Δημήτρης Μηλάκας
Το μοντέλο που επιβάλλεται στη χώρα διά μνημονίων, δανειακών συμβάσεων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και νομοσχεδίων τα οποία περνούν νύχτα από τη Βουλή έχει όνομα:
Ακραίος νεοφιλελευθερισμός.
Πρόκειται για το μοντέλο εκείνο που προπαγανδίζει ότι η αγορά θα βρει τον τρόπο να ρυθμίσει τα πράγματα έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον.
Από τα λόγια στην πράξη ωστόσο η απόσταση είναι τεράστια.
Και σε τελική ανάλυση αυτό που μένει και αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι τα ζόρια της καθημερινότητάς του. Ας πάρουμε δύο παραδείγματα. Ένα που ήδη συμβαίνει και ένα που σύντομα
θα συμβεί.
θεραπείες που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν αυτή τη δύσκολη ασθένεια. Η… αγορά με τις οδηγίες της τρόικας και τις αποφάσεις υπουργών Υγείας κατά την τελευταία τετραετία
κατόρθωσε να υπονομεύσει τις δημόσιες δομές. Στο Αρεταίειο, για παράδειγμα, έμεινε μόλις ένας εργαζόμενος, ο οποίος μάλιστα δεν είναι εξειδικευμένος.
♦ Στο Βέλγιο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις της τιμής του ρεύματος την περίοδο 2000-2012 κατά 43,4%
♦ Στην Τσεχία η… απελευθέρωση εκτίναξε την τιμή κατά 93,5%;
♦ Στη Δανία στο 51,5%
♦ Στη Φινλανδία στο 85,8%
♦ Στη Γερμανία στο 77,6%
♦ Στην Ουγγαρία στο 157,6%
♦ Στην Πορτογαλία στο 65%
♦ Στην Ισπανία στο 62,5%
♦ Στη Σουηδία στο 91,9%
Το συμπέρασμα θεωρούμε ότι είναι προφανές, αλλά ας το διατυπώσουμε για όσους αφελείς τρέφουν προσδοκίες από έναν νεοφιλελεύθερο παράδεισο στον οποίο μας οδηγούν με τη στιβαρή τους καθοδήγηση οι μεγάλοι τιμονιέρηδες Σαμαράς και Βενιζέλος: Σ’ αυτόν τον κόσμο που μας οδηγούν, όποιος δεν έχει χρήματα είναι καταδικασμένος να πεθαίνει σαν σκυλί
στον δρόμο. Στην κυριολεξία…
Το μοντέλο που επιβάλλεται στη χώρα διά μνημονίων, δανειακών συμβάσεων, πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και νομοσχεδίων τα οποία περνούν νύχτα από τη Βουλή έχει όνομα:
Ακραίος νεοφιλελευθερισμός.
Πρόκειται για το μοντέλο εκείνο που προπαγανδίζει ότι η αγορά θα βρει τον τρόπο να ρυθμίσει τα πράγματα έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον.
Από τα λόγια στην πράξη ωστόσο η απόσταση είναι τεράστια.
Και σε τελική ανάλυση αυτό που μένει και αντιλαμβάνεται ο κόσμος είναι τα ζόρια της καθημερινότητάς του. Ας πάρουμε δύο παραδείγματα. Ένα που ήδη συμβαίνει και ένα που σύντομα
θα συμβεί.
Παράδειγμα πρώτο:
Στο έλεος του… Θεού βρίσκονται αρκετοί καρκινοπαθείς. Για την ακρίβεια, όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για να κάνουν ιδιωτικά τις απαραίτητες και πανάκριβεςθεραπείες που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν αυτή τη δύσκολη ασθένεια. Η… αγορά με τις οδηγίες της τρόικας και τις αποφάσεις υπουργών Υγείας κατά την τελευταία τετραετία
κατόρθωσε να υπονομεύσει τις δημόσιες δομές. Στο Αρεταίειο, για παράδειγμα, έμεινε μόλις ένας εργαζόμενος, ο οποίος μάλιστα δεν είναι εξειδικευμένος.
Παράδειγμα δεύτερο, από το πολύ κοντινό μας μέλλον:
Η κυβέρνηση προχωρώντας στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, μας υπόσχεται φθηνότερη ενέργεια ως αποτέλεσμα του υγιούς ανταγωνισμού. Θα θέλαμε να πιστέψουμε, ωστόσο κοιτώντας τριγύρω (Εκθεση Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, Νίκος Γεωργακάκης, «Αυγή», 6/7/2014) διαπιστώνουμε ότι:
Η κυβέρνηση προχωρώντας στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, μας υπόσχεται φθηνότερη ενέργεια ως αποτέλεσμα του υγιούς ανταγωνισμού. Θα θέλαμε να πιστέψουμε, ωστόσο κοιτώντας τριγύρω (Εκθεση Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, Νίκος Γεωργακάκης, «Αυγή», 6/7/2014) διαπιστώνουμε ότι:
♦ Στο Βέλγιο, η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις της τιμής του ρεύματος την περίοδο 2000-2012 κατά 43,4%
♦ Στην Τσεχία η… απελευθέρωση εκτίναξε την τιμή κατά 93,5%;
♦ Στη Δανία στο 51,5%
♦ Στη Φινλανδία στο 85,8%
♦ Στη Γερμανία στο 77,6%
♦ Στην Ουγγαρία στο 157,6%
♦ Στην Πορτογαλία στο 65%
♦ Στην Ισπανία στο 62,5%
♦ Στη Σουηδία στο 91,9%
Το συμπέρασμα θεωρούμε ότι είναι προφανές, αλλά ας το διατυπώσουμε για όσους αφελείς τρέφουν προσδοκίες από έναν νεοφιλελεύθερο παράδεισο στον οποίο μας οδηγούν με τη στιβαρή τους καθοδήγηση οι μεγάλοι τιμονιέρηδες Σαμαράς και Βενιζέλος: Σ’ αυτόν τον κόσμο που μας οδηγούν, όποιος δεν έχει χρήματα είναι καταδικασμένος να πεθαίνει σαν σκυλί
στον δρόμο. Στην κυριολεξία…
Σχόλια