Αυτό που δεν σχολίασε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα για τον τάφο-ορυχείο εκατοντάδων ανθρακωρύχων στην Τουρκία είναι ότι τέτοια είναι τα αποτελέσματα της δήθεν ανάπτυξης που επιχειρούν όλα τα κράτη εις βάρος των πολιτών μιας χώρας για ένα φτηνό μεροκάματο.
Δεν είναι μικροπολιτική , ούτε λαϊκισμός. Όταν οι αποκρατικοποιήσεις γίνονται με τις υποσχέσεις θέσεων εργασίας χωρίς κανείς να περνάει από κόσκινο επενδυτές που μόνο για το αυξημένο κέρδος τους αλωνίζουν σε χώρες που τα δικαιώματα εργασίας είναι στην βάση του μηδενός, τότε τα έργα και επιχειρήσεις ανάπτυξης δεν είναι τίποτε άλλο από κιμαδομηχανές ανθρώπων που στην προσπάθεια για ένα μεροκάματο κάνουν τα πάντα. Ακόμα και να θάβονται σε αναπτυξιακούς τάφους.
Κανείς δεν πήρε ως παράδειγμα τέτοιου είδους «αναπτυξιακά» έργα χωρών που έχουν δώσει άνευ όρων την κρατική υποδομή για να επιδεικνύουν δείκτες ανάπτυξης στα παζάρια των διεθνών χρηματιστηρίων. Πέφτει η τιμή του κάρβουνου σημαίνει πέφτει και η τιμή του ανθρακωρύχου. Πέφτει η τιμή της ενέργειας πέφτει και η τιμή του εργάτη στα φράγματα, πέφτει η τιμή του χρυσού πέφτει και η τιμή των εργατών στα ανάλογα ορυχεία. Πέφτει η τιμή του πετρελαίου, πέφτει και η τιμή των εργατών που το διυλίζουν. Αγοράζουν μπιρ παρά τις μετοχές τα λαμόγια κερδίζοντας, αλλά παράλληλα υπογράφουν και την θανατική καταδίκη αυτών που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί σε αυτά. Και όταν συμβεί το μοιραίο, εφόσον χέστηκε ο πλιατσικολόγος επενδυτής για τα ακριβά μέτρα ασφαλείας, έρχεται ο ξεπουλητής – ηγέτης και λέει αυτό που είπε ο Ερντογάν: «Συμβαίνουν αυτά».
Αυτά συμβαίνουν, έχει δίκιο ο τούρκος πρόεδρος. Αυτά συμβαίνουν όταν εξαθλιώνεις τον ίδιο σου τον λαό ανοίγοντας τις πόρτες στην δήθεν ανάπτυξη που δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλιάτσικο. Τι κι αν η Τουρκία δεν είναι μέλος-κράτος της ΕΕ (ακόμα) όπως η Ελλάδα; Τις ίδιες ακριβώς πολιτικές ανάπτυξης δεν χρησιμοποιούν και οι δύο χώρες των εξαθλιωμένων πολιτών; Δείξε επενδύσεις εντυπωσιασμού και βάλε τον λαό με το αίμα του να φτιάχνει τα θεμέλια των μεγάλων έργων.
Όταν ακούς τον υπουργό Μανιάτη να υπόσχεται 400,000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια που θα λάβουν χώρα στην Ελλάδα από ξένους επενδυτές σε μεγάλα έργα, πρέπει να αρχίζεις να ανατριχιάζεις και όχι να χαίρεσαι. Ποιος θα εξετάσει τα εργασιακά δικαιώματα αυτών των 400,000 ανθρώπων που θα τρέξουν για δουλειά για ένα ξεροκόμματο; Η κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τους επενδυτές ως χορηγούς της για να μπορεί να υπόσχεται σκλαβοπάζαρα; Πόσες φορές δεν ακούσαμε ένα ανάλογο «Συμβαίνουν αυτά» στην Ελλάδα που έχει πάρει τον δρόμο της ανάπτυξης. Από τον υπουργό Υγείας της κυβέρνησης όταν αναφέρεται σε ανασφάλιστους που δεν είδαν την πόρτα του χειρουργείο και της θεραπείας, μέχρι τον Ρέπα όταν αναφερόταν στους Έλληνες αυτόχειρες.
«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν ήταν 300 συγχρόνως οι νεκροί όπως στο ορυχείο της Σόμα για να πάρουμε πέτρες και παλούκια να τους κυνηγήσουμε. Ήταν μεμονωμένα περιστατικά που αθροίζοντάς τα σήμερα φθάνουμε στο πολλαπλάσιο νούμερο των νεκρών Τούρκων ανθρακωρύχων. Ούτε στο κυνήγι δεν τους πήραμε, ούτε ένα φτύσιμο στα μούτρα δεν τους δώσαμε αντιθέτως έτοιμος είναι ο εξαθλιωμένος λαός να τους δώσει την ψήφο του για άλλη μια φορά διότι τους υπόσχονται δουλειά κι ας είναι χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν συμβαίνουν σε χώρες που η αξία της ζωής δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Είτε είσαι ευρωπαίος, είτε είσαι ασιάτης η μοίρα είναι κοινή όταν βάζεις το πολιτικό κέρδος πάνω από την αξία της ζωής. Δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας ζωής σε καμία χώρα που δεν σέβεται τους πολίτες της. Πόσο μάλλον όταν είσαι μέλος μιας ομοσπονδίας κρατών που τα περισσότερα από αυτά σε θεωρούν αναλώσιμο και τελευταίο.
«Συμβαίνουν αυτά» όχι μακριά από το δικό μας κόσμο αλλά μέσα στην χώρα που ζούμε όσο κι αν το σελοφάν των εκλογών και των πανηγυρισμών των υποστηρικτών της «ανάπτυξης» θέλουν να καλύψουν την μυρωδιά των επικείμενων αναπτυξιακών τάφων μας.
«Συμβαίνουν αυτά» διότι τα επιτρέπουμε να συμβαίνουν.-
Πηγή
==============
Το “τουρκικό θαύμα” συναντά τον… Dickens
Του Κώστα Ράπτη
Η εικόνα του εξαγριωμένου πλήθους στη Σόμα της Τουρκίας το οποίο περικύκλωσε το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο εκτοξεύοντας κλωτσιές και βρισιές, ενώ προηγουμένως είχε υποχρεώσει τον Tayyip Erdoğan να βρει καταφύγιο σε ένα σούπερ-μάρκετ, είναι κάτι το πρωτοφανές για τα τουρκικά ήθη. Αλλά και το δυστύχημα στο ανθρακωρυχείο της περιοχής, όπου ο αριθμός των νεκρών εκτιμάται ότι θα υπερβεί τους 350, είναι κάτι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της γείτονος.
Στην απερίγραπτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στον τόπο της τραγωδίας ο Tayyip Erdoğan δήλωσε ότι “στη βιβλιογραφία υπάρχει κάτι που λέγεται “εργατικά ατυχήματα””. Όπως όμως επισημαίνει ο Mehmet Yilmaz της Hurriyet Daily News, δεν μπορεί να αποκαλείται ατύχημα κάτι το οποίο θα μπορούσε να προληφθεί. Ωστόσο, ο Τούρκος υπουργός Εργασίας, καθ΄ ύλην αρμόδιος για την επιβολή της τήρησης κανόνων ασφαλείας στους χώρους εργασίας, δεν μπόρεσε να εκδώσει μια ανακοίνωση για την τραγωδία της Σόμα παρά με καθυστέρηση 20 ωρών.
Ο υπουργός Ενέργειας επισκέφθηκε πριν από εννέα μήνες το μοιραίο ανθρακωρυχείο και βρήκε τη λειτουργία του “υποδειγματική”. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση απέρριψε πριν από μόλις τρεις εβδομάδες αίτημα σύστασης εξεταστικής επιτροπής που είχε υποβάλει η αξιωματική αντιπολίτευση ακριβώς για τους όρους λειτουργίας του συγκεκριμένου ορυχείου.
Στην Νότιο Κορέα, ο πρωθυπουργός Chung Hong-won παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για την ανεπαρκή αντίδραση των αρχών στο πολύνεκρο ναυάγιο της 16ης Απριλίου. Στην Τουρκία, ο πρωθυπουργός αναλώθηκε σε μια μακρά απαρίθμηση δυστυχημάτων σε ανθρακωρυχεία ανά τον κόσμο από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, ενώ χλεύασε δημοσιογράφο του καταριανού δικτύου Al Jazeera που ρώτησε γιατί είχε επιτραπεί η λειτουργία της συγκεκριμένης μονάδας, λέγοντας ότι στο Κατάρ δεν υπάρχει γνώση αυτών των ζητημάτων διότι το εμιράτο παράγει φυσικό αέριο και όχι άνθρακα.
Στην πραγματικότητα, όλες οι μεγάλες δοκιμασίες που υπέστη ο Erdoğan το τελευταίο 12μηνο οφείλονται στον ίδιο συνδυασμό εγκληματικής διαπλοκής και αλαζονείας της εξουσίας -στην ίδια αδιαφορία προς τα λαϊκά αιτήματα, την ώρα που η “φίλια επιχειρηματικότητα” εξασφαλίζει, με το αζημίωτο, ανεξέλεγκτο πεδίο δράσης. Μόνο που οι διαδηλώσεις για το Πάρκο Gezi μπορούσαν να αποδοθούν στο “λόμπι των επιτοκίων” και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν στις 17 Δεκεμβρίου στην υπονομευτική δράση του “παράλληλου κράτους” του Gülen. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει εσωτερικός ή εξωτερικός εχθρός, πραγματικός ή φανταστικός απέναντι στον οποίο ο Erdoğan να μπορεί να συσπειρώσει τον “λαό” του -πέρα από μερικές προειδοποιήσεις για τις “ακραίες ομάδες” που θα επιχειρήσουν να “εκμεταλλευθούν” το γεγονός. Τα πτώματα της Σόμα, για τα οποία συγκεντρώνονται φέρετρα από όλη την ευρύτερη περιοχή, έχουν θέση στην είσοδο του πρωθυπουργικού γραφείου. Σε μία χώρα που μετρά 3.000 νεκρούς ανθρακωρύχους από το 1941 (και άλλον ένα την επαύριο του δυστυχήματος της Σόμα, σε παράνομο ορυχείο στο Ζογκουλντάκ!) η αντίδραση του ηγέτη της είναι η προκλητική συμφιλίωση με τη “μοίρα των ανθρακωρύχων” και η αναμέτρηση με… τη Βρετανία του Dickens, προς την οποία μοιάζει όλο και περισσότερο το “τουρκικό θαύμα”.
Οι “ακραίοι”, δηλ. τα συνδικάτα που καταγγέλλουν καταρράκωση των κανόνων ασφαλείας μετά τις ιδιωτικοποιήσεις Erdoğan και η ακατάβλητη, παρά την πολιτική της αμορφία, τουρκική Αριστερά διαδήλωσαν κατά χιλιάδες στην Κωνσταντινούπολη και βέβαια αντιμετωπίσθηκαν, όπως και στην Άγκυρα, με τις συνήθεις μεθόδους καταστολής. Στα δαιμονοποιημένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το νεώτερο θύμα της Σόμα, ο 15χρονος Kemal Yildiz “συναντά” τον 15χρονο Berkin Elvan που έχασε τη ζωή του από κάνιστρο δακρυγόνου κατά τις περσινές διαδηλώσεις, ενώ πήγαινε να αγοράσει ψωμί. Το “φάντασμα του Gezi” επιμένει να καταδιώκει τον Erdoğan, τρεις μήνες πριν από την προγραμματισμένη “στέψη” του, με τη λαϊκή ψήφο, στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Πηγή: capital.gr
inprecor
=====================
Αυτό που δεν σχολίασε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα για τον τάφο-ορυχείο εκατοντάδων ανθρακωρύχων στην Τουρκία είναι ότι τέτοια είναι τα αποτελέσματα της δήθεν ανάπτυξης που επιχειρούν όλα τα κράτη εις βάρος των πολιτών μιας χώρας για ένα φτηνό μεροκάματο.
Δεν είναι μικροπολιτική , ούτε λαϊκισμός.
- Όταν οι αποκρατικοποιήσεις γίνονται με τις υποσχέσεις θέσεων εργασίας χωρίς κανείς να περνάει από κόσκινο επενδυτές που μόνο για το αυξημένο κέρδος τους αλωνίζουν σε χώρες που τα δικαιώματα εργασίας είναι στην βάση του μηδενός, τότε τα έργα και επιχειρήσεις ανάπτυξης δεν είναι τίποτε άλλο από κιμαδομηχανές ανθρώπων που στην προσπάθεια για ένα μεροκάματο κάνουν τα πάντα. Ακόμα και να θάβονται σε αναπτυξιακούς τάφους.Κανείς δεν πήρε ως παράδειγμα τέτοιου είδους «αναπτυξιακά» έργα χωρών που έχουν δώσει άνευ όρων την κρατική υποδομή για να επιδεικνύουν δείκτες ανάπτυξης στα παζάρια των διεθνών χρηματιστηρίων. Πέφτει η τιμή του κάρβουνου σημαίνει πέφτει και η τιμή του ανθρακωρύχου. Πέφτει η τιμή της ενέργειας πέφτει και η τιμή του εργάτη στα φράγματα, πέφτει η τιμή του χρυσού πέφτει και η τιμή των εργατών στα ανάλογα ορυχεία. Πέφτει η τιμή του πετρελαίου, πέφτει και η τιμή των εργατών που το διυλίζουν. Αγοράζουν μπιρ παρά τις μετοχές τα λαμόγια κερδίζοντας, αλλά παράλληλα υπογράφουν και την θανατική καταδίκη αυτών που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί σε αυτά. Και όταν συμβεί το μοιραίο, εφόσον χέστηκε ο πλιατσικολόγος επενδυτής για τα ακριβά μέτρα ασφαλείας, έρχεται ο ξεπουλητής – ηγέτης και λέει αυτό που είπε ο Ερντογάν: «Συμβαίνουν αυτά».
- Όταν ακούς τον υπουργό Μανιάτη να υπόσχεται 400,000 θέσεις εργασίας στα εργοτάξια που θα λάβουν χώρα στην Ελλάδα από ξένους επενδυτές σε μεγάλα έργα, πρέπει να αρχίζεις να ανατριχιάζεις και όχι να χαίρεσαι. Ποιος θα εξετάσει τα εργασιακά δικαιώματα αυτών των 400,000 ανθρώπων που θα τρέξουν για δουλειά για ένα ξεροκόμματο; Η κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τους επενδυτές ως χορηγούς της για να μπορεί να υπόσχεται σκλαβοπάζαρα; Πόσες φορές δεν ακούσαμε ένα ανάλογο «Συμβαίνουν αυτά» στην Ελλάδα που έχει πάρει τον δρόμο της ανάπτυξης. Από τον υπουργό Υγείας της κυβέρνησης όταν αναφέρεται σε ανασφάλιστους που δεν είδαν την πόρτα του χειρουργείο και της θεραπείας, μέχρι τον Ρέπα όταν αναφερόταν στους Έλληνες αυτόχειρες.
«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν ήταν 300 συγχρόνως οι νεκροί όπως στο ορυχείο της Σόμα για να πάρουμε πέτρες και παλούκια να τους κυνηγήσουμε. Ήταν μεμονωμένα περιστατικά που αθροίζοντάς τα σήμερα φθάνουμε στο πολλαπλάσιο νούμερο των νεκρών Τούρκων ανθρακωρύχων. Ούτε στο κυνήγι δεν τους πήραμε, ούτε ένα φτύσιμο στα μούτρα δεν τους δώσαμε αντιθέτως έτοιμος είναι ο εξαθλιωμένος λαός να τους δώσει την ψήφο του για άλλη μια φορά διότι τους υπόσχονται δουλειά κι ας είναι χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
«Συμβαίνουν αυτά» αλλά δεν συμβαίνουν σε χώρες που η αξία της ζωής δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση. Είτε είσαι ευρωπαίος, είτε είσαι ασιάτης η μοίρα είναι κοινή όταν βάζεις το πολιτικό κέρδος πάνω από την αξία της ζωής. Δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας ζωής σε καμία χώρα που δεν σέβεται τους πολίτες της. Πόσο μάλλον όταν είσαι μέλος μιας ομοσπονδίας κρατών που τα περισσότερα από αυτά σε θεωρούν αναλώσιμο και τελευταίο.
«Συμβαίνουν αυτά» όχι μακριά από το δικό μας κόσμο αλλά μέσα στην χώρα που ζούμε όσο κι αν το σελοφάν των εκλογών και των πανηγυρισμών των υποστηρικτών της «ανάπτυξης» θέλουν να καλύψουν την μυρωδιά των επικείμενων αναπτυξιακών τάφων μας.
«Συμβαίνουν αυτά» διότι τα επιτρέπουμε να συμβαίνουν.-
Πηγή
==================
Σκοτώνουν εργάτες!
Σχόλια