Σήμερα κατέβηκα στην πόλη και νόμιζα ότι όλοι έχουν μεταναστεύσει ή αποβιώσει και έχω μείνει εδώ από τους τελευταίους. Σαν να ζούσα άντεργκράουντ και να έχει τελειώσει από καιρό ο πόλεμος αλλά να μην είχα πάρει χαμπάρι τίποτα. Από την ανάποδη όμως. Ο πόλεμος έχει φουντώσει, τα θύματα πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα στις πόλεις και η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται εντός του συστήματος, μυρίζει ανθρώπινο κρέας παντού, μια αίσθηση πλανάται εκφυλιστικής και ταχέως μεταδοτικής θανατηφόρας ασθένειας.
Ακόμη και τώρα που έχουν περάσει κάποιες ώρες από την επιστροφή μου πίσω στο χωριό και παρόλο που έκανα την βόλτα μου στην ανοιξιάτικη φύση, στη θάλασσα και στα χωράφια, δεν μου έχει φύγει η μελαγχολία και η απογοήτευση, κάτι με πλακώνει και είναι αβάσταχτο.
- Εικόνα και αίσθηση ερημιάς, μιας κοινωνίας που αργοπεθαίνει, αυτό αποκόμισα και....
- φαντάζομαι πόσο χειρότερη θα είναι η κατάσταση στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις. Δεν νομίζω ότι θα άντεχα να βρεθώ ούτε λεπτό κάπου εκεί πια. Μας χωρίζει χάσμα χασμάτων από τους καταναλωτές και το κυνικό τους σύμπαν. Μια τζούρα πήρα μοναχά από δαύτο σήμερα και έχω πάθει σοκ.
- Στην ΔΕΗ κλάματα και παρακάλια για μια επανασύνδεση, να μη μείνουν τα σπίτια δίχως ρεύμα το σαββατοκύριακο, έχουν μωρά παιδιά και γέροντες, την Δευτέρα θα φέρουν όσα λεφτά μπορούν οι άνθρωποι, έτσι έλεγαν μέσα απ’ δάκρυα και τις μύξες τους
- Στα καφενεία τα αδειανά παραίτηση, στους έρημους δρόμους σκυμμένα κεφάλια, απελπισία, στα μαγαζιά οι καταστηματάρχες έτοιμοι, πίσω απ’ την πόρτα στέκονται και κοιτάζουν σαν αρπακτικά, ορμούν σε κάθε περαστικό βλέμμα που έπεσε κατά λάθος στην βιτρίνα τους, μην με παρεξηγείς, έχω να πληρώσω επιταγές, έτσι που μας έχουν κάνει, χειρότερους από τους τούρκους τότε που πηγαίναμε απέναντι και μας τραβούσανε μέσα στα μαγαζιά τους για να φάμε ή να ψωνίσουμε, έτσι μου είπε ένας τους και κουνούσε το κεφάλι του για την κατάντια του εαυτού του.
- Το σχέδιο φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του. Δια της γενοκτονίας “εξυγιαίνεται” η οικονομία της χώρας. Η ανεργία θα πέσει επειδή οι άνεργοι θα πεθάνουν σύντομα. Η υγεία και το ασφαλιστικό θα ορθοποδήσουν επειδή οι χρόνια πάσχοντες, οι γέροντες αλλά και όσοι ασθενήσουν από εδώ και μπρος δεν θα ζήσουν, θα ζουν μόνον οι εργαζόμενοι και οι υγιείς μέχρι να αρρωστήσουν και αυτοί ή μέχρι να απολυθούν.
- Κυβέρνηση και παπαγάλοι στα παραδοσιακά και στα διαδικτυακά μμε φέρουν εις πέρας με απόλυτη επιτυχία τον ρόλο που τους έχει ανατεθεί.
- Προχωρούμε με όσους συνεχίζουν μαζί μας, αυτή είναι η εντολή.
- Όσοι πεθαίνουν ή βγαίνουν βίαια από το σύστημα καθημερινά ωθούμενοι προς την ανεργία, την ανέχεια, την έλλειψη στέγης, την ασθένεια και τον θάνατο, δεν ενδιαφέρουν ούτε την κυβέρνηση ούτε τους παπαγάλους της ούτε βεβαίως τους υπόλοιπους που ακόμη αντέχουν.
- Δεν ενδιαφέρουν το σύστημα.
- Το σύστημα προχωρεί με όσους μπορούν να το ακολουθούν.
- Οι άλλοι είναι βάρος.
- Είναι ακριβώς το αίτιο της κρίσης αυτοί και μόνον η εξόντωσή τους, ο βιολογικός τους θάνατος θα ξαναφέρει το σύστημα το αδηφάγο σε τροχιά ανάπτυξης. Μέχρι το επόμενο μπούκωμα και την επόμενη γενοκτονία.
- Τα σπίτια και τα χωράφια, η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία των κατοίκων της έχει ξεπουληθεί, η χώρα άλλαξε χέρια και με μεγάλη ταχύτητα αλλάζουν χέρια και οι εστίες των ανθρώπων της.
- Νυν άστεγοι μελλοθάνατοι αλλά και μελλοντικοί, σε πολύ σύντομο χρόνο, άστεγοι μελλοθάνατοι. Αυτοί είναι πια οι Έλληνες πολίτες.
- Τελευταία γενιά ιθαγενών που ζουν και κατέχουν στέγη και γη.
- Παραδίδεται μέρα με τη μέρα ολοταχώς η χώρα στα χέρια των νέων κατακτητών της. Και η ειρωνεία είναι ότι την παραδίδουν πατριδοκάπηλοι όπως όλα τα δεξιά πολιτικά κατακάθια στην μικρή νεοελληνική Ιστορία.
Πηγή
=====================================
Έτσι ή αλλιώς θα πεθάνουν κάποιοι από την πείνα....
Ο γέρος και ο έμπορος
Κάποια μέρα ένας αγρότης ο οποίος είχε σταματήσει να καλλιεργεί τα κτήματά του και αγόραζε έτοιμη τροφή, ανακάλυψε ότι ο έμπορος του χωριού του είναι ακριβός και τον κλέβει… Έτσι αποφάσισε να αντιδράσει…
Ξεκίνησε λοιπόν την άλλη μέρα το πρωί και πήγε στο διπλανό χωριό όπου πράγματι οι τιμές ήταν καλύτερες… Μετά από λίγες μέρες όμως, οι τιμές αυξήθηκαν κι εκεί, έτσι άρχισε να πηγαίνει από χωριό σε χωριό ώστε να βρει τις χαμηλότερες… Όμως όλες οι τιμές ήταν το ίδιο πολύ ακριβές πιά… Καθώς γύριζε σπίτι του κουρασμένος, στο δρόμο βρίσκει ένα γέρο ο οποίος καθόταν κάτω από τον ήλιο αμέριμνος…
«Τι κάνεις εδώ παππού» του λέει… Ο γέρος του εξηγεί ότι απλά παρατηρούσε τους ανθρώπους να πηγαίνουν πέρα δώθε για να βρουν δουλειά και καλύτερη τιμή στα εμπορεύματα που ήθελαν να αγοράσουν…
«Και τι ήθελες να κάνουν παππού»
«Να γνωρίζουν ότι ο έμπορος είχε ήδη αγοράσει όλα τα μαγαζιά της περιοχής και το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν ή να διώξουν τον έμπορο ή να κλείσουν τα μαγαζιά του»
«Και πως θέλεις να το κάνουμε αυτό παππού… Εμείς δεν μπορούμε να τον διώξουμε, αφού ήδη ζει μακριά από εδώ και δεν τον γνωρίζουμε… Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μαγαζιά του, διότι μέσα εργάζονται δικοί μας άνθρωποι οι οποίοι σταμάτησαν να καλλιεργούν τα κτήματά τους και έγιναν υπάλληλοι δικοί του…»
«Θα τον διώξετε μόλις αρχίσετε να καλλιεργείτε πάλι τη γη σας…» απάντησε ο γέρος
«Μα δεν γίνεται να το κάνουμε ούτε αυτό, γιατί η γη χρειάζεται καιρό μέχρι να βλαστήσει πάλι… Θα πεθάνουμε από την πείνα…»
«Έτσι ή αλλιώς θα πεθάνουν κάποιοι από την πείνα, όπως πεθαίνουν κάποιοι στρατιώτες στη μάχη όταν έχουν μπει στην πόλη τους οι εχθροί… Εσείς οι ίδιοι τον αφήσατε και μπήκε μέσα στα χωριά σας… Τώρα τι θέλετε να κάνετε;» απάντησε ο γέρος…
Σχόλια