Σύμφωνα με τον επιστημονικό ορισμό του «κράτος είναι λαός οργανωμένος σε νομικό πρόσωπο, το οποίος διαμένει σε ορισμένη εδαφική επικράτεια, εντός της οποίας ασκεί πρωτογενή και κυρίαρχη εξουσία». Στον ορισμό αυτόν δεν αναφέρεται το είδος του πολιτεύματος (δηλαδή ο τρόπος ανάδειξης των εξουσιαστικών οργάνων και ο τρόπος οργάνωσης και άσκησης της εξουσίας) ως συστατικό της έννοιας του κράτους.
Με βάση τα πιο πάνω, δεν έχει σχέση με την έννοια του κράτους, το εάν στην κυβέρνηση είναι ένας δικτάτορας ή ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης. Δεν έχει σχέση αν η κυβέρνηση είναι πραξικοπηματική ή δημοκρατικά εκλεγμένη. Δηλαδή δεν έχει σχέση...
ο εσωτερικός τρόπος ανάδειξης του διαχειριστή του νομικού προσώπου κράτος. Το κράτος αντιμετωπίζεται πάντα από την διεθνή κοινότητα ως λαός οργανωμένος σε νομικό πρόσωπο. Και αυτό το νομικό πρόσωπο συνάπτει συμβάσεις, δανείζεται, δανείζει, αποκτά δικαιώματα και δημιουργεί υποχρεώσεις. Πτωχεύει δε όπως κάθε νομικό πρόσωπο και το κόστος της πτώχευσης το αναλαμβάνουν οι μέτοχοί του - πολίτες. Δηλαδή τα όποια δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κράτους, θεωρείται ότι αφορούν το σύνολο των πολιτών και όχι μόνο τους ασκούντες την εξουσία.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ουκρανίας. Εκεί, μια μειοψηφία Ουκρανών ξεσηκώθηκε (στην πραγματικότητα έκανε πραξικόπημα) και έδιωξε το προηγούμενο καθεστώς. Δεν θα σταθούμε εδώ, με ποιο καθεστώς τάσσεται ο καθένας από εμάς, καθώς και το ότι η νέα κατάσταση είναι νεοναζί ή η εξέγερση ήταν υποκινούμενη από ΗΠΑ και ΕΕ. Εκείνο που εμείς (οι απέξω) βλέπουμε είναι ότι 50 εκατομμύρια Ουκρανοί έσκυψαν το κεφάλι και ανέχονται τη νέα κατάσταση. Αν μάλιστα δεν υπήρχε η αντίδραση των Ρώσων των οποίων τα συμφέροντα θίγονται, από τη νέα κατάσταση, ούτε καν θα ασχολούμασταν τώρα με το τι έγινε στην Ουκρανία.
Οι μεγάλες μάζες δεν αντιδρούν ποτέ θα υποστηρίξει ορθά κάποιος. Ναι αλλά αυτό είναι αδιάφορο για το πως αντιμετωπίζονται τα κράτη. Για παράδειγμα, οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι δεν έφταιγαν αυτοί για τα εγκλήματα των ναζί, όμως ο γερμανικός λαός πλήρωσε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Μπορεί οι δικές μας κυβερνήσεις να μην ζητάνε τις αντίστοιχες γερμανικές αποζημιώσεις, αλλά ούτε και ο λαός μας κάνει κάτι το αντίθετο, αποδεχόμενος πλήρως τις επιλογές των κυβερνήσεών του.
Εδώ σε μας, ακούσαμε χθες τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, αφενός να απαγορεύει τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας (ενόψει της επίσκεψης του Γερμανού Πρόεδρου), αφετέρου να μας λέει ότι πρέπει να μείνουμε στα σπίτια μας και στο τέλος της τετραετίας να εκφράσουμε τη διαφωνία μας στην κάλπη. Ένδεκα εκατομμύρια Έλληνες σιωπήσαμε, αποδεχόμενοι πλήρως τις εντολές της κυβέρνησης. Έτσι τουλάχιστον δείχνουμε προς τα έξω.
Διαμαρτυρόμαστε για το μνημόνιο ή για τις αποδεδειγμένες παραβιάσεις του Συντάγματος της χώρας, όπως δείχνουν οι τελευταίες δικαστικές αποφάσεις που βγαίνουν σωρηδόν, ανατρέποντας τους αντισυνταγματικούς νόμους, όμως και πάλι εμείς σιωπούμε, αποδεχόμενοι πλήρως τις συνεχιζόμενες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Όσο λοιπόν ο λαός δεν αντιδρά, θεωρείται ότι αποδέχεται και επομένως θα υποστεί ό,τι του ετοιμάζουν.
Γιατί άραγε οι παντός είδους κυβερνώντες αποφεύγουν σαν "το διάβολο το λιβάνι" ένα δημοψήφισμα; Γιατί απλά τότε θα υπάρχει η βούληση του ίδιου του λαού και αυτό δεν αρέσει.
Πηγή
Blogger:
Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης -με το όχημα την ανεμπόδιστη ροή κεφαλαίων και εξαγοράζοντας το πολιτικό προσωπικό, άλωσαν την κυριαρχία των κρατών. Ποιο σοβαρό κράτος θα επέτρεπε:
Είναι ώρα το κράτος - αν θέλει να επιβιώσει - να ξαναπάρει την εξουσία στα χέρια του. Ώρα για Συντακτικτή Εθνοσυνέλευση για επανεκκίνηση!
Παρατήρηση:
Άκουγα τον ανεκδιήγητο Βένι (στο 1ο λεπτό) να παριστάνει τον υπουργό εξωτερικών και να εκθέτει η χώρα.
Έχετε καμιά αμφιβολία ότι δεν υπάρχει ελληνικό κράτος - ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά εξωτερική πολιτική που χαράσσεται και υλοποιείται από έναν, τον Βένι; (Ο οποίος μάλλον στοχεύει σε κάτι υψηλότερο έξω από τη χώρα, αφού έτσι θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της πολιτικής του παρουσίας, αλλά και το ακαταδίωκτο).
(Μεταγενέστερη προσθήκη:
Με βάση τα πιο πάνω, δεν έχει σχέση με την έννοια του κράτους, το εάν στην κυβέρνηση είναι ένας δικτάτορας ή ένας δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης. Δεν έχει σχέση αν η κυβέρνηση είναι πραξικοπηματική ή δημοκρατικά εκλεγμένη. Δηλαδή δεν έχει σχέση...
ο εσωτερικός τρόπος ανάδειξης του διαχειριστή του νομικού προσώπου κράτος. Το κράτος αντιμετωπίζεται πάντα από την διεθνή κοινότητα ως λαός οργανωμένος σε νομικό πρόσωπο. Και αυτό το νομικό πρόσωπο συνάπτει συμβάσεις, δανείζεται, δανείζει, αποκτά δικαιώματα και δημιουργεί υποχρεώσεις. Πτωχεύει δε όπως κάθε νομικό πρόσωπο και το κόστος της πτώχευσης το αναλαμβάνουν οι μέτοχοί του - πολίτες. Δηλαδή τα όποια δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κράτους, θεωρείται ότι αφορούν το σύνολο των πολιτών και όχι μόνο τους ασκούντες την εξουσία.
- Κανένας επομένως πολίτης του κράτους (όπως και ο μέτοχος μιας εταιρίας) δεν μπορεί να ισχυριστεί προς τα έξω, ότι δεν αναγνωρίζει τις κρατικές υποχρεώσεις. Η απάντηση είναι στερεότυπη. «Φίλε μου εσύ τα ανέχτηκες όλα. Ας αντιδρούσες». Δεν συγχωρείται η δικαιολογία ότι «δεν μπορούσα, ότι θα με φυλάκιζαν ή θα με σκότωναν αν αντιδρούσα». Τότε απλά, έστω κι έτσι, τα έχεις αποδεχτεί όλα. Πολύ δε περισσότερο δεν μπορεί να ισχύει ο ισχυρισμός, ότι «εγώ ψήφιζα δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά αυτοί αποδείχτηκαν απατεώνες». Εσύ τους ψήφισες και τους ξαναψήφισες και συνεχίζεις να τους ψηφίζεις, για τους δικούς σου λόγους. Για τη διεθνή κοινότητα, ο κάθε λαός δεν διαχωρίζεται από τις αποφάσεις της κυβέρνησής του, ούτε ενδιαφέρει τι φρονεί ο κάθε επιμέρους πολίτης.
Ας δούμε το παράδειγμα της Ουκρανίας. Εκεί, μια μειοψηφία Ουκρανών ξεσηκώθηκε (στην πραγματικότητα έκανε πραξικόπημα) και έδιωξε το προηγούμενο καθεστώς. Δεν θα σταθούμε εδώ, με ποιο καθεστώς τάσσεται ο καθένας από εμάς, καθώς και το ότι η νέα κατάσταση είναι νεοναζί ή η εξέγερση ήταν υποκινούμενη από ΗΠΑ και ΕΕ. Εκείνο που εμείς (οι απέξω) βλέπουμε είναι ότι 50 εκατομμύρια Ουκρανοί έσκυψαν το κεφάλι και ανέχονται τη νέα κατάσταση. Αν μάλιστα δεν υπήρχε η αντίδραση των Ρώσων των οποίων τα συμφέροντα θίγονται, από τη νέα κατάσταση, ούτε καν θα ασχολούμασταν τώρα με το τι έγινε στην Ουκρανία.
Οι μεγάλες μάζες δεν αντιδρούν ποτέ θα υποστηρίξει ορθά κάποιος. Ναι αλλά αυτό είναι αδιάφορο για το πως αντιμετωπίζονται τα κράτη. Για παράδειγμα, οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ότι δεν έφταιγαν αυτοί για τα εγκλήματα των ναζί, όμως ο γερμανικός λαός πλήρωσε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Μπορεί οι δικές μας κυβερνήσεις να μην ζητάνε τις αντίστοιχες γερμανικές αποζημιώσεις, αλλά ούτε και ο λαός μας κάνει κάτι το αντίθετο, αποδεχόμενος πλήρως τις επιλογές των κυβερνήσεών του.
Εδώ σε μας, ακούσαμε χθες τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, αφενός να απαγορεύει τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας (ενόψει της επίσκεψης του Γερμανού Πρόεδρου), αφετέρου να μας λέει ότι πρέπει να μείνουμε στα σπίτια μας και στο τέλος της τετραετίας να εκφράσουμε τη διαφωνία μας στην κάλπη. Ένδεκα εκατομμύρια Έλληνες σιωπήσαμε, αποδεχόμενοι πλήρως τις εντολές της κυβέρνησης. Έτσι τουλάχιστον δείχνουμε προς τα έξω.
Διαμαρτυρόμαστε για το μνημόνιο ή για τις αποδεδειγμένες παραβιάσεις του Συντάγματος της χώρας, όπως δείχνουν οι τελευταίες δικαστικές αποφάσεις που βγαίνουν σωρηδόν, ανατρέποντας τους αντισυνταγματικούς νόμους, όμως και πάλι εμείς σιωπούμε, αποδεχόμενοι πλήρως τις συνεχιζόμενες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Όσο λοιπόν ο λαός δεν αντιδρά, θεωρείται ότι αποδέχεται και επομένως θα υποστεί ό,τι του ετοιμάζουν.
Γιατί άραγε οι παντός είδους κυβερνώντες αποφεύγουν σαν "το διάβολο το λιβάνι" ένα δημοψήφισμα; Γιατί απλά τότε θα υπάρχει η βούληση του ίδιου του λαού και αυτό δεν αρέσει.
Πηγή
Blogger:
Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης -με το όχημα την ανεμπόδιστη ροή κεφαλαίων και εξαγοράζοντας το πολιτικό προσωπικό, άλωσαν την κυριαρχία των κρατών. Ποιο σοβαρό κράτος θα επέτρεπε:
- Σκοπευτές που πυροβολούσαν διαδηλωτές στο Κίεβο
- Ισραηλινά Κομμάντο στο δρόμο και Ισραηλινοί ολιγάρχες παραβάτες στο νέο κρατικό μηχανισμό
- Οργανώσεις, Ινστιτούτα, ΜΚΟ και «ανεξάρτητα» μίντια να αλώνουν τη χώρα.
- 26 US πολυεθνικές δεν πλήρωσαν φόρο μεταξύ 2008 – 2012
- Πιάστηκε και άλλος ξένος πράκτορας που υποκίνησε της διαδηλώσεις στην Ουκρανία - Μοσάντ και Γερμανία από πίσω!!
- Τι ήθελε στο Κίεβο ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας;
Είναι ώρα το κράτος - αν θέλει να επιβιώσει - να ξαναπάρει την εξουσία στα χέρια του. Ώρα για Συντακτικτή Εθνοσυνέλευση για επανεκκίνηση!
Παρατήρηση:
Άκουγα τον ανεκδιήγητο Βένι (στο 1ο λεπτό) να παριστάνει τον υπουργό εξωτερικών και να εκθέτει η χώρα.
Έχετε καμιά αμφιβολία ότι δεν υπάρχει ελληνικό κράτος - ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά εξωτερική πολιτική που χαράσσεται και υλοποιείται από έναν, τον Βένι; (Ο οποίος μάλλον στοχεύει σε κάτι υψηλότερο έξω από τη χώρα, αφού έτσι θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της πολιτικής του παρουσίας, αλλά και το ακαταδίωκτο).
(Μεταγενέστερη προσθήκη:
- Ανιστόρητες παπαρι€ς... από τον γαμπρό του Μπακατσέλου που το παίζει "Συνταγματολόγος"! Βρε κεφάλα, το πολίτευμα στην Ουκρανία είναι Προεδρική Δημοκρατία... Τις ίδιες μ@λακίες λέγανε κι ο Τσάμπερλαιν με τον Νταλαντιέ για την περίπτωση Χίτλερ και τελικά την έφαγαν στον κѠλ⓪...)
- http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7010.html#more
- Οι σχέσεις στοργής ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους Ουκρανούς νεοναζιστές δεν είναι καινούριες. Οι ΗΠΑ, όπως και άλλες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, υπέθαλψαν τους υποστηριχτές του Στεπάν Μπαντέρα, συνεργάτη των Ναζί στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ηγέτη της φασιστικής Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN - Β) και του λεγόμενου Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού (UPA), με τον οποίο διεξήγαγε ένοπλο αγώνα σε βάρος της ΕΣΣΔ μέχρι τις...
- αρχές της δεκαετίας του 1950.
- Πολλά επιζώντα μέλη της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών κατέφυγαν στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ - ενίοτε με τη βοήθεια και της CIA. Στην Ουάσιγκτον, η OUN - B ανασυστάθηκε κάτω από την ομπρέλα της Ukrainian Congress Committee of America (UCCA), με την οποία οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ είχαν στενές επαφές.
- Eπί κυβέρνησης Ρίγκαν, ο πρόεδρος της ομάδας Lev Dobriansky διετέλεσε πρεσβευτής στις Μπαχάμες και η κόρη του Paula θήτευσε στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Το 1983, στο Λευκό Οίκο, ο Ρίγκαν καλωσόρισε αυτοπροσώπως τον Stetsko, ηγέτη των οπαδών του Μπαντέρα στις ΗΠΑ, ο οποίος επέβλεψε τη σφαγή 7.000 Εβραίων στο Lviv. «Ο αγώνας σας είναι και δικός μας. Το όνειρό σας είναι το όνειρό μας», είχε πει τότε στην προσφώνησή του ο Ρίγκαν, επαληθεύοντας ότι οι ΗΠΑ μοιράζονταν με τους ναζιστές της Ουκρανίας τον ίδιο στόχο: Την ανατροπή της ΕΣΣΔ.
- Σύμφωνα με δημοσιεύματα, που επανέρχονται με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία, όταν το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ξεκίνησε το 1985 μια έρευνα για τους ναζί εγκληματίες πολέμου, η UCCA εξάντλησε την επιρροή της στο Κογκρέσο για να τη σταματήσει. Επίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η UCCA διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην παρεμπόδιση ομοσπονδιακών ερευνών για ναζιστές υπόπτους εγκλημάτων πολέμου.
- Η UCCA παραμένει και σήμερα μια ισχυρή δύναμη στις «ομάδες συμφερόντων» (lobbies) στην Ουάσιγκτον. Το 2009, στην 50ή επέτειο του θανάτου του Μπαντέρα, τον ανακήρυξε σε «σύμβολο της δύναμης και της δικαιοσύνης για τους οπαδούς του» που «συνεχίζει να εμπνέει τους Ουκρανούς σήμερα». Ενα χρόνο αργότερα, η ομάδα τίμησε την 60ή επέτειο από το θάνατο του Roman Shukhevych, διοικητή της OUN - Β, αποκαλώντας τον «ήρωα που πολέμησε για την τιμή και τη δικαιοσύνη».
- Η UCCA πρωτοστάτησε να οργανωθούν συλλαλητήρια σε πόλεις των ΗΠΑ για υποστήριξη των διαδηλώσεων ενάντια στην κυβέρνηση Γιανούκοβιτς. Να τι γράφει μια ανταπόκριση από το Σικάγο: «Μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές κυμάτιζαν σημαίες της Ουκρανίας, ενώ άλλοι σήκωσαν το κόκκινο και μαύρο πανό του UPA και OUN - Β. "Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την Ουκρανία!", φώναζαν».
- ***
- Βεβαίως, δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση. Θυμίζουμε ότι ακροδεξιές νεοναζιστικές ομάδες έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί την περίοδο 1945 - 1989 από τις ΗΠΑ και τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης ενάντια στην ΕΣΣΔ, τα σοσιαλιστικά κράτη και το κομμουνιστικό κίνημα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, τις διασυνδέσεις τέτοιων οργανώσεων όχι μόνο με τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς σε κάθε χώρα, αλλά απευθείας και με ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τέτοιες ομάδες ήταν ετοιμοπόλεμες να συντρίψουν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» μέσα από ΝΑΤΟικής έμπνευσης σχέδια που έφερναν διάφορα κωδικά ονόματα σε κάθε ευρωπαϊκό καπιταλιστικό κράτος και εντάσσονταν σε κοινό δίκτυο με την ονομασία «Stay Behind». Ετσι και σήμερα, φασιστικές συμμορίες όπως η Χρυσή Αυγή δηλώνουν την ετοιμότητά τους να παίξουν ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές και ενδοαστικές αντιθέσεις και βεβαίως στο τσάκισμα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό είναι χρήσιμες για τον καπιταλισμό και καθόλου «αντισυστημικές».
- "Ριζοσπάστης"
Σχόλια