Σε προηγούμενη ανάρτηση μου (: Αποφάσεις ανωτάτων δικαστών, ο ορισμός της κοινωνικής προκλητικότητας (και ταξικότητας ) ), παρουσίασα ένα σώμα αποφάσεων των ανώτατων δικαστών με δυο πλευρές. Στη μια πλευρά, οι ανώτατοι δικαστικοί, αποδομούν μνημονιακές πολιτικές με θετικό αποτέλεσμα για τα συμφέροντα τους, την «περιουσία» τους (όπως αναφέρει μια απόφαση τους), ενώ στην άλλη πλευρά νομιμοποιούν μνημονιακές πολιτικές με αρνητικό αποτέλεσμα για τα συμφέροντα (την «περιουσία») άλλων (πλειοψηφικών) κοινωνικών ομάδων.
Το κρίσιμο σημείο, που οδηγεί σε αυτή τη διαφορά αποφάσεων είναι ότι, στη περίπτωση που αφορά τα συμφέροντα τους, επικαλούνται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), ενώ στη περίπτωση των άλλων κοινωνικών ομάδων επικαλούνται τις ιδιαίτερα δυσμενείς δημοσιονομικές και οικονομικές συνθήκες και τις αντίστοιχες ανάγκες της χώρας, καθώς και το «υπέρτερο δημόσιο συμφέρον».
Στην περίπτωση τους δηλαδή και στις σχετικές αποφάσεις τους, υπερισχύουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με το «δημόσιο συμφέρον», ενώ στην περίπτωση των άλλων κοινωνικών ομάδων υπερισχύει το «δημόσιο συμφέρον» σε σχέση με τα «ανθρώπινα δικαιώματα».
- Οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστών, που νομιμοποιούν τις μνημονιακές πολιτικές για τους «άλλους» (και όχι και για τους ίδιους), πράγματι οδηγούν σε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που, όπως είπαμε, στη δική τους περίπτωση το αποτρέπουν. Και οδηγούν σε παραβίαση «θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων» διότι, όπως τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών έχουν δείξει μέσω επίσημων στοιχείων, θέτουν θέμα επιβίωσης για μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Και δεν μπορεί να γίνει επίκληση «υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος» όταν άνθρωποι αφανίζονται κυριολεκτικά. Και αυτό το αποδέχονται οι ανώτατοι δικαστικοί μόνο όταν αφορά τον εαυτό τους.
- Είναι γι’ αυτό το λόγο που η διαφορά στις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστών συνιστά ακραία κοινωνική προκλητικότητα και αδικία.
Οι αντιδράσεις των πολιτών, όπου μπορούν να καταγραφούν, είναι ιδιαίτερα αρνητικές απέναντι σε αυτή την «δικαστική προκλητικότητα». Αρκεί κανείς να ψάξει τα σχόλια, κάτω από κάθε σχετική είδηση, στο διαδίκτυο.
Στην ανάρτηση μου που ανέφερα στην αρχή, έχω απεικονίσει και την μεγάλη πρωτοσέλιδη αντίδραση της «Εφημερίδας των Συντακτών». Παρόμοιο πρωτοσέλιδο υπάρχει και από την «Ελευθεροτυπία», καθώς και το κύριο άρθρο της.
Βλέπε και το σχετικό κύριο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ (Οι δικαστές και το περί δικαίου αίσθημα – http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=609264).
Ακόμη και στο δελτίο ειδήσεων του MEGA μίλησαν για “δυο μέτρα και δυο σταθμά” και ο Πρετεντέρης κάλεσε τους δικαστές να “ενοποιήσουν” τις αποφάσεις τους!!
Δείτε εδώ:
Επομένως, κοινωνικές αντιδράσεις υπάρχουν και είναι οξείες.
Αντίθετα, όμως, στο πολιτικό επίπεδο, η αντίδραση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Και δεν αναφέρομαι στη συμπολίτευση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που έχει κοινωνικούς και πολιτικούς (θα αναφερθώ σε αυτούς) λόγους να σιωπά. Αναφέρομαι στην αντιμνημονιακή αντιπολίτευση και ιδίως στην Αριστερά που έχει σημαία της την κοινωνική δικαιοσύνη. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ηγετική δύναμη της Αριστεράς, με την προοπτική μάλιστα να κυβερνήσει, οι ευθύνες γι’ αυτή τη σιωπή συγκεντρώνονται κατεξοχήν σε αυτόν.
Η σιωπή και οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ
Έχει κατανοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την ακραία κοινωνική προκλητικότητα των αποφάσεων των ανωτάτων δικαστών;
Έχει κατανοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την ακραία καταπάτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης;
Έχει κατανοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι πρόκειται για περιπτώσεις που συνιστούν τον ορισμό της «κοινωνικής δικαιοσύνης»;
Αν μεν δεν έχει κατανοήσει τα παραπάνω, τότε η πολιτική νοημοσύνη του είναι πολύ χαμηλή. Και δεν θέλω να το συνεχίσω, το τι σημαίνει αυτό.
Επομένως, αν έχει κατανοήσει τα παραπάνω, τότε γιατί σιωπά;
Άκουσα ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν την ακόλουθη εκδοχή:
Εφόσον οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστών υποστηρίζουν αύξηση αμοιβών, ακόμη και αν πρόκειται για τις αμοιβές των ίδιων που αποφασίζουν, εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, θα τους υποστηρίξουμε.
Αυτά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη ή έχουν χαμηλή ικανότητα κατανόησης των πραγμάτων ή δεν είναι αριστεροί. Διότι το κύριο θέμα που προκύπτει με το σώμα των αποφάσεων των ανωτάτων δικαστών δεν είναι ότι αποφάσισαν να αυξήσουν τις αμοιβές τους, αλλά ότι τελικά, στη συνολική εικόνα των αποφάσεων δηλαδή, ενήργησαν με ακραία κοινωνική προκλητικότητα και αδικία. Αν κάποιος δεν το κατανοεί αυτό μάλλον έχει χαμηλή ικανότητα κατανόησης, αλλά αν το κατανοεί και δεν αντιδρά τότε δεν είναι αριστερός, αφού αποδέχεται την κοινωνική αδικία.
Αλλά, ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν κάνω λάθος, ας με διαψεύσει όποιος ξέρει κάτι διαφορετικό, δεν αντέδρασε και στην δικαστική απόφαση που υποστήριζε την αποκατάσταση των αμοιβών των ενστόλων, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα του «βαθέος κράτους». Η δικαστική απόφαση δηλαδή χρησιμοποιούσε το επιχείρημα ότι οι συμμετέχοντες στο «βαθύ κράτος» έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των αμοιβών τους.
Η πιθανή συναλλαγή κυβέρνησης – ανώτατων δικαστικών
Η κυβέρνηση ήδη σπεύδει να κάνει οικονομική και δημοσιονομική πραγματικότητα τις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστικών που ευνοούν τις αμοιβές τους.
Εδώ θα πρέπει να πούμε κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό:
Στις επίμαχες δικαστικές αποφάσεις υπάρχουν σημεία που πολύ καθαρά λένε το εξής:
Αν χρησιμοποιήσει το κράτος περισσότερο εμπεριστατωμένη μεθόδευση προκειμένου να πείσει για την μεγάλη αναγκαιότητα του να μειωθούν οι αμοιβές των δικαστικών, τότε αυτοί, ισχυρίζονται, θα αποφάσιζαν τη μείωση στις αμοιβές τους.
Η κυβέρνηση ΔΕΝ φαίνεται όμως διατεθειμένη να το κάνει. Γιατί;
Οι πληροφορίες λένε ότι η κυβέρνηση επενδύει σε ένα είδος συναλλαγής:
Εγώ θα σας επιστρέψω τις αμοιβές σας και το προηγούμενο βιοτικό σας επίπεδο και εσείς θα παίρνετε αποφάσεις που δεν θα επιτρέπουν την ίδια επιστροφή και στις περισσότερες και πολυπληθέστερες κοινωνικές ομάδες. Εκτός, κυρίως, των ενστόλων.
Αυτές οι πληροφορίες, δημοσιογραφικές και πολιτικές, είναι αδύνατο να μην είναι σε γνώση του ΣΥΡΙΖΑ. Του οποίου η σιωπή γίνεται έτσι περισσότερο κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνη!
Τελικό σχόλιο
Αριστερά χωρίς βαθιά αντίληψη της κοινωνικής δικαιοσύνης, απλώς, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Και είναι τραγικό να εμφανίζεται ο Πρετεντέρης περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητος
Πηγή το είδα εδώ
====================
- Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΗΣ
- Η μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή των τελευταίων χρόνων
- ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΔΙΚΑΖΟΥΝ???…
Σχόλια