- Εκκρεμότητες όμως για το ίδιο θέμα έχει και ο Βενιζέλος, διότι το "έθαψε" και δεν μάθαμε ποτέ αν υπήρξε κάποια εξέλιξη. Εκκρεμεί επίσης από πλευράς Βενιζέλου η αποκάλυψη των λόγων που τον...οδήγησαν στη ψήφιση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Νόμος που οδήγησε στα φαινόμενα Τσοχατζόπουλου και στην κατάχρηση δημόσιου πλούτου, που αφορά εκατοντάδες περιπτώσεων.
- Εκκρεμότητες έχει και η ΝΔ. Να μας εξηγήσει κάποτε γιατί οι φτωχοί Έλληνες έγιναν ακόμα φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι κατά τη διακυβέρνησή της. Αν αυτό έγινε τυχαία, αν μπορούσε να αποφευχθεί, ή αν σε αυτό στόχευαν τα μέτρα που πήρε. Εκκρεμεί επίσης μια τοποθέτηση για το κατά πόσο ευθύνεται η ΝΔ για την άνοδο της ΧΑ. Αν η υιοθέτηση από τη ΝΔ της ρατσιστικής ορολογίας βοήθησε σε αυτό. Αν η παρουσία Γεωργιάδη και Μπαλτάκου στην κυβέρνηση και Βορίδη στη ΝΔ έχει σχέση με αυτή την άνοδο και τα δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες που προκάλεσε.
"swell"
Πηγή
------------
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΡΗΞΗ
Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ωμός, χωρίς περιστροφές, ήταν ο απειλητικός υπαινιγμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον προκάτοχό του στο αξίωμα αυτό Γιώργο Παπανδρέου: «Εχει μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ» υπογράμμισε. Ολοι όσοι ασχολούνται ακόμη με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ευ. Βενιζέλος. Υπέθεσαν άπαντες ομόφωνα ότι αναφερόταν στο πόρισμα των ελεγκτών για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου, με ποιο τρόπο δηλαδή τα διαχειρίστηκε ο πρώην πρωθυπουργός. Αν τα σπατάλησε, αν υπάρχουν παραστατικά για όλα τα έξοδα, αν υπάρχουν «μαύρες τρύπες» όπου εξαφανίστηκαν ποσά χρηματικά προς αδήλωτους παραλήπτες και λοιπά.
Ενώ ο Ευ. Βενιζέλος είχε υποσχεθεί ότι θα έδινε αυτό το πόρισμα των ελεγκτών στη δημοσιότητα, το κράτησε επτασφράγιστο στο χρηματοκιβώτιό του, αφήνοντας έτσι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το περιθώριο σε όλους τους καχύποπτους Ελληνες να υποθέτουν ότι τα ευρήματα του πορίσματος μπορεί και να χρησιμοποιούνται για να διασφαλίζουν την «εσωκομματική πειθαρχία» του Γ. Παπανδρέου και του περιβάλλοντός του στη γραμμή Βενιζέλου. Αναπόδεικτες υποψίες και εικασίες, μπορεί άνετα να ισχυριστεί -και με το δίκιο του- κάποιος.
Αλλωστε και τώρα «κύκλοι» της Χαριλάου Τρικούπη δήλωναν ότι οι «μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ» που δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος ότι έχει ο Γ. Παπανδρέου είναι πολιτικές. Τώρα, βέβαια, το γεγονός ότι αυτή τη δήλωση των «κύκλων» δεν την παίρνει κανείς στα σοβαρά, είναι άλλο θέμα για το οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν υπέχει ευθύνη. Ούτε μπορεί κανείς να δώσει πίστη ότι όντως ειπώθηκαν φράσεις που αποδίδονται στον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτός εισέβαλε έξω φρενών στο γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή.
Εν πάση περιπτώσει, όλοι γνωρίζουν ότι σε στιγμές έντασης συχνά λέγονται πράγματα που υπερβαίνουν τα όρια της ευπρέπειας. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν πραγματικοί ή κατά φαντασίαν ωτακουστές αποδίδουν αξιόπιστα φράσεις που ελέχθησαν. Αυτό είναι δευτερεύον ζήτημα. Το κύριο θέμα είναι άλλο. Αυτή η κόντρα Βενιζέλου – Παπανδρέου θα οδηγηθεί στα άκρα, θα έχει συνέχεια με πολιτικές συνέπειες ή απλώς πρόκειται για λήξαν επεισόδιο; Αυτό θα το αποδείξει μόνο η πράξη. Στα μεγάλα κόμματα, τέτοιες εκρήξεις οδηγούνται σχεδόν πάντα σε συμβιβασμούς, επιφέροντας αδιάφορες για τους εκτός κόμματος εσωτερικές αναδιατάξεις δυνάμεων. Ακόμη και στις περιπτώσεις όμως που τέτοιες εσωτερικές αντιπαραθέσεις οδηγούν σε καρατόμηση πολιτική κάποιου από τους εμπλεκόμενους, οι αναταράξεις στα μεγάλα κόμματα είναι συνήθως ασήμαντες και παροδικές. Στα μεγάλα κόμματα.
Στα μικρά κόμματα όμως, στα οποία κατατάσσεται πλέον από πλευράς εκλογικού ποσοστού το ΠΑΣΟΚ μετά το 13,18% του Μαΐου 2012 και το 12,28% του Ιουνίου του ίδιου έτους στις βουλευτικές εκλογές -ποσοστό που ενδέχεται να γίνει μονοψήφιο στις ευρωεκλογές του Μαΐου- τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συχνότατα οι κρίσεις αυτές στα μικρά κόμματα προσλαμβάνουν σαρωτικές διαστάσεις που καταλήγουν στην εξαφάνιση των κομμάτων αυτών από τον πολιτικό χάρτη. Το ΠΑΣΟΚ περιδινείται σε υπαρξιακή κρίση. Ανήκει αμετάκλητα στο παρελθόν το κόμμα-πυλώνας του κομματικού συστήματος, οπότε κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει αν θα υπερισχύσει στο ΠΑΣΟΚ του σήμερα η ψυχολογία των «πολιτικών φυλάρχων» ή η κυβερνητική του κουλτούρα. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί το δεύτερο. Αν πάντως η σύγκρουση Βενιζέλου – Παπανδρέου κλιμακωθεί με διαγραφές κ.λπ., η ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά ακόμη και πριν τις ευρωεκλογές δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς.
Δική μας, προσωπική εκτίμηση είναι ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο ΠΑΣΟΚ θα λάβει χώρα από τη νύχτα των ευρωεκλογών και στη βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων του κόμματος που θα έχουν σημειωθεί. Η σύγκρουση πάντως είναι πολύ σοβαρή. Το γεγονός ότι αυτή τη φορά το βάρος της διαφωνίας στη Βουλή δεν το ανέλαβε κάποιος γνωστός ή άγνωστος βουλευτής, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Απόστολος Κακλαμάνης, ένας πρώην πρωθυπουργός και ένας επί μακρά σειρά ετών πρόεδρος της Βουλής, υπογραμμίζει την κρισιμότητα της κατάστασης και την πιθανή σφοδρότητα της εσωκομματικής σύγκρουσης που θα ακολουθήσει.
Το γεγονός ότι ο Ευ. Βενιζέλος δεν τόλμησε να διαγράψει αμέσως τον Γ. Παπανδρέου και τον Απ. Κακλαμάνη, ορθώς εκτιμώντας ότι αυτό θα συνεπέφερε την αναπότρεπτη άμεση ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά, υποδηλώνει τις δυσκολίες καθυπόταξης πλέον της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» της Tετάρτης 2 Απριλίου 2014
=================
ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ «ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΩΝ» ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σε ανελέητη σύγκρουση αλληλοεξόντωσης των διαφόρων πτερύγων του ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται η προσπάθεια του Βαγγέλη Βενιζέλου να παραμείνει ηγέτης του κόμματος της ελάσσονος συμπολίτευσης. Υπό το άχθος των βαρύτατων προσωπικών ευθυνών του για την καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας και προσπαθώντας να αποτρέψει το τέλος της πολιτικής του καριέρας τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, ο Ευ. Βενιζέλος επιχειρεί να εξουδετερώσει την απειλή των ενδοΠΑΣΟΚικών φατριών με ένα εξαιρετικά επικίνδυνο όπλο: τη διαχείριση των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ.
Για όποιον έχει έστω και ελάχιστη γνώση του πώς διοικούνται οικονομικά τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, ήταν εξαρχής προφανές ότι η απόφαση του Ευ. Βενιζέλου να αναθέσει στις έξι μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (όλες τους τοπικά παραρτήματα ξένων εταιρειών) να ελέγξουν την οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ κατά τα έτη 2004 – 2010, όταν δηλαδή πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, συνιστούσε ωρολογιακή βόμβα μεγάλης ισχύος.
Καμιά διαχείριση κανενός κόμματος δεν αντέχει σε υποτυπώδη λογιστικό έλεγχο τέτοιου επιπέδου! Εστιάζοντας τον έλεγχο αποκλειστικά και μόνο στην περίοδο Παπανδρέου, ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήθελε να κρατάει «οικονομικοπολιτικά ομήρους» όλους τους «γιωργακικούς» του κόμματος και να μπορεί ανά πάσα στιγμή να πετάξει στην πολιτική αρένα τον Γιώργο Παπανδρέου για να κατασπαραχθεί πολιτικά από τα πλήθη που δικαίως τον μισούν και θα ήθελαν να τον δουν ακόμη και στη φυλακή για το κακό που έκανε στους Ελληνες υπάγοντας τη χώρα σε υποτελές καθεστώς Μνημονίου.
Παράλληλα, με την κίνηση αυτή ο Β. Βενιζέλος στέλνει σαφές μήνυμα και προς τα υπολείμματα των «εκσυγχρονιστών», οι οποίοι έχουν πια απομακρυνθεί εντελώς από κοντά του και κάποιοι δείχνουν να συσπειρώνονται γύρω από το μέχρι τώρα ουσιαστικά ανύπαρκτο κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου. Αν όμως το κόμμα αυτό επιβιώσει μέχρι τις εκλογές, δεν αποκλείεται να πάρει 1% ή 1,5% ή κάποιο ποσοστό αυτής της τάξης μεγέθους, το οποίο όχι μόνο θα αποκοπεί από το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, αλλά και θα μειώσει ακόμη περισσότερο την επιρροή του ΠΑΣΟΚ στον κόσμο.
Μια εκλογική απήχηση που σε καμιά δημοσκόπηση δεν εμφανίζεται ικανή να υπερβεί το μονοψήφιο (!) εκλογικό ποσοστό, με σαφή τον κίνδυνο προσωπικά για τον Βαγγέλη Βενιζέλο να μείνει στην ιστορία ως «ο Ζίγδης του ΠΑΣΟΚ» από το όνομα του αρχηγού της ΕΔΗΚ που ενταφίασε μεταπολιτευτικά τις δυνάμεις της Ενωσης Κέντρου, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τις πύλες για την απόλυτη κυριαρχία και τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ. Στοχεύοντας τους παπανδρεϊκούς, ο Β. Βενιζέλος στέλνει ένα έμμεσο αλλά σαφέστατο μήνυμα και προς τους τέως «εκσυγχρονιστές», καθώς ανά πάσα στιγμή, όσο είναι ακόμη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να παραγγείλει έλεγχο προγενέστερης εποχής, της περιόδου αρχηγίας Κώστα Σημίτη για τα οικονομικά του κόμματος.
Με δεδομένο όμως ότι η κρατική επιχορήγηση προς τα πολιτικά κόμματα είναι δημόσιο χρήμα, η επισημοποίηση της ύπαρξης λογιστικού πορίσματος ελέγχου που επιβεβαιώνει την τυπική «εξαφάνιση» εκατομμυρίων ευρώ υπό το πρίσμα του ότι δεν δικαιολογούνται με παραστατικά αποδεκτά από τις φορολογικές αρχές, μπορεί να προκαλέσει αυτεπάγγελτη παρέμβαση εισαγγελέα. Σε μια τέτοια περίπτωση η υπόθεση του ταμείου του ΠΑΣΟΚ θα αποκτούσε μια εντελώς δική της δυναμική, μη εξαρτώμενη πλέον από τις προθέσεις του νυν προέδρου του κόμματος. Κάτι τέτοιο θα δυναμίτιζε το πολιτικό σκηνικό.
Δεν αποκλείεται καθόλου ένας τέτοιος έλεγχος να έφερνε στο φως της δημοσιότητας και τις αδιαφανείς ενισχύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων από διάφορους επιχειρηματίες, αλλά και τα μαύρα χρήματα που χρησιμοποιούν ενδεχομένως τα κόμματα για την εξαγορά μέσων ενημέρωσης ή ατόμων που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτόν, τις σχέσεις των κομμάτων με επιχειρήσεις «βιτρίνες» που τους εξασφαλίζουν χρήματα για κομματικές δραστηριότητες και μύρια όσα. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο εν ισχύι τρόπος οικονομικής διοίκησης των κομμάτων αφήνει τεράστια περιθώρια, θεωρητικά μιλώντας, για καταχρήσεις και απάτες κάθε είδους, ακόμη και για τον προσωπικό πλουτισμό κομματικών στελεχών και υπαλλήλων που δεν έχουν ηθικές αναστολές. Προφανώς και δεν τελούμε εν επιγνώσει τέτοιων δραστηριοτήτων στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και δεν θα μας εξέπληττε καθόλου αν η δικαιοσύνη ανακάλυπτε ότι όντως διεπράχθησαν αδικήματα αυτού του είδους.
Σχόλια