του Νίκου Μπογιόπουλου
Μετά τη «λίστα Λαγκάρντ» (η υπόθεσις… ερευνάται), μετά τα εμβάσματα ύψους 54 δισ. ευρώ που το διάστημα 2008 – 2011 «έφυγαν» από την Ελλάδα (και από αυτά τα 22 δισ. ευρώ θεωρούνται «αδικαιολόγητα» - η υπόθεσις… ερευνάται), έχουμε και τις καταθέσεις στην Ελβετία.
Ατυχώς, όμως, για την καλή μας κυβέρνηση και το καλό μας οικονομικό της επιτελείο, η υπόθεση αυτή έπαψε να… ερευνάται. Το ξεκαθάρισε η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας. Όπως έγινε σαφές από την κυρία Έβελιν Βίντμερ-Σλουμπφ στην προχτεσινή συνάντησή της με τον κ.Στουρνάρα, η Ελβετία δεν δέχεται να φορολογηθούν αναδρομικά οι καταθέσεις των Ελλήνων στην συγκεκριμένη χώρα. Οι Ελβετοί, σε αντίθεση με τα φληναφήματα της ελληνικής κυβέρνησης περί «πάταξης της φοροδιαφυγής», έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν. Μεταξύ άλλων, όπως εξήγησε η ελβετική αντιπροσωπία, εκείνο που έχουν να κάνουν είναι προφυλάξουν την «καλή φήμη» των τραπεζών της χώρας τους
Φυσικά οι εγχώριοι «παπαγάλοι» δεν πρόκειται να πτοηθούν.
Θα συνεχίσουν τις μπαρούφες τους.
Θα συνεχίσουν να μιλούν για «φορολογική δικαιοσύνη».
Και φυσικά θα επιμείνουν να εμφανίζουν την σαπίλα που μας περιβάλει σαν «ελληνική ιδιαιτερότητα».
Μόνο που δεν πρόκειται για καμία «ελληνική ιδιαιτερότητα».
Πρόκειται για συστημική «ιδιαιτερότητα» που τυγχάνει εφαρμογής και στα 4 σημεία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού ορίζοντα.
Είναι δε, τόσο εδραιωμένη, ώστε ο μεγιστάνας και μεγαλοτοκογλύφος Γουόρεν Μπάφετ να μπορεί να δηλώνει όπως έκανε πρόσφατα από τις ΗΠΑ – και το δήλωσε με την άνεση μιας τάξης που τον κυνισμό της τον βαφτίζει «φιλαλήθεια» - ότι πληρώνει λιγότερους φόρους απ' ό,τι πληρώνει η γραμματέας του….
Αυτή είναι η αλήθεια που κάνουν ότι δεν τη γνωρίζουν οι εγχώριοι χαχόλοι που καμώνονται ότι τρέμουν από οργή για την απόδειξη που (πολύ κακώς) δεν έκοψε ο… υδραυλικός. Είναι οι ίδιοι, όμως, που όταν τους μιλάς για το καθεστώς της φορολογικής ασυλίας των προυχόντων, τότε με ύφος χιλίων πιθήκων (που γνωρίζουν από λογιστικά) αποφαίνονται: «Οι τράπεζες, τα μονοπώλια, οι εταιρείες δεν φοροδιαφεύγουν γιατί είναι εισηγμένες στα χρηματιστήρια»!
Προφανώς δεν έχουν ακούσει ότι:
1) Σύμφωνα με έρευνα του «Γκάρντιαν», το 1/3 των επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, μόνο το διάστημα 2005 - 2006, εφαρμόζοντας το δόγμα της «δημιουργικής λογιστικής» και εν γνώσει των κυβερνώντων, δεν πλήρωσαν ούτε μια στερλίνα φόρο.
2) Στο πλαίσιο των «φορολογικών παραδείσων» και μόνο στα νησιά Καϊμάν υπολογίζεται ότι οι καταθέσεις ξεπερνούν το 1,4 τρισ. δολάρια. Σύμφωνα με το περιοδικό «Forbs», περίπου 20 τρισ. δολάρια είναι κατατεθειμένα σε τράπεζες που έχουν την έδρα τους στους «φορο-παραδείσους».
3) Όπως και πάλι ο «Γκάρντιαν» αποκάλυψε, «σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση, το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου διατηρείται σε φορολογικούς παραδείσους, όπου πραγματοποιείται το 80% των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών. Περισσότερα από τα μισά κεφάλαια των διεθνών χρηματιστηρίων "σταθμεύουν" εκεί σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους».
4) Στην όμορφη πατρίδα μας το 2002 αποκαλύφθηκε ότι οι τράπεζες έβρισκαν σε μεγαλοκαταθέτες τους «παράθυρα» και τους προέτρεπαν σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω «οφ σορ» εταιρειών. «Σέρβις σε "οφ σορ" από τράπεζες. Διευκολύνουν μεγαλοκαταθέτες να γλιτώνουν φόρο καταθέσεων και ακινήτων» σημείωναν τότε τα ρεπορτάζ στον Τύπο («Ελευθεροτυπία», 3/5/2002). Υποτίθεται ότι από το υπουργείο Οικονομικών για την εξιχνίαση αυτού του τεραστίων διαστάσεων οικονομικού σκανδάλου διεξήχθη έρευνα. Εκτοτε ουδείς έχει πληροφορηθεί κάτι για τα αποτελέσματά της...
5) Σύμφωνα με τη μελέτη του οργανισμού «Tax Justice Network» που χρησιμοποίησε στοιχεία από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) και αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Ομπζέρβερ», ποσά συνολικού ύψους 13 τρισ. στερλινών (21 τρισ. δολάρια), όσο δηλαδή το ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας μαζί, έχουν καταφέρει να κρύψουν σε «μυστικούς», τάχα, «φορολογικούς παραδείσους», όπως η Ελβετία και τα νησιά Καϊμάν, οι μεγιστάνες του πλανήτη. Η μελέτη τονίζει ότι τα χρήματα αυτά δεν τοποθετήθηκαν στους λεγόμενους «φορολογικούς παραδείσους» ούτε μυστικά ούτε παράνομα. Αντίθετα όλα έχουν γίνει καθόλα νόμιμα και μάλιστα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα…
6) Στα τέλη του 2010, οι 50 μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες του κόσμου διαχειρίζονταν για λογαριασμό ιδιωτών πελατών τουλάχιστον 12,1 τρισ. δολάρια σε «φορολογικούς παραδείσους» έναντι 5,4 τρισ. δολαρίων το 2005. Οι τρεις τράπεζες που διαχειρίζονταν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των «εξωχώριων» περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό των κροίσων του πλανήτη είναι οι καθόλα νόμιμες και ευυπόληπτες «Credit Suisse», «UBS» και «Goldman Sachs».
7) Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το 2013 η «Oxfam», η διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας, τουλάχιστον 14,3 τρισ. ευρώ έχουν φυγαδευτεί στους δεκάδες «φορολογικούς παραδείσους». Μάλιστα περισσότερα από τα δύο τρίτα αυτού του ποσού, δηλαδή 9,2 τρισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της Ευρωζώνης το 2008, βρίσκονται σε «παραδείσους» που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως το Λουξεμβούργο, η Ανδόρα και η Μάλτα.
Αξίζει να σημειωθεί το εξής: Η φοροασυλία αυτών των κεφαλαίων απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες τους από φόρους άνω των 120,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Η «Oxfam» υπολογίζει ότι αυτό το ποσό είναι υπερδιπλάσιο από εκείνο που απαιτείται προκειμένου να ξεπεραστεί το φαινόμενο της ακραίας φτώχειας που πλήττει 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να «ζουν» με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.
Το λιγότερο που αποκαλύπτουν όλα τα προηγούμενα είναι η άφατη υποκρισία του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας (σσ: γνωρίζουμε ότι ο όρος «πλουτοκρατία» σε κάποιους δεν αρέσει – η στήλη, αντιθέτως, ενστερνίζεται την αισθητική του Πλάτωνα και του Παπαδιαμάντη που τον χρησιμοποιούσαν). Μιλάμε για τους κάθε λογής «σταυροφόρους» κατά της φοροδιαφυγής που αποτελούν ταυτόχρονα και τους θιασώτες ενός συστήματος – λέγεται: Καπιταλισμός – του οποίου οι «offshore» εταιρείες, οι «φορολογικοί παράδεισοι», οι «λίστες Λαγκάρντ» και οι ελβετικές τράπεζες είναι συστατικά του στοιχεία.
Όποιος, λοιπόν, «σωτήρας» ή επίδοξος «σωτήρας» μας ισχυρίζεται για το κεφάλαιο, που αποτελεί τον αφέντη του συστήματος, ότι «ελέγχεται» και ότι «χαλιναγωγείται», όποιος ισχυρίζεται γι’ αυτό το σύστημα – λέγεται: Καπιταλισμός – ότι «καθαρίζεται», ότι γίνεται «δικαιότερο» και ότι «εξανθρωπίζεται», δυο τινά συμβαίνουν: Είτε είναι πολιτικός ψεύτης που πουλάει πολιτικές μαϊμουδιές τάζοντας στο πόπολο μαϊμού (και ουχί ελβετικόν) ωρολόγιον, είτε είναι πολιτικά αφελής που μοιάζει με τον σκύλο που προσπαθεί να κυνηγήσει την ουρά του.
Πηγή:
Σχόλια