ. Θεοχάρους και εκατομμυρίων Ελλήνων εντός κι εκτός Ελλάδος.
Οι Τούρκοι έστειλαν ένα ιταμό έγγραφο στο οποίο αποκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία «εκλιπούσα».
Φαήλος Κρανιδιώτης
------------------
Έσπασε τα φρένα (αν είχε...) ο Ε.Βενιζέλος: Έκανε διάβημα στην Κύπρο (!) επειδή τον ξεφτίλισε η Ε.Θεοχάρους
===============================
Οι ΠΑΣΟΚοι ποτέ δεν πεθαίνουν...
Εύη Χριστοφιλοπούλου, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Παντελής Καψής, Αθηνά Δρέττα, Θανάσης Χειμωνάς και Κώστας Σπηλιόπουλος. Τι είναι όλοι αυτοί; Είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αναδείχθηκαν στη δεύτερη πασοκική περίοδο του Γεωργίου Παπανδρέου του Β’. έγιναν γνωστοί, πήραν θέσεις και αξιώματα και μέχρι σήμερα είναι στο προσκήνιο, ακόμη και εντός της κυβέρνησης.
Αυτοί, λοιπόν, υπογράφουν ένα κείμενο - παρέμβαση, κάτι σαν μανιφέστο της Κεντροαριστεράς ή της δημοκρατικής παράταξης, με το οποίο θέλουν να ανοίξουν το διάλογο για την Ελιά, ζητούν ιδρυτικό συνέδριο ενώ αναφέρονται στις σχέσεις με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ έχει το μεγάλο ενδιαφέρον. Λένε λοιπόν: «Δεν έχουμε παντρευτεί τη Ν.Δ. ούτε χρειάζεται να λογοδοθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εμφανίζεται για την κεντροαριστερά μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η δημοκρατική παράταξη έχει νόημα μόνο αν μπορεί να ανακαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά».
Δηλαδή για να καταλάβουμε καλά θεωρούν εαυτούς κάτι πολύ σπουδαίο, κάτι που η Ελλάδα δεν θα αντέξει χωρίς αυτούς. Δεν παντρεύτηκαν τη ΝΔ λένε και είναι ανεξάρτητοι. Μα είναι δυνατόν να μιλάνε λες και είναι η πολύφερνη νύφη; Είναι δυνατόν αυτοί που συνέβαλαν στην κατάρρευση της χώρας να βγάζουν γλώσσα και να θέλουν να είναι ρυθμιστές της πολιτικής κατάστασης;
Είναι δυνατόν να διαβάζουμε από στελέχη που θα έπρεπε να έχουν πάει σπίτι τους τέτοια κείμενα λες και είναι ο «αφρός» της πολιτικής σκηνής και όλοι άλλοι ο κατιμάς; Από πότε έγινε ο Καψής τιμητής των πάντων; Από πότε ο Κωνσταντινόπουλος απέκτησε το πολιτικό ανάστημα να «πουλάει μούρη» και από πότε το δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου, η κ. Χριστοφιλοπούλου θέλει να έχει λόγο στα πράγματα;
Βέβαια αφήνουν αιχμές και κατά του κ. Βενιζέλου φοβούμενοι ότι το ιδρυτικό συνέδριο δεν θα είναι ελεύθερο αλλά στημένο από μηχανισμούς. Από αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι η Ελιά είναι μια προσπάθεια απλά να αναβαπτιστεί το άθλιο ΠΑΣΟΚ με τους ίδιους ανθρώπους που γίνονται οι αρχάγγελοι του εκσυγχρονισμού της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα;
Διαβάστε το άρθρο τους για να καταλάβετε γιατί οι Πασόκοι ποτέ δεν πεθαίνουν.
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ,ΠΟΤΕ;
1)Υπογράφουμε το κείμενο αυτό στελέχη από διαφορετικές ιστορικές αφετηρίες και καταγωγές αλλά με την ίδια αγωνία για τη μεγάλη παράταξη και τη χώρα μας.
Όσοι αγωνιστήκαμε για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Κεντροαριστερά τις δύσκολες μέρες του 2009 -2012, όσοι δώσαμε τη μάχη της Ελιάς στις ευρωεκλογές, όσοι ελπίζουμε και πιστεύουμε στη μεγάλη, πλειοψηφική παράταξη της μεταμνημονιακής πολιτικής περιόδου.
Υπογράφουμε αυτό το κείμενο προσπαθώντας να βοηθήσουμε τη χώρα να κερδίσει τον πόλεμο και όχι μόνο τη μάχη, μακριά από ανέξοδες ρητορείες και επικοινωνιακές πομφόλυγες.
2)Μετά από έξι χρόνια ύφεσης και αυστηρής λιτότητας η Ελλάδα βρίσκεται πάντα αντιμέτωπη με σκληρές προκλήσεις. Το ζητούμενο αυτήν τη φορά δεν είναι να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία και να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ. Το ζητούμενο είναι η σταθερή μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να μπορέσει να διαχειριστεί την ανάκαμψη της οικονομίας με τρόπο που να διασφαλίζει και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και μια πιο δίκαιη κατανομή των βαρών.
Χρειάζεται να περάσουμε από την εποχή της στείρας αντιπαράθεσης και της διεθνούς επιτήρησης στην εποχή της σύνθεσης και της δημιουργίας.
Στην εποχή της δημιουργικής αισιοδοξίας.
Δυστυχώς τα μετεκλογικά σημάδια δημιουργούν προβληματισμό και σύγχυση.
Τόσο ο πρόσφατος ανασχηματισμός, όσο και οι εξελίξεις για το μισθολόγιο των δικαστικών και των ένστολων από τις δικαστικές αποφάσεις, ενισχύουν τις ανησυχίες, ότι οι πολιτικές δυνάμεις και το πολιτικό μας σύστημα αντιλαμβάνονται το αίτημα για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη σαν μια επιστροφή στις παλιές και καταδικασμένες πρακτικές της παροχολογίας που όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά αντιθέτως απειλούν να αναβιώσουν τα αδιέξοδα και τις συνθήκες που οδήγησαν στην κρίση.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν δικαιολογούν παλαιοκομματικού τύπου σπασμωδικές αντιδράσεις ούτε από τη μεριά της κυβέρνησης ούτε από τα δύο κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που τη στηρίζουν.
Η επιστροφή στις πολιτικάντικες πρακτικές και μάλιστα στην τελευταία φάση, λίγο πριν ολοκληρωθεί η εποχή των Μνημονίων, θα είναι ένα τεράστιο ολίσθημα. Θα ακυρώσει τις θυσίες που υποστήκαμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Θα υπονομεύσει τη θέση της στην Ευρώπη και την ευρωζώνη. Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων που βιώνουν πλατιά λαϊκά στρώματα. Θα αποπροσανατολίσει τον λαό σε βάθος χρόνου, στο μέτρο που θα επιβραβεύσει την εθνικολαϊκιστική τακτική των αντιπολιτεύσεων. Θα ετοιμάσει το έδαφος για να επικρατήσει η χειρότερη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.
3) Η λύση είναι μια ανυπόκριτη και σταθερή και γρήγορη πορεία προς το ευρωπαικό μέλλον και όχι μια επιστροφή στο παρελθόν.
Στρατηγική μας επιδίωξη είναι η ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ της χώρας σε μια ενωμένη, ισχυρή και δημοκρατική Ευρώπη.
Ο κίνδυνος σήμερα είναι να βγει η πατρίδα μας από την κρίση «ίδια «με τα παλιά. Σαν να μη πέρασε μια μέρα. Φτωχότερη, αλλά όχι διδαγμένη από την καταστροφή.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια λειτουργική επανάσταση που θα αναδιατάσσει επιτέλους το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας έτσι ώστε να αντιμετωπίσει την δίδυμη πρόκληση του διεθνούς ανταγωνισμού στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της γήρανσης του πληθυσμού που απειλεί με συρρίκνωση το παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας.
Μόνο με μια επανάσταση στην παραγωγικότητα μπορεί η χώρα να ελπίζει στην διατήρηση και τη βελτίωση του πραγματικού εισοδήματος και στην χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους.
Κεντρικός πυλώνας της αλλαγής είναι το κράτος. Θέλουμε ένα κράτος ανεξάρτητο από κόμματα, εργαλείο στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πολιτών. Ένα κράτος ικανό να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, την έρευνα και την καινοτομία. Ένα κράτος αποτελεσματικό, που διαμορφώνει το πλαίσιο εμπιστοσύνης, που εγγυάται τη σταθερότητα των κανόνων, που δημιουργεί τις υλικές και άυλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, που προσανατολίζει και στηρίζει την παραγωγή στους διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς. Και συγχρόνως ένα κράτος που επιτελεί τη ρυθμιστική και εποπτική λειτουργία του, που υφαίνει ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας και προσανατολίζει τους πόρους του προς αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη.
Αλλαγή στο κράτος ,ισχυρό κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας, ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος είναι ο οδικός χάρτης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης στη νέα εποχή.
Μεταρρυθμίσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές είναι οι λέξεις κλειδιά.
Προστασία των πραγματικά αδύναμων που δοκιμάζονται βαριά γιατί δεν έχουν ανταλλάξιμη πολιτική δύναμη, πολιτική συμφωνία με τη μεσαία τάξη στη βάση ενός ανταποδοτικού κοινωνικού κράτους που δίνει προστιθέμενη αξία στη γενική φορολόγηση, υγιής επιχειρηματικότητα, αξιοκρατία.
4)Η Ευρώπη στη δική μας ματιά δεν είναι εξαναγκασμός, ούτε αναγκαίο κακό.
Είναι απόφαση πατριωτικού ρεαλισμού και ιστορικής αυτογνωσίας. Ειναι απόφαση διεκδίκησης και όχι παθητικής συμμόρφωσης. Η συμμετοχή μας στο Ευρώ και στην Ευρώπη δεν είναι οικονομική επιλογή. Είναι εθνική στρατηγική αδιαπραγμάτευτη. Αναπόσπαστο κομμάτι μιας νέας λειτουργικής ευημερίας.
Ο κίνδυνος για την Ευρώπη και τους λαούς της έρχεται από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη συνεχή λιτότητα και από τον εθνικολαϊκισμό όποιο χρώμα και αν έχει.
Ούτε λιτότητα, ούτε λαϊκισμός. Αυτός είναι ο διπλός στόχος, για να αντιστρέψουμε τη διαλυτική πορεία. Για να κερδίσει ξανά η Ευρώπη πρωτεύουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, για να ελέγξει τον αχαλίνωτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, για να επιβεβαιώσει τη σημασία της Δημοκρατίας, για να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος στις νέες συνθήκες και να υπηρετεί τον πολίτη.
5) Κρίσιμο ζήτημα για τις σχέσεις μας με την Ευρώπη αποτελεί το θέμα της διαπραγμάτευσης για τη βιωσιμότητα του χρέους το οποίο στην ουσία είναι μια διαπραγμάτευση με τους λαούς της ένωσης και όχι με τις τράπεζες αυτή τη φορά.
Η συμφωνία θα καθορίσει το μέλλον της χώρας.
Γι’ αυτό απαιτείται εθνική συνεννόηση που περιλαμβάνει και την αξιωματική αντιπολίτευση. Δε νομιμοποιούμαστε να ζητάμε συναπόφαση για τον Διοικητή της ΤτΕ, όταν αρνούμαστε να συζητήσουμε τη στρατηγική μας για το χρέος, τη στρατηγική για τη χώρα στην ΕΕ, όπως τελκά κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε όλες τις χώρες που επηρεάστηκαν από την κρίση, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις κατάφεραν να βρουν ένα ελάχιστο εθνικής συνεννόησης για να την αντιμετωπίσουν.
Σε καμία από αυτές τις χώρες το πολιτικό-κομματικό σύστημα δεν κατέρρευσε με παταγώδη τρόπο όπως στην Ελλάδα.
Σε καμία από αυτές τις χώρες δεν ξεπήδησαν τερατογεννέσεις όπως η ΧΑ παρότι καποιες χώρες είχαν μια μακρόχρονη παράδοση δικτατορίας.
Σε καμία από αυτές τις χώρες δεν προέκυψαν κόμματα σαν τους ΑΝΕΛ που κάνουν τον ανορθολογισμό και τον λαικισμό επάγγελμα.
6)Η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Κανείς δε παίζει, ούτε εκβιάζει με αυτό.
Οι θεσμοί δεν εκβιάζονται, ούτε χρησιμοποιούνται. Εγγυώνται.
Η παρούσα Βουλή μπορεί και οφείλει να εκλέξει ικανό και άξιο πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Οχι ως εκλογική τρικλοποδιά ή μικροκομματική σκοπιμότητα ή χειρότερα, προσωπική στρατηγική, αλλά ως μια πολιτική τομή με το παρελθόν, ως πεδίο μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που συνθέτει δημιουργικά τις αντιθέσεις.
Κυρίως χρειάζεται πολιτική σοβαρότητα. Υπευθυνότητα και καθήκον απέναντι στη χώρα.
7)Η δημοκρατική παράταξη βαδίζει προς τις εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν, με ανοιχτά μέτωπα.
Σηκώνει το βάρος μιας κυβέρνησης που δε μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή της και την ευαισθησία μιας πολιτικής δύναμης που θέλει να υποστηρίξει ενεργά αυτούς που επλήγησαν τα τελευταία χρόνια. Αυτά δεν είναι υποχρεωτικά αντιφατικά.
Έχει μπροστά της δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις που αφορούν στον πυρήνα της ύπαρξης και της προοπτικής της.
Η συγκρότηση της Ελιάς ήταν ένα πρώτο διστακτικό βήμα.
Τώρα χρειάζεται να προχωρήσουμε πιο τολμηρά.
Να οργανώσουμε ένα ιδρυτικό, ανοικτό, προγραμματικό συνέδριο, του συνόλου των δυνάμεων μεταξύ κέντρου και ανανεωτικής αριστεράς στις αρχές του φθινοπώρου.
Χωρίς άγχη και φοβίες αυτοαναφορικότητας.
Ενός συνεδρίου που θα θέσει το ζήτημα του φορέα και των συμμαχιών σε πολιτική βάση με ξεκάθαρη την πολιτική αυτονομία του χώρου. Δεν έχουμε παντρευτεί τη Ν.Δ. ούτε χρειάζεται να λογοδοθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εμφανίζεται για την κεντροαριστερά μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η δημοκρατική παράταξη έχει νόημα μόνο αν μπορεί να ανακαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά.
Το συνέδριο ή θα σηματοδοτήσει το νέο και θα σώσει τον χώρο ή το παλιό θα μας πάρει όλους μαζί του προς τα κάτω. Το συνέδριο είναι η απόφαση του χώρου να πραγματοποιήσει την αναγέννησή του.
Αντιθέτως ένα συνέδριο μηχανισμών με στόχο ουσιαστικά το ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών θα πρόδιδε την εμπιστοσύνη των πολιτών που στήριξαν την ΕΛΙΑ και θα καταδίκαζε το ΠΑΣΟΚ σε αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια.
Αν όχι τώρα , πότε;
8)Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες που μοχθούν με υπομονή και αγωνία για το μέλλον το δικό τους και της οικογένειάς τους.
Στα εκατοντάδες στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έφυγαν απογοητευμένα.
Σε αυτούς που έμειναν και πολέμησαν.
Στους φίλους μας από τα άλλα κόμματα της κεντροαριστεράς.
Σε αυτούς που προσπάθησαν και προσπαθούν με ανιδιοτέλεια, για την ενότητα και την ανασυγκρότηση.
Χωρίς ενοχές και τύψεις γι αυτό που είμαστε.
Χωρίς φοβίες και προκαταλήψεις για το καινούργιο που θέλουμε να συγκροτήσουμε.
Αναγνωρίζοντας ότι και εμείς φταίξαμε, ανεβαίνουμε τώρα το δικό μας Γολγοθά.
Αλλά δικαιούμαστε να θυμίζουμε ότι δε κιοτέψαμε όταν άλλοι έφτιαχναν «Ζάππεια» ή έπαιζαν επικίνδυνα με τη χρεοκοπία και τη δραχμή.
Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, μπορεί να ανταποκριθεί στο καινούργιο, γιατί είναι παιδί μιας ιστορίας δημιουργικών ανατροπών και ανατάσεων μετά από περιόδους παρακμής. Αρκεί επιτέλους να το αποφασίσει.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο θα δώσουμε τη μάχη για ένα τέτοιο ουσιαστικό συνέδριο για την αναγένννηση της κεντροαριστεράς σαν αυτόνομης, ισχυρής, αληθινήςπολιτικής δύναμης που μόνο ενωμένη μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Μιας κεντροαριστεράς με σαφή μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία στην οποία θα μπορούν να εκφραστούν όλα τα ιστορικά ρεύματα που κινήθηκαν στον προοδευτικό χώρο.
==================================
ΗΤΑΝΕ «ΤΟΥΡΚΟΓΛΟΥ» – ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ WIKILEAKS
ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ – ΚΟΛΑΣΗ
Στις 09/07/14 ο ανεξάρτητος βουλευτής Α’ Αθηνών, Νικήτας Κακλαμάνης, κατέθεσε ερώτηση στον υπουργό Εξωτερικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, ζητώντας να ενημερωθεί σχετικά με τη ρηματική διακοίνωση του ΥΠΕΞ προς την κυβέρνηση της Κύπρου.
Ακολουθεί η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών και η σημείο προς σημείο ανταπάντηση του βουλευτή:
(1)
Ε. Βενιζέλος: Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο κ. Βουλευτής υπέβαλε την ερώτησή του στις 9.7.2014, χωρίς να έχει λάβει υπ’ όψιν του ούτε τις
σχετικές δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκου Αναστασιάδη, ούτε τις σχετικές ανακοινώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τη δική μου δήλωση στις 6.7, ούτε το κείμενο της Ρηματικής Διακοίνωσης του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που είδε το φως της δημοσιότητας.
Ν. Κακλαμάνης: Το θέμα ακριβώς είναι γιατί εστάλη η ρηματική διακοίνωση. Αυτό ακριβώς αναδεικνύουμε, την πρακτική που εφάρμοσε το ΥΠΕΞ, για πρώτη φορά μετά τη χούντα του Ιωαννίδη. Η ερώτηση έχει να κάνει δηλαδή ακριβώς με αυτό το ζήτημα και με την επιλογή του ΥΠΕΞ σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο ζητάει να επιλυθεί. Η ουσία δεν είναι τόσο το περιεχόμενο όσο η κίνηση κι’ αυτό προσπαθούμε να επισημάνουμε ως κάτι που είναι άκρως ανησυχητικό κι’ αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο.
(2)
Ε. Βενιζέλος: Ο κος Βουλευτής θεωρεί ότι υπήρξε δήθεν κρίση ή ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου. Αυτό είναι παντελώς ανυπόστατο και ψευδές. Καλλιεργείται δε μόνο από κύκλους, που δυστυχώς επιδιώκουν τη δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις των δύο χωρών, γιατί στην πραγματικότητα διαφωνούν με τη γραμμή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη στήριξη που προσφέρει σ’ αυτήν και στους χειρισμούς του η Ελληνική Κυβέρνηση.
Ν. Κακλαμάνης: Ακριβώς το αντίθετο. Θεωρούμε ότι ΔΕΝ υπάρχει ζήτημα διαφορών Αθήνας-Λευκωσίας ΜΕΧΡΙ το σημείο όπου το ΥΠΕΞ (και η συγκεκριμένη του ηγεσία) επέλεξε έναν συγκεκριμένο τρόπο (επίδοση ρηματικής διακοίνωσης) επικοινωνίας, ο οποίος ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΕΜΑ και δυνητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διάφορους για την αλλοίωση της θετικής εικόνας της Ελλάδας στην Κύπρο και για την δημιουργία χάσματος μεταξύ των δύο συνιστούντων μερών του ελληνισμού.
(3)
Ε. Βενιζέλος: Η πραγματικότητα συνεπώς είναι τελείως αντίστροφη. Τις αρμονικές και αδελφικές σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου επεχείρησε να διαταράξει Κύπρια Ευρωβουλευτής που έλαβε το λόγο στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά την παρουσίαση του απολογισμού της Ελληνικής Προεδρίας από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Η άσκηση κριτικής από την Κύπρια Ευρωβουλευτή στην Ελληνική Προεδρία για δήθεν ελλιπή αντίδραση στις τουρκικές έγγραφες θέσεις που υποβλήθηκαν μετά το Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας στις 23.6.2014, δεν συνιστά στην ουσία της κριτική κατά του προσώπου του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών και προεδρεύοντος του Συμβουλίου, αλλά άδικη και αβασάνιστη κριτική κατά της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Υπηρεσίας που βρίσκεται σε άμεσο συντονισμό με την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Διπλωματική Υπηρεσία για τη διαχείριση θεμάτων, όπως το Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας.
Ν. Κακλαμάνης: Μία ευρωβουλευτής ΔΕΝ μπορεί να διαταράξει τις σχέσεις δύο χωρών, ΕΑΝ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο επικεντρώθηκε η κριτική της. Εάν, όπως αναφέρετε, η επιλογή της ευρωβουλευτού στην ουσία «χτυπάει» την Κύπρο και όχι την Αθήνα, τότε προς τι η κίνηση της επίδοσης της ρηματικής διακοίνωσης από την πλευρά μας; Γιατί η Ελλάδα δεν άφηνε την Λευκωσία να αντιδράσει, εάν θεωρούσε ότι η κριτική στρέφεται κατά της ίδιας;
(4)
Ε. Βενιζέλος: Είχα την τιμή, ως προεδρεύων του Συμβουλίου, να είμαι επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Συμβούλιο Σύνδεσης και να τοποθετηθώ αναλυτικά και με απόλυτη καθαρότητα και αυστηρότητα σχετικά με όλα τα θέματα που αφορούν τις σχέσεις της Τουρκίας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό έκανε και ο αρμόδιος Επίτροπος. Όλα δε αυτά επανελήφθησαν δημόσια στην επακολουθήσασα συνέντευξη Τύπου. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος ερωτών Βουλευτής έχει λάβει γνώση των δημοσίων ανακοινώσεων που έγιναν σχετικά με το Συμβούλιο Σύνδεσης, καθώς και του περιεχομένου της συνέντευξης, γιατί αν είχε λάβει υπ’ όψιν του όλα αυτά τα στοιχεία, θα γνώριζε ότι το μεταγενέστερο τουρκικό έγγραφο είχε, ούτως ή άλλως, απαντηθεί εκ προοιμίου με τον πλέον αυστηρό και σαφή τρόπο.
Ν. Κακλαμάνης: Επειδή αναφέρεστε στην ουσία του προβλήματος της Κύπρου με την Τουρκία, με τη συγκεκριμένη απάντησή σας στην πραγματικότητα μας λέτε ότι: «απαντήσαμε στην Τουρκία, λεκτικά, άρα όλα είναι εντάξει», δηλαδή αυτό περιμένουμε από τον Έλληνα προεδρεύοντα του Συμβουλίου και ΥΠΕΞ της χώρας; H εξωτερική πολιτική της χώρας σταματάει σε… ρηματικές διακοινώσεις εναντίον της Άγκυρας; Το πρόβλημα λύθηκε με τις δηλώσεις στον Τύπο; Να υποθέσουμε ότι η Τουρκία τρέχει και δεν φτάνει σήμερα, μετά την «αντίσταση» που αντιμετώπισε στην ΕΕ;
(5)
Ε. Βενιζέλος: Επιπλέον, η κα Ευρωβουλευτής – που ανήκει σημειωτέον στο κυβερνάν κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού και ήταν ανθυποψηφία του Προέδρου κ. Αναστασιάδη στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου που θα στήριζε ο Δημοκρατικός Συναγερμός για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας – προσπάθησε να δημιουργήσει τη νοσηρή εικόνα της δήθεν αντίθεσης μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Έλληνα Αντιπρόεδρου και Υπουργού Εξωτερικών σε σχέση με το Κυπριακό. Και αυτό ενώπιον ενός επίσημου forum, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την ημέρα του απολογισμού της Ελληνικής Προεδρίας και χωρίς αυτό φυσικά να δικαιολογείται από κανένα απολύτως δεδομένο. Αυτή η εικόνα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έπρεπε να αποσαφηνιστεί. Να καταστεί, δηλαδή, σαφές ότι αυτό συνιστά ατομική άποψη της κας Ευρωβουλευτού, απολύτως αντίθετη από τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησής της. Αυτό ζήτησε και επισήμως το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών από το Κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών, δια της διπλωματικής οδού, μετά, φυσικά, από σχετική τηλεφωνική επικοινωνία των δύο Υπουργών που βρίσκονται σε συνεχή, σχεδόν καθημερινή επαφή. Η ίδια επαφή υπάρχει και στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ν. Κακλαμάνης: Με αυτή την επισήμανση στην ουσία μας λέτε πως η Αθήνα παρεμβλήθηκε σε ένα εσωτερικό και εσωκομματικό ζήτημα της Κύπρου. Και όχι μόνον αυτό αλλά το ΥΠΕΞ στην ουσία απαίτησε από τη Λευκωσία να αποσαφηνίσει, με τον πλέον επίσημο τρόπο, πως η ευρωβουλευτής έχει άδικο, «για το δικό της καλό». Εάν αυτό δεν λέγεται κατάφωρη επέμβαση στο εσωτερικό άλλου κράτους για μικροπολιτικούς σκοπούς τότε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί;
(6)
Ε. Βενιζέλος: Η Ελλάδα δεν ζήτησε να «συνετισθεί» ή να «φιμωθεί» η κα Ευρωβουλευτής, η οποία είχε, ούτως ή άλλως, εκφρασθεί και στο Κοινοβούλιο και με Δελτίο Τύπου, όπως ήθελε. Αυτό που ζητήθηκε ήταν να γίνει σαφές ότι οι απόψεις της κας Ευρωβουλευτή, που τυχαίνει να ανήκει στο κυβερνόν κόμμα, σε ένα τόσο επίσημο forum, δεν είναι οι απόψεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απάντηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν έκφραση ικανοποίησης και ευχαριστιών προς την Ελληνική Προεδρία για τη διαχείριση του Συμβουλίου Σύνδεσης, αλλά και για όλη τη συνεργασία στα διεθνή fora.
Ν. Κακλαμάνης: Από τον τρόπο της απάντησής σας τόσο στο σημείο (5) αλλά και στο (6) γίνεται φανερό πως το ΥΠΕΞ ΚΑΙ επεμβαίνει σε κάτι στο οποίο υπονοεί πως αποτελεί ουσιαστικά ένα εσωτερικό ζήτημα στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου ΚΑΙ στην ουσία προσπαθεί να «ξεπλύνει» όλες εκείνες τις υποψίες αναφορικά με τον τρόπο διαχείρισης του κυπριακού αφού στην πραγματικότητα «απαιτεί» από την Λευκωσία να απενοχοποιήσει την Αθήνα και τις αποφάσεις της.
(7)
Ε. Βενιζέλος: Είναι εξαιρετικά λυπηρό να σπεύδουν Έλληνες βουλευτές να υιοθετήσουν ερμηνείες των γεγονότων, οι οποίες πλήττουν την εικόνα της καλής σχέσης Αθήνας-Λευκωσίας, υποθέτοντας ότι ισχύει η ανακριβής και άδικη εικόνα που επιχείρησε, για τους δικούς της λόγους να προβάλει μία Κύπρια Ευρωβουλευτής.
Ν. Κακλαμάνης: Ερώτηση 1: Εάν η συγκεκριμένη ευρωβουλευτής στο μέλλον καταλάβει μία θέση ευθύνης υψηλότερη από αυτή που κατέχει σήμερα, πως σκοπεύει ο ΥΠΕΞ να συνδιαλλαγεί μαζί της, μετά τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί;
Ερώτηση 2: Εάν στο συγκεκριμένο «εσωκομματικό» παιχνίδι στην Κύπρο το επίσημο ελλαδικό κράτος παίρνει θέση με τέτοιο τρόπο, ΠΩΣ είναι δυνατόν οι Κύπριοι πολιτικοί αντίπαλοι του κου Αναστασιάδη να λάβουν στα σοβαρά την Αθήνα και να συνεργαστούν μαζί της;
(8)
Ε. Βενιζέλος: Οι πρόσθετες αναφορές του κυρίου ερωτώντος Βουλευτή, σε σχέση με την ελληνική στάση στα ζητήματα της Ουκρανίας, του συριακού εμφυλίου και της καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας διανθίζουν μια εικόνα η οποία είναι περίεργη και ως προς το διεθνές και ως προς το εσωτερικό της σκέλος. Ως προς το διεθνές σκέλος ποιά θα έπρεπε να είναι άραγε, κατά τη γνώμη του κυρίου ερωτώντος Βουλευτή, η στάση της Ελλάδας σε σχέση με την Συρία και την Ουκρανία; Η απόκλιση από την Κοινή Ευρωπαϊκή θέση; Η Ελλάδα μετέχει στο κεντρικό ρεύμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ενισχύοντας τη θέση της σε σχέση με τα κρίσιμα ανοιχτά εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ν. Κακλαμάνης: Ποιο είναι αλήθεια το «περίεργο» στην ερώτηση μας; Tο «περίεργο» είναι, ότι ο ΥΠΕΞ μίας χώρας, που έχει παραδοσιακές σχέσεις με τη Ρωσία και τη Συρία, να προτρέχει των εξελίξεων και των άμεσα ενδιαφερομένων κι’ ακολούθως, όταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλάξουν στάση, η Ελλάδα να τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Να συνεχίσουμε επί του θέματος; Τέλος, μπορεί να μας πει το ΥΠΕΞ ποια είναι η Κοινή Ευρωπαϊκή Θέση επί του ζητήαμτος, αφού οι εταίροι μας στην ουσία διαμαρτύρονται, απειλούν αλλά ταυτοχρόνως κάνουν «business as usual» με τη Μόσχα; Επαναλαμβάνουμε, ποιος είναι ο λόγος εμείς να εμφανιζόμαστε «βασιλικότεροι του βασιλέως»;
(9)
Ε. Βενιζέλος: Από το κείμενο της ερώτησης, όμως, του κ. Βουλευτή προκύπτει και η αναπαραγωγή της περίεργης θεωρίας περί αποκλίσεων μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών στα θέματα αυτά. Δημοσιογραφικά αυτή αναπαράγεται από μικρούς κύκλους που δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από τη συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και δηλώνουν την προτίμησή τους σε μία συνεργασία ΝΔ και διάφορων εκδοχών της ακροδεξιάς. Είναι αδιανόητο ότι κάποιοι εμπλέκουν σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι και την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Ν. Κακλαμάνης: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων οι «μικροί κύκλοι» που απεργάζονται συνεργασίες της ΝΔ και διαφόρων «εκδοχών της ακροδεξιάς» δεν είναι φυσικά ένας πολιτικός με την ιστορία, την εμπειρία και τη δημοκρατική συνέπεια του ερωτώντος βουλευτή. Άρα είναι προφανές πως μία τέτοια επισήμανση, σε ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, μόνο ως περίεργη μπορεί να χαρακτηριστεί. Φυσικά ότι άλλοι κύκλοι απεργάζονται και σενάρια συνεργασίας μεταξύ της ΝΔ αλλά και διαφόρων εκδοχών της αριστεράς, αυτό γιατί δεν το αναφέρει το ΥΠΕΞ; Η ουσία όμως παραμένει: ο πρωθυπουργός της χώρας γνώριζε την πρωτοβουλία της επίδοσης ρηματικής διακοίνωσης στην Λευκωσία ή όχι;
(10)
Ε. Βενιζέλος: Ελπίζουμε ο κ. Βουλευτής, λόγω της εμπειρίας που έχει στο Κοινοβούλιο και στην Κυβέρνηση, να αντιλαμβάνεται ότι τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής είναι ζητήματα που προϋποθέτουν κατ’ ελάχιστον τη συμφωνία μεταξύ Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών. Πολύ περισσότερο όταν η Κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο κομμάτων για λόγους εθνικής ανάγκης.
Ν. Κακλαμάνης: Με τον τρόπο της απάντησής σας στο σημείο αυτό αφήνεται το ερώτημα να αιωρείται: O πολιτικός σας προϊστάμενος ήταν γνώστης της πρωτοβουλίας του ΥΠΕΞ για τη ρηματική διακοίνωση ή μήπως η εντολή για την επίδοση αυτής ήρθε κατευθείαν από το πρωθυπουργικό γραφείο και εσείς απλώς ακολουθήσατε;
(11)
Ε. Βενιζέλος: Αυτό ισχύει και για την αναφορά του κ. Βουλευτή στο ζήτημα των χημικών όπλων της Συρίας και στις άοκνες, αλλά δυστυχώς, μοναχικές προσπάθειες που κατέβαλε και καταβάλλει η Ελλάδα, ώστε να μη πραγματοποιηθεί η σχετική επιχείρηση του ΟΗΕ και του OPCW στη Μεσόγειο. Όμως και πάλι το θέμα αυτό είναι φυσικά ένα θέμα που δεν αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών και τον Επικεφαλής του, αλλά την Κυβέρνηση συνολικά και βεβαίως τον Πρωθυπουργό.
Ν. Κακλαμάνης: Είναι προφανές πως με τη συγκεκριμένη αναφορά στην ουσία:
• «Ρίχνετε το μπαλάκι» στον πρωθυπουργό, τον οποίο αφήνετε έκθετο, αναφορικά με τον μη ικανοποιητικό χειρισμό του θέματος των χημικών.
• Ομολογείτε φυσικά τη πλήρη αποτυχία της Αθήνας στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο ίσως να είχε αποφευχθεί, εάν ως ηγεσία της ΕΕ, η Ελλάδα είχε λάβει πιο ενεργητικές πρωτοβουλίες για το θέμα και ειδικά μέσα στο κλαμπ των Μεσογειακών χωρών.
• Η απάντηση που δίνετε στο συγκεκριμένο σημείο στην ουσία αποκαλύπτει την σοβαρότητα του θέματος και τους κινδύνους, τους οποίους ενέχει για την ασφάλεια και τη δημόσια αλλά περιβαλλοντική υγεία στην ευρύτερη περιοχή, που δυνητικά αποτελεί ΑΟΖ της χώρας μας.
(12)
Ε. Βενιζέλος: Εάν κάποιοι για λόγους εσωτερικής πολιτικής θέλουν για όλα τα δύσκολα θέματα, να θεωρούν στόχο ή συνομιλητή τους τον υπογράφοντα, αυτό είναι μια επιλογή, την οποία μπορεί να την κάνουν, αλλά δεν είναι μια επιλογή που συνδέεται με την εξωτερική πολιτική και με τους κανόνες και την πρακτική λειτουργίας της Κυβέρνησης.
Ν. Κακλαμάνης: Η απάντησή σας στο συγκεκριμένο σημείο στην ουσία εκθέτει όχι τον ερωτώντα βουλευτή αλλά εσάς τον ίδιο, αφού μόλις λίγες γραμμές πριν στην ουσία ρίξατε την ευθύνη στον πρωθυπουργό, για ένα θέμα που έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική. Γιατί το κάνατε άραγε;
Γενικό συμπέρασμα με βάση τα λεγόμενα του Υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου:
Στην ουσία εμπλακήκατε σε ένα «μικροκομματικό» παιχνίδι στην Κύπρο, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπιστία της Αθήνας στα μάτια του Κυπριακού ελληνισμού λαμβάνοντας καταφανέστατα θέση υπέρ της μίας πλευράς, ενώ το ελληνικό ΥΠΕΞ επενέβη απροκάλυπτα σε ένα άλλο ανεξάρτητο κράτος, με στόχο να «αποκτήσει» άλλοθι για τις τελευταίες του αποφάσεις στο Κυπριακό. Αυτό θεωρείται υπεύθυνη εθνική πολιτική;
Με τις αναφορές για τη στάση και τις ενέργειες ή μη-ενέργειες σε διάφορα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ουσιαστικά αφήνεται έκθετο τον πρωθυπουργό, ενώ «νίπτετε τας χείρας σας» για τις δικές σας ευθύνες.
Εάν όλα αυτά δεν συνιστούν μικροκομματικές επιλογές σε θέματα ασφαλείας ολοκλήρου του έθνους, τότε οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους…
Η Ελληνίδα της Κύπρου, κ. Ελένη Θεοχάρους, που την εβδομάδα που πέρασε, στο Ευρωκοινοβούλιο έθεσε στον Πρωθυπουργό το θέμα των τουρκικών προκλήσεων και στηλίτευσε την αδράνεια τόσο της ΕΕ, όσο και του Ελλαδίτη Υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν είναι τυχαία.
Αν θελήσετε να διαβάσετε το βιογραφικό της Κυπρίας ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ, φτιάξτε καφέ, γιατί θα σας πάρει πολύ ώρα. Από πολύτεκνη οικογένεια, σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, αποφοιτώντας με άριστα. Ειδικεύθηκε στην Γενική Χειρουργική στην Θεσσαλονίκη ενώ παράλληλα φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή. Εξειδικεύθηκε στην Παιδοχειρουργική και στην Παιδοουρολογία στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Διδακτορικό με Άριστα, επίκουρη Καθηγήτρια της Παιδοχειρουργικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, επί δεκαετία Διευθύντρια της Παιδοχειρουργικής – Παιδοουρολογικής κλινικής του Μακάριου Νοσοκομείου, ενώ παράλληλα δίδασκε Παιδοχειρουργική στην Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου.
Χειρούργησε χιλιάδες παιδιά.
Συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων Χειρουργικής και Παιδοχειρουργικής. Βραβευμένη δε ποιήτρια, με πέντε ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό της.
Τι άλλο να πω; Πως το 1994 ίδρυσε το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ» στο Γερεβάν της Αρμενίας; Για τον ρόλο της στους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στα πλαίσια των οποίων πήρε μέρος σε μεγάλο αριθμό ανθρωπιστικών αποστολών παρέχοντας υπηρεσίες υγείας; Το 1982 στην πολιορκημένη Βηρυτό, το 1993-1999 στην Αρμενία και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, το 1995-96 στη Βοσνία, στην Βόρειο Ήπειρο και στην Αλβανία μετά τα τραγικά γεγονότα του 1997, στο Κουρδιστάν το 1994-2000, στην Παλαιστίνη, στο Κοοσυφοπέδιο, στη Σερβία, μέχρι την μακρινή Αϊτή το 1996, σε ένα νοσοκομείο στη ζούγκλα του Leogane, χειρουργώντας, όπως παντού και πάντα πολλά παιδιά, χιλιάδες, σε όλο τον κόσμο. Από την Ευρώπη και την Μ. Ανατολή, ως την Κεντρική Ασία, την Σρι Λάνκα και την Νότιο Αμερική. Άνευ αμοιβής.
Κάτι έχει κάνει στη ζωή της, ε; Άμα μιλάει, ακούς, δεν της λες «κάτσε κάτω, ρε».
Πάνω όμως από όλα αυτά, εκτός από επιστήμονας, πανεπιστημιακός δάσκαλος, μάνα, εθελόντρια θεράπουσα του ανθρώπινου πόνου και ποιήτρια, η κ. Θεοχάρους είναι ένας ακάματος Στρατιώτης του Ελληνικού Τρόπου. Σκυταλοδρόμος του ανθρωποκεντρισμού του Ελληνικού Έθνους και των αξιών του, με συνεχή δράση και παρεμβάσεις για το βασικό πρόβλημα της Μικρής Ελλάδας του Νότου: το ζήτημα εισβολής και κατοχής από τον Αττίλα.
Αν έχει και ελλαδική υπηκοότητα, θα ήταν πολύ πιο άξια εκπρόσωπος για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας από τους διάφορους χλωμούς και γκρίζους «καλαμαράδες» που ακούγονται.
Η κ. Θεοχάρους λοιπόν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, κατήγγειλε πως κατά τη διάρκεια του τελευταίου Συμβουλίου Σύνδεσης της Τουρκίας με την ΕΕ, η Άγκυρα κατέθεσε έγγραφο, στο οποίο οι Τούρκοι, με την γνωστή θρασύτητα, χαρακτηρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα μέλος της ΕΕ, ως εκλιπούσα ! Δηλαδή … μακαρίτισσα. Πάγιος στόχος τους η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ρώτησε, λοιπόν, να μάθει την απάντηση της ΕΕ και της Ελληνικής Προεδρίας και φυσικά, πως απάντησε αυτός που παρέλαβε το μπουγιουρντί των ισλαμοφασιστών της Άγκυρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Επεσήμανε επίσης πως η Άγκυρα δίνει βίζα στους κατόχους Κυπριακών διαβατηρίων μόνο εφόσον δεχτούν εγγράφως τον όρο «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου». Κλασσική τουρκική ιταμή στάση και στις λεπτομέρειες.
Η κ. Θεοχάρους κατέληξε λέγοντας με ειλικρίνεια: «Κατανοώ ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, βρέθηκε σε δύσκολη θέση λόγω της στάσης του κ. Βενιζέλου, όμως, σε πολύ πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία πεισματικά η Τουρκία επιδιώκει να διαλύσει και είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε. Και αυτό πράττουμε».
Η αλήθεια, λεγόμενη μάλιστα δημόσια, είναι πάντα εθνικά επωφελής. Δεν θέλω δε να θυμίσω επί ποιάς εποχής αναγκάζονταν κύπριοι αξιωματούχοι να καταγγέλουν πράξεις ή παραλείψεις ελλαδιτών αξιωματούχων.
- Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι Υπουργός Εξωτερικών του εαυτού του, δεν εκπροσωπεί την πάρτη του, ούτε το κόμμα του, στο κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας κι όταν συναλλάσσεται με ξένους ως ΥΠΕΞ.
- Εκπροσωπεί την χώρα, η οποία έχει ανειλημμένες ηθικές και νομικές υποχρεώσεις και προς κάποιους Έλληνες εκτός ελλαδικού κράτους και σταθερές στην εξωτερική πολιτική της. (Blogger: λάθος ο Βενι εκπροσωπεί παντού και πάντα μόνο τον εαυτό του. Στη συνέχεια θα σας πει ότι το μεγάλο του είναι (και εγώ) περιλαμβάνει τα πάντα, άρα και τη χώρα! Αν επιμείνετε δεν είστε δημοκράτης, αφού ο ίδιος εκτός από πολύ έξυπνος είναι και ο ορισμός του δημοκράτη...)
- Υπάρχουν πράγματα που κανείς διατελέσας ΥΠΕΞ δεν άφησε να πέσουν κάτω.
- Ως άτομο, ως πρόεδρος του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, μπορεί να έχει όποιες απόψεις θέλει, να ανέχεται και να καταπίνει ό,τι του κάνει κέφι. Μπορεί να καταχωνιάζει και χαρτιά του πάλαι ποτέ Κινήματος, να μην απαντάει και να σφυρίζει κλέφτικα.
Αν δεν το έλαβε ή αν το έλαβε κι έχει απαντήσει και δη όπως πρέπει στο προκλητικό έγγραφο και την ιταμή στάση της Άγκυρας και τον αδικούμε κι η κ. Θεοχάρους κι εγώ, θα απολογηθώ δημοσίως. Αν όχι, πρέπει να απολογηθεί εκείνος και παραιτούμενος να παραδώσει το ΥΠΕΞ σε κάποιον άλλο λιγότερο ξεχασιάρη και με πιο γρήγορα εθνικά ανακλαστικά. Ας πάει στο Γεωργίας, βρε αδερφέ. Εκεί δεν θα του στέλνουν ενοχλητικά ραβασάκια τα μεμέτια…
(Δημοσιεύεται στην Δημοκρατία) Πηγή
--------------------------------
Απάντηση Βενιζέλου στην κριτική για την «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» και ανταπάντηση Κρανιδιώτη
Ευρύτερες διαστάσεις έχει προσλάβει η κριτική που άσκησε η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους προς τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Ευάγγελο Βενιζέλο, σε σχέση τα όσα αναφέρονται σε τουρκικό έγγραφο περί «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία».
Ευρύτερες διαστάσεις έχει προσλάβει η κριτική που άσκησε η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους προς τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Ευάγγελο Βενιζέλο, σε σχέση τα όσα αναφέρονται σε τουρκικό έγγραφο περί «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία».
Ενοχλημένη η Αθήνα από τις τοποθετήσεις της Ελένης Θεοχάρους ζήτησε με ρηματική διακοίνωση και εξασφάλισε παρέμβαση του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών. Σύμφωνα με τον Φιλελεύθερο, η ευρωβουλευτής δήλωσε ότι ο κ. Βενιζέλος πνέει τα μένεα εναντίον της και υπέδειξε πως στα ερωτήματα που έθεσε δεν έχει ακόμα λάβει απαντήσεις (διαβάστε περισσότερα εδώ)
Ανακοίνωση για το θεμα εξέδωσε και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών όπου ο κ. Βενιζέλος επισημαίνει:
«Είναι λυπηρό το ότι οι ίδιοι πάντα δήθεν «πατριωτικοί» κύκλοι, που προσπαθούν να εμπορευτούν πολιτικά ή δημοσιογραφικά τις εθνικές ευαισθησίες, κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου.
»Αντιθέτως τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, πάντα σε στενή συνεργασία και πλήρη ταύτιση, αναγκάστηκαν να αποκαταστήσουν την αλήθεια και την τάξη λόγω της ανευθυνότητας με την οποία μια ευρωβουλευτής επιχείρησε να αλλοιώσει την πραγματικότητα στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, την στιγμή που η απερχόμενη ελληνική προεδρία παρουσίαζε τον απολογισμό της δια του Πρωθυπουργού.
»Σχετικά κείμενα έχουν δοθεί στη δημοσιότητα και είναι ευανάγνωστα και απολύτως σαφή. Η αντίδραση των δύο υπουργείων ήταν αναγκαία όχι μόνο για λόγους εθνικού συμφέροντος, όχι μόνο γιατί ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά και γιατί έπρεπε να προστατευθεί η εξαιρετική δουλειά των στελεχών των διπλωματικών υπηρεσιών Ελλάδας και Κύπρου σε Βρυξέλλες, Αθήνα και Λευκωσία.
»Όλα τα άλλα είναι ανεύθυνες μικροκομματικές ή προσωπικές δημαγωγίες για μια στιγμή δημοσιότητας εν ου παικτοίς.
»Το χειρότερο είναι ότι η ευτέλεια των προθέσεων των παραπάνω κύκλων αποκαλύπτεται διότι βασικό μοτίβο των παρεμβάσεων τους είναι η δήθεν απόκλιση μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών στην προσέγγιση και διαχείριση επιμέρους θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
»Ας καταλάβουν ότι υπάρχει πλήρης ταύτιση μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου και επιπλέον επιδίωξη να διαφυλαχθεί στα θέματα αυτά ο μεγαλύτερος δυνατός βαθμός ενότητας των πολιτικών δυνάμεων και πέραν της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
»Το γεγονός ότι, ως Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών, αποφεύγω συστηματικά να συνδέω τα εθνικά θέματα με ευτελείς όψεις της εσωτερικής πολιτικής πραγματικότητας και το γεγονός ότι ως εκ τούτου ανέχομαι συχνά -για λόγους προστασίας της διεθνούς εικόνας της χώρας- να εκφέρονται ως δήθεν στρεφόμενες εναντίον μου και εναντίον του κόμματος που ηγούμαι αντιδράσεις που αφορούν κυβερνητικές πολιτικές συμφωνημένες, φυσικά με τον Πρωθυπουργό, θα ήταν λάθος να εκληφθεί από οποιονδήποτε ως άδεια να φλερτάρει με τους παραπάνω κύκλους, να ασχημονεί ή πολύ περισσότερο να παίζει προσωπικά παιχνίδια με εθνικά θέματα».
Ακολουθεί σχόλιο του Φαήλου Κρανιδιώτη
Τι απαντήσατε στους Τούρκους θα μας πείτε;
Κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβερνήσεως, Υπουργέ των Εξωτερικών, Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ.....
Διάβασα την απάντηση σας για το ζήτημα που ήγειρε στην Ευρωβουλή η κ. Ελένη Θεοχάρους.
Ενδιαφέροντα κι αυτά που λέτε για όλους αυτούς τους ενοχλητικούς, που σχολίασαν την υψηλότητα σας και τους ανέχεστε με ανακτορική ψυχραιμία, αυτή που ταιριάζει στην θέση σας.
Λοιπόν, καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά δεν απαντούν στο ερώτημα της κ. Θεοχάρους και εκατομμυρίων Ελλήνων εντός κι εκτός Ελλάδος.
Οι Τούρκοι έστειλαν ένα ιταμό έγγραφο στο οποίο αποκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία «εκλιπούσα».
- Σας ρώτησαν τι απαντήσατε; Ποια ενέργεια κάνατε...
- Είχατε τον χρόνο και την ενέργεια να ξοδέψετε για την πρώτη ρηματική διακοίνωση διαμαρτυρίας της Ελλάδας κατά της Κύπρου.
- Για αυτό που έκαναν οι Τούρκοι τι κάνατε;
- Λέτε, πως για ότι κάνετε είστε σε συνεννόηση κλπ. ΟΚ. Όμως άλλο ερωτηθήκατε.
- Πέστε μας τι κάνατε για το συγκεκριμένο θέμα;
- Δεν κάνατε τίποτα; Κάνατε κάποιας μορφής διάβημα διαμαρτυρίας, διακοίνωση, πήρατε τηλέφωνο, στείλατε sms, γράμμα, τέλεξ, φαξ, email, σήματα καπνού, μορς; Ή απλά τους κάνατε μούτρα;
- Απλά πράγματα: πέστε μας ποια ενέργεια κάνατε, πότε και προς ποιον απαντώντας στην βρωμιά των Τούρκων για την «εκλιπούσα».
- Αποστομώστε μας, δείξτε μας το έγγραφο με το οποίο αντιδράσατε. Απλά και μπεσαλίδικα πράγματα.
Φαήλος Κρανιδιώτης
------------------
Έσπασε τα φρένα (αν είχε...) ο Ε.Βενιζέλος: Έκανε διάβημα στην Κύπρο (!) επειδή τον ξεφτίλισε η Ε.Θεοχάρους
===============================
Οι ΠΑΣΟΚοι ποτέ δεν πεθαίνουν...
Εύη Χριστοφιλοπούλου, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Παντελής Καψής, Αθηνά Δρέττα, Θανάσης Χειμωνάς και Κώστας Σπηλιόπουλος. Τι είναι όλοι αυτοί; Είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αναδείχθηκαν στη δεύτερη πασοκική περίοδο του Γεωργίου Παπανδρέου του Β’. έγιναν γνωστοί, πήραν θέσεις και αξιώματα και μέχρι σήμερα είναι στο προσκήνιο, ακόμη και εντός της κυβέρνησης.
Αυτοί, λοιπόν, υπογράφουν ένα κείμενο - παρέμβαση, κάτι σαν μανιφέστο της Κεντροαριστεράς ή της δημοκρατικής παράταξης, με το οποίο θέλουν να ανοίξουν το διάλογο για την Ελιά, ζητούν ιδρυτικό συνέδριο ενώ αναφέρονται στις σχέσεις με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ έχει το μεγάλο ενδιαφέρον. Λένε λοιπόν: «Δεν έχουμε παντρευτεί τη Ν.Δ. ούτε χρειάζεται να λογοδοθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εμφανίζεται για την κεντροαριστερά μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η δημοκρατική παράταξη έχει νόημα μόνο αν μπορεί να ανακαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά».
Δηλαδή για να καταλάβουμε καλά θεωρούν εαυτούς κάτι πολύ σπουδαίο, κάτι που η Ελλάδα δεν θα αντέξει χωρίς αυτούς. Δεν παντρεύτηκαν τη ΝΔ λένε και είναι ανεξάρτητοι. Μα είναι δυνατόν να μιλάνε λες και είναι η πολύφερνη νύφη; Είναι δυνατόν αυτοί που συνέβαλαν στην κατάρρευση της χώρας να βγάζουν γλώσσα και να θέλουν να είναι ρυθμιστές της πολιτικής κατάστασης;
Είναι δυνατόν να διαβάζουμε από στελέχη που θα έπρεπε να έχουν πάει σπίτι τους τέτοια κείμενα λες και είναι ο «αφρός» της πολιτικής σκηνής και όλοι άλλοι ο κατιμάς; Από πότε έγινε ο Καψής τιμητής των πάντων; Από πότε ο Κωνσταντινόπουλος απέκτησε το πολιτικό ανάστημα να «πουλάει μούρη» και από πότε το δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου, η κ. Χριστοφιλοπούλου θέλει να έχει λόγο στα πράγματα;
Βέβαια αφήνουν αιχμές και κατά του κ. Βενιζέλου φοβούμενοι ότι το ιδρυτικό συνέδριο δεν θα είναι ελεύθερο αλλά στημένο από μηχανισμούς. Από αυτά καταλαβαίνει κανείς ότι η Ελιά είναι μια προσπάθεια απλά να αναβαπτιστεί το άθλιο ΠΑΣΟΚ με τους ίδιους ανθρώπους που γίνονται οι αρχάγγελοι του εκσυγχρονισμού της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα;
Διαβάστε το άρθρο τους για να καταλάβετε γιατί οι Πασόκοι ποτέ δεν πεθαίνουν.
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ,ΠΟΤΕ;
1)Υπογράφουμε το κείμενο αυτό στελέχη από διαφορετικές ιστορικές αφετηρίες και καταγωγές αλλά με την ίδια αγωνία για τη μεγάλη παράταξη και τη χώρα μας.
Όσοι αγωνιστήκαμε για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Κεντροαριστερά τις δύσκολες μέρες του 2009 -2012, όσοι δώσαμε τη μάχη της Ελιάς στις ευρωεκλογές, όσοι ελπίζουμε και πιστεύουμε στη μεγάλη, πλειοψηφική παράταξη της μεταμνημονιακής πολιτικής περιόδου.
Υπογράφουμε αυτό το κείμενο προσπαθώντας να βοηθήσουμε τη χώρα να κερδίσει τον πόλεμο και όχι μόνο τη μάχη, μακριά από ανέξοδες ρητορείες και επικοινωνιακές πομφόλυγες.
2)Μετά από έξι χρόνια ύφεσης και αυστηρής λιτότητας η Ελλάδα βρίσκεται πάντα αντιμέτωπη με σκληρές προκλήσεις. Το ζητούμενο αυτήν τη φορά δεν είναι να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία και να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ. Το ζητούμενο είναι η σταθερή μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να μπορέσει να διαχειριστεί την ανάκαμψη της οικονομίας με τρόπο που να διασφαλίζει και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και μια πιο δίκαιη κατανομή των βαρών.
Χρειάζεται να περάσουμε από την εποχή της στείρας αντιπαράθεσης και της διεθνούς επιτήρησης στην εποχή της σύνθεσης και της δημιουργίας.
Στην εποχή της δημιουργικής αισιοδοξίας.
Δυστυχώς τα μετεκλογικά σημάδια δημιουργούν προβληματισμό και σύγχυση.
Τόσο ο πρόσφατος ανασχηματισμός, όσο και οι εξελίξεις για το μισθολόγιο των δικαστικών και των ένστολων από τις δικαστικές αποφάσεις, ενισχύουν τις ανησυχίες, ότι οι πολιτικές δυνάμεις και το πολιτικό μας σύστημα αντιλαμβάνονται το αίτημα για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη σαν μια επιστροφή στις παλιές και καταδικασμένες πρακτικές της παροχολογίας που όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά αντιθέτως απειλούν να αναβιώσουν τα αδιέξοδα και τις συνθήκες που οδήγησαν στην κρίση.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν δικαιολογούν παλαιοκομματικού τύπου σπασμωδικές αντιδράσεις ούτε από τη μεριά της κυβέρνησης ούτε από τα δύο κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που τη στηρίζουν.
Η επιστροφή στις πολιτικάντικες πρακτικές και μάλιστα στην τελευταία φάση, λίγο πριν ολοκληρωθεί η εποχή των Μνημονίων, θα είναι ένα τεράστιο ολίσθημα. Θα ακυρώσει τις θυσίες που υποστήκαμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Θα υπονομεύσει τη θέση της στην Ευρώπη και την ευρωζώνη. Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων που βιώνουν πλατιά λαϊκά στρώματα. Θα αποπροσανατολίσει τον λαό σε βάθος χρόνου, στο μέτρο που θα επιβραβεύσει την εθνικολαϊκιστική τακτική των αντιπολιτεύσεων. Θα ετοιμάσει το έδαφος για να επικρατήσει η χειρότερη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.
3) Η λύση είναι μια ανυπόκριτη και σταθερή και γρήγορη πορεία προς το ευρωπαικό μέλλον και όχι μια επιστροφή στο παρελθόν.
Στρατηγική μας επιδίωξη είναι η ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ της χώρας σε μια ενωμένη, ισχυρή και δημοκρατική Ευρώπη.
Ο κίνδυνος σήμερα είναι να βγει η πατρίδα μας από την κρίση «ίδια «με τα παλιά. Σαν να μη πέρασε μια μέρα. Φτωχότερη, αλλά όχι διδαγμένη από την καταστροφή.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια λειτουργική επανάσταση που θα αναδιατάσσει επιτέλους το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας έτσι ώστε να αντιμετωπίσει την δίδυμη πρόκληση του διεθνούς ανταγωνισμού στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της γήρανσης του πληθυσμού που απειλεί με συρρίκνωση το παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας.
Μόνο με μια επανάσταση στην παραγωγικότητα μπορεί η χώρα να ελπίζει στην διατήρηση και τη βελτίωση του πραγματικού εισοδήματος και στην χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους.
Κεντρικός πυλώνας της αλλαγής είναι το κράτος. Θέλουμε ένα κράτος ανεξάρτητο από κόμματα, εργαλείο στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πολιτών. Ένα κράτος ικανό να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, την έρευνα και την καινοτομία. Ένα κράτος αποτελεσματικό, που διαμορφώνει το πλαίσιο εμπιστοσύνης, που εγγυάται τη σταθερότητα των κανόνων, που δημιουργεί τις υλικές και άυλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, που προσανατολίζει και στηρίζει την παραγωγή στους διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς. Και συγχρόνως ένα κράτος που επιτελεί τη ρυθμιστική και εποπτική λειτουργία του, που υφαίνει ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας και προσανατολίζει τους πόρους του προς αυτούς που έχουν περισσότερο ανάγκη.
Αλλαγή στο κράτος ,ισχυρό κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας, ανατροπή του σημερινού πολιτικού συστήματος είναι ο οδικός χάρτης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης στη νέα εποχή.
Μεταρρυθμίσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές είναι οι λέξεις κλειδιά.
Προστασία των πραγματικά αδύναμων που δοκιμάζονται βαριά γιατί δεν έχουν ανταλλάξιμη πολιτική δύναμη, πολιτική συμφωνία με τη μεσαία τάξη στη βάση ενός ανταποδοτικού κοινωνικού κράτους που δίνει προστιθέμενη αξία στη γενική φορολόγηση, υγιής επιχειρηματικότητα, αξιοκρατία.
4)Η Ευρώπη στη δική μας ματιά δεν είναι εξαναγκασμός, ούτε αναγκαίο κακό.
Είναι απόφαση πατριωτικού ρεαλισμού και ιστορικής αυτογνωσίας. Ειναι απόφαση διεκδίκησης και όχι παθητικής συμμόρφωσης. Η συμμετοχή μας στο Ευρώ και στην Ευρώπη δεν είναι οικονομική επιλογή. Είναι εθνική στρατηγική αδιαπραγμάτευτη. Αναπόσπαστο κομμάτι μιας νέας λειτουργικής ευημερίας.
Ο κίνδυνος για την Ευρώπη και τους λαούς της έρχεται από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη συνεχή λιτότητα και από τον εθνικολαϊκισμό όποιο χρώμα και αν έχει.
Ούτε λιτότητα, ούτε λαϊκισμός. Αυτός είναι ο διπλός στόχος, για να αντιστρέψουμε τη διαλυτική πορεία. Για να κερδίσει ξανά η Ευρώπη πρωτεύουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, για να ελέγξει τον αχαλίνωτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, για να επιβεβαιώσει τη σημασία της Δημοκρατίας, για να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος στις νέες συνθήκες και να υπηρετεί τον πολίτη.
5) Κρίσιμο ζήτημα για τις σχέσεις μας με την Ευρώπη αποτελεί το θέμα της διαπραγμάτευσης για τη βιωσιμότητα του χρέους το οποίο στην ουσία είναι μια διαπραγμάτευση με τους λαούς της ένωσης και όχι με τις τράπεζες αυτή τη φορά.
Η συμφωνία θα καθορίσει το μέλλον της χώρας.
Γι’ αυτό απαιτείται εθνική συνεννόηση που περιλαμβάνει και την αξιωματική αντιπολίτευση. Δε νομιμοποιούμαστε να ζητάμε συναπόφαση για τον Διοικητή της ΤτΕ, όταν αρνούμαστε να συζητήσουμε τη στρατηγική μας για το χρέος, τη στρατηγική για τη χώρα στην ΕΕ, όπως τελκά κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε όλες τις χώρες που επηρεάστηκαν από την κρίση, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις κατάφεραν να βρουν ένα ελάχιστο εθνικής συνεννόησης για να την αντιμετωπίσουν.
Σε καμία από αυτές τις χώρες το πολιτικό-κομματικό σύστημα δεν κατέρρευσε με παταγώδη τρόπο όπως στην Ελλάδα.
Σε καμία από αυτές τις χώρες δεν ξεπήδησαν τερατογεννέσεις όπως η ΧΑ παρότι καποιες χώρες είχαν μια μακρόχρονη παράδοση δικτατορίας.
Σε καμία από αυτές τις χώρες δεν προέκυψαν κόμματα σαν τους ΑΝΕΛ που κάνουν τον ανορθολογισμό και τον λαικισμό επάγγελμα.
6)Η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Κανείς δε παίζει, ούτε εκβιάζει με αυτό.
Οι θεσμοί δεν εκβιάζονται, ούτε χρησιμοποιούνται. Εγγυώνται.
Η παρούσα Βουλή μπορεί και οφείλει να εκλέξει ικανό και άξιο πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Οχι ως εκλογική τρικλοποδιά ή μικροκομματική σκοπιμότητα ή χειρότερα, προσωπική στρατηγική, αλλά ως μια πολιτική τομή με το παρελθόν, ως πεδίο μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που συνθέτει δημιουργικά τις αντιθέσεις.
Κυρίως χρειάζεται πολιτική σοβαρότητα. Υπευθυνότητα και καθήκον απέναντι στη χώρα.
7)Η δημοκρατική παράταξη βαδίζει προς τις εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν, με ανοιχτά μέτωπα.
Σηκώνει το βάρος μιας κυβέρνησης που δε μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή της και την ευαισθησία μιας πολιτικής δύναμης που θέλει να υποστηρίξει ενεργά αυτούς που επλήγησαν τα τελευταία χρόνια. Αυτά δεν είναι υποχρεωτικά αντιφατικά.
Έχει μπροστά της δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις που αφορούν στον πυρήνα της ύπαρξης και της προοπτικής της.
Η συγκρότηση της Ελιάς ήταν ένα πρώτο διστακτικό βήμα.
Τώρα χρειάζεται να προχωρήσουμε πιο τολμηρά.
Να οργανώσουμε ένα ιδρυτικό, ανοικτό, προγραμματικό συνέδριο, του συνόλου των δυνάμεων μεταξύ κέντρου και ανανεωτικής αριστεράς στις αρχές του φθινοπώρου.
Χωρίς άγχη και φοβίες αυτοαναφορικότητας.
Ενός συνεδρίου που θα θέσει το ζήτημα του φορέα και των συμμαχιών σε πολιτική βάση με ξεκάθαρη την πολιτική αυτονομία του χώρου. Δεν έχουμε παντρευτεί τη Ν.Δ. ούτε χρειάζεται να λογοδοθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εμφανίζεται για την κεντροαριστερά μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η δημοκρατική παράταξη έχει νόημα μόνο αν μπορεί να ανακαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά.
Το συνέδριο ή θα σηματοδοτήσει το νέο και θα σώσει τον χώρο ή το παλιό θα μας πάρει όλους μαζί του προς τα κάτω. Το συνέδριο είναι η απόφαση του χώρου να πραγματοποιήσει την αναγέννησή του.
Αντιθέτως ένα συνέδριο μηχανισμών με στόχο ουσιαστικά το ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών θα πρόδιδε την εμπιστοσύνη των πολιτών που στήριξαν την ΕΛΙΑ και θα καταδίκαζε το ΠΑΣΟΚ σε αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια.
Αν όχι τώρα , πότε;
8)Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες που μοχθούν με υπομονή και αγωνία για το μέλλον το δικό τους και της οικογένειάς τους.
Στα εκατοντάδες στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έφυγαν απογοητευμένα.
Σε αυτούς που έμειναν και πολέμησαν.
Στους φίλους μας από τα άλλα κόμματα της κεντροαριστεράς.
Σε αυτούς που προσπάθησαν και προσπαθούν με ανιδιοτέλεια, για την ενότητα και την ανασυγκρότηση.
Χωρίς ενοχές και τύψεις γι αυτό που είμαστε.
Χωρίς φοβίες και προκαταλήψεις για το καινούργιο που θέλουμε να συγκροτήσουμε.
Αναγνωρίζοντας ότι και εμείς φταίξαμε, ανεβαίνουμε τώρα το δικό μας Γολγοθά.
Αλλά δικαιούμαστε να θυμίζουμε ότι δε κιοτέψαμε όταν άλλοι έφτιαχναν «Ζάππεια» ή έπαιζαν επικίνδυνα με τη χρεοκοπία και τη δραχμή.
Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, μπορεί να ανταποκριθεί στο καινούργιο, γιατί είναι παιδί μιας ιστορίας δημιουργικών ανατροπών και ανατάσεων μετά από περιόδους παρακμής. Αρκεί επιτέλους να το αποφασίσει.
Όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο θα δώσουμε τη μάχη για ένα τέτοιο ουσιαστικό συνέδριο για την αναγένννηση της κεντροαριστεράς σαν αυτόνομης, ισχυρής, αληθινήςπολιτικής δύναμης που μόνο ενωμένη μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Μιας κεντροαριστεράς με σαφή μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία στην οποία θα μπορούν να εκφραστούν όλα τα ιστορικά ρεύματα που κινήθηκαν στον προοδευτικό χώρο.
==================================
Κεραυνοί από την Κύπρια ευρωβουλευτίνα: Χυδαίος και ανεξέλεγκτος ο Βενιζέλος!
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο «ΤΟΥΡΚΟΓΛΟΥ»
Τραγωδία αποτελεί για τον ενιαίο και αδιαίρετο Ελληνισμό η πρόσφατη αποστολή Διαβήματος της …Ελλάδας κατά της Κύπρου, το οποίο απέστειλε ο Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ζητώντας και …
τα ρέστα από πάνω για τις ορθές διαμαρτυρίες της
Ελληνίδας Ευρωβουλευτού της Κύπρου Ελένης Θεοχάρους, η οποία κατήγγειλε τον Βενιζέλο για απαράδεκτη αποδοχή Τουρκικού Εγγράφου στο Συμβούλιο Διασύνδεσης Ε.Ε.-Τουρκίας, το οποίο έκανε λόγο για «εκλιπούσα Δημοκρατία της Κύπρου», χωρίς ο Υπουργός μας, ως και Προεδρεύων ΥΠΕΞ της Ε.Ε., να αντιδράσει διόλου! Λες και ήταν ο …Πρέσβης της Ολλανδίας…
ΕΓΙΝΕ «ΤΟΥΡΚΟΣ»…
Ο δε μεγάλος και τρανός εν Ευρώποις Βενιζέλος, με αλαζονεία χιλίων Καρδιναλίων φορτισμένος, επειδή τον μάλωνε και τον τσαλάκωνε μια Κύπρια Ελληνοπούλα με αντίστοιχο θάρρος χιλίων Κιμώνων, έγινε «τούρκος» κατά το κοινώς λεγόμενον, όπερ και έστειλε Διάβημα κατά της ίδιας της αδελφής Κύπρου! Κάτι που έκανε μόνο η Χούντα του Ιωαννίδη!
ΗΤΑΝΕ «ΤΟΥΡΚΟΓΛΟΥ» – ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ WIKILEAKS
Παρεμπιπτόντως πάντως και σύμφωνα μεΈγγραφη Αναφορά της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, με ημερομηνία 7-10-2009, σχετικά με τα στελέχη της νεοσχηματισθείσας τότε Κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, την οποία αποκάλυψε το Wikileaks, ο Βενιζέλος είχε πατρικό επώνυμο το «Τούρκογλου»! Όπως ακουγόταν από χρόνια και στη Θεσσαλονίκη, αλλά το διέψευδε ο Υπουργός… (Πατήστε την εικόνα δίπλα για μεγέθυνση)
Βέβαια το να αλλάζεις ένα επώνυμο που δεν σου ταιριάζει και δεν σε εκφράζει, είναι θεμιτό. Αλλά το να στρέφεσαι κατά της Κύπρου, αντί κατά της Τουρκίας, αυτό είναι αθέμιτο, απαράδεκτο, προσβλητικό, άνανδρο και εθνικά επιζήμιο και επικίνδυνο! Είναι λόγος αποπομπής!
Γιατί όπως θα δούμε παρακάτω, το Τουρκικό Έγγραφο είναι σωστή κόλαση για τις ελληνικές θέσεις και τα εθνικά δίκαια! Αλλά για αυτό δεν βρέθηκε καιρός για Διάβημα… Παρά μονάχα για την Κύπρο και την Ελένη Θεοχάρους που το αποκάλυψε!
ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ – ΚΟΛΑΣΗ
Αποδεικνύεται λοιπόν δυστυχώς από τα παρακάτω κείμενα-ντοκουμέντα, πως η αντίδραση της Ελένης Θεοχάρους όχι μόνο δίκαια και επιβεβλημένη υπήρξε, αλλά δυστυχώς ανέδειξε μόνο την κορφή του παγόβουνου, αφού το Τουρκικό Έγγραφο που κατατέθηκε και έγινε αποδεκτό από το Συμβούλιο Σύνδεσης και τον Βενιζέλο χωρίς να πέσουν κεραυνοί, περιέχει θρασύτατες και προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις, όχι μόνο κατά της Κύπρου αλλά και της μάνας Ελλάδας,που έπρεπε να υποχρεώσουν τον Υπουργό, όπως και να τον λέγαν, σε σωρεία σκληρών Διαβημάτων κατά της Τουρκίας!
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 1: «ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ» ΣΕ ΘΡΑΚΗ
Συγκεκριμένα το Τουρκικό Έγγραφο κάνει λόγο για«Τουρκική Μουσουλμανική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης»,παραβιάζοντας την ιστορική αλήθεια, τη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλά και τα δεδομένα της περιοχής,«τουρκοποιώντας» ακραιφνείς ελληνικές ομάδες πληθυσμών όπως οι εξισλαμισμένοι Έλληνες Πομάκοι, αλλά και αλλογενείς, όπως οι Ρομά!
Για πρώτη δε φορά η Άγκυρα προσθέτει τον όρο «Μουσουλμανική» στο «Τουρκική», προφανώς γιατί μελλοντικά μπορεί να μας παρουσιάσει και άλλες εκπλήξεις, με τα σχέδια Νεοθωμανισμού του Νταβούτογλου και τους πολυπληθείς λαθρομετανάστες που μας στέλνει, για να αποτελέσουν την σκέτη «Μουσουλμανική Μειονότητα» της Ελλάδος…
Αλλά ο Βενιζέλος έστειλε το Διάβημα στην Κύπρο…
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 2: «ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ» ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Στην ίδια σελίδα 31 του Τουρκικού Εγγράφου, η Άγκυρα κάνει λόγο και για «Τουρκικές Κοινότητες στα Δωδεκάνησα» των οποίων η κατάσταση, όπως τονίζει, «είναι πολύ χειρότερη» από ό,τι στη Θράκη!
Σε μια ολοφάνερη πανευρωπαϊκή προσπάθεια-προπαγάνδα, να δημιουργήσει «Μειονότητα» και στα θαλάσσια πλευρά μας, στα εντόνως αμφισβητούμενα και γκριζαρισμένα από την Τουρκία Δωδεκάνησα…
Αλλά ο Βενιζέλος έστειλε το Διάβημα στην Κύπρο…
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 3: ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ
Επίσης, στην σελίδα 51, υπάρχει μια ακόμη τεράστια πρόκληση όχι μόνο κατά της Ελλάδας αλλά και του Διεθνούς Δικαίου, των ίδιων των θεμελιωδών αρχών της Ε.Ε., καθώς η Τουρκία απειλεί με Πόλεμο για την άσκηση του διεθνώς νομικά κατοχυρωμένου από Δίκαιο της Θάλασσας δικαιώματος της επέκτασης των εθνικών κυριαρχικών ορίων (σε ύδατα και αέρα) ως τα 12 ναυτικά μίλια!
Ισχυρίζεται δε με την ίδια αυθάδεια και προκλητικότητα, ότι δεν θα αποσύρει την Απειλή Πολέμου (casus belli) που έχει ψηφίσει κατά της Ελλάδας, μόνο εάν προηγουμένως η Ελλάδα αποσύρει το …Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο ταυτόχρονα χώρο της στα 12 μίλια…
Αλλά ο Βενιζέλος έστειλε το Διάβημα στην Κύπρο…
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 4: «ΤΟΥΡΚΙΚΗ» Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΚΑΙ Η ΑΟΖ ΜΑΣ
Στην ίδια ακόμη σελίδα 51, η πρόκληση κορυφώνεται, με πλήρη και πάλιδιαστρέβλωση και καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου, αφού αναφέρεται πως «η Τουρκία έχει ab initio και ipso facto κυριαρχικά δικαιώματα επί των ηπειρωτικών ζωνών της υφαλοκρηπίδας στην περιοχή»!
Δηλαδή ακυρώνει εξ αρχής και αυτοδίκαια το Διεθνές δίκαιο, ισχυριζόμενη ότι τα ελληνικά νησιά είναι δήθεν πάνω σε τουρκική υφαλοκρηπίδα… Κάτι πουακυρώνει με την σειρά του την κυριαρχία μας στα νησιά και τα δικαιώματά μας στον υποθαλάσσιο χώρο τους…
Αλλά ο Βενιζέλος έστειλε το Διάβημα στην Κύπρο…
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ 5: «ΕΚΛΙΠΟΥΣΑ» Η ΚΥΠΡΟΣ
Τέλος, στην σελίδα 59, αναφέρεται από την Τουρκία ως»εκλιπούσα» (και εντός εισαγωγικών μάλιστα) η Δημοκρατία της Κύπρου, την οποίαδεν αναγνωρίζει η Άγκυρα και συνεχίζει προκλητικά και παράνομα να κατέχει στρατιωτικά το βόρειο τμήμα της από το 1974, μέχρι να καταφέρει να την υποδουλώσει ολόκληρη με ένα νέο Σχέδιο Αννάν που ετοιμάζεται πυρετωδώς…
Αλλά ο Βενιζέλος έστειλε το Διάβημα στην Κύπρο…
ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΝΔ Η ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Από όλα τα παραπάνω είναι προφανές ότι ο …Βενιζέλος πρέπει να αποπεμφθεί άμεσα από την Κυβέρνηση της Ελλάδας, την οποία βλάπτει σοβαρά, εκτός από οικονομικά με το Μνημόνιο και εθνικά πλέον, με τα ακατανόητα και απόλυτα λανθασμένα Διαβήματα ή την κραυγαλέα σιωπή του!
Οι Βουλευτές της ΝΔ, οφείλουν να αποσύρουν άμεσα την εμπιστοσύνη τους από τον Υπουργό Εξωτερικών, πριν βρεθούν και αυτοί μαζί του σε ολική και λαϊκή – δια των εκλογών – έξωση από τη Βουλή των Ελλήνων και μάλιστα δια παντός!
========================================
“Χαστούκια” Νικήτα Κακλαμάνη σε Βενιζέλο για την Κύπρο.Ακολουθεί η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών και η σημείο προς σημείο ανταπάντηση του βουλευτή:
(1)
Ε. Βενιζέλος: Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο κ. Βουλευτής υπέβαλε την ερώτησή του στις 9.7.2014, χωρίς να έχει λάβει υπ’ όψιν του ούτε τις
σχετικές δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκου Αναστασιάδη, ούτε τις σχετικές ανακοινώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τη δική μου δήλωση στις 6.7, ούτε το κείμενο της Ρηματικής Διακοίνωσης του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που είδε το φως της δημοσιότητας.
Ν. Κακλαμάνης: Το θέμα ακριβώς είναι γιατί εστάλη η ρηματική διακοίνωση. Αυτό ακριβώς αναδεικνύουμε, την πρακτική που εφάρμοσε το ΥΠΕΞ, για πρώτη φορά μετά τη χούντα του Ιωαννίδη. Η ερώτηση έχει να κάνει δηλαδή ακριβώς με αυτό το ζήτημα και με την επιλογή του ΥΠΕΞ σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο ζητάει να επιλυθεί. Η ουσία δεν είναι τόσο το περιεχόμενο όσο η κίνηση κι’ αυτό προσπαθούμε να επισημάνουμε ως κάτι που είναι άκρως ανησυχητικό κι’ αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο.
(2)
Ε. Βενιζέλος: Ο κος Βουλευτής θεωρεί ότι υπήρξε δήθεν κρίση ή ένταση στις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου. Αυτό είναι παντελώς ανυπόστατο και ψευδές. Καλλιεργείται δε μόνο από κύκλους, που δυστυχώς επιδιώκουν τη δημιουργία προβλημάτων στις σχέσεις των δύο χωρών, γιατί στην πραγματικότητα διαφωνούν με τη γραμμή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη στήριξη που προσφέρει σ’ αυτήν και στους χειρισμούς του η Ελληνική Κυβέρνηση.
Ν. Κακλαμάνης: Ακριβώς το αντίθετο. Θεωρούμε ότι ΔΕΝ υπάρχει ζήτημα διαφορών Αθήνας-Λευκωσίας ΜΕΧΡΙ το σημείο όπου το ΥΠΕΞ (και η συγκεκριμένη του ηγεσία) επέλεξε έναν συγκεκριμένο τρόπο (επίδοση ρηματικής διακοίνωσης) επικοινωνίας, ο οποίος ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΕΜΑ και δυνητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διάφορους για την αλλοίωση της θετικής εικόνας της Ελλάδας στην Κύπρο και για την δημιουργία χάσματος μεταξύ των δύο συνιστούντων μερών του ελληνισμού.
(3)
Ε. Βενιζέλος: Η πραγματικότητα συνεπώς είναι τελείως αντίστροφη. Τις αρμονικές και αδελφικές σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου επεχείρησε να διαταράξει Κύπρια Ευρωβουλευτής που έλαβε το λόγο στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά την παρουσίαση του απολογισμού της Ελληνικής Προεδρίας από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Η άσκηση κριτικής από την Κύπρια Ευρωβουλευτή στην Ελληνική Προεδρία για δήθεν ελλιπή αντίδραση στις τουρκικές έγγραφες θέσεις που υποβλήθηκαν μετά το Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας στις 23.6.2014, δεν συνιστά στην ουσία της κριτική κατά του προσώπου του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών και προεδρεύοντος του Συμβουλίου, αλλά άδικη και αβασάνιστη κριτική κατά της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Διπλωματικής Υπηρεσίας που βρίσκεται σε άμεσο συντονισμό με την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Διπλωματική Υπηρεσία για τη διαχείριση θεμάτων, όπως το Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας.
Ν. Κακλαμάνης: Μία ευρωβουλευτής ΔΕΝ μπορεί να διαταράξει τις σχέσεις δύο χωρών, ΕΑΝ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο επικεντρώθηκε η κριτική της. Εάν, όπως αναφέρετε, η επιλογή της ευρωβουλευτού στην ουσία «χτυπάει» την Κύπρο και όχι την Αθήνα, τότε προς τι η κίνηση της επίδοσης της ρηματικής διακοίνωσης από την πλευρά μας; Γιατί η Ελλάδα δεν άφηνε την Λευκωσία να αντιδράσει, εάν θεωρούσε ότι η κριτική στρέφεται κατά της ίδιας;
(4)
Ε. Βενιζέλος: Είχα την τιμή, ως προεδρεύων του Συμβουλίου, να είμαι επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Συμβούλιο Σύνδεσης και να τοποθετηθώ αναλυτικά και με απόλυτη καθαρότητα και αυστηρότητα σχετικά με όλα τα θέματα που αφορούν τις σχέσεις της Τουρκίας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό έκανε και ο αρμόδιος Επίτροπος. Όλα δε αυτά επανελήφθησαν δημόσια στην επακολουθήσασα συνέντευξη Τύπου. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος ερωτών Βουλευτής έχει λάβει γνώση των δημοσίων ανακοινώσεων που έγιναν σχετικά με το Συμβούλιο Σύνδεσης, καθώς και του περιεχομένου της συνέντευξης, γιατί αν είχε λάβει υπ’ όψιν του όλα αυτά τα στοιχεία, θα γνώριζε ότι το μεταγενέστερο τουρκικό έγγραφο είχε, ούτως ή άλλως, απαντηθεί εκ προοιμίου με τον πλέον αυστηρό και σαφή τρόπο.
Ν. Κακλαμάνης: Επειδή αναφέρεστε στην ουσία του προβλήματος της Κύπρου με την Τουρκία, με τη συγκεκριμένη απάντησή σας στην πραγματικότητα μας λέτε ότι: «απαντήσαμε στην Τουρκία, λεκτικά, άρα όλα είναι εντάξει», δηλαδή αυτό περιμένουμε από τον Έλληνα προεδρεύοντα του Συμβουλίου και ΥΠΕΞ της χώρας; H εξωτερική πολιτική της χώρας σταματάει σε… ρηματικές διακοινώσεις εναντίον της Άγκυρας; Το πρόβλημα λύθηκε με τις δηλώσεις στον Τύπο; Να υποθέσουμε ότι η Τουρκία τρέχει και δεν φτάνει σήμερα, μετά την «αντίσταση» που αντιμετώπισε στην ΕΕ;
(5)
Ε. Βενιζέλος: Επιπλέον, η κα Ευρωβουλευτής – που ανήκει σημειωτέον στο κυβερνάν κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού και ήταν ανθυποψηφία του Προέδρου κ. Αναστασιάδη στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του υποψηφίου που θα στήριζε ο Δημοκρατικός Συναγερμός για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας – προσπάθησε να δημιουργήσει τη νοσηρή εικόνα της δήθεν αντίθεσης μεταξύ του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Έλληνα Αντιπρόεδρου και Υπουργού Εξωτερικών σε σχέση με το Κυπριακό. Και αυτό ενώπιον ενός επίσημου forum, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την ημέρα του απολογισμού της Ελληνικής Προεδρίας και χωρίς αυτό φυσικά να δικαιολογείται από κανένα απολύτως δεδομένο. Αυτή η εικόνα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έπρεπε να αποσαφηνιστεί. Να καταστεί, δηλαδή, σαφές ότι αυτό συνιστά ατομική άποψη της κας Ευρωβουλευτού, απολύτως αντίθετη από τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησής της. Αυτό ζήτησε και επισήμως το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών από το Κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών, δια της διπλωματικής οδού, μετά, φυσικά, από σχετική τηλεφωνική επικοινωνία των δύο Υπουργών που βρίσκονται σε συνεχή, σχεδόν καθημερινή επαφή. Η ίδια επαφή υπάρχει και στο επίπεδο του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ν. Κακλαμάνης: Με αυτή την επισήμανση στην ουσία μας λέτε πως η Αθήνα παρεμβλήθηκε σε ένα εσωτερικό και εσωκομματικό ζήτημα της Κύπρου. Και όχι μόνον αυτό αλλά το ΥΠΕΞ στην ουσία απαίτησε από τη Λευκωσία να αποσαφηνίσει, με τον πλέον επίσημο τρόπο, πως η ευρωβουλευτής έχει άδικο, «για το δικό της καλό». Εάν αυτό δεν λέγεται κατάφωρη επέμβαση στο εσωτερικό άλλου κράτους για μικροπολιτικούς σκοπούς τότε πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί;
(6)
Ε. Βενιζέλος: Η Ελλάδα δεν ζήτησε να «συνετισθεί» ή να «φιμωθεί» η κα Ευρωβουλευτής, η οποία είχε, ούτως ή άλλως, εκφρασθεί και στο Κοινοβούλιο και με Δελτίο Τύπου, όπως ήθελε. Αυτό που ζητήθηκε ήταν να γίνει σαφές ότι οι απόψεις της κας Ευρωβουλευτή, που τυχαίνει να ανήκει στο κυβερνόν κόμμα, σε ένα τόσο επίσημο forum, δεν είναι οι απόψεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απάντηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν έκφραση ικανοποίησης και ευχαριστιών προς την Ελληνική Προεδρία για τη διαχείριση του Συμβουλίου Σύνδεσης, αλλά και για όλη τη συνεργασία στα διεθνή fora.
Ν. Κακλαμάνης: Από τον τρόπο της απάντησής σας τόσο στο σημείο (5) αλλά και στο (6) γίνεται φανερό πως το ΥΠΕΞ ΚΑΙ επεμβαίνει σε κάτι στο οποίο υπονοεί πως αποτελεί ουσιαστικά ένα εσωτερικό ζήτημα στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου ΚΑΙ στην ουσία προσπαθεί να «ξεπλύνει» όλες εκείνες τις υποψίες αναφορικά με τον τρόπο διαχείρισης του κυπριακού αφού στην πραγματικότητα «απαιτεί» από την Λευκωσία να απενοχοποιήσει την Αθήνα και τις αποφάσεις της.
(7)
Ε. Βενιζέλος: Είναι εξαιρετικά λυπηρό να σπεύδουν Έλληνες βουλευτές να υιοθετήσουν ερμηνείες των γεγονότων, οι οποίες πλήττουν την εικόνα της καλής σχέσης Αθήνας-Λευκωσίας, υποθέτοντας ότι ισχύει η ανακριβής και άδικη εικόνα που επιχείρησε, για τους δικούς της λόγους να προβάλει μία Κύπρια Ευρωβουλευτής.
Ν. Κακλαμάνης: Ερώτηση 1: Εάν η συγκεκριμένη ευρωβουλευτής στο μέλλον καταλάβει μία θέση ευθύνης υψηλότερη από αυτή που κατέχει σήμερα, πως σκοπεύει ο ΥΠΕΞ να συνδιαλλαγεί μαζί της, μετά τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί;
Ερώτηση 2: Εάν στο συγκεκριμένο «εσωκομματικό» παιχνίδι στην Κύπρο το επίσημο ελλαδικό κράτος παίρνει θέση με τέτοιο τρόπο, ΠΩΣ είναι δυνατόν οι Κύπριοι πολιτικοί αντίπαλοι του κου Αναστασιάδη να λάβουν στα σοβαρά την Αθήνα και να συνεργαστούν μαζί της;
(8)
Ε. Βενιζέλος: Οι πρόσθετες αναφορές του κυρίου ερωτώντος Βουλευτή, σε σχέση με την ελληνική στάση στα ζητήματα της Ουκρανίας, του συριακού εμφυλίου και της καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας διανθίζουν μια εικόνα η οποία είναι περίεργη και ως προς το διεθνές και ως προς το εσωτερικό της σκέλος. Ως προς το διεθνές σκέλος ποιά θα έπρεπε να είναι άραγε, κατά τη γνώμη του κυρίου ερωτώντος Βουλευτή, η στάση της Ελλάδας σε σχέση με την Συρία και την Ουκρανία; Η απόκλιση από την Κοινή Ευρωπαϊκή θέση; Η Ελλάδα μετέχει στο κεντρικό ρεύμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ενισχύοντας τη θέση της σε σχέση με τα κρίσιμα ανοιχτά εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ν. Κακλαμάνης: Ποιο είναι αλήθεια το «περίεργο» στην ερώτηση μας; Tο «περίεργο» είναι, ότι ο ΥΠΕΞ μίας χώρας, που έχει παραδοσιακές σχέσεις με τη Ρωσία και τη Συρία, να προτρέχει των εξελίξεων και των άμεσα ενδιαφερομένων κι’ ακολούθως, όταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αλλάξουν στάση, η Ελλάδα να τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Να συνεχίσουμε επί του θέματος; Τέλος, μπορεί να μας πει το ΥΠΕΞ ποια είναι η Κοινή Ευρωπαϊκή Θέση επί του ζητήαμτος, αφού οι εταίροι μας στην ουσία διαμαρτύρονται, απειλούν αλλά ταυτοχρόνως κάνουν «business as usual» με τη Μόσχα; Επαναλαμβάνουμε, ποιος είναι ο λόγος εμείς να εμφανιζόμαστε «βασιλικότεροι του βασιλέως»;
(9)
Ε. Βενιζέλος: Από το κείμενο της ερώτησης, όμως, του κ. Βουλευτή προκύπτει και η αναπαραγωγή της περίεργης θεωρίας περί αποκλίσεων μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Αντιπρόεδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών στα θέματα αυτά. Δημοσιογραφικά αυτή αναπαράγεται από μικρούς κύκλους που δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από τη συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και δηλώνουν την προτίμησή τους σε μία συνεργασία ΝΔ και διάφορων εκδοχών της ακροδεξιάς. Είναι αδιανόητο ότι κάποιοι εμπλέκουν σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι και την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Ν. Κακλαμάνης: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων οι «μικροί κύκλοι» που απεργάζονται συνεργασίες της ΝΔ και διαφόρων «εκδοχών της ακροδεξιάς» δεν είναι φυσικά ένας πολιτικός με την ιστορία, την εμπειρία και τη δημοκρατική συνέπεια του ερωτώντος βουλευτή. Άρα είναι προφανές πως μία τέτοια επισήμανση, σε ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, μόνο ως περίεργη μπορεί να χαρακτηριστεί. Φυσικά ότι άλλοι κύκλοι απεργάζονται και σενάρια συνεργασίας μεταξύ της ΝΔ αλλά και διαφόρων εκδοχών της αριστεράς, αυτό γιατί δεν το αναφέρει το ΥΠΕΞ; Η ουσία όμως παραμένει: ο πρωθυπουργός της χώρας γνώριζε την πρωτοβουλία της επίδοσης ρηματικής διακοίνωσης στην Λευκωσία ή όχι;
(10)
Ε. Βενιζέλος: Ελπίζουμε ο κ. Βουλευτής, λόγω της εμπειρίας που έχει στο Κοινοβούλιο και στην Κυβέρνηση, να αντιλαμβάνεται ότι τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής είναι ζητήματα που προϋποθέτουν κατ’ ελάχιστον τη συμφωνία μεταξύ Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών. Πολύ περισσότερο όταν η Κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας δύο κομμάτων για λόγους εθνικής ανάγκης.
Ν. Κακλαμάνης: Με τον τρόπο της απάντησής σας στο σημείο αυτό αφήνεται το ερώτημα να αιωρείται: O πολιτικός σας προϊστάμενος ήταν γνώστης της πρωτοβουλίας του ΥΠΕΞ για τη ρηματική διακοίνωση ή μήπως η εντολή για την επίδοση αυτής ήρθε κατευθείαν από το πρωθυπουργικό γραφείο και εσείς απλώς ακολουθήσατε;
(11)
Ε. Βενιζέλος: Αυτό ισχύει και για την αναφορά του κ. Βουλευτή στο ζήτημα των χημικών όπλων της Συρίας και στις άοκνες, αλλά δυστυχώς, μοναχικές προσπάθειες που κατέβαλε και καταβάλλει η Ελλάδα, ώστε να μη πραγματοποιηθεί η σχετική επιχείρηση του ΟΗΕ και του OPCW στη Μεσόγειο. Όμως και πάλι το θέμα αυτό είναι φυσικά ένα θέμα που δεν αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών και τον Επικεφαλής του, αλλά την Κυβέρνηση συνολικά και βεβαίως τον Πρωθυπουργό.
Ν. Κακλαμάνης: Είναι προφανές πως με τη συγκεκριμένη αναφορά στην ουσία:
• «Ρίχνετε το μπαλάκι» στον πρωθυπουργό, τον οποίο αφήνετε έκθετο, αναφορικά με τον μη ικανοποιητικό χειρισμό του θέματος των χημικών.
• Ομολογείτε φυσικά τη πλήρη αποτυχία της Αθήνας στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο ίσως να είχε αποφευχθεί, εάν ως ηγεσία της ΕΕ, η Ελλάδα είχε λάβει πιο ενεργητικές πρωτοβουλίες για το θέμα και ειδικά μέσα στο κλαμπ των Μεσογειακών χωρών.
• Η απάντηση που δίνετε στο συγκεκριμένο σημείο στην ουσία αποκαλύπτει την σοβαρότητα του θέματος και τους κινδύνους, τους οποίους ενέχει για την ασφάλεια και τη δημόσια αλλά περιβαλλοντική υγεία στην ευρύτερη περιοχή, που δυνητικά αποτελεί ΑΟΖ της χώρας μας.
(12)
Ε. Βενιζέλος: Εάν κάποιοι για λόγους εσωτερικής πολιτικής θέλουν για όλα τα δύσκολα θέματα, να θεωρούν στόχο ή συνομιλητή τους τον υπογράφοντα, αυτό είναι μια επιλογή, την οποία μπορεί να την κάνουν, αλλά δεν είναι μια επιλογή που συνδέεται με την εξωτερική πολιτική και με τους κανόνες και την πρακτική λειτουργίας της Κυβέρνησης.
Ν. Κακλαμάνης: Η απάντησή σας στο συγκεκριμένο σημείο στην ουσία εκθέτει όχι τον ερωτώντα βουλευτή αλλά εσάς τον ίδιο, αφού μόλις λίγες γραμμές πριν στην ουσία ρίξατε την ευθύνη στον πρωθυπουργό, για ένα θέμα που έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική. Γιατί το κάνατε άραγε;
Γενικό συμπέρασμα με βάση τα λεγόμενα του Υπουργού Εξωτερικών, Ευάγγελου Βενιζέλου:
Στην ουσία εμπλακήκατε σε ένα «μικροκομματικό» παιχνίδι στην Κύπρο, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπιστία της Αθήνας στα μάτια του Κυπριακού ελληνισμού λαμβάνοντας καταφανέστατα θέση υπέρ της μίας πλευράς, ενώ το ελληνικό ΥΠΕΞ επενέβη απροκάλυπτα σε ένα άλλο ανεξάρτητο κράτος, με στόχο να «αποκτήσει» άλλοθι για τις τελευταίες του αποφάσεις στο Κυπριακό. Αυτό θεωρείται υπεύθυνη εθνική πολιτική;
Με τις αναφορές για τη στάση και τις ενέργειες ή μη-ενέργειες σε διάφορα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ουσιαστικά αφήνεται έκθετο τον πρωθυπουργό, ενώ «νίπτετε τας χείρας σας» για τις δικές σας ευθύνες.
Εάν όλα αυτά δεν συνιστούν μικροκομματικές επιλογές σε θέματα ασφαλείας ολοκλήρου του έθνους, τότε οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους…
Σχόλια